De nieuwe regels van de westerse journalistiek

Anti-Israël terroristische propaganda krijgt een Emmy nominatie

Door Eitan Fischberger - 23 september 2024

De grens tussen journalistiek en terroristische propaganda uit de Gazastrook, waar terroristen zich vaak voordoen als journalisten, wordt steeds vager. Dit is een onderscheid waarvan je hoopt en verwacht dat het gemakkelijk te onderscheiden is voor doorgewinterde mediaprofessionals zoals de hoofden van de National Academy of Television Arts and Sciences (NATAS) of de redacteuren, als dat nog bestaat, van Time magazine, dat ooit het vlaggenschip was van objectieve wekelijkse nieuwsverslaggeving. Maar helaas is het onderscheid tussen nieuwsverslaggeving en simpele propaganda niet langer zinvol voor Amerika's zelfbenoemde politieke commissarissen die denken dat ze het beter weten dan de feiten.

Eind juli nomineerde NATAS een Gazaanse journaliste en ogenschijnlijk lid van een terreurgroep, Bisan Owda, voor een nieuws en documentaire Emmy Award voor haar door AJ+ geproduceerde It's Bisan from Gaza and I'm Still Alive. De docu-short, die al eerder werd bekroond met een Peabody en Edward R. Murrow award, is te zien in de categorie “uitmuntend hard nieuws: korte vorm”. De documentaire laat de harde realiteit zien die de mensen in Gaza ervaren tijdens de eerste dagen van de Israëlisch-Hamas oorlog, die begon toen Hamas 11 maanden geleden 1200 mensen afslachtte in het zuiden van Israël en 250 anderen gijzelde.

Opmerkelijk genoeg maakt Bisan in haar acht minuten durende documentaire geen melding van de middeleeuwse gruwelen die onschuldige Israëli's werden aangedaan op die verschrikkelijke dag 7 oktober waarop de oorlog begon. In plaats daarvan presenteert Bisan haar nietsvermoedende Westerse publiek een gezuiverde versie van de geschiedenis waarin Hamas en de andere terreurgroepen van Gaza niet bestaan, zelfs niet binnen het Hamas bolwerk van het Shifa ziekenhuis, en waarin ze op de een of andere manier een objectieve journaliste is die verstrikt raakt in de gruwelen die worden toegebracht aan onschuldigen door de Israëlische “bezetters”, in plaats van een klaarblijkelijke aanhanger van een terreurorganisatie die opzettelijk onschuldige mensen vermoordt, en die heeft bijgedragen aan de gebeurtenissen die ze in beeld brengt.

“

Nog verontrustender dan de bizarre afwezigheid van Hamas in Bisan's documentaire en de daaropvolgende afleveringen van AJ+ vanuit het oogpunt van journalistieke ethiek en praktijk, is wat ze wel laat zien. Tussen de beelden van het immense en echte menselijke lijden in Gaza zit propaganda die rechtstreeks afkomstig is van het mediabureau van Hamas. Door opzettelijk de waarheid met leugens te vermengen, zoals de bewering dat “vrouwen, kinderen en ouderen 73% van de doden in Gaza uitmaken”, getallen die door verschillende experts als “statistisch onmogelijk” zijn bestempeld, is Bisan's inhoud doelbewust ontworpen om de harten en geesten van miljoenen kijkers die niet beter weten in de richting van de terroristen te sturen.

Bisan hanteert echter een nog minder genuanceerde aanpak wanneer ze korte video's uploadt naar haar Instagram-account voor haar 4,7 miljoen volgers. Daar begeeft ze zich op bizar antisemitisch terrein, zoals de groteske bewering dat Israël de organen steelt van dode Palestijnse kinderen uit Gaza - wat rechtstreeks afkomstig is uit de pagina's van eeuwenoude antisemitische bloedbelastingen. In een video van 18 oktober, de dag nadat een explosie op beruchte wijze het Al Ahli Ziekenhuis in Gaza had opgeblazen, filmde Bisan zichzelf in tranen over de “800 mensen die gedood werden” door Israël (300 meer dan het aantal van Hamas). In een nu beruchte wending bleek de explosie te zijn veroorzaakt door een verdwaalde raket afgevuurd door de Islamitische Jihad terreurgroep. Europese inlichtingendiensten schatten later het waarschijnlijke dodental op 50 - dat is 93,75% minder dan het totaal dat Bisan claimde.

