Oordeel—een woord waarvan ik denk dat velen het erover eens zullen zijn dat het een van de meest ontnuchterende woorden in onze taal is. Maar oordeel is een vitaal en noodzakelijk aspect van Gods plan en Zijn omgang met Zijn schepping, en daarom hoeft het niemand te verbazen dat het een belangrijk onderwerp is dat een prominente plaats inneemt in de Schrift—in zowel het Oude als het Nieuwe Testament.
Ik zeg dat oordeel vitaal is, omdat het God in staat stelt om zich effectief te ontdoen van bepaalde elementen van Zijn schepping of deze te laten voldoen aan Zijn volmaakte normen van heiligheid. En het is noodzakelijk omdat bepaalde elementen van Zijn schepping bij lange na niet voldoen aan die perfecte normen van heiligheid. (Wacht even...)
En dat is inclusief ons.
Natuurlijk kunnen mensen in abstracte zin over oordelen praten; maar als we met God en Zijn Woord te maken hebben, moeten we ook over oordelen praten in termen van specifieke gebeurtenissen waarbij Gods oordeel daadwerkelijk wordt uitgeoefend en de resultaten van dat oordeel worden uitgedeeld. En met betrekking tot zulke specifieke gebeurtenissen maakt de Bijbel duidelijk dat er in feite een laatste oordeel is dat uiteindelijk Zijn schepping op één lijn brengt met Zijn volmaakte standaarden.
In dit artikel wil ik het Grote Witte Troon Oordeel (waar ik in dit artikel voor de eenvoud meestal naar zal verwijzen als het GWT) bespreken en een paar vragen en misverstanden onder de loep nemen die er vaak omheen hangen in de hoofden van veel gelovigen, van wie velen dingen over dit oordeel hebben geleerd van hun voorgangers of hun respectievelijke denominaties die bij nadere bestudering niet altijd overeenkomen met andere waarheden die in Gods Woord worden onderwezen.
Wat ik eerst ga doen is je een algemeen overzicht geven van hoe ik het GWT zie. De reden waarom ik dit doe, is niet om je simpelweg op je hoofd te slaan met mijn persoonlijke opvattingen. Ik doe dit omdat ik, als ik klaar ben, terug zal gaan en een aantal specifieke punten zal uitzoeken die anderen anders zien, en zal uitleggen waarom zij de dingen op die manier zien en waarom ik de dingen zie zoals ik ze zie.
Na alles denk ik dat de meesten het ermee eens zullen zijn dat het GWT gekwalificeerd kan worden als een secundaire doctrine, en dus is de oude "laten we het erover eens zijn dat we het oneens zijn" gemeenplaats hier van toepassing (ook al is het waar dat een verkeerd begrip van één doctrinair punt soms kan leiden tot andere, ernstiger doctrinele fouten).
Voordat we naar de GWT zelf gaan, laten we een stap terug doen en kort de opeenvolging van gebeurtenissen bekijken die voorafgaan aan de GWT in de Schrift en die helpen de context ervan vast te stellen.
6En ik hoorde als het ware de stem van een grote menigte, en als de stem van vele wateren, en als de stem van een machtige donder, zeggende: Alleluia, want de Here God almachtig regeert.
7Laat ons blij zijn en ons verheugen, en geef Hem eer: Want de bruiloft van het Lam is gekomen, en zijn vrouw [de Gemeente] heeft zich gereed gemaakt. 8En haar werd gegeven dat zij zich zou kleden in fijn linnen, rein en wit; want het fijne linnen is de gerechtigheid der heiligen. [dat zijn wij, en wij worden beloond bij de Bima.]
9En Hij zei tegen mij: Schrijf op: Gelukzalig zijn zij die geroepen zijn tot het bruiloftsmaal van het Lam. [Merk op dat de huwelijks ceremonie plaatsvindt in de hemel, en het huwelijks super volgt op aarde na de wederkomst.] En hij zei tegen mij: Dit zijn de ware gezegden van God. 10En ik viel aan zijn voeten om hem te aanbidden. En hij zei tegen mij: Zie toe dat je het niet doet: Ik ben uw mededienstknecht, en uw broeders, die het getuigenis van Jezus hebben; aanbidt God; want het getuigenis van Jezus is de geest der profetie.
(Openbaring 19:6–10 AKJV / nadruk & [commentaar] toegevoegd)
In Openbaring 19:6–10 zien we de bruiloft van het Lam in de hemel... en wij zijn de bruid die nu Zijn vrouw is geworden. Dit moet noodzakelijkerwijs plaatsvinden na de Opname en vóór de wederkomst, omdat we met Hem terugkeren in onze witte gewaden om met Christus te heersen en te regeren in het Duizendjarig Rijk.
