www.wimjongman.nl

(homepagina)


De anti-Israël sanctiemachine

Als reactie op de terreuraanslag van Hamas op 7 oktober stelde de regering Biden-Harris een team samen dat Bibi van de troon moest stoten.

Door Michael Doran - 12 augustus 2024

( )

Kamala Harris en Benjamin Netanyahu voor het begin van een ontmoeting in het ceremoniële kantoor van de vicepresident in Washington, D.C., op 25 juli 2024.
KENNY HOLSTON-POOL/GETTY IMAGES

President Biden heeft onlangs een historische primeur bereikt waarvoor hij geen lof heeft gekregen. Hij is de eerste president die een team samenstelt dat sancties oplegt aan een bondgenoot, namelijk Israël.

De Verenigde Staten hebben al vaker sancties opgelegd aan bondgenoten. Recente voorbeelden hiervan zijn sancties om Duitsland te verhinderen de Nord Stream 2 aardgaspijpleiding te voltooien en sancties tegen de Turkse defensie-industrie om Ankara te straffen voor de aanschaf van het Russische S-400 grond-luchtraketsysteem. Deze sancties waren het gevolg van een specifieke actie van een geallieerde regering die Washington wilde terugdraaien.

Maar de sancties tegen Israël zijn van een heel andere orde. De regering Biden heeft een interagentschapsteam van targeteers samengesteld dat individuen en groepen moet vinden om sancties op te leggen - niet om een specifiek beleid terug te draaien, maar om de regering van premier Benjamin Netanyahu te verzwakken, zo niet omver te werpen.

Het bestaan van deze machine is in het volle zicht sinds februari vorig jaar, toen Biden een uitvoerend bevel uitvaardigde waarin hij beweerde dat geweld door Israëlische kolonisten op de Westelijke Jordaanoever de stabiliteit van het hele Midden-Oosten bedreigde. De order legde de rechtvaardiging voor het interagentschapsteam van targeteers vast en voorzag het van de nodige wettelijke bevoegdheden om sanctiepakketten te genereren.

De pers heeft verslag gedaan van de uitvoerende order en heeft nota genomen van de sancties die de administratie heeft gegenereerd, maar heeft ook nagelaten een aantal fundamentele vragen te stellen, die ik aan contacten in de regering heb voorgelegd. Dit is wat ik te weten ben gekomen.

Toen de aanval van 7 oktober in Washington de angst opwekte dat de oorlog die daar het gevolg van zou zijn, Israëlisch rechts zou versterken, lanceerde Biden een initiatief om dat tegen te gaan.

Het Witte Huis heeft een interagentschappelijk initiatief opgezet om sancties op te leggen aan Israëlische entiteiten en personen. Het Directoraat Internationale Economie van de Nationale Veiligheidsraad (NSC) leidt de inspanning. Ilan Goldenberg, die tot april werkte voor vicepresident Kamala Harris en nu is verhuisd naar het Directoraat Strategische Planning van de NSC, speelt ook een zeer enthousiaste rol. Op het State Department heeft het Office of Economic Sanctions Policy de leiding. Het werkt nauw samen met het Office of Foreign Assets Control van het ministerie van Financiën. Samen bereiden ze bewijspakketten voor.

Het team komt regelmatig bijeen om te voldoen aan het doel van de president en zijn topadviseurs om regelmatig sanctiepakketten uit te rollen. Ik heb geteld dat er tot nu toe zes tranches zijn uitgerold. De volgende tranche, zo heb ik vernomen, is al in voorbereiding, wachtend op vrijgave nadat Iran Israël heeft aangevallen, zodat de regering de beschuldiging van het verzwakken van Israël in oorlogstijd kan ontwijken.

De regelmatigheid van de uitrol, gemiddeld één tranche per maand, is voor de regering belangrijker dan de specifieke inhoud van de sancties. Het doel is niet om enig beleid van de Israëlische regering terug te draaien, maar om een klimaat van controverse te creëren rond Netanyahu en zijn rechtse coalitiepartners.

Biden creëerde deze sanctiemachine niet als reactie op een andere ontwikkeling in het Midden-Oosten dan de verrassingsaanval van Hamas op 7 oktober. Toen de aanval in Washington de angst opwekte dat de oorlog die er het gevolg van zou zijn Israëlisch rechts zou versterken, lanceerde Biden een initiatief om dit tegen te gaan.

Tom Nides, Biden's ambassadeur in Israël tot juli 2023, weerspiegelde bijna zeker de huidige visie van de regering Biden toen hij tijdens een recente conferentie opriep om rechtse ministers zoals minister van Financiën Bezalel Smotrich en minister van Nationale Veiligheid Itamar Ben-Gvir te vervangen door tegenstanders van Netanyahu zoals de voormalige premiers Naftali Bennet en Yair Lapid. "We moeten de gekken eruit halen. We moeten de gematigden weer binnenhalen," zei Nides.

