www.wimjongman.nl
Samenleven met tegenstanders wier grootste aspiratie is om je natie en volk uit te roeien
Door Tim Moore 9 januari 2024
In de klassieke musical Fiddler on the Roof kijkt Tevye naar de hemel en roept uit: "Ik weet het, ik weet het. Wij zijn Uw uitverkoren volk. Maar kunt U niet af en toe iemand anders kiezen?"
De meesten van ons zijn nooit gehaat om wie we zijn. We hebben niet naast mensen geleefd die verkondigen dat hun grootste ambitie is om onze natie en onze families uit te roeien. Welkom in de realiteit van Israëlische Joden.
Op 7 oktober werd de lang verklaarde intentie van Hamas uitgevoerd met moorddadige resultaten. Gedurende een paar traumatische uren gingen een paar duizend terroristen van Hamas en andere Palestijnse opportunisten tekeer in het zuiden van Israël. Ze slachtten meer dan 1400 mannen, vrouwen en kinderen af, verwondden er nog tientallen meer en ontvoerden 242 mensen - sleurden hen terug naar Gaza en sloten hen op in een ondergrondse wirwar van terreurtunnels. Zelfs nu nog blijft het lot van deze gijzelaars waanzinnig onduidelijk.
Om de Bijbelse en profetische implicaties van deze aanval - en de daaropvolgende oorlog in Gaza - te begrijpen, moeten we kijken naar het wie, wat, wanneer, waar en waarom.
Wie
De terreurorganisatie achter deze meest recente gruweldaad is Hamas. Het woord "Hamas" is een acroniem voor Harakat al-Muqawama al-Isamiya (Islamitische Verzetsbeweging). Het ontstond in de jaren 1980 als een afsplitsing van de Moslimbroederschap in Palestina. De Palestijnse geestelijke sjeik Ahmed Yassin bracht het militante activisme van de Moslim Broederschap van Egypte naar de Westelijke Jordaanoever en Gaza na de Zesdaagse Oorlog in 1967.
Na de eerste Intifada (gelanceerd door Yassir Arafat in 1987), liet Yassin de politieke invloed van Hamas gelden - aanvankelijk in oppositie tegen zowel Arafats Palestijnse Bevrijdingsorganisatie als de Palestijnse Islamitische Jihad, maar hij toonde zich bereid tot veel gewelddadigere aanvallen op Israël. In 1988 publiceerde Hamas het handvest met de belofte van een "zeer grote en zeer ernstige" strijd tegen de Joden. Het legde zich toe op het verslaan van de vijand om "de banier van Allah te verheffen over elke centimeter van Palestina".
De eenduidige fixatie van Hamas - samen met Hezbollah in Libanon en Islamitische Staat (of ISIS) - om de Joden te vernietigen heeft soms geleid tot scherpe rivaliteiten met hun mede-moslims. Daarom wedijverde Hamas met Fatah (de politieke vleugel van de Palestijnse Autoriteit) om de controle over de Gazastrook in 2005, toen Israël eenzijdig de militairen terugtrok onder druk van de regering Bush. Na de dood van Arafat was de PA geen concurrentie voor de extremere ideologie van Hamas. Terwijl het de macht consolideerde, vermoordden Hamas-militanten Fatah-leiders. Veelzeggend genoeg bevestigde een meerderheid van de Palestijnen in Gaza het radicale leiderschap van Hamas en gaf Hamas 56% van de zetels in het parlement van Gaza.
Vrijwel onmiddellijk toonde Hamas zijn intentie om aan te zetten tot meer geweld tegen Israël. Het trok al snel de woede van zelfs Arabische landen, waaronder Egypte, Saoedi-Arabië en Jordanië. Egypte had uit de eerste hand kennis van de radicale Moslim Broederschap en haar destabiliserende invloed in haar eigen land, en wilde geen deel uitmaken van een nog gevaarlijkere organisatie.
Snel vooruit naar afgelopen oktober. Sommigen in het Westen toonden zich geschokt dat Hamas miljoenen aan hulp, bedoeld voor de bevolking van Gaza, had verkwist om hun oorlog tegen Israël voort te zetten. Terwijl de Gazanen in ellende leefden, verzamelden Hamas-militanten duizenden raketten, bouwden ze 300 mijl aan terreurtunnels en bereidden ze zich voor op een grootscheepse aanval op Israël. Maar Hamaswoordvoerder Taher El-Nounou was heel openhartig toen hij bekende: "Het doel van Hamas is niet om Gaza te besturen en het water en elektriciteit en dergelijke te brengen. Ik hoop dat de staat van oorlog met Israël permanent zal worden aan alle grenzen en dat de Arabische wereld achter ons zal staan."
