www.wimjongman.nl
De regelrechte oorlog van de regering Biden tegen de regering van Israël
Vóór 7 oktober eisten relschoppers de omverwerping van Netanyahu's coalitie vanwege haar "antidemocratische" beleid en "corruptie". De nieuwe strijdkreet is het bevrijden van de gijzelaars. Op-eds.
Caroline Glick - 2 apr 2024
Caroline B. Glickis de senior redacteur van Jewish News Syndicate en gastvrouw van de "Caroline Glick Show" op JNS. Ze is ook diplomatiek commentator voor Israëls Channel 14 en columnist voor Newsweek. Glick is senior fellow voor Midden-Oostenzaken aan het Center for Security Policy in Washington en docent aan Israëls College of Statesmanship.
(JNS) De oorlog woedt in de Gazastrook, Noord-Israël, Libanon, Eilat en in de straten van de Israëlische steden, terwijl Irans Palestijnse, Libanese, Syrische, Iraakse en Jemenitische gevolmachtigden hun operaties tegen de Joodse staat handhaven en escaleren. Onbewogen door deze stand van zaken voert extreem links in Israël de anti-regeringsrellen weer op die regelmatig voorkwamen in het eerste driekwart van 2023.
De nieuwste ronde van links politiek geweld begon officieel op zaterdagavond in Tel Aviv en Jeruzalem in de eerste van wat is aangekondigd als vier dagen van protesten. Zoals het geval was bij de antiregeringsprotesten voor de invasie van Hamas en de eendaagse holocaust in het zuiden van Israël op 7 oktober, worden in de huidige ronde de demonstraties gevolgd door rellen waaraan enkele tientallen mensen deelnemen.
Net als voorheen worden de rellen gekenmerkt door vreugdevuren langs belangrijke verkeersaders, aanvallen op de politie en haredi-joden, bedreigingen om de Israëlische premier Benjamin Netanyahu te vermoorden en het bestormen van politiebarricades die het huis van de premier beschermen.
Ze gaan ook gepaard met enorme overdrijvingen van het aantal demonstranten. Op zondagavond in Jeruzalem, bijvoorbeeld, verkondigden organisatoren de deelname van 100.000 demonstranten. Maar luchtfoto's van het evenement geven aan dat er hooguit een tiende van dat aantal kwam opdagen.
Vóór 7 oktober eisten de relschoppers de omverwerping van de regering vanwege haar "antidemocratische" beleid of haar "corruptie". De nieuwe roep is om de vrijlating van de gijzelaars.
Op zaterdagavond verklaarden familieleden van 10 van de 134 gijzelaars: "Om onze geliefden terug te krijgen, hebben we besloten om in dienst van Hamas te gaan werken. We eisen dat de Israëlische regering de eisen van de organisatie onmiddellijk inwilligt. Zo niet, dan steken we het land in brand."
Het is duidelijk dat als de families hun zin krijgen, Hamas zal eisen dat Israël ophoudt te bestaan in ruil voor de gijzelaars. Gezien het feit dat hun eis hun geliefden schade berokkent, waarom laten de organisatoren hen dit dan doen?
Er zijn zeker een aantal redenen waarom dit gebeurt. Maar misschien wel de belangrijkste werd op 17 maart onthuld door oproerleider Ami Dror in een WhatsApp-groepsgesprek met zijn collega's. De communicatie, die Dror authenticeerde in een interview met Channel 14, werd voor het eerst gemeld op X door een poster die opereert onder de naam Arbelu the Tuna Hunter.
In die communicatie vertelde Dror zijn collega's dat het Witte Huis hen vroeg om de rellen te herstellen.
Gebaseerd op wat hij een gesprek met zijn contacten in het Witte Huis noemde, zette Dror in detail het vierdelige plan van het Witte Huis uiteen om de regering omver te werpen. De onderdelen bestonden uit acties op het terrein in Gaza; het gebruik van de V.N. Veiligheidsraad; afpersing van regeringsministers; en massaprotesten.
Dror noemde zijn rapport: "Een belangrijke update van de Amerikaanse regering."
Hij legde uit dat zijn update volgde op een eerdere tekst die hij op 6 maart verstuurde over hetzelfde onderwerp. "Het Amerikaanse plan, zoals ik het op 6 maart heb gepubliceerd, blijft ongewijzigd. De dag na mijn publicatie kondigde de regering Biden de vestiging aan van een Amerikaanse haven [in Gaza] die Israël de mogelijkheid zal ontnemen om de Strook te besturen - de haven zal in eerste instantie worden gebruikt om voedsel te leveren, maar het centrale doel van de haven is de wederopbouw van Gaza."
