Oorlog aan de frontlinie: Door de ogen van onze soldaten

Door Assaf Golan, JNS - 16 jan. 2024

Strijders van de Israel Defense Forces herinneren zich de dag die voor altijd in hun geheugen gegrift zal staan.

De 102 dagen die verstreken zijn sinds 7 oktober zijn gevuld met hartverscheurende momenten, maar ook met ontroerende momenten. Dit zijn de momenten die in het geheugen gegrift zullen staan van degenen aan de frontlinie.

We gingen onmiddellijk naar de zee en begonnen met aanvallen'.
Dag 1

Lt. David, een officier in het raketbootflottielje Shayetet 3

Op 7 oktober "werd ik wakker in mijn huis, in Kibboets Mefalsim, door het geluid van alarmsignalen en explosies van raketvuur vanuit de Gazastrook richting Israël. Zodra ik me realiseerde dat terroristen de kibboets waren binnengedrongen, kwam ik samen met het civiele veiligheidsteam in actie om de aanval af te slaan en de kibboets en de mensen te redden.

"Na een dag van zware gevechten kwam ik aan op mijn basis in Haifa en ging onmiddellijk naar zee. Ik sloot me aan bij mijn strijders, die al waren uitgevaren naar de kust van Gaza en begon met intense aanvallen vanaf zee op de doelen van de terroristische organisatie Hamas. Sindsdien ben ik op zee geweest.

"Vanaf die dag hebben mijn vrienden en ik ons huis verdedigd, ieder in zijn eigen sectie. We vergeten niet waar we voor vechten. Het is een voorrecht om in de IDF te dienen in een oorlog, en we zullen blijven doen wat nodig is totdat we winnen."

'Vechten voor onze gevallen vrienden'
Dag 7

Sgt. (res.) Carmel, een observatiesoldaat

"Ik kwam als observatiesoldaat al in de eerste dagen van de gevechten bij de reservisten. Op zaterdag 7 oktober, een feestdag en sabbat, wandelde ik over het Israel National Trail en kwam net aan in Moshavat Kinneret [aan de oevers van het Meer van Galilea]. Die ochtend belde een vriend van mij uit Kibboets Nahal Oz in de periferie van Gaza me op en vertelde me dat Hamas was binnengevallen.

"Drie dagen lang probeerden we contact op te nemen met de oorlogskamer. Gedurende die uren waren er updates van de andere operatiekamers in de periferie van Gaza, maar niet van Nahal Oz. Vanaf dat moment wachtte ik gewoon tot ze me zouden bellen. Nu ben ik hier, voor mijn vrienden die op 7 oktober vielen, om verder te gaan met wat zij niet konden afmaken. Het is belangrijk voor mij om de tradities van Nahal Oz te bewaren, en nu begrijp ik meer dan ooit hoe belangrijk mijn werk is."

'Onze vondst leidde tot de identificatie van een vermist persoon'
Dag 13

Maj. (res.) Yaniv, Thuisfrontcommando zuidelijk district

"Sinds het begin van de oorlog ga ik op pad met de teams die de slachtoffers van de aanval identificeren en naar de begraafplaats brengen. Op een dag ging ik met een van mijn teams op pad om het [Supernova muziekfestival] feestterrein in Re'im te scannen. Tijdens het zoeken en scannen van het complex stuitten we op een vondst naast een ambulance die omvergeworpen en volledig verbrand was. We brachten het onmiddellijk over voor verdere identificatie. Daarna werd het me duidelijk dat dankzij de vondst een vermist persoon was geïdentificeerd.

"Terwijl we de ambulance aan het scannen waren, zagen we een ijzeren staaf uit de buik van het voertuig steken. Ik probeerde eraan te trekken en plotseling realiseerde ik me dat het de kop van een RPG was die niet ontploft was. Ik zei tegen de mensen ter plaatse dat ze uit de buurt moesten blijven tot er een bomopruimingsteam arriveerde. Gelukkig verliep het incident vreedzaam.

"Die dag zal voor altijd in mijn geheugen gegrift staan, een dag waarop we troost konden bieden aan een familie die haar zoon verloor, en ook een gebeurtenis met veel slachtoffers konden voorkomen dankzij de waakzaamheid van mijn mensen."

'Je voelt je compleet onoverwinnelijk'

Dag 22

Staf Sgt. Uriel, 7e Pantserbrigade

"Mijn eerste entree in de Gazastrook was na enkele weken intensieve training in tanks, dus mijn team en ik gingen vol vertrouwen de Gazastrook in. Elke angst die er is - zodra je de hoeveelheid vuur hoort en de kracht van de tank ziet, en in het algemeen, in een bataljon als het onze, begrijp je dat niets ons kan stoppen.

"Met de hele luchtmacht om je heen voel je je volledig onoverwinnelijk. Bovenal is er het gevoel dat je bezig bent met een grote en belangrijke missie: of het nu gaat om de vrijlating van de gijzelaars of de vernietiging van Hamas. Dit zorgt ervoor dat je je werk zo goed mogelijk doet en op het toppunt van je kracht handelt, met een gevoel van missie en een groot verlangen om de taak te voltooien."

'Voor het eerst lopend door de gangen van Shifa'
Dag 46

Command Sgt. Maj. (res.) Matan, Combat Engineering Corps' 8173e Bataljon

"Op de 46e dag van de oorlog kregen we voor het eerst de opdracht om schachten en tunnels te vernietigen die in het Shifa Ziekenhuis [in Gaza Stad] waren gevonden. Een operatie waarvan we hoopten dat die zou komen. In de nacht van de intocht waren de spanning en waakzaamheid op het hoogtepunt. We wisten dat Hamas uit was op een prestatie en dat ons vermogen om slachtoffers te vermijden in zo'n dicht gebied beperkt was. Maar het gevoel van missie en de rechtvaardigheid van onze weg was sterk in ons. Bij elke stap sta je versteld van de dingen die je ziet, de diepte van de tunnels, de oorlogsmiddelen en het feit dat alles zich binnen het burgergebied bevindt. De geest duizelt.

