Het is niet 'Vrijheid' waar Hamas op uit is... Het is de uitroeiing van Joden

Door Chris Katulka 21 september 2024

Na het bloedbad van Hamas op 7 oktober in het zuiden van Israël gingen pro-Palestijnse demonstranten in grote steden over de hele wereld de straat op om anti-Israëlische en antisemitische leuzen te slingeren. Ze zwaaiden met Palestijnse vlaggen, verscheurden posters van ontvoerde Israëli's en prezen de barbaarsheid van Hamas terwijl ze de brute dood van meer dan 1.200 Israëli's vierden.

Om hun opgetogenheid te rechtvaardigen, hebben ze zichzelf ervan overtuigd dat Hamas-agenten geen terroristen zijn; het zijn strijders die een nobele strijd voeren voor vrijheid en onafhankelijkheid. Voor deze demonstranten delen Hamas en het Oekraïense leger dezelfde missie: vechten voor hun land en vrijheid.

Sinds het begin van de oorlog tussen Israël en Hamas heb ik vaak horen zeggen: “De terrorist van de één is de vrijheidsstrijder van de ander”. Vrijheidsstrijder heeft een positieve klank. Als westers denkende individuen geloven we in de grondbeginselen die onafhankelijkheid en vrijheid van tirannie hoog houden.

Maar wat gebeurt er als de “vrijheidsstrijders” met geweld het land aanvallen dat hen keer op keer vrijheid, vrede en onafhankelijkheid heeft geboden? Het is moeilijk om hun strijd te rechtvaardigen als hun vijanden hen herhaaldelijk vrijheid aanbieden.

Vrijheid en onafhankelijkheid werden het Palestijnse volk aangeboden vanaf het begin van het moderne Israël. In 1947 keurden de Verenigde Naties het verdelingsplan goed dat land garandeerde voor een Arabische staat naast land dat beloofd was voor een Joodse staat. De voorlopige Joodse regering aanvaardde het verdelingsplan, inclusief de oprichting van deze tweede Arabische staat (Jordanië was de eerste); maar de Palestijnen en omliggende Arabische naties weigerden. Na het uitroepen van de onafhankelijkheid werd Israël aangevallen door Egypte, Irak, Jordanië, Libanon en Syrië.

Na de overwinning van Israël in de Zesdaagse Oorlog in juni 1967 bood de Joodse staat aan om zijn herwonnen land te gebruiken om met zijn ontevreden buren over vrede te onderhandelen. Twee maanden later kwamen Arabische leiders, nog steeds niet bekomen van hun nederlaag, bijeen in Khartoem, Soedan, waar ze de Resolutie van Khartoem opstelden, beter bekend als de “drie nee's”: geen vrede met Israël, geen erkenning van Israël, geen onderhandelingen met Israël.

In het begin van de jaren negentig waren de Oslo-akkoorden bedoeld om vrede te stichten tussen de Israëli's en de Palestijnen en te leiden tot een onafhankelijke Palestijnse staat. Het pact gaf de Palestijnen autonomie om hun volk in hun eigen gebieden te besturen via de nieuw opgerichte wetgevende macht, de Palestijnse Autoriteit (PA).

De Oslo-akkoorden boden een kans om vertrouwen op te bouwen en vrijheid en onafhankelijkheid voor de Palestijnen veilig te stellen. Helaas gebruikte PA-president Yasser Arafat het om de strijd tegen Israël voort te zetten, waardoor de Palestijnse terroristische aanvallen in de regio toenamen.

In 2000 zorgde de Amerikaanse president Bill Clinton voor een vredesakkoord tussen Arafat en de Israëlische premier Ehud Barak, waarbij 97% van de Westelijke Jordaanoever (het bijbelse Judea en Samaria) en 100% van Gaza werd toegewezen aan een Palestijnse staat. Arafat verwierp de overeenkomst echter.

In 2005 verleende de Israëlische premier Ariel Sharon eenzijdig Palestijnse soevereiniteit over de Gazastrook, waardoor uiteindelijk alle Israëlische burgers uit het gebied werden verwijderd. Sindsdien is Gaza een lanceerbasis geworden voor terrorisme naar Israël, wat aanleiding gaf tot het bloedbad van 7 oktober.

Uiteindelijk bood de Israëlische premier Ehud Olmert in 2008 bijna de hele Westelijke Jordaanoever aan om een Palestijnse staat te creëren, maar de Palestijnse president Mahmoud Abbas zei net als Arafat nee.

Hamas-agenten zijn geen vrijheidsstrijders; het zijn terroristen die als doel hebben het Joodse volk uit te roeien en Israël te vernietigen. Al meer dan 75 jaar streeft Israël naar vrede, onafhankelijkheid en vrijheid voor de Palestijnen. De vrijheid waarvoor Hamas en zijn aanhangers beweren te vechten, is in werkelijkheid waar ze tegen vechten.

De echte vrijheidsstrijders bevinden zich in de gelederen van de Israel Defense Forces. Deze jonge mannen en vrouwen riskeren hun leven in Gaza om de Joodse staat te verdedigen en die onschuldige Palestijnen te helpen die vol ongeduld wachten op het einde van de tirannie van Hamas - omdat het einde van Hamas hen een stap dichter bij vrijheid zal brengen.

Chris Katulka is de directeur van Noord-Amerikaanse ministeries voor The Friends of Israel Gospel Ministry, de presentator van het radioprogramma The Friends of Israel Today, een bijbelleraar en schrijver voor het tijdschrift Israel My Glory.

Bron: It's Not 'Freedom' That Hamas Is After... It's The Eradication Of Jews - Harbinger's Daily