Het schot dat door heel Amerika werd gehoord

De moordpoging op Donald J. Trump zou ons wakker moeten schudden, maar dat gebeurt niet

Shaun Kenney 14 juli, 2024

De voorzitter van het Huis van Virginia, Don Scott, en de Republikeinse Minderheidsleider Todd Gilbert hebben een gezamenlijke verklaring uitgegeven enkele uren na de moordaanslag op voormalig president Donald J. Trump in Pennsylvania:

"We waren geschokt en gealarmeerd toen we hoorden over het geweld dat vandaag plaatsvond tijdens de rally. Dit is geen weerspiegeling van onze gedeelde waarden.

"In Amerika regelen we politieke verschillen door middel van vrije en eerlijke verkiezingen. Er is geen plaats voor geweld in de politiek. Elke Amerikaan heeft het recht om vreedzaam bijeen te komen en deel te nemen aan ons politieke systeem. We bidden voor de slachtoffers en president Trump en hun families."

Op dit moment is er nog weinig bekend over de schutter. President Joe Biden werd gevraagd of hij dacht dat de schietpartij een moordaanslag was - Biden aarzelde.

De nieuwsmedia van hun kant hebben zich betreurenswaardig gedragen. Krantenkoppen waarin stond dat Trump van het podium werd gejaagd, dat hij viel, dat er "knallende geluiden" waren of de kop van Newsweek: "MAGA Response With Outrage After Trump Injured at Rally" - politiek links handelde met één stem en één centraal zenuwstelsel.

Het werd nog erger toen Democratische medewerkers vergelijkingen maakten met 6 januari en suggereerden dat de moordaanslag op de een of andere manier te verontschuldigen was omdat er mensen omkwamen tijdens de rellen bij het Capitool van de VS.

"Ze schieten op ons"

Ik zou echt willen dat ik dit kon verbloemen. Feit is dat de retoriek in dit land - en het zijn Democraten die het op dit moment zowel retorisch als letterlijk op Republikeinen gemunt hebben - dit soort geweld aanmoedigt.

Mensen, ik heb ongeveer 10-12 telefoontjes aangenomen van vrienden en activisten en dergelijke. Wat je 24 uur geleden misschien nog als woede zou hebben omschreven, is verschoven naar iets dat dichter bij een ander woord ligt: vastberadenheid.

Zelfs vanavond onder Democratische vrienden lijkt er een neiging te zijn om naar buiten te wijzen en het geweld te verontschuldigen. Dat dit geen moordaanslag was, of erger nog, dat het verdiend was. Trump had het verdiend.

Die redenering is totaal onvergeeflijk.

Het spijt me - vandaag was een gevolg van retoriek. Van hulp en medeplichtigheid aan geestesziekte als beleid. Van het goedpraten van slecht gedrag als afwijkend standpunt. Van het behandelen van elk meningsverschil als een vorm van haatzaaien. Democraten kunnen met de vinger wijzen naar gemene tweets zoveel ze willen - het werkt niet meer.

Je kunt geen gesprek voeren met mensen die echt op je schieten.

Dus gaan de Democraten een stapje terug doen?

We weten al dat het antwoord op die vraag een direct en onverbloemd nee is.

Ze proberen onze presidentskandidaten te vermoorden. Ze hebben geprobeerd een Republikeins congreslid te vermoorden. Ze steken actief katholieke parochies en pro-life zwangerschapscentra in brand.

Ze hebben drie dozijn steden in brand gestoken met miljarden dollars schade aan eigendommen en noemden het meestal vreedzaam.

Ze dringen genderideologie op aan kinderen vanaf zes jaar. Ze pushen de Critical Race Theory in klaslokalen van de overheid en noemen het diversiteit, inclusie en gelijkheid. Voedsel is duurder. De benzineprijzen zijn gestegen. Salarissen stagneren.

