Waarom dringt Biden aan op een immorele gijzelingsovereenkomst?

De druk op Israël om in te stemmen met het betalen van een exorbitant losgeld voor de gijzelaars dat Hamas de overwinning zal bezorgen, is niet alleen politiek gemotiveerd. Het is verraad aan de Amerikaanse belangen

Jonathan S. Tobin 28 februari 2024 / JNS

Een late-night comedy show is over het algemeen niet de plek waar je naartoe gaat voor inzichten over de vooruitzichten voor stabiliteit in het Midden-Oosten. Maar het optreden deze week van president Joe Biden in NBC's "Late Night with Seth Meyers" gaf ons meer dan alleen maar een voorbeeld van de dagelijkse bijdragen in natura van het omroepnetwerk aan de Democraten en de herverkiezingscampagne van Biden.

Het vleierige interview was bedoeld om de bezorgdheid te ondermijnen over de 81-jarige president over zijn leeftijd en afnemende capaciteiten. Het diende ook als een kans voor hem om ons te vertellen waar de Verenigde Staten voor staan in internationale aangelegenheden. Ondanks de vage retoriek van de president over het feit dat hij een "zionist" is, toonden zijn uitspraken over wat hij wil dat er in het Midden-Oosten gebeurt vooral aan dat hij in de gunst wilde komen van de intersectionele linkervleugel van zijn partij die het zionisme veracht en die goed vertegenwoordigd is in Hollywood. Ervoor zorgen dat islamitische terroristen niet langer een bedreiging vormen voor Israëli's of Amerikanen stond niet hoog op zijn "To Do" lijst.

Dat was duidelijk in zijn opmerkingen over de noodzaak van een staakt-het-vuren in de huidige oorlog tegen Hamas als onderdeel van een deal om Israëlische gijzelaars vrij te krijgen, voor Israël om zijn campagne te stoppen om de laatste bolwerken van Hamas in Gaza uit te roeien en om de gevechten te pauzeren voor het begin van de Ramadan. Het was ook inherent aan zijn aandringen dat de Palestijnen moeten worden beloond voor de massamoorden van 7 oktober met een diplomatiek proces dat zal leiden tot een eigen staat die ze niet willen, maar die ze kunnen gebruiken om door te gaan met hun genocidale campagne om de enige Joodse staat op de planeet te vernietigen.

Een immorele gijzelingsdeal

Al bijna vijf maanden lang roept de Joodse wereld op tot de vrijlating van alle gijzelaars die door Hamas zijn meegenomen tijdens de slachtpartijen van 7 oktober in het zuiden van Israël. De vrijlating van de gijzelaars is inderdaad een van de twee belangrijkste oorlogsdoelen van Israël, naast de eliminatie van Hamas. Maar terwijl de lopende onderhandelingen over de vrijlating van de meer dan 100 Israëli's die nog steeds gevangen worden gehouden door Hamas in Gaza doorgaan met vlagen van diplomatieke activiteit waarbij zowel de Verenigde Staten als Hamas' bondgenoot Qatar betrokken zijn, ontbreekt er iets in de discussie over de voorgestelde voorwaarden voor zo'n deal. En dat is een moreel kompas.

Het ruilen van de levens van onschuldige Israëlische burgers die uit hun huizen werden ontvoerd tijdens een orgie van massaslachtingen, verkrachtingen en martelingen die plaatsvond op 7 oktober voor de vrijlating van Palestijnen die veroordeeld zijn voor gewelddaden tegen Joden, waaronder moord, is een bizar en immoreel concept dat al genormaliseerd is. Sterker nog, het is de Israëlische regering die meer heeft gedaan om dit idee te normaliseren, vanwege haar staat van dienst in het betalen van exorbitante prijzen om Israëliërs vrij te krijgen die worden vastgehouden door terroristen. De meest recente was in 2011, toen Jeruzalem 1.027 gevangenen verhandelde, waaronder honderden met Joods bloed aan hun handen, om Gilad Shalit vrij te krijgen, een jonge soldaat die in 2006 door Hamas was ontvoerd. Dat besluit van premier Benjamin Netanyahu hangt nu boven de huidige onderhandelingen als niet alleen een verschrikkelijk precedent, maar ook een maatstaf voor afpersing waarvan Hamas en zijn buitenlandse helpers geloven dat het zo op een koopje kan lijken.

