Biden's VN-verraad aan Israël is een overwinning voor Hamas

Jonathan S. Tobin - 26 maart 2024

De terroristen waren er zeker van dat het Westen hen zou redden van een nederlaag in Gaza. De regering heeft nu bevestigd dat ze gelijk hadden.

Geloof de bewering van de regering Biden niet dat ze haar standpunt over de oorlog van Israël tegen Hamas niet heeft veranderd. De onthouding van de VS bij de stemming in de VN-Veiligheidsraad voor een "onmiddellijk staakt-het-vuren" in Gaza is niet zomaar een routinematige politieke of diplomatieke manoeuvre. Het is een fundamenteel verraad van het Amerikaans-Israëlische bondgenootschap, waarvan de gevolgen veel verder gaan dan de onmiddellijke omstandigheden waarin het Witte Huis gelooft dat zijn politieke belangen het vereisen om de Joodse staat te dwingen zijn doel om Hamas uit de Gazastrook te elimineren, op te geven.

In plaats van alleen de veiligheid van Israël op te offeren, geeft het ook een grote overwinning aan zowel Hamas als zijn Iraanse bondgenoten. Nu de Verenigde Naties een einde van de oorlog eisen, is er geen enkele reden voor Hamas om niet langer te proberen die delen van Gaza te behouden die het nog steeds controleert. Er is ook geen enkele reden voor Hamas om de gijzelaars die het nog steeds gevangen houdt vrij te laten, behalve een deal die Israël zal dwingen om op de een of andere manier terug te keren naar de status quo van voor 7 oktober. Dat zal ervoor zorgen dat het wegkomt met het plegen van de grootste massaslachting van Joden sinds de Holocaust, evenals het bevestigen van zijn primaat over de Palestijnse politiek in de nabije toekomst.

Dat ontmaskert niet alleen de vermeende zoektocht van de regering naar vrede in het Midden-Oosten als een schijnvertoning, omdat het in wezen een organisatie zalft die toegewijd is aan de vernietiging van Israël en Joodse genocide als de primaire stem van het Palestijnse nationalisme. Het geeft ook een signaal af aan de regio en de rest van de wereld dat de Verenigde Staten niet langer geïnteresseerd zijn in het verslaan van islamitisch terrorisme of in het trouw blijven aan bondgenoten.

Een strategie met twee gezichten

Resoluties van de Veiligheidsraad hebben kracht van internationaal recht, en als Israël doorgaat met zijn operaties om Hamas uit te schakelen - zoals zijn regering terecht heeft gezegd dat het moet doen - kan deze resolutie worden gebruikt als basis voor internationale sancties tegen de Joodse staat. Toch beweerde de regering Biden dat de resolutie, die opriep tot het staken van de gevechten gedurende de resterende twee weken van de islamitische heilige maand Ramadan (hoewel het wereldorgaan niets te zeggen had over moslimaanvallen op joodse feestdagen zoals Simchat Thora, de dag van de gruweldaden van 7 oktober), evenals de vrijlating van de gijzelaars en voor een vrije stroom van hulp naar Gaza, "niet-bindend" is. Op deze manier blijft het proberen om met dubbele tong te praten over de oorlog - aan de ene kant proberen om Israël van de overwinning af te houden, terwijl het aan de andere kant beweert dat het nog steeds een trouwe bondgenoot is.

Gezien het feit dat Hamas zijn geweld niet heeft gestaakt en nog steeds Israëlische gijzelaars vasthoudt, kan worden aangevoerd dat Israël het wettelijke recht heeft om de strijd voort te zetten. Maar Israëls vijanden over de hele wereld - bij de Verenigde Naties en in de Verenigde Staten - zijn niet geïnteresseerd in de details van het internationaal recht. Wat zij willen is dat de gevechten eindigen met Hamas nog overeind, met de mogelijkheid om zich te hergroeperen, herbewapenen, en zijn beloften om Joden te blijven doden waar te maken.