11En ik zag de hemel geopend, en zie een wit paard; en hij die daarop zat, werd genaamd Getrouw en Waarachtig, en in gerechtigheid richt hij en voert oorlog. 12Zijn ogen waren als een vuurvlam, en op zijn hoofd waren vele kronen; en hij had een naam geschreven, die niemand wist, dan hijzelf. 13En hij was bekleed met een kleed dat in bloed gedoopt was; en zijn naam heet Het Woord van God. 14En de legers die in de hemel waren, volgden hem op witte paarden, gekleed in fijn linnen, wit en rein. [Dat zijn wij weer, en we komen met Hem bij de wederkomst om met Hem te heersen en te regeren. 15En uit zijn mond gaat een scherp zwaard, om daarmee de volken te slaan; en hij zal hen regeren met een ijzeren staf; en hij vertrapt de wijnpers van de felheid en toorn van de almachtige God. 16En hij heeft op zijn kleding en op zijn dij een naam geschreven: KONING der koningen, en HEER der heren.
(Openbaring 19:11–16 AKJV / nadruk & [commentaar] toegevoegd)
Volgende, in Openbaring 19:11–16, zien we de wederkomst, waarbij Christus terugkeert als de Ruiter op het witte paard om "de volken te slaan", of om alle levende ongelovigen die nog op aarde zijn te doden als voorbereiding op de vestiging van Zijn koninkrijk. We krijgen hiervan een meer grafisch beeld in de volgende passage.
17En ik zag een engel in de zon staan; en hij riep met luide stem, zeggende tot al het gevogelte dat in het midden van de hemel vliegt: Komt en verzamelt u tot het avondmaal van de grote God; 18Dat gij moogt eten het vlees van koningen, en het vlees van aanvoerders, en het vlees van machtigen, en het vlees van paarden, en van hen die daarop zitten, en het vlees van alle mensen, vrijen en slaven, kleinen en groten.
19En ik zag het beest en de koningen der aarde en hun legers, verzameld om oorlog te voeren tegen hem die op het paard zat en tegen zijn leger. [Dit is de antichrist en legioenen van hen die zijn merkteken hebben genomen en hem als God aanbidden.]
20En het beest werd meegenomen, en met hem de valse profeet die voor zijn aangezicht wonderen verrichtte, waarmee hij hen misleidde die het merkteken van het beest hadden ontvangen, en hen die zijn beeld aanbaden. Dezen beiden werden levend geworpen in een poel van vuur, brandend van zwavel. [Meer werd er niet geschreven over de antichrist en de valse profeet.] 21En het overblijfsel werd gedood door het zwaard van Hem, die op het paard zat, welk zwaard uit zijn bek ging; en al het gevogelte werd met hun vlees gevuld. [Allen die de antichrist aanbaden en zijn merkteken hebben aangenomen, zullen worden gedood bij de terugkeer van Christus op aarde.]
(Openbaring 19:17–21 AKJV / nadruk & [commentaar] toegevoegd)
In Openbaring 19:17–21 zien we hoe Christus allen doodt die bij Zijn wederkomst die tegen Hem in het geweer komen en zien we hoe de antichrist en de valse profeet voor eeuwig in de poel des vuurs worden geworpen.
1En ik zag een engel uit de hemel neerdalen, met de sleutel van de bodemloze put en een grote keten in zijn hand. [Ik vind het geweldig dat God een engel Zijn werk laat doen. 2En hij greep de draak, de oude slang, die de duivel en de satan is, en bond hem duizend jaar vast, 3en wierp hem in de bodemloze put, sloot hem op en verzegelde hem, opdat hij de volken niet meer zou misleiden, totdat de duizend jaar vervuld zouden zijn; en daarna moet hij een korte tijd losgemaakt worden. [Hij zal worden losgelaten voor een laatste (mislukte) opstand tegen het koninkrijk van Christus.]
(Openbaring 20:1–3 AKJV / nadruk & [commentaar] toegevoegd)
In Openbaring 20:1–3 zien we Satan gebonden in de bodemloze put (of afgrond) voor de 1000-jarige duur van het Duizendjarig Rijk. Het vertelt ons ook dat nadat de 1000 jaar voorbij zijn, Satan voor korte tijd zal worden vrijgelaten.
4En ik zag tronen, en zij zaten daarop, en hun werd het oordeel gegeven: En ik zag de zielen van hen die onthoofd waren om het getuigenis van Jezus en om het woord van God, en die het beest niet hadden aanbeden, noch zijn beeld, noch zijn merkteken op hun voorhoofd of in hun hand hadden ontvangen; en zij leefden en heersten met Christus duizend jaar. [Gemartelde heiligen uit de Verdrukking worden opgewekt en gaan het koninkrijk binnen.] 5Maar de rest van de doden [alle onrechtvaardigen] leven niet meer totdat de duizend jaar voorbij waren [bij het GWT]. Dit is de eerste opstanding. [De "eerste opstanding" is de opstanding van de rechtvaardigen, en dit lijkt de laatste fase ervan te zijn. 6Gelukzalig en heilig is hij die deel heeft aan de eerste opstanding; over dezulken heeft de tweede dood geen macht, maar zij zullen priesters van God en van Christus zijn, en zullen met Hem duizend jaar heersen.
