Vanuit Shomron

Dinsdagmiddag 16 januari, dag 102

Shalom,

Wij vernamen dat Yossi Sharabi en Itay Sviersky, de twee gegijzelde mannen die van de week getoond werden samen met Noa Argamani, naar alle waarschijnlijkheid omgekomen zijn in gevangenschap. Hamas heeft natuurlijk Israel hier de schuld van gegeven, zo doe je dat: je ontvoert burgers uit Israel, mishandelt ze; geeft ze nauwelijks te eten en gaan ze dan dood dan heeft Israel het gedaan. Waarom ziet de wereld zulk soort leugens toch niet? Hoe dan ook: als u speciaal bad voor deze twee mannen, dan zijn ze nu vrij en bij de Schepper. Maar wat hadden we graag gehad dat dit nooit was gebeurd en ze gewoon bij hun gezin hadden kunnen zijn, zonder deze ellende. Wat een afschuwelijk einde van je leven... Hoe het met Noa gaat weten we niet; de foto die getoond werd van de drie was zonder datum en we weten dus niet hoe lang geleden deze is genomen. Noa's moeder is stervende aan kanker en wil haar dochter zo graag nog zien, het is zo ellendig en hartverscheurend allemaal. Dat je dochter in handen is van een stelletje vunzige terroristen terwijl de resterende tijd voor je eigen leven zo dringt... Hoe lang nog!?

Onze dochter, intussen, bewaakt deze week in de gevangenis terroristen die in Gaza gevangen zijn genomen. Omdat ze goed Arabisch spreekt wordt ze onder meer ingezet als tolk tussen personeel en gevangenen. Wij vinden dit als ouders wel echt heftig en bidden om bescherming. Ze geeft zelf aan dat ze echt veilig is en niet zomaar 'losloopt' tussen de gevangenen; er zijn natuurlijk tralies, maar de geestelijke sfeer eromheen! Huuh!

Onze zoon is weer op zee, hij vertelde laatst dat hij het werk op de boot zo mooi vindt, het onderhoud van de motor en alles daaromheen vindt hij prachtig. Wij zijn blij voor hem dat hij daar zo op zijn plek is, ook met zijn collega's, het is één grote familie en ieder zorgt voor elkaar, dat is bij zijn eenheden het sterkst ontwikkeld en hij vertelde dat het nergens in het leger zo is: als bijvoorbeeld een boot weer op de haven aankoerst dan maken degenen die al in de haven zijn een maaltijd klaar en dat wordt gezamenlijk gegeten, zo ontstaat een band met alle eenheden van zijn afdeling en zo gaan ze als het nodig is voor elkaar door het vuur. En dan te bedenken dat hij helemaal niet hier terecht wilde komen na zijn basisopleiding, maar in plaats daarvan op een groot schip! Je krijgt niet altijd wat je wilt, maar dat wat je nodig hebt. Hij zou nu niet meer weg willen. Toen ik jaren geleden de zending introk en een aantal jaren in de Balkan ging wonen, leerde ik van een vriendin: 'Ga niet vastzitten aan je roeping, maar aan je Roeper.' Ik heb dit advies altijd onthouden en nu zie ik het bij hem weer in werking: God weet waar jij het beste aardt en dat is niet altijd wat je dacht of wilde.

Helaas is er gistermiddag weer een aanslag geweest met bijna twintig gewonden en een dode. Dit keer in Ra'anana, niet ver van Kfar Saba, ongeveer drie kwartier rijden bij ons vandaan. Een terrorist dwong een automobiliste om uit haar auto te komen en stak haar met een mes, hij stal haar auto en begon mensen aan te rijden, waaronder ook kinderen. Toen de auto niet verder kon, stal hij een andere auto van een automobilist en reed daarmee verder om mensen te raken. Een aantal gewonden zijn zo zwaar gewond dat voor hun leven wordt gevreesd. De dader is uiteindelijk opgepakt en gaat nu de gevangenis in wat wij weer betalen met onze belastingcenten... Tja, dit soort dingen komt nu niet op het NOS journaal en in de meeste kranten; met wat voor ellende wij moeten leven door die terroristen die dood en verderf zaaien.

En nog steeds vallen er raketten vanuit Gaza op ons land, vooral de stad Sderoth krijgt het te verduren zoals al zoveel tientallen jaren, vanochtend weer 25 stuks. Het leger vindt in Gaza volledig intacte raketinstallaties met raketten erin, klaar om te schieten. Heel veel wapens worden gevonden in de tunnels en commandocentra. Geef de Gazanen hun eigen land en je krijgt raketten ervoor terug...

Tot zover, Gods zegen allemaal,