1948 WAS DE SLEUTEL

EEN VOOR ISRAËL

Als een sleutel die de spreekwoordelijke doos van Pandora heeft geopend, hebben de gebeurtenissen van 1948 zich vanuit Israël verspreid en de hele wereld beïnvloed. Waarom is deze kleine strook land zo belangrijk? Andere landen worden betwist, er wordt om gevochten, ze zijn in andere handen overgegaan en er is veel onrust geweest, maar het land Israël heeft iets heel belangrijks. Het is duidelijk dat 1948 heel verschillende connotaties heeft voor degenen aan verschillende kanten van het conflict, en dan is er nog een heel andere betekenis voor degenen in de naties. Wat betekent het voor jou? Maar nog belangrijker: wat vindt God ervan?

WAT 1948 BETEKENT VOOR HET VOLK VAN ISRAËL

1948 was de vervulling van een lang gekoesterde droom voor het volk Israël. Het betekent grote vreugde, vervulde beloften en een veilig toevluchtsoord... eindelijk thuis. Elk jaar barst in heel Israël de viering van Onafhankelijkheidsdag los.

God heeft Zijn recht om Israël te verstrooien vastgelegd volgens de zegeningen en vervloekingen die in de wet zijn vastgelegd, maar als het God was die verstrooide, dan kan God ook weer bijeenbrengen. Dat is Zijn soevereine recht. Het land is van God en Hij behoudt zich het recht voor om te bepalen wie er wonen. Dit is wat Hij het volk Israël verzekerde in Deuteronomium, als onderdeel van de vervloekingen die Israël zouden overkomen als het van Zijn verbond afweek:

"En de Heer zal u verstrooien onder alle volken, van het ene uiteinde van de aarde tot het andere." (Deuteronomium 28:64)

De beloften om Israël weer bijeen te brengen komen echter overal in de Schrift voor en dit is al tweeduizend jaar een verlangen van het Joodse volk. Joodse mensen hebben door de eeuwen heen geweten dat Israël hersteld zou worden volgens Bijbelse profetie en ik kan je verzekeren dat het Dispensationalisme niets te maken had met hun denken! Ze gaan af op de beloften van God in de profeten. En het zijn niet alleen obscure verzen hier en daar - de Hebreeuwse Schrift staat er vol mee, voor iedereen die ogen heeft om het te zien.

Er zijn gebeden die elke dag, drie keer per dag, met het gezicht naar Jeruzalem worden gezegd (net zoals Daniël deed toen hij in ballingschap was) sinds de verwoesting van de tempel in 70 na Christus. Hier zijn twee van de "18 zegeningen" uit de Amidah, de rituele gebeden die de ochtend-, middag- en avondoffers weerspiegelen:

De band tussen het Joodse volk en het land Israël wordt steeds opnieuw uitgedrukt in Joodse feestdagen en rituelen. Het wordt verkondigd aan de Pesach-tafel (volgend jaar in Jeruzalem!), in de dagelijkse gebeden, en op elke Joodse bruiloft: het bruidspaar en hun gasten worden eraan herinnerd Jeruzalem nooit te vergeten en het te beschouwen als hun hoogste vreugde volgens de woorden van Psalm 137.

“

Het was ook absoluut noodzakelijk. Dit feit werd aan het eind van de negentiende eeuw vastgesteld door Theodor Herzl. Herzl was geen man van gebed, maar hij was pragmatisch. Hij was een overtuigd atheïst, maar had niettemin de extreme dreiging van het antisemitisme opgemerkt en gezien wat het voor het Joodse volk zou betekenen om een eigen staat te hebben die het thuis kon noemen. Nadat de Dreyfus-affaire in 1894 had aangetoond dat Joodse mensen er zelfs in Europa niet op konden rekenen dat het recht zou zegevieren, begon Herzl serieus aan te dringen op een Joodse staat. In 1897 hield hij het zionistische congres in Bazel, waar hij de volgende verklaring aflegde:

"In Bazel heb ik de Joodse staat gesticht. Als ik dit vandaag hardop zou zeggen, zou ik door iedereen uitgelachen worden. Over vijf jaar misschien, en zeker over vijftig jaar, zal iedereen het waarnemen." (Theodor Herzl, 3 september 1897)

Hoe bijzonder dat het inderdaad vijftig jaar nadat hij die voorspelling deed, was dat de VN een resolutie aannam om een Joodse staat in Palestina te stichten. Het zou van groter belang blijken te zijn dan Herzl zich aan het eind van de 19e eeuw had kunnen realiseren. Voor Joodse mensen waren de gebeurtenissen van mei 1948 niet alleen de langverwachte vervulling van Gods belofte, maar ook de voorziening van een toevluchtsoord om naar toe te vluchten. Ongeveer een derde van de Europese Joden overleefde de Holocaust. Honderdduizenden kwamen terecht in ontheemdenkampen en konden nergens heen. Volgens het Yad Vashem Holocaust Museum werd er in die kampen een enquête gehouden waarin aan 19.000 Joden werd gevraagd waar ze naartoe zouden willen: 97% van hen zei Palestina. Op de vraag naar een tweede keuze als dat niet mogelijk zou zijn, antwoordden honderden: "Het crematorium".¹

VINGERAFDRUKKEN VAN GOD

Gedurende een groot deel van de kerkgeschiedenis zijn christenen zich niet bewust geweest van wat er aan Israël is beloofd, omdat na de ballingschap van 70 na Christus algemeen werd aangenomen dat de rol van Israël was uitgespeeld. Eeuwenlang was de Bijbel grotendeels ontoegankelijk voor de meeste christenen, een feit dat alleen veranderde door de samenkomst van Bijbelvertaling en de uitvinding van de drukpers in de jaren 1500. Toen het boek in handen van de gelovige kwam, begonnen de dingen te veranderen. Vanaf de jaren 1600 zien we het groeiende begrip dat God nog niet klaar was met Israël. In 1754 schreef John Wesley het volgende over het herstel van Israël: "Zoveel profetieën verwijzen naar deze grootse gebeurtenis dat het verbazingwekkend is dat een christen eraan kan twijfelen."

Isaac Newton was beroemd om zijn wetenschappelijke doorbraken, maar hij deed ook een aantal belangrijke ontdekkingen in de Bijbel. Zijn standbeeld in Trinity College, Cambridge, beschrijft hem als iemand "die het menselijk ras in genialiteit overtrof". Zijn wiskundig genie beperkte zich echter niet tot het observeren van de baan van vallende appels. Hij was een enthousiast geleerde van de Bijbel en in het bijzonder van Bijbelse profetie.

“

In de jaren 1700 schreef Isaac Newton dat "het mysterie van dit herstel van alle dingen in alle profeten te vinden is". Hij was er zo zeker van dat het herstel van Israël duidelijk was voorspeld in elk van de profetische boeken, dat hij niet kon begrijpen waarom anderen dit niet konden zien. In een vroeg achttiende-eeuwse verhandeling over Openbaring, overweegt Newton later de 1290 en 1335 jaar waarover in Daniël 12:11-12 wordt geschreven, en suggereert dat deze beginnen in 609 na Christus "of misschien iets later."³

Op basis van zijn berekeningen zou de oproep om terug te keren en Jeruzalem te herstellen in 1895 of 1896 uitgaan. Herzls verklaring op het Zionistische Congres was in 1897 - slechts één jaar later! En hij geloofde dat de 1335 jaar zouden eindigen in 1944. Dat is wel erg dicht bij 1948, nietwaar?

