Israëls strategische overlevingsspel

16/3/2024 door Caroline Glick

De obscene oproep van Charles Schumer, de leider van de meerderheid in de Senaat, donderdag op podium van de Senaat om de Israëlische premier Benjamin Netanyahu uit de macht te zetten, was het laatste teken dat de strategie van Hamas werkt. In de "Caroline Glick Show" van deze week legde professor Col. John Spencer van de Amerikaanse militaire academie, die voorzitter is van het Urban Warfare Studies Program van West Point, uit dat het doel van de terroristische organisatie voor de overwinning een gezamenlijke politiek-militaire strategie is.

Hamas, zei hij, wist dat de Israëlische defensiemacht met geweld zou reageren op haar aanval van 7 oktober in het zuiden van Israël. "Ze wilden de tegenaanval van Israël en dan wilden ze de tunnels binnengaan en de gijzelaars gebruiken om tijd te winnen voor de internationale gemeenschap - met name de Verenigde Staten - om de IDF te stoppen in hun operaties."

"Hun enige doel is overleven. ... Het draait allemaal om tijd. Ze willen de aanval van Israël op hen overleven, wat hen enorme politieke macht geeft. Als ze op een of andere manier overleven, hebben ze de oorlog strategisch gewonnen," zei Spencer.

Hamas heeft deze strategie niet uitgevonden. Dit is al de strategie van de Palestijnen om Israël te verslaan sinds de oorlog in Libanon in 1982. In die oorlog vertrouwde de PLO op de Verenigde Staten om Israël te dwingen de PLO te laten overleven om nog verder te vechten, door ze te evacueren naar Tunesië.

De Palestijnen identificeerden duidelijk Israëls grootste strategische kwetsbaarheden en bouwden hun strategie daarop. De eerste kwetsbaarheid is haar joods-zijn. Israël is de jood van de internationale gemeenschap. Als zodanig wordt het voortdurend tot zondebok gemaakt, net zoals Joden door de geschiedenis heen tot zondebok zijn gemaakt. De Verenigde Staten zijn de enige machtige natie die ooit bereid is geweest zich te verzetten tegen de internationale onverdraagzaamheid tegen de Joodse staat. Dus het enige wat nodig is om de internationale positie van Israël in te laten instorten, is dat Amerika zich tegen Israël keert.

Dit geldt dubbel voor militaire capaciteiten. Sinds 1973 is het vermogen van Israël om hun oorlogsinspanningen militair te handhaven afhankelijk van de wapenleveranties van de VS tijdens de oorlog. Volgens de redenering van de Palestijnen, als zr hun vele vrienden in Washington ervan kunnen overtuigen om Israël in oorlogstijd geen wapens te leveren, dan zullen ze overleven.

Aangezien het enige dat de Palestijnen nodig hebben om te winnen, een overleven is, zijn hun strategische troeven antisemitisme en tijd.

Vandaag de dag zijn alle aspecten van het Amerikaanse beleid met betrekking tot de oorlog van Hamas tegen Israël in Gaza en de grotere door Iran gestuurde oorlog om de Joodse staat te vernietigen, afgestemd op de Palestijnse strategie.

Het aandringen van de regering Biden dat Israël onbeperkte hoeveelheden voedsel, water, brandstof, medicijnen en andere goederen toestaat in de Gazastrook, zorgt ervoor dat Hamas de controle over de bevolking zal behouden.

De dreigementen van Amerika om de militaire bevoorrading van Israël stop te zetten, heeft Israël gedwongen haar operaties in Gaza te vertragen om de munitie te sparen.

Biden's eis dat Israël Rafah niet verovert - Hamas' laatste conventionele bolwerk, waar een kwart van zijn strijdkrachten en zijn militaire leiding verschanst zitten - is een eis dat Israël Hamas laat overleven met het leiderschap en dat deel van hun leger intact. Met andere woorden, het is een eis dat Israël niet alleen Hamas laat overleven, maar dat Israël Hamas toestaat de oorlog te beëindigen met een overwinningsparade.

Ook de obsessieve focus van de regering op het opbouwen van een Palestijnse staat, die onder alle omstandigheden gedomineerd zal worden door Hamas, met haar verzet tegen voortdurende Israëlische militaire controle over Gaza na de oorlog, geeft aan dat de regering niet alleen tegen een Israëlische overwinning is, maar ook een Palestijnse overwinning nastreeft.

Zoals Spencer uitlegde, is Israël er tot nu toe in geslaagd het onmogelijke te doen door de oorlog te voeren. Het heeft de oorlog op tactisch niveau met succes gevoerd ondanks de enorme obstakels die de regering Biden bij elke gelegenheid tegen zijn operaties heeft opgeworpen.

De tactische kracht van Israël is te danken aan het feit dat de IDF een burgerleger is. Als zodanig is het in staat om de unieke vaardigheden van alle sectoren van de Israëlische samenleving aan te boren en te gebruiken. In de weken voorafgaand aan de grondinvasie bijvoorbeeld, verschenen de zogenaamde Hilltop Youth - jonge mannen die in geïsoleerde gemeenschappen in Judea en Samaria wonen - met hun lasgereedschap en metalen balken op de mobilisatiebasis buiten Gaza. Ze voorzagen APC's en tanks van stalen luifels die hen beschermden tegen RPG's en andere pantserdoorborende projectielen. Niemand riep hen op om te helpen. Ze kwamen gewoon aan. En hun inspanningen hebben het leven van talloze soldaten gered.

