Hoe een einde te maken aan de nieuwe uitputtingsslag

Welkom op die bekende plek, die tussen een rots en een harde plaats.

Sinds de dag na de invasie en het bloedbad op 7 oktober voert Hezbollah een succesvolle uitputtingsslag tegen Israël. Meer dan 80.000 Israëli's zijn uit hun huizen aan de noordelijke grens verdreven en meer dan 50 Israëli's zijn gedood door raketten en antitankwapens. Grenssteden en kibboetsim zijn woestenijen geworden. Huizen en andere bouwwerken zijn verwoest en akkers zijn verbrand.

Israël heeft gereageerd op een zorgvuldig afgemeten, tit-for-tat manier die, zoals iedereen die bekend is met het Midden-Oosten weet, een boodschap van zwakte uitzendt en een uitnodiging is voor verdere plunderingen. Hier zijn drie duidelijke redenen voor:

1. De IDF wil geen oorlog op twee fronten voeren.


2. Hezbollah heeft tussen 130.000 en 200.000 raketten, raketten en drones die het op Israël kan afvuren, waarvan sommige met precisie geleidingssystemen die tot op enkele meters van een doelwit kunnen inslaan. Verwacht wordt dat het thuisfront zal lijden onder duizenden doden en massale vernietiging van eigendommen en infrastructuur.


3. De Amerikaanse regering heeft Israël verteld dat als het Hezbollah preventief aanvalt, het ons niet zal steunen (vermoedelijk met wapenleveranties of bij de VN).

Op 28 juli trof een raket van Hezbollah met een kernkop van 50 kg een voetbalveld en een speeltuin in Majdal Shams op de Golan Hoogvlakte. 12 kinderen en tieners werden gedood en vele anderen raakten gewond, sommige ernstig. Er was een waarschuwing, maar die kwam slechts enkele seconden voor de explosie en de kinderen hadden geen tijd om een nabijgelegen betonnen schuilplaats te bereiken. Eén kind werd een dag vermist voordat werd vastgesteld dat zijn lichaam in stukken was geblazen.

Majdal Shams is de "hoofdstad" van de Druzen van de Golan. De Druzen leven voornamelijk in Libanon, Syrië, de Golan en de regio Galilea in Israël. Ze hebben een unieke religie en een traditie van loyaliteit aan de staten waarin ze leven. Ze hebben ook een militaire traditie en Israëlische Druzen dienen bij de IDF en de grenspatrouille. Ze worden beschouwd als een van de beste strijders en officieren en hebben een hoge prijs in bloed betaald in de oorlogen van Israël.

De hele regio kijkt toe hoe Israël zal reageren op de moord op 12 kinderen. Zo'n gruweldaad vraagt om een buitenproportionele reactie. Als de reactie typerend is voor het recente verleden, zullen onze vijanden weten dat de opvatting dat het vermoorden van Israëlische burgers normaal gedrag is, en nog steeds van kracht. De Druzen zullen weten dat Israël niet om hen geeft en hun bijdragen aan de staat ook niet waardeert. We hebben tenslotte de olie-industrie en de haven van de Houthi's getroffen nadat ze één Jood in Tel Aviv hadden gedood.

De Amerikanen hebben ons al laten weten dat we wel mogen terugslaan, maar dat het niet buitenproportioneel mag zijn. En we mogen Beiroet, waar Hezbollah-baas Hassan Nasrallah zich schuilhoudt, niet aanraken.

