Communisten, antisemieten verliezen groot bij Europese parlementsverkiezingen

Aan de andere kant van het spectrum boeken Israëlische aanhangers winst

Door Itxu Díaz 18 juni 2024

Drie van de meest antisemitische partijen in Europa, volgens een ranglijst die vorig jaar werd opgesteld door de Europese Coalitie voor Israël, zijn tot mijn grote spijt Spaans: Sumar, Izquierda Unida en Podemos. Alle drie zijn ze extreemlinks, meer specifiek, communisten. Sinds 2018 hebben ze alle drie ministers in de regering van de socialistische premier Pedro Sanchez. En alle drie kregen ze een stevige klap in de stembus bij de verkiezingen voor het Europees Parlement die plaatsvonden op 9 juni. Ik zal geen traan om hen laten. Ik heb ze zien oproepen tot pro-Palestijnse en antisemitische demonstraties in Spanje drie of vier dagen na de aanval van 7 oktober, onverschillig voor de vreselijke beelden van de gruweldaden, de verkrachtingen en de ontvoeringen.

De drie partijen hadden een groot deel van hun Europese verkiezingscampagne gewijd aan het betuigen van steun aan Hamas en het aanvallen van Israël, ook al stond geen van beide onderwerpen bovenaan de agenda van het debat over de toekomst van de EU. Met uitzondering van de nationalistische partij Vox, waarvan de leider, Santiago Abascal, eind mei een ontmoeting had met Benjamin Netanyahu om zijn expliciete steun te betuigen, maakte geen van de belangrijkste Spaanse partijen Israël tot een thema van hun verkiezingscampagnes.

De klap voor de linkse partijen was zo ernstig dat de leider van Sumar en tweede vice-premier, Yolanda Díaz, terugtrad als algemeen coördinator van haar partij, maar niet uit haar regeringspost. (Het is waarschijnlijk geen toeval dat ze alleen de onbetaalde functie neerlegde).

Maar de slechte resultaten van de Spaanse communisten zijn geen uitzondering in Europa. Bijna alle meest antisemitische partijen in de EU, die onderaan de ranglijst van de Europese Coalitie voor Israël staan, hebben een klap in het gezicht gekregen bij de verkiezingen.

Laten we eens kijken: De Portugese Communistische Partij (PCP) en Bloco de Esquerda (Links Blok) hebben de helft van hun vertegenwoordigers in het Europees Parlement verloren. De dag na de aanslagen van 7 oktober publiceerde de PCP een schandalig communiqué: "De gebeurtenissen die zich afspelen in de context van het Israëlisch-Palestijnse conflict zijn het resultaat van tientallen jaren bezetting en systematische veronachtzaming door Israël van het recht van het Palestijnse volk op een soevereine en onafhankelijke staat, van permanente schending van alle VN-resoluties en internationale overeenkomsten over de Palestijnse kwestie." Bloco de Esquerda van zijn kant beweerde tijdens zijn verkiezingscampagne dat Israël "genocide" pleegde in Gaza.

Andere verliezers waren het Sloveense Europeo Socialni Demokrati (Sociaaldemocraten), waarvan de leider aandrong op erkenning van de Palestijnse staat door de Sloveense regering; het Belgische Ecolo, dat beweerde dat de reactie van Israël op de aanval "onevenredig" was; en Open VLD, de partij van de Belgische premier Alexander De Croo, die verwikkeld raakte in verschillende anti-Israël controverses na zijn uitspraak dat Israël "moet bewijzen dat het geen hongersnood gebruikt als oorlogswapen". De Croo trad uiteindelijk af op 10 juni na de slechte resultaten van zijn partij bij de Europese verkiezingen.

In Frankrijk werd Europe Écologie (de Groenen), die Israël beschuldigde van "flagrante schending van het internationaal recht en de mensenrechten", irrelevant en verloor vijf van de tien Europarlementariërs die het had. In Spanje heeft de Spaanse Socialistische Arbeiderspartij (PSOE), de partij van premier Sanchez, die de erkenning van de Palestijnse staat heeft goedgekeurd (tegen de meerderheidsopinie van de Spanjaarden in) en die in haar regering verschillende ministers heeft die Hamas verdedigen, zetels verloren, net als al haar communistische partners.

In Kroatië heeft Vihreä Iiitto (Groene Liga), die Israël beschuldigde van het uitoefenen van "collectieve wraak op een hele burgerbevolking", ook stemmen en zetels verloren, net als onder andere de Bulgaarse Socialistische Partij, de progressieve Piráti in Tsjechië, de groene partij (Grüne) in Oostenrijk en de Arbeiderspartij (Partit Laburista) in Malta.

Het is vermeldenswaard dat sommige van de partijen die als antisemitisch worden gerangschikt, zoals de Duitse Die Linke, en die traditioneel tegen Israël zijn, hun standpunt ten opzichte van de Palestijnse zaak hebben verlegd na de Hamas-aanvallen van 7 oktober.

Aan de andere kant van het gangpad, onder de belangrijkste aanhangers van Israël, won Viktor Orban's partij Fidesz de Europese verkiezingen in Hongarije, en de Spaanse Vox verdubbelde haar aanwezigheid in het parlement met zes zetels, de Zweedse rechtse Zweden Democraten behielden hun drie zetels in het Europees Parlement, en de Nederlandse conservatieve Gereformeerde Politieke Partij (SGP) behield ook haar zetel.