Het doel van de Amerikaanse campagne voor humanitaire hulp, legde hij uit, was tweeledig: het ondermijnen van de controle van het Israëlische defensieleger in Gaza en het chanteren van regeringsministers.
In zijn woorden: "Regeringsministers krijgen berichten van 'Amerikaanse vrienden' dat ze beschuldigd zullen worden van oorlogsmisdaden. Onder onze radar hebben de V.S. en de E.U. de honger in het noorden van Gaza geframed als een oorlogsmisdaad. Dit is een excuus om de controle over het gebied over te nemen van Israël (voortdurend voedsel parachuteren, ook door het Duitse leger, en een haven bouwen), maar de woorden 'potentiële aanklacht' voor alle leden van de regering van vernietiging is de clou."
"Hoe werkt het? Er zijn veel leden van de regering die hun fysieke of economische vrijheid niet willen verliezen. De onmiddellijke doelwitten zijn [miljardair minister van Economie Nir] Barkat (door het bevriezen van tegoeden en de miljonair in een gezocht man te veranderen) [en] de Haredi-partijen ... zij en hun gemeenschappen wereldwijd hebben veel eigendommen. ... Ministers in de regering zullen potentiële vluchtelingen worden als ze de vorming van een regering zonder Kahanisten niet mogelijk maken. ... Wees niet verbaasd als [Shas partijleider Aryeh] Deri en [Agudat Israel hoofdminister Yitzhak] Goldknopf de regering binnenkort ten val brengen. Het Hareidi-ontwerp is slechts een excuus - hun Hareidi-knechten in Amerika willen niet in de problemen komen met Uncle Sam."
Wat betreft de Verenigde Naties, 10 dagen voordat de regering zich onthield van stemming over een door China en Rusland gesteunde resolutie voor een onmiddellijk staakt-het-vuren dat niet afhankelijk was van de vrijlating van de gijzelaars, schreef Dror: "De Verenigde Staten zijn van plan om in de VN-Veiligheidsraad een resolutie aan te nemen die oproept tot een onmiddellijk staakt-het-vuren in Gaza. De ontwerpresolutie werd al gepubliceerd en wordt gebruikt als pressiemiddel om te voorkomen dat de regering een gijzelingsdeal [op voorwaarden van Hamas] ondermijnt. Als Netanyahu instemt met de deal [die effectief een strategische nederlaag in een oorlog zal betekenen], zal [minister van Nationale Veiligheid Itamar] Ben Gvir de regering moeten verlaten, (als hij dat niet doet, zal hij het grootste deel van zijn aanhangers verliezen). "
"In dit geval zal de regering 'overleven' en afhankelijk zijn van [Benny] Gantz en [Gideon] Saar en zal het gemakkelijk zijn om de regering uit te breiden met [Yair] Lapid en [Avigdor] Liberman, [en zo om te vormen tot een regering die gecontroleerd wordt door politiek links]. Dit is de voorkeursoptie van de regering."
"Als Netanyahu de gijzelingsovereenkomst in de komende tien dagen verwerpt - dan zal de Veiligheidsraad het Amerikaanse ontwerp goedkeuren (of nog erger - een ander ontwerp waarover de VS geen veto zal uitspreken) [wat van Israël eist dat het een staakt-het-vuren accepteert. (En praktisch gesproken zal het beëindigen van de oorlog de omverwerping van de regering tot gevolg hebben.)"
Dror ging verder met de rol van binnenlandse politieke actoren in het bereiken van het plan van het Witte Huis. Aanvankelijk, schreef hij, geloofde de regering dat Benny Gantz, de leider van de Nationale Veerkracht Partij en Netanyahu's belangrijkste politieke rivaal, de regering ten val zou brengen. Maar hij heeft hun vertrouwen verloren.
"Gantz," schreef hij, "werd naar de Verenigde Staten ontboden voor een berisping. Hij werd vernederd. De Amerikanen zeiden huiveringwekkende dingen tegen hem. Aan het begin van de oorlog eisten de Amerikanen dat hij in de regering zou komen. Hij was hun man. De man die ervoor zou zorgen dat Netanyahu en Ben Gvir de wereld niet in brand zouden steken. Hij kwam binnen en blokkeerde de oorlog in Libanon en beloofde dat hij er voor zes weken in zou gaan en dat hij dan samen met de protestgroepen de regering uit elkaar zou halen."