Hoewel de stemming in de VN moet worden beschouwd als een keerpunt in de geschiedenis van de betrekkingen tussen de Verenigde Staten en Israël, kan het niet als een verrassing worden beschouwd. President Joe Biden is gestaag afgeweken van zijn aanvankelijke beloften van steun aan Israël na het bloedbad van 7 oktober. Destijds veroordeelde Biden niet alleen de barbaarse terroristische aanvallen op 22 Israëlische gemeenschappen in het zuiden van Israël, waarbij meer dan 1.200 Israëli's omkwamen, duizenden gewond raakten en meer dan 250 anderen gevangen werden genomen in Gaza. Hij was het eens met de Israëlische regering dat Hamas, die Gaza sinds 2007 als een onafhankelijke Palestijnse staat regeert, moet worden geëlimineerd.

Hamas weg laten komen met moord

Sindsdien hebben Biden en zijn team voor buitenlands beleid laten zien dat ze zich meer zorgen maken over het naleven van een verhaal waarin het lijden dat de Palestijnen over zichzelf hebben afgeroepen door een oorlog te beginnen die verkrachting, marteling en het bombarderen van huizen omvatte, naast moorden en ontvoeringen, Israëls recht op zelfverdediging of enige verantwoording voor barbaarse misdaden ongeldig maakt.

Het idee dat het tegenoffensief van Israël in Gaza "overdreven" was, zoals Biden het verkeerd omschreef (laat staan de grote leugen van Hamas-propagandisten en hun Westerse handlangers dat het "genocide" was), blijft in strijd met de feiten. Hoewel er veel Palestijnen zijn omgekomen, zijn de inspanningen van Israël gematigder geweest dan die van elk ander modern leger dat met soortgelijke problemen in verband met stedelijke oorlogsvoering werd geconfronteerd en resulteerden in historisch lage niveaus van burgerslachtoffers in verhouding tot die van vijandelijke strijders.

Als we Hamas willen verslaan - en dat moet als we gerechtigheid willen en de veiligheid van de Israëli's willen garanderen - dan moeten we de Israel Defense Forces de kans geven om het werk af te maken dat ze na 7 oktober zijn begonnen. De Israëlische regering heeft gelijk als ze beweert dat ze een morele verplichting heeft om de Israëlische strijdkrachten uit hun overgebleven bolwerk in Rafah te verdrijven en om te garanderen dat ze hun tunnelnetwerk niet gebruiken om de controle in andere delen van Gaza te heroveren.

Maar in tegenstelling tot elke andere oorlog die door westerse strijdkrachten is gevoerd tegen islamistische terroristen, lijkt de internationale gemeenschap niet bereid om een Israëlische overwinning te tolereren als dat de eliminatie van Hamas betekent. De reden waarom Israël op deze manier wordt behandeld, heeft niets te maken met de grafische beelden van het Palestijnse lijden of zelfs met de opgeblazen statistieken over het aantal doden in Gaza die Hamas levert aan zijn gewillige handlangers in de bedrijfsmedia.

De kern van dit verraad is de overtuiging dat Israël en zijn genocidale islamistische tegenstanders op de een of andere manier moreel gelijkwaardig zijn. Als Biden de alliantie met Israël in stand had willen houden, dan zou hij zijn blijven beweren dat Hamas verslagen moet worden voordat er een staakt-het-vuren komt en dat alle hulp die naar Gaza gaat - waarvan het grootste deel door Hamas is gestolen voor gebruik door de overgebleven troepen die in de tunnels verborgen zitten met de gijzelaars die ze vasthouden - uit handen van Hamas moet worden gehouden.

Een moreel serieuze Amerikaanse regering zou beweren dat alle slachtoffers in Gaza de verantwoordelijkheid zijn van Hamas, niet van Israël, en dat de enige manier om het Palestijnse volk voor nog meer lijden te behoeden de onmiddellijke en onvoorwaardelijke overgave van de terroristen is. Maar Biden, vicepresident Kamala Harris en de rest van het koor van Democratische ambtsdragers en liberale mediakanalen die roepen om een staakt-het-vuren, zijn niet geïnteresseerd in de overgave van Hamas. Ze staan erop dat de gevolgen van de oorlog voor de Palestijnen belangrijker zijn dan ervoor te zorgen dat Gaza niet langer wordt gecontroleerd door mensen die van plan zijn het te gebruiken als een platform om een eeuwenoude oorlog tegen de Joden voort te zetten.