Op dezelfde manier ontwikkelde een hightech ingenieur die werd opgeroepen voor reservetaken een drone die in de tunnels kon opereren. De samenwerking tussen de industrieën en de IDF leidde tot de onmiddellijke productie van de drones voor inzet in de tunnels - met groot effect. Een van de tactische innovaties van de IDF die de meeste indruk maakte op Spencer, was het succes om het tactische voordeel van Hamas - zijn tunnels - om te zetten in een nadeel door te leren vechten in de tunnels.

Dit is een conventionele oorlog

Sinds Israël in 1982 in Beiroet voor het eerst de juistheid van de strategische inschatting van de Palestijnen van zijn zwakheden beproefde door zich terug te trekken onder druk van de VS, heeft Jeruzalem ervoor gekozen om de strategische strijd helemaal uit de weg te gaan en zich te allen tijde te richten op het behalen van tactisch voordeel. Dankzij de tactische successen kon het leven in Israël doorgaan terwijl de Palestijnse oorlog tegen het land woekerde.

De situatie was niet wenselijk. In de loop van de decennia escaleerde de door Palestijnen geleide politieke oorlog tegen het bestaansrecht van Israël voortdurend in omvang en destructieve capaciteit in de internationale arena.

Maar op een dagelijks niveau floreerde Israël. Gezien de scherpe meningsverschillen tussen Israëli's over de strategische doelen ten opzichte van de Palestijnen, bleef de Israëlische samenleving, door de strijd te beperken tot de tactische arena, voldoende verenigd om beperkte oorlogen in Gaza te voeren, evenals beperkte operaties in Judea en Samaria.

De botsing in Israël draaide om de Israëlische perceptie van de Palestijnse doelen. Linkse Israëliërs geloofden dat de Palestijnse eisen beperkt waren en dat het daarom mogelijk zou zijn om vreedzaam naast elkaar te bestaan als Israël hen zou sussen door zich terug te trekken uit Judea, Samaria en Gaza en hen een staat te geven. Rechtse Israëliërs geloofden dat de Palestijnse eisen onbeperkt waren; daarom moest Israël de nationale en strategische middelen hebben om hen als militaire en politieke bedreiging te verslaan door de controle over Judea en Samaria te behouden en de Palestijnen een beperkte autonomie te geven.

De militaire omvang en de genocidale aard van de aanval van Hamas op Israël op 7 oktober deed twee dingen. Ten eerste werd de ruzie tussen links en rechts beslecht. De binnenlandse steun voor een Palestijnse staat droogde op. Afhankelijk van de opiniepeiling is nu tussen tweederde en 85% van de Israëli's (inclusief Israëlische Arabieren) tegen een Palestijnse staat.

7 oktober maakte ook een einde aan het vermogen van Israël om te volstaan met tactische successen en een strategische overwinning te vermijden. De aanval van Hamas was strategisch. De omvang van hun slachting en het gejubel waarmee die in de hele Palestijnse samenleving werd begroet, betekenen dat niets minder dan een totale overwinning zal volstaan om het voortbestaan van Israël te verzekeren.

Helaas weigeren de regering Biden en haar Democratische Partij de strategische inzet te begrijpen. Spencer legt uit dat het Westen - en specifiek de Verenigde Staten - twee fundamentele feiten over de oorlog niet wil erkennen. Ten eerste is dit een conventionele oorlog, geen antiterreuroperatie. Hamas is niet slechts een terroristische organisatie. Het is een groot, versterkt leger dat de oorlog begon met 30.000 soldaten, georganiseerd in gespecialiseerde, goed getrainde eenheden die opereren onder een verenigd commando.

Om de aard van het gewapende conflict tussen Israël en Hamas in Gaza te begrijpen, "moet je echt teruggaan naar gevechten in de stijl van de Tweede Wereldoorlog," zei Spencer.

"Verdediging is altijd de sterkste vorm van oorlogsvoering ... Hamas heeft meer dan 15 jaar de tijd gehad om verdedigingsposities op te bouwen. ... Ja, ze hebben geen luchtmacht. Ze hebben geen pantsers en tanks. Het is vooral lichte infanterie. Maar ze bevinden zich op waarschijnlijk het meest defensieve terrein dat ooit gemaakt kon worden. Ze zitten letterlijk in bomvrije bunkers onder elk huis. ... Het zijn 400 mijl aan tunnels die variëren van 15 voet tot 300 voet onder de grond waar geen enkele militaire munitie bij kan."

De IDF, merkte Spencer op, "heeft veel drones en dingen daarboven, maar je kunt niet door beton heen kijken. Je kunt niet onder de gebouwen kijken. Het is een enorm defensief vermogen, maar ook de raketaanvoer. Het feit dat Hamas meer dan 12.000 raketten heeft gelanceerd op Israëlische civiele locaties - stuk voor stuk oorlogsmisdaden - maakt deel uit van hun gevechtskracht. ... Het feit dat ze in hun defensieve posities zitten, wachten op een aanval en dat al 15 jaar lang plannen, betekent dat het niet echt uitmaakt hoe groot de IDF is of hoe machtig ze zijn."