"Na zes weken beloofden hij en Deri dat ze het tegen 1 januari zouden leveren en in de praktijk was Ramadan de laatste deadline die de Amerikanen hem gaven. Toen hij niet leverde voor de VS, begreep de regering dat ze Gantz niet kunnen vertrouwen. Misschien zal hij in de toekomst een comfortabele premier zijn. Maar de Amerikanen namen de volledige controle over het beheer van de oorlog [tegen Netanyahu]."
'We zijn ziek van de dreigementen van extremisten'
Nu Gantz uit het spel is, zegt Dror dat de regering het zwaartepunt verplaatst naar Dror en zijn collega-oproerleiders.
"En het belangrijkste? Ons, en het verzoek van president Biden aan ons: De Amerikaanse methode om om te gaan met staten die zich misdragen, omvat de vernietiging (economisch en juridisch) die is gericht op het leiderschap aan de ene kant, en het drijven van een wig tussen "de natie," en "het leiderschap." In ons geval ... om dit te laten werken moet de Israëlische natie laten zien (in de straten!) dat ze tegen het leiderschap vecht. ... De Amerikaanse regering moet zien dat de natie in Israël vecht tegen de regering van Israël."
De nieuwe slogan van de protesten, zei hij, moeten de gijzelaars zijn. "De meest dringende taak is de terugkeer van de gijzelaars, en de manier om de gijzelaars terug te krijgen is door de regering te vervangen=nu een datum voor verkiezingen vast te stellen."
Vorige week, in een Zoom-bijeenkomst met progressieve Amerikaanse Joden, waarover Channel 14 verslag deed, kondigde Dror een verlies van Israëlische soevereiniteit aan naar het Witte Huis. Hij zei dat hij liever een Amerikaanse kolonie is dan dat Israëlisch rechts aan de macht is.
Tot nu toe hebben de nieuwe protesten meer gedaan om het publiek tegen Dror en zijn kameraden op te zetten dan tegen de regering. Vlak nadat de demonstratie in Tel Aviv begon, kwamen er verklaringen van families van gegijzelden dat de familieleden die de demonstranten opriepen om "het land plat te branden" hen niet vertegenwoordigen. De media, die geprobeerd hadden om de families van slechts 10 van de 134 gijzelaars voor te stellen als "de families van de gijzelaars", werden gedwongen om toe te geven dat ze slechts een fractie van de families vertegenwoordigden.
Nabestaanden van soldaten begonnen ook snel hun stem te laten horen, met groot effect. Eén van de prominente verklaringen kwam van Hagai Luber, wiens zoon Yonatan Luber eind december gedood werd in de strijd in Gaza.
Luber schreef: "Niemand zal mijn land platbranden. We zijn ziek van de dreigementen van extremisten. Ja, zelfs als de extremisten familieleden in Gaza hebben. Jullie zullen het land niet platbranden. Dat zal niet gebeuren. En als er tegen jullie gevochten moet worden, dan zal ik tegen jullie vechten. Miljoenen mensen kijken vol ongeloof naar jullie ... en alleen vanwege jullie lijden, zwijgen ze. Maar ik zal niet zwijgen. Mijn zoon werd gedood in Gaza. Hij ging jullie kinderen verdedigen en redden, en werd gedood. Hij liet alles achter. Hij verliet een zwangere vrouw en een zoontje van 9 maanden, en werd gedood. Hij zal nooit meer terugkomen. Geen enkel akkoord zal hem terugbrengen. En dus heb ik het recht om jullie dit te vertellen: Je mag het land niet verscheuren."
Drors opschepperij over nauwe banden met het Witte Huis kan al dan niet loos zijn. Maar wat duidelijk genoeg is, is dat het volk van Israël - hoewel het diep meeleeft met het lot van de gijzelaars - zich niet in de luren laat leggen en niet zal toestaan dat de staat Israël in een politieke chaos wordt gestort.
De oproerleiders en de regering Biden mogen dan wel geloven dat de Israëlische regering de vijand is. Maar het Israëlische publiek gelooft dat niet. Op 7 oktober werden de ogen van de mensen geopend en ze zullen niet snel meer sluiten. Israël voert oorlog en zal oorlog blijven voeren tegen zijn werkelijke vijanden - Hamas, Hezbollah en hun marionet Iran - tot de overwinning.