De druk op Israël opvoeren

Deze resolutie is ook niet het eindpunt van een drukcampagne, niet op de Palestijnse moordenaars die in Rafah blijven, maar op Israël om te stoppen met een oorlog uit zelfverdediging. Zoals The New York Times berichtte, is het in de steek laten van Israël in de Verenigde Naties slechts één onderdeel van een veelzijdig actieplan van het Witte Huis om Israël te dwingen een overwinning van Hamas in de oorlog te tolereren. Het is bereid, zoals de Times het treffend verwoordde, om Israël te "dwingen" om de oorlog op te geven door te beginnen met het stoppen van wapentransporten die Israël in staat stellen om effectief te blijven vechten. Als dat niet werkt, zal Biden volgens het artikel, gebaseerd op berekende lekken uit de regering, sancties instellen tegen Israëlische functionarissen.

In gewone bewoordingen, Biden overweegt maatregelen op Israël toe te passen die het tegen Rusland heeft gebruikt voor hun invasie in Oekraïne. En hij overweegt dat te doen op hetzelfde moment dat hij doorgaat met het opheffen van sancties tegen 's werelds grootste staatsponsor van terreur Iran, waarbij hij Teheran miljarden dollars aan broodnodige hulp heeft geschonken aan dat despotische regime.

Deze wending tegen Israël zal de Palestijnen niet helpen. Door de staakt-het-vuren resolutie door te laten gaan, zal Hamas alleen maar vastberadener worden om te blijven vechten en de gijzelaars vast te houden. Ze hebben opzettelijk een situatie gecreëerd waarin hun menselijke schilden worden gedood of ontberingen moeten doorstaan, juist om internationale druk tegen Israël te orkestreren. Hoe meer pijn de Palestijnen lijden door de oorlog, hoe beter het is voor Hamas.

Noch zal het de vrijlating van de gijzelaars versnellen, omdat de resolutie Hamas aanmoedigt om te weigeren toe te geven, in de veilige wetenschap dat de steun van de internationale gemeenschap hen de macht geeft om hen voor onbepaalde tijd in gevangenschap te houden totdat Israël niet alleen een exorbitante prijs aan losgeld betaalt, maar ook erkent dat Gaza in handen van de terroristen zal blijven.

Biden's politieke motieven<

Een rationeel Amerikaans beleid zou er een zijn geweest waarin de V.N. Veiligheidsraad geen forum mag worden waarin Hamas-terrorisme effectief wordt goedgekeurd en Israëlische zelfverdediging wordt behandeld als een oorlogsmisdaad. Biden zou erop blijven hameren dat elke resolutie over een staakt-het-vuren afhankelijk moet zijn van de vrijlating van gijzelaars en de eis dat Hamas wordt bestempeld als een terroristische groepering die de wapens moet neerleggen.

Maar Biden en zijn adviseurs zijn geobsedeerd door het idee dat kritiek op zijn vroege steun voor de oorlog hem de verkiezingen zal kosten omdat linkse activisten en Arabisch-Amerikanen - aangemoedigd door de liberale media - denken dat Israël, en niet Hamas, de boosdoener van de oorlog is. Ze hebben maandenlang geprobeerd om het van twee kanten te krijgen, door tegelijkertijd door de knieën te gaan voor linkse critici van Israël door de lasterpraat over het gedrag in Gaza te valideren en tegelijkertijd zowel de steun in de Verenigde Naties als de wapenstroom in stand te houden. Ze organiseerden een lastercampagne tegen de Israëlische premier Benjamin Netanyahu, alsof hij de oorlog zou voortzetten voor zijn eigen doeleinden in plaats van de wil van het Israëlische volk te volgen om hun veiligheid en rechten te garanderen.