Dat deze propaganda slechts dun versluierd is als journalistiek, is minder verrassend als je de achtergrond van Bisan nader bekijkt. Bisan blijkt lid te zijn van het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP), een door de VS aangewezen terroristische organisatie die Amerikaans bloed aan haar handen heeft en zich openlijk verkneukelde over haar deelname aan de massaslachting in het zuiden van Israël op 7 oktober. In 2018 bevestigde de PFLP Bisan's lidmaatschap van de organisatie toen het naar haar verwees als onderdeel van de Progressieve Jeugdunie, waarvan de PFLP expliciet erkent dat het haar “jeugdkader” is. Twee jaar eerder organiseerde Bisan een PFLP-evenement ter ere van Palestijnse terroristen die gewond waren geraakt of gedood tijdens confrontaties met Israëlische soldaten, waaronder Sami Shawqi Madi, die het hoofd was van de mediacommissie van de PFLP op het moment van zijn dood. In 2015 was Bisan een van de sprekers op een bijeenkomst ter ere van de 48e verjaardag van de oprichting van de PFLP, waar ze de menigte toesprak terwijl ze een volledig PFLP militair uniform droeg en verklaarde dat “de mensen van Gaza, de mensen op de Westelijke Jordaanoever en in Jeruzalem ... niet zullen terugdeinzen voor hun zaak en hun revolutie”. Bisan fungeerde het jaar daarop ook als “ceremoniemeester” tijdens de bijeenkomst ter ere van de 49e verjaardag. In een inmiddels verwijderd artikel in Al-Hadaf, de officiële krant van de PFLP, wordt Bisan geprezen als “een symbool van verzetsjournalistiek”.

Ondanks Bisan's openlijke banden met een terroristische organisatie en berichtgeving die elke norm van ethische journalistiek schendt, heeft NATAS de nominatie verdedigd. Bizar genoeg verklaarde Adam Sharp, voorzitter en CEO van NATAS, dat “NATAS deze berichten niet heeft kunnen bevestigen, noch tot op heden enig bewijs heeft kunnen vinden van meer hedendaagse of actieve betrokkenheid van Owda bij de PFLP” en dat de “inhoud die werd ingediend voor de prijs in overeenstemming was met de wedstrijdregels en het beleid van NATAS”. Sharp's antwoord negeert volledig het overvloedige bewijs van Bisan's terreurbanden (inclusief haar eigen bevestiging dat ze deelnam aan de PFLP bijeenkomsten) en haar neiging tot het verspreiden van antisemitisme en openlijk liegen in dienst van terroristische propagandacampagnes. In werkelijkheid zijn meerdere Gazaanse journalisten die voor Al Jazeera werken (dat eigenaar is van AJ+) in verband gebracht met terreurgroepen, terwijl de PFLP en Hamas al meer dan tien jaar openlijk journalisten trainen in de Strook - sommigen van hen namen als strijders deel aan de terreuraanslag van 7 oktober en hielden zelfs Israëlische gijzelaars in hun huizen.

Sharp, NATAS en de andere journalistieke instituten die Bisan geëerd hebben, geven weliswaar blijk van virtue-signaling, maar ze geven ook blijk van totale onwetendheid over de aard van de journalistiek in de Gazastrook en een harteloze onverschilligheid voor de levens van Joden en Amerikanen die vermoord zijn door Hamas en de PFLP. Bovendien weerspiegelt Bisan's manipulatie van journalistieke normen, en journalistieke dekmantel, de praktijken van haar omroep AJ+, een in de VS gevestigde dochteronderneming van Al Jazeera, die wordt gefinancierd door de regering van Qatar, een oude financier van Hamas die een veilige haven biedt aan zijn leiders. In 2019 bracht het mediaplatform een video uit waarin de Holocaust in twijfel werd getrokken, en meer recentelijk heeft het herhaaldelijk het bloedbad van 7 oktober gerechtvaardigd.

