Waarom twijfelt Biden aan de militaire capaciteit van Israël?

Shoshana Bryen - 29 mei 2024

De Verenigde Staten waren er zeker van dat Israël niet op tijd Palestijnse burgers uit Rafah kon evacueren en de Philadelphi Corridor kon veroveren, waar Egypte de poort voor civiele hulp had gesloten. Ze vertelden Israël in niet mis te verstane bewoordingen dat ze zouden falen en dat de Palestijnen zouden worden afgeslacht.

De IDF heeft sinds 6 mei bijna 900.000 Palestijnen geëvacueerd. En Rafah ging deze week weer open onder Israëlisch toezicht.

De Jerusalem Post berichtte: "30-40% van Rafah is nu onder controle van de IDF, niet slechts een klein deel van de oostelijke sector, en ongeveer 60-70% van Rafah is volledig geëvacueerd. De overgebleven Rafah burgers, naar schatting zo'n 300.000-400.000, bevinden zich bijna allemaal in de buurt van de Gazaanse kust Tel al-Sultan gebied."

De IDF is heel erg goed, het leger van de Verenigde Staten ook, dus waarom dacht de regering Biden dat Israël het niet kon?

Het standpunt van de VS is waarschijnlijk het resultaat van een evolutie in de houding die ontstond tijdens de regering-Obama. Er was een punt waarop de VS zich geen zorgen maakte over burgerslachtoffers - bijkomende schade - als gevolg van Amerikaanse drone-aanvallen. Het Bureau of Investigative Journalism rapporteerde dat tussen 2010 en 2020 drone-aanvallen in Jemen, Afghanistan, Soedan en Pakistan waarschijnlijk 11.000-21.000 doden en gewonden veroorzaakten. Naast drone-aanvallen bombardeerde de VS steden in Irak en Syrië in de jacht op ISIS.

Het Office of the Director of National Intelligence meldde lage aantallen slachtoffers, maar merkte op dat "de door de regering gerapporteerde aantallen burgerslachtoffers veel lager zijn dan schattingen van niet-gouvernementele organisaties." Analist Nicholas Grossman merkte in War on the Rocks op dat "de officiële cijfers van Obama de burgerslachtoffers systematisch onderschatten en de locatie van de aanvallen niet bekendmaakten".

In 2015 veranderde de situatie intern.

President Obama eiste een "oorlog zonder slachtoffers" en weigerde toestemming voor 75% van de bombardementsmissies om slachtoffers op de grond te voorkomen. Woordvoerders van het Pentagon vertelden verslaggevers: "Ondanks het feit dat Amerikaanse aanvallen de meest precieze zijn in de geschiedenis van oorlogsvoering, brengt het uitvoeren van aanvallen in de dichtbevolkte gebieden waar ISIL zich schuilhoudt zeker uitdagingen met zich mee. We vechten tegen een vijand die er alles aan doet om burgers in gevaar te brengen. Onze piloten begrijpen echter de noodzaak van tactisch geduld in deze omgeving. Deze strijd tegen ISIL is niet het soort strijd van voorgaande decennia." [Nadruk toegevoegd]

Het klinkt echter wel heel erg als de oorlog van Hamas in Gaza, de aanwezigheid van Hezbollah in Libanon en de infiltratie van steden op de Westelijke Jordaanoever door Hamas.

Een vergelijking is redelijk.

Het resultaat? ISIS, onze vijand, veranderde en verspreidde zich.

Ian McCary, plaatsvervangend speciaal gezant voor de Global Coalition to Defeat ISIS sprak eerder dit jaar over de hardnekkigheid van ISIS in Afrika, Afghanistan en Centraal-Azië, "zich aanpassend om gelijke tred te houden met de evoluerende en steeds diffusere aard van de dreiging. De veiligheidssituatie in de Sahel en andere delen van Afrika is de afgelopen jaren aanzienlijk verslechterd" en er is een toenemende "dreiging van het zogenaamde ISIS-Khorasan, of ISIS-K, afkomstig uit Afghanistan." Hij voegde eraan toe: [De coalitie] "is vastbesloten ervoor te zorgen dat ISIS elders in de wereld niet kan gedijen. We zullen ons blijven richten op speerpunten als capaciteitsopbouw in Afrika ten zuiden van de Sahara en Centraal-Azië."

Ter herinnering: de Russen hebben net een Amerikaanse luchtmachtbasis van $100 miljoen in Niger betreden waarvan de regering bezig was ons eruit te gooien. Frankrijk, een partner in Afrika, is uit Mali, Burkina Faso en Niger gezet. De toekomst van Frankrijk in Ivoorkust, Senegal, Gabon, Djibouti en Tsjaad is onduidelijk - de aanwezigheid van ISIS is dat niet.

De migratie van ISIS-troepen van Syrië en Irak naar Afrika en Centraal-Azië heeft weinig directe gevolgen gehad voor Amerikanen - hoewel we ons wel enige zorgen zouden moeten maken over onze zuidgrens als toegangspoort voor mensen die vastbesloten zijn om ons kwaad te doen. De hardnekkigheid van ISIS en zijn ideologie is één van de redenen waarom regeringswoordvoerders volhouden dat Hamas niet door Israël verslagen kan worden - omdat, je weet wel, ideologie.

Maar de laatste militaire oorlog die de VS echt won (Grenada telt niet mee) was eigenlijk een ideologische oorlog met militaire toepassing. Nazisme en imperialisme waren al lang voor 1939 aan het werk in Duitsland en Japan. Als we Duitsland gewoon over zijn meest recente grens hadden geduwd (zoals Winston Churchill geneigd was te doen) of Japan terug naar het eiland, dan was WO III waarschijnlijk geweest. De geallieerden moesten de oorlog winnen en dat deden ze. En toen rekenden ze af met ideologie.

Israël zal moeten afrekenen met de Hamas/Hezbollah/Iraanse ideologie in een kleine ruimte naast de burgerbevolking. Maar eerst moet het afrekenen met de militaire capaciteiten van Hamas/Hezbollah/Iran. Het heeft niet de luxe die de VS in de 21e eeuw heeft gehad om een koers uit te zetten, de koers te wijzigen en dan naar huis te gaan.

Bron: Why Does Biden Doubt Israel's Military Capability? – Jewish Policy Center