Vanuit Shomron

Zondag 28 juli,

Shalom beste lezers,

De schok na de raketaanvallen van Hezbollah gisteren is enorm. Inmiddels is het aantal omgekomen tieners, in de leeftijd van tien tot zestien jaar, gestegen tot twaalf en er zijn nog zeker vijfenzestig gewonden waarvan een aantal ernstig. Eén kind is vermist, waarschijnlijk is de raket recht op hem gevallen, maar er is in zijn familie ook de hoop dat hij getraumatiseerd is weggerend en zich ergens schuil houdt. Helaas is dit zeer waarschijnlijk valse hoop. De zware raket viel precies daar waar de kinderen naar de schuilkelder renden. Op zo'n moment is er geen verschil tussen Joden en Druzen; ieder staat om de Druzengemeenschap heen. Overigens is deze gemeenschap zeer gerespecteerd in Israel en ik heb al eens eerder geschreven dat hoge posten in de IDF dikwijls door hen vervuld worden.

Hezbollah beweerde gisteren, zoals ik al schreef, dat zij niet verantwoordelijk zijn voor de aanslag en vanmorgen maakten ze het nog erger door te zeggen dat Israël dit zelf heeft gedaan. Natuurlijk... Wij dachten al: waar blijven ze... Helaas voor hen is de gang van de raket precies te herleiden naar Zuid Libanon, het materiaal waarmee de raket is gebouwd is Iraans.

Op dit moment overlegt premier Netanyahu met de regering over deze escalatie. De marine van Ashdod, wat zuidelijker ligt dan Haifa, heeft opdracht gekregen om eventueel voor de marine van Haifa, waar ook onze zoon Sam dient, in te vallen, voor het geval dat Haifa plat geschoten gaat worden, dat is iets waar hezbollah en Iran herhaaldelijk mee hebben gedreigd. Ik moet zeggen dat ik dit nou niet zo lekker vind klinken als moeder zijnde.

Inmiddels is links Israël weer aan het protesteren tegen premier Netanyahu omdat hij tijdens zijn speech aan het Amerikaanse congres niet heeft gesproken over een deal met hamas voor het uitwisselen van onze gegijzelden tegen in Israël gevangen terroristen. De verdeeldheid in dit land is schokkend: de linksen willen onmiddellijk een deal. Rechts gelooft in het doorgaan met het opruimen van hamas in Gaza en op die manier de gegijzelden vrij te krijgen, zowel de levenden als de doden. Premier Netanyahu heeft een monstertaak om alles bij elkaar te houden. Niet eerder is het land zo diep en tot op het bot verdeeld geweest. Het land was al zo ernstig verdeeld voordat de oorlog met hamas uitbrak, wat hen waarschijnlijk de moed heeft gegeven om ons aan te vallen.

Maya Regev, een voormalige gegijzelde vertelde over de zware martelingen die ze door hamas heeft ondergaan, waaronder beschoten worden, het toedienen van azijn en chloor in haar wonden en een opzettelijk verprutste operatie waarbij ze haar voet, die er min of meer af was geschoten, opzettelijk verkeerd hebben teruggezet aan haar been. Dit alles zonder verdoving. Haar overlevingskracht heeft haar geïnspireerd om een ​​carrière in de geneeskunde aan te gaan, nadat ze zelf maandenlang de ene na de andere corrigerende operatie moest ondergaan.

Dat was het voor vandaag, ik wens u een fijne avond,

Karen Strijker.

Via What'sapp