Dat komt omdat Israël naar verluidt bereid is om grote aantallen terroristen te ruilen voor elke afzonderlijke gijzelaar, waarbij het aantal vrouwelijke Israëli's dat door Hamas gevangen wordt gehouden (en wie weet wat voor kwellingen zij ondergaan) bijzonder hoog is. Naar verluidt zullen de vrijlatingen van gijzelaars zich ook over weken uitstrekken als onderdeel van een proces waarin Hamas kan spelen met de emoties van Israëlische families terwijl ze hopen en bidden dat hun familieleden zullen worden vrijgelaten - en dat ze behoren tot degenen die nog in leven zijn (van tientallen van degenen die nog vermist zijn, wordt aangenomen dat ze dood zijn). Hamas wil gevangen soldaten, vooral vrouwelijke soldaten, niet in de vroege stadia van de deal betrekken en houdt ze liever vast als onderhandelingstroef voor nog hogere prijzen. De terreurgroep die tot 7 oktober Gaza bestuurde als een onafhankelijke staat, behalve in naam, wil ook dat veel van de vrijgelaten terroristen terugkeren naar de Strook, waardoor ze de kans krijgen om meer Joden te doden.

Meer nog, elke gijzelaar die wordt vrijgelaten, bovenop de terroristen die worden bevrijd, zal Hamas een dag winnen waarop de gevechten worden gestaakt en er meer voorraden komen voor de delen van Gaza die door de islamistische groep worden gecontroleerd. De vrijlating van Israëli's zal er dus niet alleen voor zorgen dat Palestijnen die gewelddaden hebben gepleegd hun gerechte straf zullen ontlopen; het zal betekenen dat de terroristische groepering zelf, die de vernietiging van Israël en de volkerenmoord op zijn bevolking voorstaat, de belangrijkste begunstigde van de deal is. De groep kan zich hergroeperen, bevoorraden en zich voorbereiden op de voortzetting van de oorlog tegen de Joden.

Met Biden die belooft om elke gevechtspauze als een excuus te beschouwen om te werken aan een permanent staakt-het-vuren, zal het belangrijkste resultaat van de volgende gijzelingsovereenkomst (en er komt er onvermijdelijk nog één) niet zozeer een flagrante daad van afpersing zijn, als wel een politieke overwinning voor Hamas die haar greep op Gaza en haar plaats als de belangrijkste stem van het Palestijnse volk zal verstevigen.

Druk op Netanyahu

We weten dat voor de families van de gijzelaars geen prijs te hoog is om te betalen voor hun geliefden. Ze hebben het volste recht om te pleiten voor een deal tegen elke prijs, en niemand mag hen dat kwalijk nemen. Wie zou niet de hele wereld willen ruilen om onze kinderen of andere relaties te redden?

Het is waar dat de campagne in Israël om Netanyahu onder druk te zetten om in te stemmen met de voorwaarden van Hamas, onlosmakelijk verbonden is met de politiek van het land. Als je luistert naar de toespraken tijdens de wekelijkse zaterdagavondbijeenkomsten op het "Gijzelaarsplein" in Tel Aviv, zoals ik onlangs deed, zou je denken dat Netanyahu de ontvoerder is en niet Hamas, en dat hij hen vasthoudt in zijn kelder in plaats van wanhopig militaire en diplomatieke campagnes te voeren om hen te bevrijden uit hun gevangenschap in de resterende tunnelbolwerken van de islamitische groep.

Maar hoe gevoelig de premier ook is voor dat soort politieke druk, het meest zorgwekkende aspect van de poging om Israël te dwingen de oorlog tegen Hamas te staken komt niet van binnenuit de Joodse staat, maar van haar naaste bondgenoot.

Als de gerapporteerde voorwaarden van een gijzelingsovereenkomst waar zijn - waarvan de vooruitzichten elke dag, zo niet elk uur, lijken te veranderen - dan is dat een verbazingwekkend resultaat dat iedereen in de beschaafde wereld tot nadenken zou moeten stemmen. De gijzelaars zijn belangrijk. Toch moeten degenen die tot taak hebben de wereld te beschermen tegen terrorisme en te werken tegen krachten die de stabiliteit van het Midden-Oosten bedreigen niet alleen ontzet zijn over de voorwaarden, zelfs als deze vrijheid betekenen voor de gijzelaars. Ze zouden actief al hun politieke, militaire, economische en diplomatieke invloed moeten aanwenden om ervoor te zorgen dat dit niet gebeurt. Een overwinning van Hamas in de oorlog, bezegeld door een gijzelingsdeal, zou niet alleen een nederlaag voor Israël zijn, maar ook een vernietigende klap voor de belangen van de Verenigde Staten met implicaties die veel verder gaan dan het conflict met de Palestijnen.