De inhoud van AJ+ en banden met Qatar waren voor het ministerie van Justitie aanleiding om het platform in september 2020 te laten registreren als buitenlands agent van de monarchie in de Golf. Bijna vier jaar later heeft het geweigerd dit te doen, maar het heeft geen repercussies ondervonden van de DOJ van Biden. Vindt de academie de propaganda en terreurondersteuning van Bisan en AJ+ niet verwerpelijk?

---

Een van de meer schandalige gevolgen van 7 oktober in het journalistieke universum is de weigering om algemeen aanvaarde shibboleths te heroverwegen, zoals het idee dat Israël te paranoïde was over Hamas, terwijl het in feite lang niet voorzichtig genoeg was over de bedoelingen van de vijand aan haar grens, wiens uitspraken over het afslachten van Joden in feite letterlijk genomen hadden moeten worden. Wat er in plaats daarvan is gebeurd, is de wijdverspreide omarming van de eigen realiteit van de terroristen, die vervolgens wordt gebruikt om alle Israëli's te “factchecken”, of het nu vrouwen en mannen zijn die zijn verkracht, of ouders van wie de kinderen zijn neergestoken, neergeschoten of in brand gestoken.

Omdat Joden zulke schurken zijn, heeft Oct. 7 blijkbaar de normale journalistieke vereisten geannuleerd om zelfs maar de moeite te nemen om citaten te vergelijken met transcripties van wat de spreker werkelijk zei - een hoffelijkheid die vooral van toepassing is op staatshoofden, tenzij ze Israëlisch zijn. In een recente coverstory van Time magazine citeerde correspondent Eric Cortellessa de Israëlische premier Benjamin Netanyahu die zei dat “iedereen die de oprichting van een Palestijnse staat wil dwarsbomen, Hamas moet steunen en geld moet overmaken naar Hamas. Maar hoewel Netanyahu een van de meest geciteerde en op agressieve wijze op feiten gecontroleerde politieke leiders ter wereld is, is het onmogelijk om ook maar één citaat te vinden in een openbaar transcript of verslag, inclusief Cortellessa's interview, waarin Netanyahu ooit iets heeft gezegd dat daar ook maar enigszins op lijkt. In werkelijkheid leidde Netanyahu grootschalige militaire operaties tegen Hamas in 2012, 2014 en 2021. Hoewel men Netanyahu zou kunnen bekritiseren voor het niet doden van genoeg Hamasleden in die eerdere campagnes, leek dat nauwelijks de strekking te zijn van de samenzweerderige kritiek van de Time-correspondent, wiens punt in plaats daarvan leek te zijn dat Israël op de een of andere manier de Hamas-aanval had gesponsord.

Time's eigen “fact-check” van Netanyahu's verklaring dat Israëlische veiligheidsagentschappen het er vóór 7 oktober over eens waren dat Hamas was afgeschrikt, is ook aantoonbaar onjuist. Tot 7 oktober heeft geen enkele Israëlische veiligheidsdienst ooit geoordeeld dat Hamas uit was op oorlog - een beoordeling die enthousiast werd gesteund door de veronderstelde westerse bondgenoten van Israël, waaronder de Verenigde Staten, die herhaaldelijk druk uitoefenden op Israël om meer Gazaanse arbeiders toe te laten tot het land, om de controles aan de grens te versoepelen en om tegemoet te komen aan de eisen van de terreurgroep voor meer zware bouwmaterialen. De beschuldiging van Time dat Netanyahu de Gaza-oorlog heeft verlengd om gerechtelijke procedures voor persoonlijke corruptie te vermijden, is ook duidelijk vals, aangezien Netanyahu's rechtszaken doorgaan en politieke leiders in Israël geen immuniteit hebben tegen vervolging of gerechtelijke procedures zolang ze in functie zijn.

Waar NATAS, de sponsors van de Peabody en Edward R. Murrow awards en de redacteuren van Time magazine het blijkbaar over eens zijn, is dat er twee soorten journalistieke normen moeten zijn: één voor hen en één voor Joden. Het is moeilijk om een meer beschamende ontwikkeling te bedenken in de annalen van de moderne journalistiek.

Bron: Anti-Israel Terrorist Propaganda Gets an Emmy Nomination - Tablet Magazine