Het tweede fundamentele kenmerk van de oorlog van Hamas tegen Israël dat de Verenigde Staten weigeren te erkennen, is dat de operatie van Hamas op 7 oktober geen terroristische aanval was. "Ze deden terroristische dingen, maar dat was een volledige invasie op divisieniveau van een natie, van Israël," en "hoewel Hamas een terroristische organisatie is, is het ook een leger."

De terroristen die die dag de slachting uitvoerden, "drongen" Israël niet binnen, zoals een zelfmoordterrorist die zichzelf laat ontploffen in een druk café. Hamas-operators vielen Israël binnen met duizenden goed getrainde, zwaarbewapende terreurmachten, georganiseerd als lichte infanterie- en artillerie-eenheden. Hun doel was om hele gemeenschappen, militaire bases en dorpen in te nemen en een vooropgezet plan uit te voeren van sadistische slachtpartijen, groepsverkrachtingen, gijzelingen van alle leeftijden, het innemen van strategische doelen en, indien mogelijk, het in bezit nemen van grondgebied binnen Israël. De grondinvasie werd gesynchroniseerd met een massale raket- en droneaanval, naast een cyberaanval op eerste-reactiesystemen en andere kritieke infrastructuur.

Drie dingen die Israël moet doen om te winnen

Israëls mini-oorlog tegen Hamas in 2014 eindigde met een tactische overwinning en een strategische patstelling. Tien jaar geleden was Netanyahu in staat om de eis van de regering Obama-Biden te weerstaan dat Israël zou capituleren en Hamas in staat zou stellen om een strategische overwinning te behalen door de steun te mobiliseren van Egypte, Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten, die tegen Hamas waren.

Uit angst voor het meesterbrein van Hamas, Iran, en in het licht van de vastberadenheid van de VS om een overwinning van Hamas mogelijk te maken om Iran te versterken, zijn de gematigde Arabische staten vandaag niet bereid om hun nek uit te steken. Bij gebrek aan steun van de soennieten is Israël gedwongen om het alleen op te nemen tegen de Verenigde Staten.

Om te winnen moet Israël drie dingen doen. Het moet politiek stabiel blijven. De aanval van Schumer op de Senaat was slechts het laatste salvo in een allesomvattende poging van de regering om Israël politiek te destabiliseren en Netanyahu te vervangen door zijn belangrijkste rivaal Benny Gantz, van wie ze denken dat hij zal capituleren en de vorming van een Palestijnse staat zal accepteren. De beslissing van minister zonder portefeuille Gideon Sa'ar op dinsdag om de partij van Gantz te dumpen en de vier zetels van zijn factie in de Knesset in de coalitie op te nemen, getuigt van de bijna algemene opvatting in Israël dat Netanyahu de enige leider is die zich naar de overwinning zal vechten ondanks de Amerikaanse oppositie. Op woensdag toonde een nieuwe Direct Polls-enquête aan dat de vijandigheid van de VS Netanyahu en rechts sterker heeft gemaakt. Netanyahu leidt Gantz met 47% tegen 37% in publieke steun. Zijn rechts-religieuze blok van partijen (waaronder Sa'ar) heeft een meerderheid van 62 zetels tegen de 48 zetels van Gantz' linkse blok van partijen.

Het tweede wat Israël moet doen, is de Amerikaanse publieke opinie mobiliseren met als doel om een strategische overwinning te behalen door Hamas uit te roeien en de veiligheidscontrole over Gaza voor de nabije toekomst te behouden. Volgens de Harvard-Harris peiling van vorige maand. steunen Amerikanen Israël tegen Hamas met 82% tegen 18%. Netanyahu begon deze week een campagne om de steun van het publiek veilig te stellen met een reeks interviews aan de Amerikaanse media en zijn toespraak tot de jaarlijkse conventie van AIPAC.

De hysterische pogingen van Schumer om zijn opmerkingen terug te draaien te midden van een woedende storm van kritiek uit alle hoeken liet zien dat de pro-Israëlische publieke opinie nog steeds een factor is in de Amerikaanse politiek.

Tot slot moet Israël Rafah veroveren in weerwil van de rode lijn van Biden, en wel zo snel mogelijk.

Naarmate de weken en maanden verstrijken en de verkiezingsdag in Amerika dichterbij komt, zal Israël, als het politiek stabiel blijft, als de IDF zijn briljante strijd in Gaza voortzet en als de Amerikaanse opinie steun blijft geven, net zoals Israël de tactische voordelen van Hamas in van hun eigen heeft veranderd, de Palestijnse, zal het de op VS gerichte strategie op zijn kop zetten. Voor één keer zal de tijd in het voordeel van Israël werken en zal Israël de strategische overwinning behalen die het nodig heeft om haar overleving veilig te stellen.

Bron: Israel’s strategic game of survival - CarolineGlick.com