Vele anderen kwamen in de negentiende eeuw samen in wat bekend staat als de "Restorationist Movement", gelovend dat God Israël zou herstellen naar hun land volgens de Bijbelse profetie. Bekende publieke figuren zoals Lord Shaftsbury en William Wilberforce maakten deel uit van deze beweging. Volgens Dr. Paul Wilkinson "geloofden zij in de letterlijke vervulling van de profetie. En daarbinnen de spoedige terugkeer van de Heer Jezus Christus en het herstel van de Joden in het land."

Hoewel een criticus van Darby's Dispensationalisme, preekte C H Spurgeon in 1864 over de Dry Bones in Ezechiël 37 en zei dat het: "...het duidelijk moet zijn dat zowel de twee als de tien stammen van Israël zullen worden hersteld in hun eigen land" . Deze zaken werden eindelijk breder gezien en begrepen in de kerk. Een deel van deze nieuwe ontdekking leidde tot een nieuwe passie voor zending naar de volken en ook naar het Joodse volk in het bijzonder. Dankzij de serieuze pogingen om het evangelie eerst aan de Joden te delen, waren er vóór de Holocaust ongeveer een kwart miljoen Joodse gelovigen die Jezus volgden.

Sterker nog, Jezus zelf zegt dat het Joodse volk terug moet zijn in het Land, en klaar om Hem te verwelkomen, voordat Hij zal terugkeren:

"O Jeruzalem, Jeruzalem, de stad die de profeten doodt en hen die naar haar gezonden worden, stenigt! Hoe vaak had Ik uw kinderen willen verzamelen zoals een hen haar kroost onder haar vleugels verzamelt, maar u was niet gewillig! Zie, uw huis is u verlaten. Want Ik zeg u: u zult Mij niet weerzien, totdat u zegt: 'Gezegend is hij die komt in de naam van de Heer.'" (Matteüs 2:37-39)

OMGAAN MET OVERTREDINGEN

De vestiging van Israël in 1948 heeft veel mensen diep geraakt. Het herstel van Israël was echter niet Herzls idee. Het was Gods idee. 1948 is het bewijs dat we een verbondsgetrouwe God dienen die Zijn beloften niet verbreekt, ondanks ons gedrag. Het laat ons zien dat Zijn woord waar is en de vervulling van profetieën is een teken voor ons dat Zijn plannen op schema liggen en in onze dagen werkelijkheid worden. Het aantal Joodse gelovigen in Israël is omhoog geschoten van 24 in 1948 naar meer dan 30.000 nu, en het blijft groeien. Dit zijn allemaal tekenen dat Jezus onderweg is. Maar net zoals veel Joodse mensen blind lijken voor de Messias in hun eigen Bijbels, lijken ook veel Christenen blind voor Gods doelen voor Israël, die net zo duidelijk en overvloedig geschreven staan. Openbaring is in beide gevallen nodig en we bidden dat God ogen wil openen. Het is niet alleen een kwestie van mening - het is echt belangrijk om Gods woord over Israël en de Messias van Israël te begrijpen.

Israël beschouwen als "gewoon als een ander volk" is niet alleen onbijbels, het is zondig. Israël mishaagde God juist omdat het wilde zijn als alle andere volken (1 Samuël 8:1-9), en Moab en Seir maakten de fatale fout door uit te spreken: "Zie, het huis van Juda is als alle andere volken" en werden daarvoor streng veroordeeld (Ezechiël 25:8). Het huis van Juda is niet als alle andere volken. Het is niet beter dan andere volken en het is niet slechter, maar het is wel belangrijk. Het is als een microkosmos van de wereld, een voorbeeld dat God gebruikt ten voordele van alle families op aarde, en God heeft ervoor gekozen om door Israël te werken voor de zegen van iedereen. Dit omvat de uitwerking van Zijn plannen in Israëls herstel. Omgaan met een beledigd hart zal steeds belangrijker worden als God dit tijdperk begint af te ronden. Er zullen nog meer beproevingen en zorgen komen en zoals Corrie Ten Boom zei: ze zullen ons bitter of beter maken, afhankelijk van onze reactie. Vertrouwen (geloof) in Gods wijsheid en liefde voor alle naties stelt ons in staat om ons over te geven aan Zijn wegen, zelfs als die ons verwarren of beledigen, en om Zijn hart te vertrouwen, zelfs te midden van lijden en pijn.