Hoewel ze zelf interne verdeeldheid hebben, hebben de grote Arabische naties rond Israël geweigerd om het radicale standpunt van Hamas over te nemen. Ze hebben zelfs duidelijk gemaakt dat ze graag zouden zien dat Israël deze besmettelijke kanker uitroeit. Uitzonderingen waren onder andere Syrië, een oude en fervente vijand van Israël, Jemen en Qatar. Qatar is altijd bijzonder dubbelhartig geweest, omdat ze toestaan dat de leiders van Hamas - Ismail Haniyeh, Moussa Abu Marzuk en Khaled Mashal - in luxe en veiligheid leven. Amerikaanse nieuwszenders hebben gemeld dat deze drie Hamas-leiders meer dan 11 miljard dollar waard zijn. Ze hebben zichzelf verrijkt terwijl ze het Palestijnse volk verbannen naar vluchtelingenkampen en armoede, terwijl ze miljoenen steken in terreur tegen Israël en het Westen.
Maar hoe slecht Hamas ook is, het is niet de enige. Hezbollah heeft het zuiden van Libanon onder de voet gelopen en heeft nog meer wapens, meer strijders en meer steun van de financier van het meeste terrorisme in het Midden-Oosten: Iran.
Vanuit een bijbels perspectief zouden Hamas en Hezbollah zichzelf als Arabische organisaties beschouwen. Als zodanig gaan ze terug op Abrahams zoon Ismaël. In Genesis 16:11-12 vertelde God Hagar dat haar zoon een: "wilde ezel van een man" en dat: "zijn hand tegen iedereen zal zijn." Tot op de dag van vandaag leeft dat profetische woord voort in een vaak geciteerd Arabisch spreekwoord:
Ik tegen mijn broers. Ik en mijn broers tegen mijn neven. Ik en mijn familie tegen de stam. Ik en mijn stam tegen de wereld.
Wat
Veel van de details van 7 oktober zijn bekend. In een verrassend gecoördineerde aanval doorbraken militanten van Hamas het veiligheidshek dat Israël van Gaza scheidt en stormden door verschillende Israëlische steden en dorpen. Ze overrompelden al snel een lokale militaire buitenpost en politiebureau, waardoor de burgerbevolking vrijwel weerloos werd.
Veel mensen hebben gespeculeerd over hoe Hamas zo'n ingewikkelde missie kon plannen zonder dat de vermaarde Israëlische inlichtingendiensten lucht kregen van het plan. Maar de operationele veiligheid van Hamas werd alleen overtroffen door hun durf en bloeddorst. Met behulp van dronetechnologie, paragliders, vaartuigen op zee en schutters die op motorfietsen zaten, verblindden Hamas-terroristen eerst de elektronische bewakingsapparatuur en begonnen toen aan hun moorddadige rooftocht.
Een onvermijdelijk Israëlisch onderzoek zal uitwijzen hoe zo'n falen van de inlichtingendienst heeft kunnen plaatsvinden. Vanuit militair oogpunt is het duidelijk dat Israëls vertrouwen in hightechapparatuur en zelfvoldane zelfverzekerdheid tegenover voortdurende opschepperige maar onvervulde dreigingen tot zelfgenoegzaamheid hadden geleid. Er is nog een andere unieke westerse houding die zeker meespeelde: een onvermogen om te erkennen dat de vijand zo meedogenloos is als hun woorden zouden aangeven.
Dus, toen de eerste golf militanten de lokale bewakingsapparatuur van de IDF verblindde (en er circuleren al berichten dat vrouwelijke IDF-soldaten die die apparatuur bewaakten, waarschuwden voor een mogelijke aanval maar genegeerd werden), konden de volgende golven zich zonder weerstand door het hele gebied van Israël rond Gaza verspreiden.
Wat de afgelopen weken ook duidelijk is geworden, is dat tientallen Palestijnse burgers door de gaten in het grenshek stroomden om deel te nemen aan gruweldaden. Enkele van de meest gruwelijke verminkingen van dode Israëli's waren het werk van deze geradicaliseerde Gazaanse burgers.
