SEFIRAT HA OMER: ONZE DAGEN TELLEN

EEN VOOR ISRAËL

Er is een periode tussen Pesach en Pinksteren (het Wekenfeest) die bekend staat als "het tellen van de Omer", wanneer het volk Israël werd bevolen om de dagen te tellen. Gedurende vijftig dagen na Pesach tellen Joodse gezinnen af naar het volgende feest: het Wekenfeest, of in het Hebreeuws, Shavuot (wat 'weken' betekent). Dit dagelijks tellen staat bekend als sefirat haomer, wat Hebreeuws is voor het tellen van de Omer. Het doet me denken aan dit vers:

Leer ons onze dagen tellen
     opdat wij een hart van wijsheid krijgen.
(Psalm 90:12)

VOORZIENING

Als je Israëli's vraagt waar Shavuot over gaat, zullen ze het hebben over de gave van de Torah. Joodse mensen tellen vijftig dagen vanaf Pesach, toen God de Israëlieten uit Egypte bracht, en zeven weken later is het Shavuot, toen Hij het volk Israël de Wet gaf bij de Sinaï.

"U zult zeven volle weken tellen vanaf de dag na de sabbat, vanaf de dag dat u de schoof van het golfoffer bracht. Tot de dag na de zevende sabbat zult gij vijftig dagen tellen. Dan zult gij de Here een graanoffer van nieuw graan brengen." (Leviticus 23:15-16)

Het valt je misschien wel op dat, hoewel de instructie om de dagen te tellen hier in Leviticus get duidelijk is, dat er geen melding wordt gemaakt van een omer. Er wordt alleen gesproken over het beweeg-offer van een tarweschoof voor het feest van de eerstelingen, wat wijst op de opstanding. De omer wordt echter meerdere keren genoemd in Exodus 16. De omer is een bijbelse maat, ongeveer gelijk aan tien bekers, en de Israëlieten kregen hun dagelijks brood in de vorm van manna uit de hemel toen ze door de woestijn reisden op weg naar Israël.

"Dit is wat de Heer heeft bevolen: 'Verzamel ervan, ieder van jullie, zoveel als hij kan eten. U zult ieder een omer nemen, naar het aantal personen dat ieder van u in zijn tent heeft.'" (Exodus 16:16)

De eerste vermelding van een woord in de Bijbel is meestal de sleutel tot het begrijpen van de betekenis erachter, en hier zien we dat God voor zijn volk zorgt. Het was een onderdeel van het geven van de Wet: God bevatte instructies over wat ze op hun reis van Hem konden verwachten met betrekking tot etenstijden. Gratis eten! Genoeg voor iedereen. Hij gaf ook instructies voor wanneer ze eindelijk in het Beloofde Land zouden aankomen en gewassen voor zichzelf zouden kunnen zaaien. Hij wist dat niet iedereen rijk zou zijn en daarom voorzag Hij in een voorziening voor de armen - boeren moesten sprokkels achterlaten aan de randen van het veld voor degenen die het nodig hadden. Daarom wordt het verhaal van Ruth elke Shavuot gelezen. Het staat in dezelfde passage over het tellen van de omer:

"En wanneer gij de oogst van uw land zult oogsten, zult gij uw veld niet oogsten tot aan zijn rand, noch zult gij de sprokkels na uw oogst verzamelen. Je zult ze overlaten voor de armen en voor de reiziger: Ik ben de Heer, uw God."

Parallel hieraan zien we in het Nieuwe Testament het geven van de Heilige Geest, vijftig dagen na de kruisiging. We hebben Gods Geest nog harder nodig dan voedsel. En God voorziet. Hij voorzag in armen na de oogst, Hij voorzag in manna in de woestijn, Hij gaf de Wet aan het volk Israël dat bij de Sinaï verzameld was en de Heilige Geest aan de discipelen die in Jeruzalem wachtten. God is een gever. Dit diep in de kern van ons wezen weten is echt belangrijk.

WACHTEN: OVERGANGSTIJD

Het tellen van de omer gaat ook over wachten en overgang. Er zit zeven weken tussen Pesach en Pinksteren, en de dagen worden geteld terwijl ze voorbijgaan. Getallen hebben een grote betekenis in de Bijbel: Noach en zijn gezin wachtten veertig dagen en veertig nachten tot de regen ophield. Jezus werd veertig dagen lang op de proef gesteld in de woestijn en kwam na zijn opstanding uit de dood nog eens veertig dagen glorieus terug. Vlak voordat Hij opsteeg naar de hemel zei Jezus tegen Zijn discipelen dat ze in Jeruzalem moesten wachten. Ze wachtten tien dagen, tot het feest van Shavuot. Met Pinksteren kwam de Heilige Geest en dat veroorzaakte heel wat opschudding. Ze werden bekleed met kracht van boven, precies zoals Jezus had gezegd, en gingen er met grote vrijmoedigheid op uit om het evangelie te verkondigen en aan iedereen die naar Jeruzalem was gekomen voor het Wekenfeest uit te leggen hoe de Messias was gekomen, was gekruisigd en dat God Hem had opgewekt uit de dood! Nu is de tijd van verlossing. De tijd van wachten op de Messias en op de Heilige Geest was voltooid.

