Vanuit Shomron

Vanuit Shomron nr. 375, 19 januari 2024

Shalom,

Een zeer droevige week voor Israel. In totaal 26 omgekomen soldaten, waarvan de meesten vaders, die vechten voor het voortbestaan van Israel. Zo zien vele Israeliers het. Deze oorlog is niet zomaar een militaire actie, maar gaat om het verzekeren van het zelfbeschikkingsrecht en het overleven van het Joodse volk in het Land wat aan de nakomelingen van Jakob is gegeven.

Het volk Israel heeft sinds de stichting van haar Staat in 1948 ook andere geloven en niet-Israelieten vrij laten wonen in Erets Yisrael. Arabische stammen, verspreid over het gehele Midden Oosten, menen echter recht te hebben op het kleine stukje aarde wat vandaag Israel heet en eisen ook zelfbeschikkingsrecht. Hun zelfbeschikkingsrecht betekent echter het einde van de Joodse Staat in het land van de God van Israel. Gaza was het eerste stuk land waar de 'Palestijnse' arabieren zelfbeschikkingsrecht kregen; Israel trok zich eruit terug in 2005, maar wat hebben ze ervan gebrouwen? De miljarden dollars van de wereld zijn besteed aan tunnelbouw en investeringen in wapens i.p.v. dat mooie stukje grond verder tot bloei te brengen, de rest van het geld verdween in de zakken van hun hebberige leiders, die nu schathemelrijk, multimiljardairs zijn. De bevolking wordt door onder meer hamas geterroriseerd en de vrouwen worden onderdrukt. Israels achtergelaten tomatenkassen hebben zij vernietigd en de joodse dorpjes van Gush Kativ zijn volledig verwoest. Israel hoopte op goede samenwerking, maar kreeg tienduizenden raketten op haar dak en ware er geen Iron Dome/luchtafweergeschut geweest dan waren de steden in het zuiden en grote delen van het midden van Israel aan puin geschoten. Daarbij heeft Tel Aviv en zelfs Jeruzalem een deel gehad van de aanvallen.

Israels vijanden zullen het volk niet met rust laten tot de Meshiach Jehoshua verschijnt. Het is in feite een oeroude strijd, zegt God Zelf in Exodus 17:16b: ‘De Aanwezige heeft een strijd tegen Amaleq van geslacht tot geslacht.’ Ook Psalm 83 is als de krant van vandaag. Hoe vaak schrijven we dat wel niet... zucht.
De groep hamasaanhangers is wereldwijd schrikbarend gegroeid, hamas gedraagt zich als een afstammeling van Amaleq met hun laffe aanval op slapende burgers op 7 oktober j.l. en hun belofte dat er nog vele 7 oktobers zullen volgen.

Vanmiddag was de uitspraak van het ICJ (International Court of Justice) in Den Haag. Met spanning keek Israel er deze week naar uit, zo vlak voor de internationale herdenkingsdag van de Shoa (27 januari, maar de herdenking vindt plaats op de 28ste i.v.m. de shabat op de 27e). Het kan niet schrijnender. Juridisch gezien moet Israel zich houden aan de beslissing van het hof, maar Netanyahu gaf aan dat we hoe dan ook verder gaan met hamas te verdrijven of te doden en niet te stoppen totdat de gegijzelden terug zijn, plus de lichamen van degenen die inmiddels vermoord zijn.

Wij hoorden hier de uitspraak over de aanklacht door Zuid Afrika tegen Israel: het genocideonderzoek zal in werking worden gezet, wat een droeve zaak is, iets wat we niet gedacht hadden. Deze rechtszitting was een hoorzitting en bij een hoorzitting wordt besloten of er een verdere rechtszaak wordt toegewezen, oftewel, of er voldoende grond is om de aanklager eventueel in het gelijk te stellen. En het ICJ vindt dus van wel, of vindt de aanklacht van Z-A in ieder geval plausibel. Dit gaat een langslepende zaak worden waardoor Israel misschien zelfs jarenlang onder een vergrootglas wordt gelegd. Israel heeft beperkingen opgelegd gekregen, echter niet meer dan waar zij zich al aan houdt. Ook moet Israel een rapport aan Z-A overhandigen waarin haar maatregelen tegen het onnodig lijden van de Gazaanse bevolking wordt getoond, dit moet uiterlijk een maand vanaf nu ingeleverd zijn.

Wat het ICJ wél uitsprak is dat hamas per direct de gegijzelden moet vrijlaten en dat is echt een bonus, gezien dat deze zitting alleen bedoeld was voor aanklachten van Z-A tegen Israel. Wij zijn blij met die uitspraak, wat in ieder geval de erkenning van het ICJ is dat hamas grensoverschrijdend bezig is tegen burgers van Israel. Hamas zal deze uitspraak uiteraard niet opvolgen, maar ze hebben het nog maar weer eens gehoord en nu eens van een ander.