Soren Kierkegaard schreef ooit dat het heel gemakkelijk was om een ander mens de vreselijkste dingen aan te doen. Het enige wat je hoefde te doen? Het uit principe doen:

"Het is het handelen 'uit principe' dat het vitale onderscheid wegneemt dat fatsoen vormt. Want fatsoen is onmiddellijk (of het onmiddellijke nu oorspronkelijk is of verworven). Het heeft zijn zetel in het gevoel en in de impuls en de consistentie van een innerlijk enthousiasme.

"Op deze manier wordt alles toelaatbaar als het 'uit principe' gebeurt. De politie kan naar bepaalde plaatsen gaan op 'officiële plicht' waar niemand anders naartoe kan gaan, maar als gevolg daarvan kan men niets afleiden uit hun aanwezigheid. Op dezelfde manier kan men 'uit principe' alles doen en alle persoonlijke verantwoordelijkheid ontlopen. Mensen trekken 'uit principe' kapot wat ze persoonlijk bewonderen, wat onzinnig is, want hoewel het waar is dat alles wat creatief is latent polemisch is, omdat het ruimte moet maken voor het nieuwe dat het in de wereld brengt, is een puur destructief proces niets en is zijn principe leegte -- dus waar heeft het ruimte voor nodig? Maar bescheidenheid, berouw en verantwoordelijkheid kunnen niet gemakkelijk wortel schieten in een bodem waar alles 'principieel' wordt gedaan."

-- Soren Kierkegaard, "De tegenwoordige tijd" (1846)

Politiek links haat de rest van ons uit een principe. Het is de kernfout van elke marxist. Als je niet tegen het systeem vecht, maak je deel uit van het systeem en als je deel uitmaakt van het systeem, kwets je mensen net zo goed als wanneer je hun spullen met geweld zou stelen. Ergo, zoals wijlen socialist Herbert Marcuse zijn studenten eraan herinnerde, de foute heeft geen rechten - en het is je toegestaan om principieel de ergste dingen te doen met die individuen - ja, ze zelfs hen te haten! - zolang je jezelf ervan kunt overtuigen dat ze fout zijn.

Dat is de val waar de Democraten in zijn gelopen, mensen - ze haten ons echt.

Als je het eenmaal ziet, kun je het niet meer ongedaan maken. Als je het eenmaal voelt, dat gevoel dat ze je haten omdat je het niet met ze eens bent? Uit principe kunnen ze de regels ombuigen om de man te pakken te krijgen. In principe is hun geweld goed te praten, terwijl verzet tegen dat geweld fascisme is. Uit principe wordt elk middel dat nodig is een vitale functie van onze democratie (TM) in het aangezicht van extremisme - en alles wat ook maar vraagtekens zet bij zulke tactieken is per definitie extreem.

Het is onze taak om deze impuls te weerstaan. Toch geef ik grif toe dat ik niet weet hoe we onze linkse vrienden kunnen laten inzien dat zij - en niet wij - het probleem zijn. Ze eisen verandering, maar van anderen - niet van zichzelf. Ze eisen revolutie, maar niet van hun elites. Ze eisen gelijkheid maar geen inspanning, rechten zonder verantwoordelijkheid, respect zonder plichten.

Dat is niet de toestand van een vrij volk. Dat is de toestand van een baby - en we weten allemaal hoe ze over baby's denken. (HINT: Als ze ongelegen komen, sterven ze)

Quo Vadis? Wordt hun retoriek beter?

Advies voor de komende dagen?

Slaap er een nachtje over.

Ga naar de kerk.

Maak een wandeling in het bos.

Praat met je vrienden.

De Amerikaanse geheime dienst en de FBI zullen een onderzoek instellen. Online gepraat zal hetzelfde doen en er zijn een miljoen kleine konijnenpaadjes om af te dwalen. Doe geen moeite met dit alles - het schaakbord gaat nergens heen en de regels zullen niet snel veranderen.

Toch blijf ik terugkomen op een soortgelijke impuls: OPLOSSEN.

Hier is de valkuil - hen terughaten lost haat niet op, noch lost geweld geweld op. Zelfverdediging is zeker een kardinale deugd. We hoeven hen niet te worden om hen te verslaan.