Dagen tellen is wat we doen als we wachten tot er iets gebeurt, en over het algemeen wensen we dat het voorgeborchte voorbij is en dat de dag al aanbreekt. Ik weet zeker dat de discipelen deze gedachten gehad moeten hebben toen ze in de bovenzaal wachtten. Of we nu uitkijken naar een gebeurtenis, een nieuwe baby, een vakantie of een speciale dag, we tellen de dagen vaak af en wensen dat ze voorbij zijn. De tijd gaat langzaam als je ernaar kijkt. En misschien is dat wel de bedoeling van het tellen van de omer. God wil dat we ons bewust zijn van onze tijd, van onze dagen. Er wordt ons vaak verteld dat de reis belangrijker is dan de bestemming, maar zo voelt het onderweg meestal niet.

AFTELLEN

De waarheid is echter dat aftellen goed of slecht kan zijn. Waar gaan we naartoe? Het Iraanse regime maakte onlangs een poster van een zandloper die waarschuwde dat de dagen van Israël geteld waren. Israël deed hetzelfde met een soortgelijke boodschap. Een aftelling kan onheilspellend zijn, als een bedreiging. Een waarschuwing.

Het Hebreeuwse woord voor oogst is katzir, verbonden met het woord voor snijden. Op dezelfde manier is het woord voor zomer kaitz, vanwege de oogst en het einde van het landbouwjaar. Het is niet voor niets dat de maaier een oogstzeis draagt: het leven wordt afgesneden en tot een einde gebracht. Het Hebreeuws voor einde is ketz, het einde der dagen is ketz ha yamim. Er is een eindpunt aan deze wereld. Het kaf en het koren zullen gescheiden worden, en terwijl er vreugde is in de oogst, zal het kaf in het vuur gegooid worden.

Soms tellen ouders af om hun kinderen te waarschuwen dat er nog tijd is om straf te ontlopen. Soms wordt er afgeteld bij spelshows om de deelnemers erop te wijzen dat de tijd dringt. Als we begrijpen dat onze tijd beperkt is, helpt dat ons om goede keuzes te maken over hoe we die tijd besteden. Als we begrijpen dat we ons lot in eigen handen hebben en dat onze beslissingen ertoe doen, moedigt dat ons aan om verstandiger keuzes te maken.

Leer ons onze dagen tellen
     opdat wij een hart van wijsheid krijgen.
(Psalm 90:12)

DE TWEEDE MAAND, EEN TIJD VAN TWEEDE KANSEN

God wil niet dat iemand verloren gaat en wil dat iedereen gered wordt. Pesach vindt plaats in de eerste maand van het bijbelse jaar en het Wekenfeest in de derde maand. Als we goed kijken naar de verschijningen van de tweede maand in de Bijbel, in het midden van het tellen van de omer, merken we dat verwijzingen ernaar vol staan met de boodschap van genade en tweede kansen.

Bijvoorbeeld, terwijl de ark van Noach op de 17e van de 7e maand op de berg Ararat landde, waren de wateren pas in de daaropvolgende lente teruggetrokken, en pas in de tweede maand, op de 27e dag wordt ons verteld in Genesis 8:14, was de aarde eindelijk droog en kwamen ze allemaal uit de ark en begonnen opnieuw. Het was een nieuw begin, God gaf de aarde een tweede kans.

In de tweede maand hebben we ook "Pesach haShani", wat een voorziening van God is voor degenen die Pesach in de eerste maand niet met alle anderen konden vieren, dus stelde Hij "Tweede Pesach" in om een tweede kans te geven om het te vieren voor degenen die het om wat voor reden dan ook gemist hadden.

Maar wanneer het aftellen op nul staat, zullen er geen kansen meer zijn. God is genadig en heeft op elke manier voorzieningen voor ons getroffen. Zijn wet toont de vrijgevigheid en genade in het hart van onze Vader, die zorgt voor de armen en degenen die het gemist hebben... Hij geeft ons Zijn Woord, Zijn Geest en alles wat we nodig hebben voor de reis. Hij heeft ons instructies en waarschuwingen gegeven, tweede kansen en vluchtwegen die we kunnen nemen, maar de Dag des Oordeels zal komen. Laten we wijs zijn met de keuzes die we maken en de manier waarop we ons leven hier op aarde leiden. Verspil de dagen die je hebt gekregen niet!

Daarom, zoals de Heilige Geest zegt,

"Vandaag, als je zijn stem hoort,
verhard uw harten niet zoals in de opstand,
     op de dag van de beproeving in de woestijn,
waar jullie vaders mij op de proef stelden
     en veertig jaar lang mijn werken zagen.
Daarom werd Ik geprovoceerd met dat geslacht,
en zei: 'Zij dwalen altijd in hun hart;
     zij hebben mijn wegen niet gekend.
Toen Ik zwoer in mijn toorn,
     'Zij zullen mijn rust niet binnengaan'."

Pas op, broeders, dat er in niemand van jullie een boos, ongelovig hart is, waardoor je van de levende God afvalt. Maar vermaan elkaar elke dag, zolang het 'vandaag' heet, opdat niemand van u zich verhardt door het bedrog van de zonde. Want wij zijn gekomen om deel te hebben aan Christus, als wij inderdaad ons oorspronkelijke vertrouwen tot het einde toe vasthouden." (Hebreeën 3:7-13)

Afbeelding van Meir L via Pixabay

Bron: Sefirat ha Omer: Counting Our Days