Verlies en winst in Haïti

Door Hal Lindsey 3 juni 2024

Op vrijdagavond 24 mei plaatste Ben Baker, vertegenwoordiger van de staat Missouri, deze woorden op Facebook. "Mijn hart is in duizend stukjes gebroken. Ik heb nog nooit dit soort pijn gevoeld. De meesten van jullie weten dat mijn dochter en schoonzoon Davy en Natalie Lloyd fulltime missionarissen zijn in Haïti. Ze werden vanavond aangevallen door bendes en werden allebei gedood. Ze zijn samen naar de hemel gegaan. Bid alsjeblieft voor mijn familie, we hebben wanhopig kracht nodig. En bid alsjeblieft ook voor de familie Lloyd. Ik heb op dit moment geen andere woorden."

Voor de meesten van ons is het gewicht van zijn verdriet en dat van de andere familieleden onmogelijk te bevatten. We bidden dat "de God van alle troost" (2 Korintiërs 1:3) "hun kracht zal vernieuwen", dat ze weer "opklimmen met vleugels als arenden... rennen en niet vermoeid raken... lopen en niet flauwvallen" (Jesaja 40:31).

Naast dit verbazingwekkende jonge stel werd ook missieleider Jude Montis gedood, een Haïtiaan en een veteraan die daar al 20 jaar in de bediening werkt. Alle drie werkten ze voor een groep genaamd Missions in Haiti, Inc, opgericht en geleid door de ouders van Davy Lloyd. Ik weet niets over de doctrine van deze organisatie, maar ik ben ontroerd door hun toewijding om een zeer behoeftig volk te dienen dat leeft in een van de gevaarlijkste landen ter wereld.

Ongeveer gelijktijdig met de Facebook-post van afgevaardigde Baker, plaatste Davy's familie een eigen post. Er stond eenvoudigweg: "Davy en Natalie en Jude zijn vanavond rond 9 uur doodgeschoten door een bende. We zijn er allemaal kapot van."

Het zou ons niet moeten verbazen dat zonde de wereld vult en dat God toestaat dat zonde onze levens op verschillende manieren beïnvloedt. Jezus zei dat we niet "van deze wereld" zijn (Johannes 17:14), maar zolang we "in" deze wereld blijven, zullen we problemen hebben (Johannes 16:33). Toen voegde Hij eraan toe: "Maar heb goede moed, Ik heb de wereld overwonnen."

Christenen zijn sinds het begin gemarteld en dat gebeurt vandaag de dag nog steeds in steeds grotere aantallen. Deze kinderen waren er om Haïtiaanse kinderen te helpen. Ze waren het zout der aarde. Ze kenden duidelijk de gevaren, maar toch zagen ze die onder ogen met vertrouwen in God. Net als Paulus in Filippenzen 1:21 weet ik zeker dat ze allemaal zouden zeggen: "Want leven voor mij is Christus en het sterven winst".

Paulus was niet bezorgd om te sterven. Soms zeggen we "angstig" omdat we iets heel graag willen. Soms zeggen we het in termen van grote bezorgdheid, verdriet of onbehagen. Paulus was in geen van beide betekenissen angstig. Hij begreep dat de lichamelijke dood de context is van het aardse leven en dat voor gelovigen de hemel de context is van ons huidige bestaan. Omdat hij in dienst van God stond, achtte hij zijn leven niet dierbaar voor zichzelf. Het was helemaal van God. Zo was het ook met deze kostbare zendelingen in Haïti.

Deze waarheden verzachten de pijn van de nabestaanden niet. Zelfs degenen onder ons die Davy, Natalie of Jude nooit hebben gekend, voelen een enorm gevoel van verlies. Maar hun levens en hun dood zouden een voorbeeld moeten zijn. Mogen hun getuigenissen de rest van ons helpen om opnieuw te beseffen wat van eeuwige waarde is in Christus. Deze jonge zendelingen kozen ervoor om de kinderen van een land vol geweld te dienen omdat elk kind in dat land eeuwigheidswaarde heeft.

Zij kozen voor liefde als de "betere weg" (1 Korintiërs 12:31), en dat zou ieder van ons moeten doen.

Bron: Hal Lindsey