Voor veel Arabieren heeft 1948 diepe wonden achtergelaten. Het VN-verdelingsplan van 1947 werd door Arabische leiders verworpen, maar toen de Britten in 1948 hun vlag lieten zakken, werd op 14 mei een nieuwe Joodse staat uitgeroepen.

“

We moeten niet vergeten dat niet de "Palestijnen" Israël de oorlog verklaarde, maar Jordanië, Egypte, Syrië, Libanon en Irak. De Arabieren die in het land woonden gehoorzaamden gewoon aan de instructies van deze binnenvallende legers, in de hoop terug te keren naar hun huizen nadat de zionistische onderneming tot een snel einde was gebracht. Het verlangen naar ballingschap wordt nu ervaren door vluchtelingen uit 1948 in het hele Midden-Oosten, waarvan velen nog steeds treurig de sleutels van hun oude huizen vasthouden.

Voor de 750.000 vluchtelingen was 1948 een catastrofe, een "Nakba". De realiteit van wat er gebeurde is al erg genoeg, maar is sindsdien door de Arabische moslimwereld nog verergerd door leugens en gebruikt als hefboom tegen Israël. Een Arabische broeder mijmerde onlangs dat als zij het delingsplan in 1947 hadden geaccepteerd als onderdeel van Gods soevereine plan, het leven een stuk gemakkelijker voor hen zou zijn geweest. Het afwijzen van Gods plannen leidt nooit tot zegen. Maar omgaan met een beledigd hart is extreem moeilijk. Elke gelovige moet voor de keuze staan om door God beledigd te blijven, of om zijn bitterheid genadig op te geven en Zijn wil te aanvaarden wanneer die pijn doet. Het is een van de moeilijkste uitdagingen in het leven.

Er zijn Arabische gelovigen die deze uitdaging zijn aangegaan en Gods hart voor Israël hebben omarmd. Onze verzoening en eenheid verheerlijkt God, vooral als er hard voor gevochten is. Vergeving is niet gemakkelijk. Hoe pijnlijk 1948 ook was, het is niet juist om een daad van God een "catastrofe" te noemen. Gods hart is altijd geweest om de hele wereld door Israël te zegenen, maar je verzetten tegen zegen voor Israël zal alleen onze eigen zegen blokkeren.

Maar niet alles is verloren. Er is meer beloofd in het Boek. Er zijn veel andere profetieën in de Bijbel die betrekking hebben op de omringende naties: er komen opwekkingen in Moab, Iran en Egypte, om maar een paar voorbeelden te noemen. Jesaja 19 schetst een beeld van een glorieuze toekomst van het Midden-Oosten, met grote zegen voor de verschillende bevolkingsgroepen. Hij zal iedereen bereiken! En Ezechiël 47:22-23 geeft aan dat de mensen die in het Land wonen dezelfde rechten zullen hebben als de twaalf stammen van Israël wanneer het onder de heerschappij van Jezus is. God is de Vader van allen en de nakomelingen van Ismaël maken deel uit van de familie. God heeft geen favorieten, maar Hij heeft wel een plan. God gaat verder met Zijn plannen, of we het er nu mee eens zijn of niet.

GOD GEBRUIKT ISRAËL OM DE NATIES TE ZIFTEN

1948 was een seismische verschuiving: het zette de profetische klok aan het tikken. Als Israël Gods uurwerk is, dan is 1948 als een wekker! Het is een wake up call voor de wereld.