Nogmaals, het is moeilijk om haat te begrijpen die vanaf de geboorte wordt opgewekt. We kunnen ons niet voorstellen dat we onze kinderen leren dat hun grootste ambitie zou moeten zijn om te sterven terwijl ze Joden vermoorden. Maar dat is de onmiskenbare ideologie van degenen die juichten toen terroristen van Hamas dode, gewonde en hulpeloze mensen terugbrachten naar Gaza na hun aanval op Israël.
Wanneer
Deze laatste oorlog begon op 7 oktober - precies 50 jaar en een dag nadat Egyptische en Syrische strijdkrachten de Jom Kippoer oorlog begonnen - maar de nagalm gaat door tot op de dag van vandaag. Het is waarschijnlijk dat de oorlog in Gaza nog wel even zal duren. Israël is van zijn kant duidelijk geweest over zijn intentie om Hamas te vernietigen - een prestatie die maanden of jaren zal duren om te volbrengen (als het al lukt).
Wat elke oorlog die Israël heeft gevoerd ingewikkelder maakt, is de druk die door de hele wereld wordt uitgeoefend. In 1948 greep de wereld niet in toen Israël met vernietiging werd bedreigd door vijf Arabische legers. In 1956 weerhielden Groot-Brittannië en Frankrijk Israël er niet van om de dupe te worden van de aanvallen van Egypte, ook al hadden zij de oorlog uitgelokt in een geheim pact met Israël.
In 1967 voelde de wereld geen enkele dwang om tussenbeide te komen terwijl Abdul Nassar valselijk beweerde de Joodse natie te verwoesten. Maar het dwong Israël om de oorlog na zes dagen te stoppen toen het zich realiseerde dat de troepen van Egypte, Syrië en Jordanië zo goed als verslagen waren. Toen duidelijk werd dat Israël de overhand had, drongen de Verenigde Naties aan op het staken van de vijandelijkheden.
Zelfs in 1973 kwamen de Verenigde Staten pas tussenbeide toen duidelijk werd dat Israël er zo slecht voorstond dat het een nucleaire optie overwoog. En de rest van de wereld werd pas bezorgd en eiste een staakt-het-vuren toen Israël het tij keerde tegen Egypte en Syrië en opstoomde naar Caïro en Damascus.
Deze oorlog is niet anders. De steun voor Israël vanuit het Westen is al dramatisch afgenomen. Amerika en zijn Europese bondgenoten maken zich grote zorgen over de mogelijkheid dat dit conflict zich uitbreidt naar het hele Midden-Oosten. En ze hebben allemaal te kampen met interne protesten van luidruchtige en gewelddadige moslim- en progressieve opruiers. Onze eigen President Biden, die verklaarde dat "Amerika achter Israël staat" toen ze hun eigen gerechtvaardigde oorlog begonnen, heeft getwijfeld aan zijn steun door de politieke druk van linkse partijen in de Democratische partij. [De ploeg staat achter Hamas].
Midden november werd ik me er persoonlijk van bewust dat de regering Biden probeerde om de overdracht van defensieve uitrusting zoals kogelvrije vesten en helmen aan Israëlische burgers tegen te houden. Tot zover de steun aan Israël.
Profetisch gezien weten we dat de resterende Joodse diaspora gemotiveerd zal zijn om terug te keren naar Israël. Deze oorlog kan een massale Aliyah ontketenen. [Aliyah = "Opgaan", een Jood die terugkeert naar Israël] Maar we weten ook dat alle naties van de wereld in de Eindtijd tegen Israël zullen komen. Het toenemende antisemitisme in het Westen vormt de motivatie voor de diaspora om terug te keren, en het snel verschuivende zand van politiek opportunisme laat zien waarom de naties zich tegen Gods uitverkoren volk zullen keren wanneer zij volledig zijn teruggekeerd naar hun oude thuisland.
Het versnellende tempo van de wereldgebeurtenissen is nog een teken dat we in de Eindtijd leven. De oorlogen die in de Schrift worden voorspeld, kunnen zeer binnenkort werkelijkheid worden - en snel na elkaar.
Maar dit moment in de tijd laat ook zien dat de gevolgen van deze oorlog veel verder reiken dan de grenzen van Gaza of Israël.
Tim Moore is gepensioneerd luchtmachtkolonel en CEO en Senior Evangelist van Lion & Lamb Ministries.