Het was niet de steen die Goliath doodde

Het was ook niet de Israëlische luchtmacht die de Iraanse aanval van deze week versloeg.

Net als het grootste deel van de wereld zat ik afgelopen zaterdagavond aan mijn televisie en mobiele telefoon gekluisterd terwijl ik in realtime toekeek hoe Iran Israël aanviel door een combinatie van meer dan 300 raketten en drones op Israël af te vuren. Vrijwel vanaf het moment dat de raketten werden afgevuurd en de drones opstegen, was de hele wereld op de hoogte van de omvang en reikwijdte van de aanval en begonnen we te bidden voor iedereen die in Israël woont.

Per slot van rekening was deze golf van luchtwapens een combinatie van eenrichtingsdrones, raketten van lage hoogte en ballistische raketten, die, als ze succesvol waren geweest, een ravage hadden kunnen aanrichten in de grote steden waar ze door de Iraanse regering op waren gericht.

De Iraanse regering had zoveel vertrouwen in het succes van deze overweldigende aanval dat ze, voordat de eerste drone of raket het Israëlische luchtruim binnenkwam, aankondigden dat hun aanval op Israël was afgerond zolang Israël geen tegenaanval zou doen of militair zou reageren. Denk daar maar eens over na. Iran was zo overtuigd van de dood en vernietiging die hun aanval over Israël zou brengen, dat ze nog voor de eerste raket arriveerde de overwinning uitriepen.

Maar terwijl we toekeken en luisterden, schoten de Israëlische, Amerikaanse, Britse, Franse en Jordaanse militairen bijna alle drones en raketten neer of vernietigden ze die daadwerkelijk waren opgestegen in de richting van Israël, terwijl bijna de helft van de Iraanse ballistische raketten "mislukte" bij het opstijgen.

In plaats van een overweldigende show van vernietigend geweld richting Israël door Iran, keek de wereld toe hoe Israël en haar bondgenoten opnieuw de kansen versloegen en 99% van deze wapens ervan weerhielden om Israël ooit binnen te komen.

Sommigen keken toe hoe Israël en degenen die aan haar zijde vochten de ene na de andere raket en drones neerhaalden, zich verwonderend over de vaardigheden van de piloten en raketafweersystemen. Maar ik niet. Dat wil niet zeggen dat ik niet onder de indruk was van de gezamenlijke militaire reactie op de aanval, maar als ik een wonder zie gebeuren, geef ik geen krediet aan het natuurlijke; ik geef lof aan Degene die het wonderbaarlijke verricht.

Terwijl ik naar de luchtgevechten keek, gingen mijn gedachten terug naar de tijd dat David, de herder, voor de Filistijnse reus Goliath stond en zei wat we lezen in 1 Samuël 17:45. "Toen zei David tegen de Filistijnse reus Goliath en zei tegen de Filistijnse reus Goliath:

"Toen zei David tegen de Filistijn: 'Jij komt naar mij toe met een zwaard, een speer en een speer, maar ik kom naar jou toe in de naam van Adonai-Tzva'ot, God van de legers van Israël, die jij hebt getart.'"

Net als in de dagen van David viel Israëls tegenstander Goliath, Iran, aan met zwaard, speer en speer, terwijl Israël op de verbondsbeloften van Adonai-Tzva'ot (De HEER der Legersscharen) stond met Davids Slinger.

Terwijl we ons verheugen over Israëls beslissende defensieve overwinning, moeten we altijd onthouden dat het weliswaar waar is dat David Goliath benaderde met zijn slinger geladen met een steen, maar dat het niet de steen was die Goliath versloeg. Het was Adonai-Tzva'ot. De waarheid is dat David zelfs een marshmallow in zijn slinger had kunnen laden en Goliath zou net zo dood zijn geweest.

Dus, als we spreken over de wonderbaarlijke verdediging die honderden raketten en drones uitschakelde die gestuurd waren om het Land Israël te vernietigen, moeten we altijd onthouden dat Iran weliswaar Goliath was en Israël David en dat de coalitie van militairen de slinger en stenen waren, maar dat de overwinning toebehoort aan Adonai-Tzav'ot.

Sommigen zullen misschien geloven dat al die Iraanse raketten gewoon gefaald hebben en dat de Amerikaanse, Britse, Franse, Jordaanse en Israëlische luchtafweer gewoon zo geweldig is. Maar, ik ga geloven dat we deze week nog één keer getuige waren van de G-d die Israël op wonderbaarlijke wijze verloste uit Egypte door Zijn sterke rechterarm, en Hij deed het opnieuw terwijl we ons voorbereiden om te vieren dat Hij het deed voor onze voorvaderen. Gelukkig Pesach.

Bron: It Wasn’t the Stone that Killed Goliath