Amerikaanse belangen op het spel

Toch is dit precies de uitkomst waar de president van de Verenigde Staten het meest geïnteresseerd in lijkt te zijn.

De invloed van Hamas zou normaal gesproken alleen afhangen van het aantal gijzelaars dat het vasthoudt. Maar in deze onderhandelingen heeft Hamas andere troeven. Het heeft een internationale beweging van sympathisanten - gewild en ongewild - en een Amerikaanse regering die er meer op gebrand is om de oorlog te beëindigen dan om de groep uit te schakelen die de oorlog op 7 oktober begon met afschuwelijke gruweldaden.

Biden heeft zijn best gedaan om de kiezers die Hamas steunen te sussen. De resultaten van de Democratische voorverkiezing in Michigan deze week, waarin 13,2% van de kiezers "uncommitted" (blanco) stemde, zal de druk op hem alleen maar verhogen om meer te doen om diegenen te plezieren die het voortbestaan van de terroristische groep als een dwingende noodzaak beschouwen.

In een daad van onbedoelde ironie beweerde hij tijdens zijn late optreden dat zijn waarschijnlijke tegenstander in november - voormalig president Donald Trump - de kandidaat was van "oude ideeën" die in diskrediet waren gebracht. Toch Biden's standpunt over het Midden-Oosten en zijn aandringen dat Israël vroeg of laat omwille van zijn "overleving" een tweestatenoplossing moet accepteren, is de oudste en meest in diskrediet gebrachte beleidsoptie die je je maar kunt voorstellen. Op dit moment is het niet alleen iets dat herhaaldelijk is geprobeerd en mislukt. De Palestijnen hebben duidelijk gemaakt dat ze geen interesse hebben in een staat als dat betekent dat ze in vrede naast een Joodse staat moeten leven.

Het is al erg genoeg dat Biden nog steeds doet alsof Hamas niet algemeen populair en representatief is voor het Palestijnse volk, ondanks alle maatstaven van de publieke opinie. Dat wordt nog erger door zijn commentaar aan Myers, waarin hij opriep om de democratisch gekozen regering van Netanyahu omver te werpen omdat die "ongelooflijk conservatief" is.

Het is ook absurd dat Biden doet alsof de hele wereld achter Israël staat, maar dat het die steun zal verliezen tenzij het stopt met zijn campagne tegen Hamas vanwege de Palestijnse slachtoffers die ten onrechte worden bestempeld als "genocide", die weliswaar betreurenswaardig zijn maar alleen doorgaan omdat de terroristen weigeren zich over te geven. Dit lijkt veel op de nazi's - wier ideologie weerklinkt in de doelen van Hamas - in de laatste dagen van de Tweede Wereldoorlog, toen ze liever zagen dat Duitsland werd vernietigd en het volk werd afgeslacht dan toe te geven aan het onvermijdelijke. Zijn gepraat over de noodzaak van een vakantiepauze voor de Ramadan is al even misplaatst omdat niemand in de internationale gemeenschap het verkeerd lijkt te vinden dat Hamas een oorlog begon op de Joodse feestdag Simchat Thora.

Israëli's hebben hun eigen redenen voor hun mening over een gijzelingsovereenkomst. Sommigen zullen het steunen vanwege hun sympathie voor de gijzelaars en hun families, of omdat ze denken dat het Netanyahu zal schaden. Anderen zijn er tegen omdat het in de toekomst waarschijnlijk meer Joods bloedvergieten zal betekenen. Maar er zijn ook Amerikaanse belangen mee gemoeid. Dit is een deal die niet alleen een overwinning zal betekenen voor de daders van de grootste massamoord op Joden sinds de Holocaust; het zal betekenen dat Hamas in de nabije toekomst de belangrijkste kracht zal blijven in de Palestijnse politiek, met onvoorspelbare gevolgen voor de regionale stabiliteit. Het zal een geschenk zijn voor hun Iraanse financiers en bondgenoten elders, zoals de Houthi's, die de wereldeconomie bedreigen omdat Biden vóór 7 oktober zo dwaas was Iran te paaien. Maar bovenal, in een wereld waarin de Verenigde Staten nog steeds een onvervangbare rol spelen als de verdediger van westerse waarden en veiligheid, is de gretigheid waarmee Biden deze amorele deal nastreeft een maatstaf voor hoe ver het Amerikaanse buitenlandse beleid tijdens zijn bewind is afgedaald.

Jonathan S. Tobin is hoofdredacteur van JNS (Jewish News Syndicate). Volg hem: @jonathans_tobin.

Bron: Why is Biden pushing for an immoral hostage deal? - JNS.org