www.wimjongman.nl
Oorlog in Israël: Een strijd tussen degenen die waarde hechten aan het leven en degenen die de dood aanbidden
2 december 2024
(Foto: CommonSpace Images)
De tragische gebeurtenissen in Israël op 7 oktober 2023 en de reactie daarop in de maanden daarna hebben velen - sommigen voor het eerst - bewust gemaakt van het conflict waar Israël al heel lang mee te maken heeft. Het is gemakkelijk om in onze veilige huizen en werkplekken te zitten en de oorlog in Gaza en Libanon te bespreken. “Het is ingewikkeld,” hebben veel van mijn vrienden en familie me het afgelopen jaar in onze gesprekken verteld. Maar is dat echt zo?
Toen ik toekeek hoe de wereld zich tegen Israël keerde nadat het land was binnengevallen op die stille zaterdagochtend in oktober, hoe de mensen werden ontvoerd, verkracht, verbrand en vermoord, werd er een vuur van rechtvaardigheid onder mij ontstoken dat nog steeds niet is gedoofd. Het is moeilijk geweest om Israëls tegenstanders ervan te overtuigen dat de reactie van de natie op de oorlog gerechtvaardigd is. De waarheid is bijna volledig in tegenspraak met wat de gevestigde media het Westen voorschotelen door het nachtnieuws te vullen met onschuldige, levenloze baby's uit Gaza.
De kleine natie Israël opereert op een unieke manier, niet alleen vergeleken met de rest van het Midden-Oosten, maar met de wereld. (Het kan trouwens niet genoeg gezegd worden: Israël is klein! Het zou vijf keer in mijn thuisstaat Tennessee kunnen passen!) Maar wat onderscheidt deze natie van andere landen in het Midden-Oosten?
Israëls verlangen naar vrede
De staat Israël heeft altijd gestreefd naar een vreedzaam leven met de buren. Bij de oprichting in 1948 was oorlog het laatste wat Joodse kolonisten en immigranten wilden. Velen hadden immers net de door oorlog verscheurde landen in Europa verlaten, waar ze in concentratiekampen werden vastgehouden en toekeken hoe hun geliefden werden gemarteld en vermoord.
In 2005 trok Israël zich volledig terug uit Gaza, een strook land van ongeveer 140 vierkante mijl langs de Middellandse Zee, grenzend aan zowel Israël als Egypte. Israël gaf dit land, dat in 1946 door joodse kolonisten was gekocht, aan de inwoners van Gaza, in de hoop het toenemende geweld in het gebied een halt toe te roepen.
Dit was een hartverscheurend moment in de moderne geschiedenis van Israël. Het Joodse volk had dit voorheen onvruchtbare land, waarvan veel Arabieren geloofden dat het vervloekt was, gecultiveerd en omgevormd tot een plek van agrarische schoonheid. Het Israëlische leger verwijderde met geweld zijn eigen burgers die in deze gemeenschappen woonden. Israël bouwde muren tussen zichzelf en Gaza, waardoor bijna alle zelfmoordaanslagen en aanvallen op Israëlische burgers in het gebied werden gestopt.
Toen de muur eenmaal was gebouwd, kregen slechts een paar Gazanen dagelijkse werkpapieren, waardoor ze Israël binnen konden komen om te werken in de omliggende gemeenschappen die bekend staan als de Gaza Envelope. Veel Israëli's wilden dat Gazanen in hun gemeenschappen zouden werken. Ze betaalden deze arbeiders een beter leefbaar loon dan ze in Gaza zouden krijgen. Veel van de Israëlische gemeenschappen langs de grens met Gaza waren de thuisbasis van vredesactivisten die geloofden in het bereiken van harmonie met hun buren in Gaza. Helaas werden veel van deze activisten op 7 oktober 2023 vermoord of ontvoerd.
Leven boven alles
Net als de Israëlische kolonisten van Gaza in 1946, zit de hele staat Israël vol met mensen die onvruchtbaar land hebben gekocht en hersteld. De profeet Ezechiël schreef: “Ze zullen zeggen: ‘Dit land, dat woest was, is geworden als de tuin van Eden; en de verwoeste, verlaten en verwoeste steden zijn nu versterkt en bewoond’” (Ezechiël 36:35). Er werd land gekocht en bewerkt, moerassen werden drooggelegd, beken omgeleid en steden vernieuwd. Er kwam weer leven in dit vergeten land.
Ik stond eens met een groep in een kibboets in het noorden van Israël op de grens van Libanon en Syrië. Onze gids toonde ons de grenzen van Israël, Syrië en Libanon door te wijzen op het bruine, dorre landschap aan de Libanese en Syrische kant en de groene, weelderige vegetatie aan de Israëlische kant. De Israëli's noemen de lijn die de twee partijen scheidt de “Groene Lijn”, die in 1949 werd gecreëerd als demarcatielijn die kortstondig diende als Israëls de facto internationale grens. Hoewel de lijn zijn naam dankt aan de groene inkt die diplomaten gebruikten om de kaart te markeren, heeft hij ook een toepasselijke naam omdat hij aangeeft waar het groene land van Israël begint. Hoewel God “regen zendt over rechtvaardigen en onrechtvaardigen” (Matteüs 5:45), is Zijn zegen over het land Israël duidelijk. Het verschil tussen Gaza en het zuiden van Israël lijkt griezelig veel op elkaar.
Israël verlangt ernaar om het eens zo vruchtbare land weer tot leven te brengen. Maar hun buren lijken zich alleen te richten op de vernietiging van het Joodse volk.
De dag na 7 oktober 2023 zei Ali Baraka, een hoge Hamas-functionaris, op de nationale televisie: “De Israëli's staan erom bekend dat ze van het leven houden. Wij daarentegen offeren onszelf op. Wij beschouwen onze doden als martelaren.” Hamas hoopte de hoop van de Israëliërs op vrede en liefde voor het leven tegen hen te kunnen gebruiken. De haat die Hamas in Gaza cultiveerde manifesteerde zich op 7 oktober 2023, toen Hamas het zuiden van Israël binnenviel en meer dan 1.200 onschuldige Israëli's en gastarbeiders uit andere landen doodde. Waarom? Omdat ze het Joodse volk haten en geloven dat het land dat ze decennialang hebben gekocht en bebouwd, toebehoort aan de Palestijnen. Als we de misleidende media en emoties weglaten, zien we Israël groeien in liefde en Hamas in haat.
Sarah Fern is de Media Content Strategist voor The Friends of Israel Gospel Ministry.