"We hadden het voorrecht om deel uit te maken van een historische dag voor de Israël Defense Forces en het Joodse volk, om de Shifa-tunnels [in Gaza Stad] te vernietigen en om op een plaats te zijn waar geen IDF-soldaat in minstens twintig jaar voet had gezet. Ik denk dat we hebben geholpen om duidelijk te maken waarom de grondinvasie nodig was om af te rekenen met de terroristische dreiging die Hamas heet.

"Het is belangrijk voor mij om mijn medesoldaten te vermelden en te herdenken die gedood en gewond werden tijdens de gevechten in Gaza. We zullen jullie voor altijd herinneren. Jullie zijn de echte helden."

'De blik in de ogen die het allemaal de moeite waard maakt'
Dag 49

Kol. Sharon, Directoraat Techniek en Logistiek

"Als onderdeel van mijn rol in het Technologisch en Logistiek Directoraat waren we vanaf het uitbreken van de oorlog betrokken bij de mobilisatie van de troepen, hun transport naar het slagveld, manoeuvre-ondersteuning en constante zorg voor hun paraatheid. Toen ik de taak kreeg om deel te nemen aan de operatie voor de terugkeer van de gijzelaars en het bevel kreeg over de hele reactie van het directoraat, was ik blij dat dit voorrecht mij ten deel viel. We deden er alles aan om de meest geschikte en accurate respons te geven.

"De wetenschap dat je al het mogelijke hebt gedaan, en met de juiste nederigheid, voor dit moment waarop je in de ogen kijkt van een kind, een meisje, een moeder of een grootmoeder die jou gegijzeld had kunnen worden, maakt alles de moeite waard. En het gevoel om een blik te zien van 'Hier zijn we thuis, na alle verschrikkingen' was ontroerend en onbeschrijflijk. Het is een gevoel van betekenis en deelname aan een historisch moment."

'De IDF is sterk - en de IDF zal winnen'
Dag 56

Lt. Assaf, 82e bataljon van de 7e pantserbrigade

"Alle strijdkrachten trokken samen Gaza binnen - lucht, grond, marine. We maakten onmiddellijk een aantal incidenten mee waarbij de strijders op een professionele en uitstekende manier optraden en zich inspanden om de vijand te bestrijden. We gingen de Gazastrook binnen met twee doelen: Hamas vernietigen en de gijzelaars terugbrengen.

"De nabestaanden zijn altijd in onze gedachten, en we zullen vechten voor de strijders en soldaten die hun leven hebben verloren. De IDF is sterk - en de IDF zal winnen."

'We slaagden erin de gewonde soldaat te stabiliseren en zijn leven te redden'
Dag 70

Staf Sgt. Orit, paramedicus

"'Gewonden, zwaargewonden, kom snel!' Zodra ik het geschreeuw hoorde, rende ik naar de scène. Ik haalde diep adem en begon eerste hulp te verlenen. Samen met het medische team gaven we de gewonden de beste behandeling.

"Wat van ons wordt verlangd is om snel, vindingrijk en professioneel te handelen. Hij was ernstig gewond, maar we zijn erin geslaagd om hem te stabiliseren. Tot op de dag van vandaag heb ik contact met zijn familie. Telkens als ik buiten Gaza ben, bezoek ik hem in het ziekenhuis.

"Het is een enorm voorrecht voor mij om deel te nemen aan deze zeer belangrijke taak om levens te redden. We gaan door met al onze kracht, met veel vertrouwen en een hoog moreel!"

'Voor het eerst mijn zoon ontmoeten die naar een gesneuvelde soldaat is vernoemd'
Dag 86</p>

Kapitein Uri, 932e Bataljon van de Nahal Brigade

"Tijdens intense gevechten in Tuffah [in Gaza Stad] in het noorden van de Gazastrook, ging ik toevallig naar buiten [van de Strook] voor een opfrisbeurt van 24 uur, waarin ik mijn tweede zoon, Elroy, die net geboren was, voor het eerst ontmoette. Na een paar uur van een opwindende ontmoeting keerde ik terug om met mijn compagnie te vechten.

"Mijn vrouw zou later bevallen en toevallig gingen we naar buiten om ons op te frissen - en ik kon haar zien. We hebben onze zoon Elroy genoemd, naar wijlen majoor Roi Chapel, een Nahal-commandant die op 7 oktober sneuvelde."

Sterk doorgaan
Dag 100

Col. Elad Tzuri, commandant van de 7e Pantserbrigade

"Al 100 dagen vecht de brigade tegen de terroristische organisatie Hamas. Vijftig jaar na de Yom Kippoer Oorlog is voor ons de tijd gekomen om te vechten. Op 7 oktober hielden onze tanks honderden Nukhba-terroristen [Hamas-commando's] tegen en onze strijders verdedigden de omliggende nederzettingen met hun lichamen.

"We waren een van de eersten die het noorden van de Gazastrook binnentrokken, en nu vechten we in het zuiden, in het hart van Khan Yunis. We gaan door met al onze kracht. Zelfs na 100 dagen zullen we niet stoppen met vechten tot het moment dat onze missie voltooid is. We hebben zware verliezen geleden, maar de geest van de commandanten en strijders is hoog, met het besef dat op onze schouders de taak rust om onze kinderen een veilig en vreedzaam land te garanderen om in op te groeien."

Bron: War on the Frontlines: Through the Eyes of Our Soldiers | United with Israel