Leden van het Europees Parlement zitten in zeven fracties en de verschillende partijen die meededen aan de verkiezingen deden dat in een van deze fracties. Volgens de gemiddelde scores van de Europese Coalitie voor Israël verbeterden de twee fracties met meer dan 85% steun voor Israël door hun resultaten in de Europese verkiezingen. De Fractie Europese Conservatieven en Hervormers, geleid door de Italiaanse Giorgia Meloni, won vier zetels en heeft nu het op drie na grootste blok in het EU-parlement, terwijl de Fractie Identiteit en Democratie, geleid door Marine Le Pen uit Frankrijk, negen zetels won en nu al het op vier na grootste blok is. Ondertussen heeft het grootste blok, de Europese Volkspartij (Christendemocraten), een fractie met meer dan 60% steun voor Israël, 10 zetels gewonnen, dus zij hebben het ook niet slecht gedaan.

Hoewel Israël niet het hoofdthema was bij de Europese verkiezingen, is het zeker een fundamenteel thema, omdat het Europees Parlement er dagelijks een standpunt over moet innemen, vooral met betrekking tot zijn buitenlands beleid. Tot nu toe bestonden er binnen de EU drie stromingen naast elkaar: de gematigde steun voor Israël van de conservatieven van de Europese Volkspartij, de onwrikbare steun van Giorgia Meloni, Orban en andere leiders, en de steun voor de Palestijnen, en dus voor Hamas, van de communistische blokken, de Groenen en een groeiend deel van links.

De Spaanse socialist Josep Borrell, de hoge vertegenwoordiger van de Europese Unie voor buitenlands beleid, is een van de mensen die in het Europees Parlement een wespennest heeft doen ontstaan om de steun voor Israël ter discussie te stellen. In een van zijn meest controversiële uitspraken beschuldigde Borrell Israël ervan de Palestijnen opzettelijk uit te hongeren: "Honger wordt gebruikt als oorlogswapen, ja, zo kunnen we het wel zeggen, ja. Het is geen kwestie van gebrek aan voorraden."

Borrell behoort tot de partij van de Spaanse premier Pedro Sanchez, die van steun aan Israël overstapte naar erkenning van een Palestijnse staat. De verschuiving van Sanchez heeft andere socialisten beïnvloed, te beginnen met Borrell zelf. Sanchez veranderde van mening onder druk van zijn communistische vice-president Yolanda Díaz, die nu een flinke dreun heeft gekregen in de verkiezingen.

Het nieuwe beeld van het EU-parlement na deze verkiezingen verandert niet wezenlijk, omdat Ursula von der Leyen na de overwinning van de Europese Volkspartij de Partij van Europese Socialisten een alliantie heeft aangeboden "tegen de extremen", zoals ze de nieuwe opkomende rechtse partijen noemt, om haar positie als voorzitter van de Europese Commissie te behouden.

Hoewel het misschien lijkt dat alles hetzelfde blijft als deze te verwachten overeenkomst eenmaal is bereikt, zal in werkelijkheid alles anders zijn, omdat tientallen nieuwe Europarlementariërs van de nieuwe rechtse blokken (wat sommige media "extreem-rechts" noemen, hoewel dit in de meeste gevallen een vaag, verwarrend en onnauwkeurig etiket is) meer stem zullen hebben dan ooit tevoren in de geschiedenis van de EU, en ook de mogelijkheid zullen hebben om wetten en stemmingen te blokkeren.

In deze context zou de vastberaden steun voor Israël van de meerderheid van de conservatieve partijen het mogelijk kunnen maken om de buitenlandse betrekkingen te verbeteren en misschien de diplomatieke steun voor Israël en de gezamenlijke strijd tegen het Hamas-terrorisme te vergroten, die niet veel verschilt van het jihadisme dat nog steeds om de paar dagen toeslaat in het hart van Europa. Deze gemeenschappelijke dreiging veroorzaakt een onveiligheid die nauw verbonden is met de verandering van politieke richting die we meemaken, vooral in landen waar islamistische immigratie ernstige veiligheidsproblemen heeft veroorzaakt, zoals het geval is in Frankrijk en Duitsland, waar zogenaamd "nieuw rechts" het meest groeit.

Belangrijker nog dan deze opmerkelijke toename van pro-Israëlische partijen in het Europees Parlement is het historische verlies aan kiezers van de communistische en milieupartijen, die tot nu toe de twee belangrijkste stemmen waren die in Brussel met het Hamas-terrorisme sympathiseerden. Met minder luidruchtige Europarlementariërs die in staat zijn om verwarring te zaaien over wat er gebeurt in Gaza, en die hun Europese zetels te vaak gebruiken om antisemitische slogans te spuien, zullen debatten over het buitenlands beleid van de EU ten opzichte van Israël rustiger en eerlijker zijn, en waarschijnlijk beter voor de gemeenschappelijke westerse zaak van het beëindigen van terrorisme, het beheersen van islamisme, en het versterken van onze democratieën door ze veilig te houden van degenen die onze manier van leven, onze waarden, en onze vrede en veiligheid willen vernietigen.

Bron: Communists, Antisemites Lose Big in European Parliamentary Elections - Tablet Magazine