Ondanks de propaganda die het tegendeel beweert, werd Israël legaal en legitiem opgericht, met verschillende internationaal erkende stappen op weg naar een eigen staat. Gods hand was bij elke stap: De Balfour Verklaring van 1917, San Remo in 1920, de Volkenbond in 1922 en de VN-resolutie van 1947. Nadat het Ottomaanse Rijk in 1917 was gevallen en het Midden-Oosten geen heerser meer had, namen degenen die de Turken in de strijd hadden verslagen de verantwoordelijkheid voor het gebied op zich en verdeelden mandaten over verschillende regio's. Hoe problematisch die beslissingen toen ook bleken te zijn, Joden het recht geven op zelfbeschikking in Judea, waar ze vandaan kwamen, was precies het tegenovergestelde van kolonisatie. Satan heeft echter geen tijd verspild om de dingen op hun kop te zetten en de waarheid te verdraaien tot het punt van omkering. Als je niet zou weten hoe je zelf de feiten moet vinden, zou je gemakkelijk overtuigd kunnen worden door de tijdgeest dat Israël een onwettig blank kolonialistisch apartheidsregime was dat uit was op genocide. Maar het is niet de tijdgeest die de realiteit en de waarheid dicteert, het is God.

God is al enige tijd bezig om de middenweg in deze kwestie te verwijderen. Het niet verwelkomen van Gods plannen voor Israël zal leiden tot een oordeel, zoals we op veel plaatsen zien:

We zien ook Gods plan dat zelfs de wereldwijde haat tegen Zijn volk, Zijn oogappel, omvat:

"Zie, Ik sta op het punt Jeruzalem tot een beker van verbijstering te maken voor alle omringende volken. De belegering van Jeruzalem zal ook tegen Juda zijn. Op die dag zal Ik Jeruzalem tot een zware steen maken voor alle volken. Allen die haar optillen zullen zich zeker bezeren. En alle volken der aarde zullen zich tegen haar verzamelen. (Zacharia 12:2-3)

“

Gods keuze voor Israël en de gebeurtenissen in 1948 roepen vaak afgunst en bitterheid op, maar deze gevoelens komen voort uit een hart dat onzeker is over Gods grote liefde. Het kan ook een onbewuste wrok onthullen dat God het voor het zeggen heeft zonder onze goedkeuring nodig te hebben. God gaat verder met Zijn plannen, of we het er nu mee eens zijn of niet. Zijn soevereine keuze voor Israël vestigt Zijn autoriteit over de aarde en legt ons allen de handschoen op: Zullen we genoeg geloof hebben om in Zijn rechtvaardigheid en liefde te geloven, zelfs als Hij beslissingen neemt die we moeilijk kunnen begrijpen? Wanneer de Mensenzoon komt, zal Hij dan geloof vinden op de aarde?

Israël zal worden gebruikt als een dorsslee (Jesaja 41:15), om de volken te verdelen. Genesis 12 laat deze verdeling ook zien op basis van onze reactie op Israël: zegenen wie zegent en vervloeken wie vervloekt. Gods doelen zullen altijd fel worden bestreden door Satan, en dus moeten we niet verbaasd zijn dat de herverzameling van Israël een heet hangijzer is. De gebeurtenissen zijn precies zoals God zei dat ze zouden zijn, en het kwaad haat dat. Maar het gebeurt. God wacht niet op toestemming van jou, mij, de VN of wie dan ook. Maar maak je geen zorgen, Zijn plannen zijn perfect. Zijn hart is om de hele wereld te zegenen. Hou vol en volg het plan.

"Ik zal zegenen wie u zegenen, en wie u onteert zal ik vervloeken, en in u zullen alle geslachten van de aarde gezegend worden."

---

1 yadvashem.org, Bevrijding en de Terugkeer naar het Leven: De eerste momenten van bevrijding

2 S. Snobelen, "Het mysterie van deze restauratie van alle dingen: Isaac Newton Over De Terugkeer Van De Joden, ARCH 175 - Hoofdstuk 7, (Kluwer Academic Publishers) 7 februari 2001, p.106

3 Het mysterie van de restauratie van alle dingen

Bron: 1948 Was Key - ONE FOR ISRAEL Ministry