Uiteraard moet Israel niet willekeurig op Gazaanse doelen schieten, voorkomen dat willekeurige burgers in de vuurlinie komen, maar dat is ook nooit de insteek geweest. Israel wil en wilde niet met opzet de Gazanen doden, maar de Gazanen andersom willen Israel, onder leiding van hamas, uitroeien. Israel kan hamas niet voor het ICJ dagen omdat deze geen land is en het genocidedocument uit de jaren '40 vorige eeuw niet heeft ondertekend.

Het feit dat deze zaak toch verder onderzocht wordt in de rechtszaal heeft als mogelijk gevolg dat andere landen Israel niet meer van onderdelen voor de oorlogsvoering willen voorzien. Het zij zo. Nederland levert onderdelen van de F35 aan Israel. Als dat zou stoppen dan zou dat erg vervelend zijn, maar er zal zeker een uitweg komen! Stoppen met oorlogvoeren wil iedereen hier, maar hamas wil aan de macht blijven, heeft de gegijzelden als troef en daarom is stoppen, vinden de meeste Israelische politici, geen optie want dan zijn we als volk helemaal niet meer veilig en geven we een zeer zwak signaal af aan terroristen die niet zullen ophouden met hun terreurdaden.

Hamasleiders zeiden dat zij zich aan de uitspraken van het ICJ zullen houden in het geval er een staakt het vuren wordt opgelegd, mits Israel ook stopt. Tja, ze zijn al behoorlijk in het nauw gedreven en alleen al gisteren gaven meer dan honderd terroristen zich over. Ook hebben zij schijnbaar nog amper raketten om op Israel te schieten en is het al geruime tijd vrij rustig, behalve er dat direct na de uitspraak van het ICJ een raket vanuit Gaza op Sederoth terechtkwam.

In Gaza zijn de levensomstandigheden van de bevolking op vele plekken diep treurig te noemen en hier en daar staan gelukkig Gazanen op die hardop roepen dat hamas de gegijzelden moet vrijlaten zodat men terug kan naar waar men woonde en men opnieuw, met geld van donateurs, Gaza weer kan opbouwen. Hamas is schuldig, vinden zij, en zo is het!! Waarom horen we dit nu niet vaker in de wereld?

Qatar is vertoornd op Netanyahu omdat uit een geheime besloten vergadering een audio-opname gelekt zou zijn waarop hij tegen de familie van de gegijzelden zegt dat Qatar een problematischer bemiddelaar is dan de VN en het Rode Kruis. Heeft Bibi ongelijk? Is het niet zo dat Qatar al decennia miljarden dollars aan hamas gegeven heeft die verkeerd besteed zijn en doen zij er niet alles aan om hamas in de Strook in het zadel te houden?

De families van de gegijzelden proberen zoveel mogelijk mediaaandacht te krijgen door wegen te blokkeren en onlangs blokkeerden zij zelfs de toegang voor vrachtwagens met hulpgoederen vanuit Israel naar Gaza. Het zijn echter niet duizenden betogers, waarop zij hoopten. We begrijpen absoluut hun wanhoop en verdriet, maar wat willen ze nu? Moet srael een onevenredige deal aangaan met hamas, beschietingen stoppen, zich uit Gaza terugtrekken en gevaarlijke terroristen vrijlaten? In de media werd zelfs gesproken over het vrijlaten van topterrorist Marwan Barghouti, die een levenslange gevangenis uitzit in Israel. Sommigen wensen hem als opvolger van de huidige Fatachleider Machmnoed Abbas.

Wat denken aan al die famileleden van de circa 400.000 soldaten, die de laatse maanden hun leven gewaagd hebben voor onze vrijheid, waarvan er honderden gestorven zijn en duizenden gewond in ziekenhuizen liggen? Zij willen hamas verdrijven! Laat hun werk en inspanning toch niet voor niets zijn geweest. Hoe dan ook, iedereen zal h et erover eens zijn dat dit een in en in trieste situatie is.

Onze dochter van 20, was deze week op de lewajah, begrafenis van één van de omgekomen soldaten van deze week in Tel Aviv. Ze moest 2.5 uur in een strakke soldatenhouding staan met een speciaal lang geweer en aan het einde saldo's afvuren. Het regende en het was ijskoud. Om haar heen huilende en soms krijsende familieleden en vrienden. Wat een drama en ze had het er niet gemakkelijk mee. Al de vierde lewajah die zij mede organiseert in een paar maanden tijd.

Aanstaande dinsdag is er een speciale bijeenkomst in Mitspeh Ramon, diep in de Negev woestijn, waar zij een certificaat en speld krijgt bij het afronden van het eerste deel van haar officierscursus. Wij en nog drie anderen mogen erbij aanwezig zijn. De vervolgopleiding, die tot half mei duurt, volgt zij in Rishon leTsion, gelukkig een stuk dichter bij huis!

Met onze zoon is het goed gegaan in de afgelopen periode. Meneer wordt a.s. maandag 19 jaar, maar we vieren het deze shabat. Na shabat moeten ze weer naar hun basis.

Het is een zeer regenachtige periode, goed voor het land, wel gevaarlijk om nu bijvoorbeeld naar de Dode Zee te reizen vanwege overstromingsgevaar onderweg. De kalaniot, de prachtige rode Israelische anemonen, zien we overal uit de grond schieten!

Wij wensen u shabat shalom,