Het was ongetwijfeld met dit doel in gedachten dat Biden's Israël sanctiemachine voorstelde om Ben-Gvir te sanctioneren. Biden verwierp het idee persoonlijk, maar iemand in de regering zorgde ervoor dat naar de pers lekte dat het voorstel werd overwogen. Zelfs sancties die geen goedkeuring krijgen, kunnen nog steeds persberichten genereren die de doelen van de campagne bevorderen.

Het dekmantelverhaal van de regering, dat ze sancties uitvaardigt als reactie op de gebeurtenissen op de Westelijke Jordaanoever, verdwijnt als je de specifieke inhoud van de sancties bekijkt. Neem het geval van Elor Azaria, als minister van Buitenlandse Zaken Blinken vorige maand sancties oplegde. Azaria, een Israëlische arts, schoot Abdel Fattah al-Sharif neer, een Palestijnse terrorist die gewond op de grond lag. De regering richtte zich op Azaria's verhaal omdat het gemakkelijk gemanipuleerd kan worden om een krantenkop te ondersteunen, zoals "De radicalisering van het Israëlische leger".

Bij nadere beschouwing worden de propagandistische bedoelingen van de regering echter duidelijk. Toen ik lid was van de Nationale Veiligheidsraad in het Witte Huis van president George W. Bush, hielp ik vaak bij het sanctioneren van specifieke personen. Dit tijdrovende proces vereist het voldoen aan strenge bewijscriteria. Volgens de regels van het ministerie van Financiën moeten de misdragingen van potentiële sanctie-onderwerpen recent zijn, begaan binnen de laatste vijf jaar.

Het is echter acht jaar geleden dat Azaria al-Sharif vermoordde, toen president Obama nog in functie was. Volgens de regels van het ministerie van Financiën kan hij niet in aanmerking komen voor economische sancties. Er zou een ander juridisch instrument nodig zijn om Azaria's verhaal weer nieuwswaardig te maken. Biden's team vond het in een wet die buitenlandse functionarissen die zich schuldig maken aan grove mensenrechtenschendingen de toegang tot de Verenigde Staten ontzegt. Azaria is geen ambtenaar, noch is hij de leider van een doodseskader. Hij is een eenvoudige bakker die geen rol speelt in de politiek, maar de advocaten van de regering gaven toch groen licht.

Azaria zat voor zijn misdaad in een Israëlische gevangenis. Azaria beweerde dat hij zijn pistool gebruikte omdat hij vreesde dat al-Sharif een zelfmoordvest droeg en een plotselinge beweging had gemaakt. Het Israëlische leger twijfelde aan deze verdediging, berechtte hem voor doodslag en bevond hem schuldig. Hij werd uit zijn rang ontzet, zat de helft van een gevangenisstraf van 18 maanden uit en werd vrijgelaten.

Los van de vraag of Azaria juist heeft gehandeld en of hij een rechtvaardige straf heeft gekregen, zijn er twee dingen duidelijk waar. Ten eerste heeft zijn zaak niets te maken met de zeer dubieuze beschuldiging van een piek in kolonistengeweld. Ten tweede vormt hij geen gevaar voor de vrede en veiligheid van het Midden-Oosten - de ogenschijnlijke reden voor de oprichting van het team van verschillende agentschappen dat zich richt op mensen en entiteiten in Israël.

De opkomst van de Israël-doelwitten is niet de enige historische primeur van Biden's presidentschap. Onder zijn leiding besmeurde het Internationaal Gerechtshof Israël met de beschuldiging van apartheid. Een ongekend aantal Amerikaanse bondgenoten heeft besloten de staat Palestina te erkennen. Iran viel Israël aan met het grootste spervuur van ballistische raketten dat ooit door een land tegen een ander land is gelanceerd. En voor het eerst mobiliseerde Teheran alle elementen van zijn "Verzetsas" in een gecoördineerde campagne.

Er is een duidelijk verband tussen de elementen op deze lijst van primeurs. Israëls tegenstanders en doodsvijanden hebben het gevoel dat ze straffeloos kunnen handelen, omdat Biden duidelijk heeft gemaakt dat de Verenigde Staten net zoveel belang hechten aan het verzwakken van de Israëlische rechtervleugel als aan het verslaan van Israëls vijanden.

Michael Doran is directeur van het Centrum voor Vrede en Veiligheid in het Midden-Oosten en Senior Fellow bij het Hudson Instituut in Washington, D.C.

Bron: The Biden Administration’s Anti-Israel Sanctions Machine - Tablet Magazine