Israëliërs vechten alleen tegen Hamas als het moet

Door Clifford D. May - Dinsdag 26 maart 2024

Ik vraag me af of Yahya Sinwar, de Hamasleider in de Gazastrook, in een tunnel onder Rafah naar dat beeld zit te staren en of het een glimlach om zijn lippen heeft gebracht.

Misschien adviseerde een van zijn plaatsvervangers, toen hij de aanval van 7 oktober op Israël plande, dat hun strijders alleen soldaten als doelwit zouden nemen en Israëlische burgers zouden sparen, in ieder geval kinderen en baby's; dat ze geen vrouwen zouden verkrachten en lijken zouden verminken; dat ze zich, kortom, zouden gedragen als eervolle strijders in plaats van barbaren.

En misschien antwoordde meneer Sinwar: "Nee. De V.N., het Rode Kruis, de meeste diplomaten en een groot deel van de media zullen ons steunen - wat we ook doen.

"Als de Israëli's een tegenaanval doen, zullen we ons ondergronds verbergen, beschermd door gijzelaars. Boven ons zal het aantal doden toenemen. Er zal snel om een 'staakt-het-vuren' worden gevraagd. We vechten tegen Joden - steun voor hen zal niet lang duren."

Inderdaad, minder dan twee weken na de invasie van Hamas, legde Brazilië een resolutie voor een staakt-het-vuren voor aan de V.N. Veiligheidsraad. De regering Biden sprak haar veto uit, met de uitleg dat het "Hamas op zijn plaats zou laten, in staat om te hergroeperen en te herhalen wat het op 7 oktober deed".

Een tweede resolutie werd in december voorgesteld door de Secretaris-Generaal van de V.N. Antonio Guterres zelf. Ook hier spraken de VS hun veto uit.

Een derde resolutie kwam van Algerije in februari. Linda Thomas-Greenfield, ambassadeur van de VS bij de V.N., zei dat deze "de gevechten tussen Hamas en Israël" zou verlengen, "de tijd die de gijzelaars in gevangenschap doorbrengen" en "de ernstige humanitaire crisis waarmee de Palestijnen in Gaza worden geconfronteerd". Ze sprak haar veto uit.

Afgelopen vrijdag bood Washington zijn eigen resolutie aan, waarin het opriep tot "diplomatieke inspanningen" om een staakt-het-vuren te bewerkstelligen "in samenhang met de vrijlating van alle resterende gijzelaars" - 134 waarvan men denkt dat er nog ongeveer 100 in leven zijn, waaronder vijf Amerikanen. De resolutie veroordeelde ook de aanvallen van de Houthi op de scheepvaart.

Die taal was streng genoeg voor Israël om 11 van de 15 stemmen in de Veiligheidsraad te krijgen. Maar Moskou en Peking spraken hun veto uit, waarvoor Hamas zijn "waardering" uitsprak.

De heersers van Iran waren ongetwijfeld ook dankbaar. Hamas is hun cliënt, net als de Houthi's. En Teheran, wiens bedoelingen met Israël openlijk genocidaal zijn, is de strategische partner van Moskou en Peking geworden in een versterkende anti-Amerikaanse as.

Een andere resolutie, gesteund door Rusland, China en 22 Arabische landen, werd maandag ingediend. Hierin werd opgeroepen tot een staakt-het-vuren tot 9 april, het einde van de Ramadan, "leidend tot een duurzaam staakt-het-vuren" en de vrijlating van de gijzelaars.

Maar het staakt-het-vuren werd niet afhankelijk gemaakt van de vrijlating van de gijzelaars. Het veroordeelde Hamas ook niet. Sterker nog, Hamas of het bloedbad van 7 oktober werden niet eens genoemd. Deze keer onthielden de VS zich van stemming, waardoor de resolutie kon worden aangenomen - wat Hamas verwelkomde.

Ik verwacht dat de gijzelaars na de Ramadan nog steeds geketend zullen zijn en dat het Israëlische leger zal doorgaan met wat wel eens de laatste grote slag van de oorlog zou kunnen zijn.

President Biden heeft gezegd dat Hamas geen "veilige haven ergens in de Gazastrook" mag krijgen. Maar hij heeft ook gezegd dat hij niet gelooft dat daarvoor een "grote grondoperatie" nodig is.

"De belangrijkste doelen die Israël wil bereiken in Rafah kunnen op een andere manier worden bereikt," beweerde de nationale veiligheidsadviseur Jake Sullivan vorige week zonder verdere details. Militaire experts die ik heb gesproken zijn sceptisch.

De IDF schat dat er tot 8.000 Hamas-strijders in Rafah zijn. De Israëli's moeten hen niet alleen verslaan, maar ook de tunnels tussen Gaza en Egypte afsluiten waardoor Teheran Hamas van een enorme hoeveelheid wapens en munitie voorziet.

De Israëli's zijn overeengekomen om "humanitaire enclaves" te creëren voor niet-strijders, ver weg van de slagvelden.

Natuurlijk, als meneer Sinwar zijn gijzelaars zou vrijlaten en zijn wapens zou neerleggen, zou niemand anders gedood worden. Dat moet herhaaldelijk en nadrukkelijk gezegd worden.

De Israëlische premier Benjamin Netanyahu noemde de onthouding van de VS een "terugtrekking" die suggereert dat Hamas en Israël moreel gelijkwaardig zijn. Hij annuleerde een bezoek van Israëlische functionarissen aan Washington waar de heer Sullivan en zijn collega's specifieke "andere middelen" zouden voorstellen die zouden kunnen leiden tot de nederlaag van Hamas met minder slachtoffers.

Uiteindelijk zullen de Israëli's waarschijnlijk niet overgehaald worden om meneer Sinwar uit de tunnels te laten komen met in zijn ene hand een wapen en in zijn andere hand een V-teken.

Misschien fluistert hij dan tegen zijn plaatsvervanger: "Begrijp je het nu? We gehoorzamen de regels van de ongelovigen niet. We laten de Joden bloeden en dan gehoorzamen de ongelovigen onze regels."

Er zit één fout in deze redenering. In 1967, toen alle Arabische staten rond Israël een vernietigingsoorlog voerden, zei president Lyndon Johnson tegen de Israëli's dat ze niet moesten schieten. De Israëli's sloegen dat advies in de wind en vochten en wonnen wat bekend werd als de Zesdaagse Oorlog.

In 1981 adviseerde president Ronald Reagan de Israëli's om geen kernreactor in Irak te bombarderen. In 2007 adviseerde president George W. Bush de Israëli's om geen kernreactor in Syrië te bombarderen. Ook in die gevallen deden de Israëli's wat nodig was - zoals iedereen met een greintje strategisch besef nu weet.

"Beter om alleen te staan dan om aan de genade van anderen overgeleverd te zijn," merkte Rachel Gur, een Israëlische advocate - en nog belangrijker, een moeder van vier kinderen - op boven een afbeelding van de cover van The Economist die vorige week op X verscheen.

"Wij zijn de eerste Joden in 2000 jaar die weigeren om stilletjes te sterven. We zullen blijven staan, blijven bloeien en gedijen. We hebben ballingschap, de inquisitie, kruistochten, pogroms en de Holocaust overleefd. We zullen zegevieren."

Als meneer Sinwar haar commentaar vorige week op zijn laptop in de tunnels onder Rafah zag, kan ik me niet voorstellen dat het een glimlach om zijn lippen bracht.

- Clifford D. May is oprichter en voorzitter van de Foundation for Defense of Democracies (FDD) en columnist voor The Washington Times.

Bron: Israelis will fight Hamas on their own if they must - Washington Times