Toen we op 7 oktober werden binnengevallen, sprak de regering Biden haar afschuw uit over het bloedbad van 1200 Israëli's en betuigde ze haar steun. Maar in de dagen daarna probeerde ze een grondinvasie van Gaza uit te stellen of te voorkomen. Toen de grondoorlog eenmaal begon, steunde ze de eis van Egypte dat geen enkele Gazaan de grens over mocht; maar tegelijkertijd klaagde ze over burgerslachtoffers in de Gazastrook. Toen probeerde het ons te verhinderen Rafah binnen te gaan en de controle over de grens tussen Gaza en Egypte over te nemen om de wapenleveranties van Hamas af te snijden. Zelfs nadat we hadden aangetoond dat het mogelijk was om burgers uit de weg te houden, bleef de regering onze munitievoorziening afknijpen om hen te "beschermen". De regering vertraagde ook de levering van "slimme" munitie die precieze aanvallen op militaire doelen mogelijk maakt! Tijdens de hele oorlog heeft de regering aangedrongen op een gijzelingsovereenkomst onder voorwaarden die Hamas de controle over Gaza zouden laten behouden. En het heeft de "breng ze thuis tegen elke prijs" beweging in Israël aangemoedigd, evenals de krachten die zich verzetten tegen premier Netanyahu, die wil blijven vechten. Volgens de filosofie dat een crisis nooit verloren mag gaan, wil de regering Biden de "dag na" de oorlog veranderen in een "tweestatenoplossing" die het grootste deel van Israël in gevaar zou brengen voor invasies zoals op 7 oktober.

Velen lijken vergeten te zijn dat Iran op 13 april van dit jaar een directe aanval op Israël lanceerde, met meer dan 300 ballistische raketten, kruisraketten en drones. Israël - met wat hulp van de VS en anderen - slaagde erin om de meeste neer te schieten (tegen een geschatte kostprijs van 1 miljard dollar). Maar als een groot aantal raketten hun doel had bereikt, zouden de vernietiging en de doden onvoorstelbaar groot zijn geweest. Het was een poging om het weefsel van onze natie te vernietigen en vroeg om een gepaste reactie. In plaats daarvan bombardeerden we een Iraanse luchtverdedigingsradarinstallatie. Ons werd verteld dat dit "een boodschap" naar Iran zou sturen. Dat deed het, maar niet de bedoelde. Het liet hen weten dat het acceptabel is om op Joden te schieten en dat ze dat moeten blijven proberen. Wat hebben ze tenslotte te verliezen?

De Majdal Shams aanval kan niet onaangeroerd blijven. We kunnen het ons niet veroorloven om onze afschrikking verder te laten eroderen. De wolven cirkelen rond. Gisteren dreigde de kleine pisher van Turkije, Tayip Recip Erdoğan, dat ook hij Israël zou kunnen binnenvallen. Waarom niet? Iedereen doet het. Maar nog belangrijker: we kunnen onze Druzische burgers niet verraden (en degenen in de Golan die nog steeds de Syrische nationaliteit hebben maar steeds meer Israëli's worden). We zijn het hen verschuldigd en we hebben hen nodig.

Er is weinig kans dat we de Amerikanen hiermee kunnen laten instemmen. Ik zou graag willen denken dat dit komt omdat ze het Midden-Oosten niet begrijpen, en dat is deels ook zo, maar het komt ook omdat de Democratische regering nog steeds het pro-Iraanse beleid van Barack Obama volgt. Desondanks hebben we geen andere keuze dan het toch te doen.

Maar hoe zit het met het gevaar van het arsenaal van Hezbollah? Veel analisten denken dat Israël de volle kracht van de klap die het zou kunnen uitdelen, niet zou overleven. Natuurlijk zou de staat Libanon ook tot het stenen tijdperk worden gebombardeerd, maar de Iraanse poppenspelers vinden het prima om de gastheren van hun proxies op te offeren als ze daarmee hun doel bereiken.

We zitten in een slechte positie, maar er is één strategie die zou kunnen slagen: dat is het Iraanse regime en de Iraanse infrastructuur een enorme slag toebrengen, om zogezegd de kop van de slang af te hakken. Als dit snel en effectief zou kunnen gebeuren, zou Hezbollah hoog en droog achterblijven en zou het kunnen worden overgehaald om de wederzijdse verwoesting te vermijden die het gevolg zou zijn van een totale oorlog met Israël.

Zou het werken? Hoe zouden we het doen? Ik ben geen militair expert. Maar ik weet wel dat we niet door kunnen gaan op de weg die we nu volgen, want die leidt alleen maar tot vernietiging.

Bron: How to End the New War of Attrition | Abu Yehuda