www.wimjongman.nl
Een van de eerste Joodse volgelingen van Jezus in de moderne staat Israël zegt dat Gaza-oorlog niet te vergelijken is met de Onafhankelijkheidsoorlog van 1948
Tijdens een interview op TBN's THE ROSENBERG REPORT zegt Arie Bar-David dat de Israëli's meer slachtoffers leden in 1948, maar meer verenigd waren en op God vertrouwden om de overwinning te behalen.
Arie Bar-David in een interview op TBN's The Rosenberg Report (Foto: Screenshot)
Arie Bar-David werd in 1947 in Jeruzalem geboren in een gezin van Bulgaarse overlevenden van de Holocaust, een jaar voordat toenmalig premier David Ben Gurion de oprichting van de Joodse staat aankondigde. In die tijd waren er slechts 23 Joodse volgelingen van Jezus in het land. Bar-David en zijn familie behoorden tot hen.
In een serie interviews met Joel Rosenberg voor THE ROSENBERG REPORT op TBN, deelde Bar-David het verhaal over hoe zijn familie tot geloof in Jezus kwam. Hij beschreef hoe hun persoonlijke wonderen verweven zijn met die van de Israëlische natie.
“God staat aan onze kant,” vertelde Bar-David Rosenberg in deel één van hun gesprek.
(Foto: Screenshot/TBN's The Rosenberg Report)
Hij is er vandaag van overtuigd - op het hoogtepunt van het conflict van 7 oktober in Gaza - net zoals zijn ouders en de Joden van het Brits-Mandestijnse Palestina ervan overtuigd waren toen de Israëlische Onafhankelijkheidsoorlog uitbrak in 1948.
“Hij bracht ons terug uit oude tijden, van een Holocaust-situatie, omdat hij beloofde het te doen en hij deed het. Hij zei: 'Ik heb jullie niet naar een plek gebracht om jullie te doden - maar het tegenovergestelde... om je op te bouwen, om je wakker te schudden, om in mijn naam vast te houden, mijn naam te redden,” zei Bar-David.
(Foto: Screenshot/TBN's The Rosenberg Report)
In een van zijn eerste persconferenties na het bloedbad van Hamas verwees premier Benjamin Netanyahu naar de huidige oorlog in Gaza als 'Israëls Tweede Onafhankelijkheidsoorlog'.
Arie Bar-David, die die oorlog als kleuter meemaakte en als IDF-commandant in vijf andere oorlogen diende, denkt niet dat de twee conflicten precies met elkaar te vergelijken zijn.
“We kunnen niet vergelijken... We verloren 1% van onze bevolking in 1948. Zesduizend mensen werden gedood op een totaal van 600.000,” zei hij.
Rosenberg was het ermee eens dat de existentiële dreiging toen veel ernstiger was, toen de legers van Egypte, Jordanië, Irak, Syrië en Libanon het pas opgerichte land binnenvielen.
“Israël en de Joden hadden echt, echt, weggevaagd kunnen worden, net zoals ze in Europa werden weggevaagd,” argumenteerde de ALL-ISRAEL-NEWS hoofdredacteur, ”7 oktober was dat niet.”
“Wat is het grootste verschil, naar mijn begrip?” Bar-David vervolgde: “Dit gevoel dat God 100% aan onze kant staat.”
(Foto: Screenshot/TBN's The Rosenberg Report)
Hij beweerde dat er tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog, die meer dan een jaar duurde, een gevoel was dat “God met ons is” en dat “dit op de een of andere manier gaat lukken.”
Een gelijkaardig gevoel resoneert onder de IDF soldaten die momenteel vechten tegen Hamas terroristen in Gaza en er is “een uitstekende sfeer” in het leger, merkte hij op. Toch uitte hij zijn bezorgdheid over een ander gevoel dat lijkt te heersen op het Israëlische thuisfront.
“Soms heb ik het gevoel dat mensen tegenwoordig gefrustreerd zijn,” vertelde Bar-David aan Rosenberg. Als commandant in de IDF tijdens de Zesdaagse Oorlog leerde hij dat frustratie in oorlogstijd net zo gevaarlijk kan zijn als een “plaag.”
Hij merkte op dat een deel van de nationale frustratie te wijten is aan de gijzelingssituatie, aangezien 109 Israëlische gijzelaars die tijdens de terreuraanslag van 7 oktober door terroristen van Hamas gevangen werden genomen, na meer dan 320 dagen nog steeds in Gaza worden vastgehouden.
(Foto: Screenshot/TBN's The Rosenberg Report)
Hij herinnerde zich echter dat er honderden Israëlische gevangenen in Jordanië waren na de oorlog van 1948, maar dat de nationale houding ten opzichte van de situatie toen anders was - het veroorzaakte geen diepe verdeeldheid binnen de samenleving.
Vandaag de dag zijn sommige Israëli's van mening dat de terugkeer van de gijzelaars de topprioriteit in de oorlog moet zijn - ongeacht de kosten. Anderen, zoals premier Netanyahu, houden vol dat het een van de belangrijkste doelstellingen is, maar niet de enige. Zij geloven dat ervoor zorgen dat Hamas niet de controle over de Gazastrook behoudt en dat de enclave Israël nooit meer zal bedreigen even belangrijk zijn en elkaar niet uitsluiten.