Wijs je Democratische vrienden vooral op het dilemma en laat ze beleefd - maar vastberaden - niet de plichten en verantwoordelijkheden ontlopen die ze aan de rest van ons verschuldigd zijn. Niet aan belastingen, niet aan de overheid, maar aan het ongeschreven sociale contract dat elke politieke gemeenschap schraagt en vastzet. Meer dan dat, ze hebben het mis.

Stel ze in plaats daarvan gerichte vragen. Wat vinden ze van moordaanslagen? Als we fascisten kunnen neerschieten, kunnen ze Trump dan niet neerschieten? Hoe zit het met jou als je Trump steunt? Wat doen ze tegen extremisme in hun eigen gelederen? Hoe gaan ze om met mensen met wie ze het oneens zijn? Welke positie nemen ze in die buiten de progressieve monoliet valt? Hoe beargumenteren ze dat onder hun vrienden? Als ze dat al doen? Waar zijn ze het eens met Republikeinen? Waar zijn ze het eens met Trump? Hij moet toch ergens gelijk in hebben. Wat dan ook?

Beste vraag? Kunnen ze jouw argument zo goed mogelijk verwoorden? Kun jij hetzelfde doen voor hun argument? Je zou verbaasd zijn hoe weinig Democraten dit kunnen; Republikeinen kunnen dit bijna altijd dankzij een constant mediadieet.

Toch maak ik me grote zorgen dat onze linkse vrienden door de bomen het bos niet meer zien. Hun fanatisme - en het is een religieus fanatisme dat niet minder gevaarlijk is omdat het seculier is in plaats van heilig - maakt hen principieel blind.

Zoals Marx en Marcuse waarschuwen, is het niet alleen verraad maar ook afvalligheid om enige menselijkheid in je tegenstander toe te geven. Dit toegeven geeft aan dat ook zij het slachtoffer kunnen worden van een geweld waaraan ze zelf - eerst retorisch en nu letterlijk - ooit hebben deelgenomen en waarvan ze nu het slachtoffer zullen worden. Niemand meldt zich vrijwillig aan voor de goelag, toch?

Dus wat gebeurt er nu?

In de tussentijd zijn er een heleboel mensen die vóór deze mislukte moordaanslag op hun hoede waren voor Donald Trump. Nu niet meer - als ze op ons beginnen te schieten, is dat een vrij duidelijke indicator dat de politiek is veranderd van de kracht van argumenten naar het argument van geweld.

Of de Democraten beginnen serieus te worstelen met hun bijziendheid of dit wordt op een heel slechte manier erger. Het meest wat ik iemand kan aanmoedigen is om Solzjenitsyn te herinneren en de leugen te weigeren - want geweld is een leugen. Onze middelen moeten in overeenstemming zijn met onze doelen en als onze doelen eervol zijn, dan moeten onze middelen dat ook zijn.

Als je dat begrijpt? Welkom bij de Republikeinse coalitie - want als je kunt goedpraten wat er vandaag is gebeurd en je trouw aan de Democratische coalitie die weigert dit bij de naam te noemen, niet in twijfel trekt? Ik heb niets voor je.

Verder heb ik niet veel hoop dat de Democraten in het algemeen of individueel met enige mate van retrospectie te werk zullen gaan. Echt niet. Er is een kans dat dit een nationaal gesprek op gang brengt - maar als de eerste uren erop wijzen en de aanvankelijke weigering van Biden om deze aanslag als een moordaanslag te veroordelen wat indicatief is - gaan ze Trump de schuld geven van het dragen van die jurk. Mijn hoop is niet erg hoog.

Natuurlijk kan ik het mis hebben.

Persoonlijk geef ik ze... één kans op drie.

Iemand nog meer thee?

Shaun Kenney is redacteur van The Republican Standard, voormalig voorzitter van de raad van toezicht van Fluvanna County en voormalig uitvoerend directeur van de Republikeinse Partij van Virginia.

Bron: The Shot Heard 'Round America - by Shaun Kenney