Deze ontwikkeling kan als erger worden beschouwd dan het soortgelijke verraad van de regering-Obama bij de Verenigde Naties tijdens haar laatste dagen in functie in 2016, toen ze de Veiligheidsraad een resolutie liet aannemen die in wezen de aanwezigheid van elke Jood in Judea en Samaria, en Oost-Jeruzalem, als illegaal bestempelde. Dat gebeurde slechts enkele weken voordat iedereen wist dat de nieuwe regering onder leiding van Donald Trump deze houding zou veranderen, wat ook gebeurde.

Deze stemming vond plaats op een moment dat Biden nog minstens 10 maanden in functie is waarin hij zijn plan kan uitvoeren om Israël weerloos te maken en zich neer te leggen bij een delegitimeringscampagne van de VN die een verwoestende impact zou kunnen hebben op het vermogen van de Joodse staat om te blijven functioneren in de wereldeconomie. Deze verschuiving in het beleid betekent dat als Israël Hamas wil verslaan, het dat alleen zal moeten doen met zijn enige bondgenoot, die in toenemende mate vastbesloten is om Hamas te dwingen het op te geven en de terroristen hun staat opnieuw te laten opbouwen.

Liberale Joden laten het afweten

Dit is ook een moment waarop vrienden van Israël uit het hele Amerikaanse politieke spectrum zouden moeten samenwerken om het soort druk op Biden uit te oefenen dat hem zal doen terugkeren naar een positie van steun voor Israëls overlevingsoorlog. Maar Democraten zoals Senaat Majoriteitsleider Chuck Schumer beschouwen het als een prioriteit om de liberale basis achter Biden's herverkiezingscampagne te versterken. Mainstream liberale Joodse organisaties zijn evenmin bereid om hun politieke kapitaal te gebruiken met dezelfde meedogenloze vastberadenheid die Israëls intersectionele linkse vijanden hebben gebruikt om Biden te dwingen naar hun pijpen te dansen.

Als Joodse Democraten en liberale Joodse groepen bereid zijn om dit verraad te tolereren of bereid zijn om de gaslighting van de regering over dat het allemaal de schuld van Israël is, te onderschrijven, dan zal dat de zoveelste nagel zijn aan de doodskist van de bipartisan consensus die ze al zo lang verkondigen. Biden zal niet onredelijk concluderen dat hij geen politieke prijs zal betalen voor het ondermijnen van de veiligheid van de Joodse staat. Of in ieder geval geen, totdat hij erachter komt dat er meer stemmen te verliezen zijn in het politieke midden door Israël over te leveren aan de jakhalzen bij de Verenigde Naties dan aan de linkerkant van degenen die vinden dat hij onvoldoende vijandig stond tegenover de Joodse staat.

Dit is nog een signaal aan de Arabische bondgenoten van Amerika dat ze zichzelf voor de gek houden als ze denken dat Washington hen ooit zal verdedigen tegen Iran. Erger nog, een wereld waarin Hamas de oorlog mag winnen die zij op 7 oktober met gruweldaden is begonnen, is er een waarin niemand, ook Amerikanen niet, zich veilig mag achten voor terrorisme.

Maar hoe onheilspellend die gevolgen ook mogen zijn, het op deze manier uitlichten van Israël moet ook worden gezien als onderdeel van de toename van antisemitisme sinds het begin van de oorlog. Jodenhaat van links is gelegitimeerd op een manier die rechts antisemitisme nooit heeft gekend. Een beleid dat een terroristische beweging die uit is op Joodse genocide laat winnen, kan alleen maar gezien worden als een onderdeel hiervan.

Biden's nalatige gedrag heeft geleid tot een lange lijst van rampen, waaronder de uit de hand gelopen inflatie, de chaos in Afghanistan en de instorting van de grens waardoor maar liefst 10 miljoen illegale immigranten binnenkwamen. Maar door een levenslijn uit te breiden naar een van de wreedste terroristische groeperingen ter wereld, heeft de president een reeks gebeurtenissen in gang gezet die de Amerikaanse veiligheid net zo goed zou kunnen ondermijnen als hij Israël schade toebrengt.

Jonathan S. Tobin is hoofdredacteur van JNS (Jewish News Syndicate). Volg hem op: @jonathans_tobin.

Bron: Biden’s UN betrayal of Israel is a victory for Hamas - JNS.org