(Openbaring 20:4–6 AKJV / nadruk & [commentaar] toegevoegd)
In Openbaring 20:4–6 zien we een opstanding die plaatsvindt na de wederkomst maar vóór de start van het Duizendjarig Rijk. Hier staan mensen die tijdens de Verdrukking gelovig zijn geworden (ook wel de heiligen van de Verdrukking genoemd) en die tijdens de Verdrukking zijn onthoofd vanwege hun onwankelbare christelijke getuigenis, voor een oordeel en worden verwelkomd in het koninkrijk.
Een ander verhaal: Merk op dat deze passage alleen spreekt over de heiligen uit de Verdrukking die gemarteld werden voor hun geloof en hun weigering om het merkteken te nemen. De heidenen die tot een zekere mate van geloof komen tijdens de Verdrukking en overleven tot de wederkomst zullen staan bij het Schapen en Bokken Oordeel, waar degenen die een trouwe getuige bleven het koninkrijk zullen binnengaan en degenen die dat niet deden niet—hoewel niemand van hen het merkteken nam. Die jongens zijn dood.
Veel commentatoren geloven dat degenen die op de tronen zitten in vers 4 zowel opgestane heiligen uit het Oude Testament zijn als heiligen uit het kerkelijk tijdperk in hun verheerlijkte lichamen, aan beiden is beloofd dat ze precies dat zullen doen.
Let op dat vers 5 verwijst naar het feit dat "de rest van de doden" pas na het Duizendjarig Rijk worden opgewekt. We horen niets meer over deze mensen tot de laatste vijf verzen van hoofdstuk 20 in het GWT.
7En wanneer de duizend jaar voorbij zijn, [aan het einde van het Duizendjarig Rijk] zal Satan worden losgelaten uit zijn gevangenis, 8En hij zal uitgaan om de volken te misleiden die in de vier windstreken van de aarde zijn, Gog en Magog, om hen te verzamelen voor de strijd: waarvan het getal is als het zand der zee. [God staat Satan toe een laatste opstand tegen Christus en Zijn koninkrijk te beginnen.] 9En zij trokken op over de breedte der aarde, en omsingelden het kamp der heiligen, en de geliefde stad: [Jeruzalem] en vuur daalde neer van God uit de hemel, en verslond hen. [The smackdown.] 10En de duivel die hen misleidde werd geworpen in de poel van vuur en zwavel, waar het beest en de valse profeet zijn, en zal dag en nacht gepijnigd worden tot in eeuwigheid. [Satan voegt zich eindelijk bij zijn metgezellen in de vuurzee.]
(Openbaring 20:7–10 AKJV / nadruk & [commentaar] toegevoegd)
Aan het einde van het Duizendjarig Rijk leidt Satan ongelovigen uit alle volken voor een laatste aanval op Christus in Jeruzalem en God laat vuur op hen regenen. Dan wordt Satan in de vuurzee geworpen om zich bij de antichrist en de valse profeet te voegen, die al 1000 jaar de tijd hebben gehad om aan hun eeuwige opgravingen te wennen.
11En ik zag een grote witte troon [vandaar de naam], en Hem die daarop zat, van wiens aangezicht de aarde en de hemel wegvluchtten; en er werd voor hen geen plaats gevonden. 12En ik zag de doden, kleinen en groten, staan voor God; [dit is de tweede opstanding] en de boeken werden geopend; en een ander boek werd geopend, dat is het boek des levens; en de doden werden geoordeeld uit hetgeen in de boeken geschreven stond, naar hun werken. 13En de zee gaf de doden prijs die daarin waren; [FYI: dit is niet de Titanic (zie #4 hieronder)] en de dood en de hel gaven de doden prijs die daarin waren; en een ieder werd geoordeeld naar zijn werken. 14En de dood en de hel werden in de vuurzee geworpen. Dit is de tweede dood. [d.w.z. geestelijke dood] 15En wie niet gevonden werd geschreven in het boek van het leven, werd geworpen in de poel van vuur.
(Openbaring 20:11–15 AKJV / nadruk & [commentaar] toegevoegd)
En hier krijgen we een beschrijving van het GWT, waar alle ongelovigen zullen worden geoordeeld en weggestuurd naar de eeuwige straf.
Net als de overgrote meerderheid van de commentatoren geloof ik dat de Bijbelse context duidelijk maakt dat het GWT plaatsvindt na het Duizendjarig Rijk en als voorbereiding op de eeuwige staat die daarop volgt. Een detail dat dit lijkt te ondersteunen is in vers 11, waar wordt gezegd dat hemel en aarde wegvluchten, en dat er geen plaats voor hen werd gevonden. Met andere woorden, het lijkt erop dat het GWT zal worden gehouden in een niet nader omschreven soort geestelijke dimensie of plaats, in plaats van op aarde of in de hemel (ongelovigen kunnen de hemel niet binnengaan en de aarde is weg). En als dat gebeurd is, is het tijd voor de schepping van de nieuwe hemel en de nieuwe aarde.
Een wie weet ... na de bovenstaande passage over de GWT die hoofdstuk 20 afsluit, zien we dit in het eerstvolgende vers:
1En ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde; want de eerste hemel en de eerste aarde waren voorbijgegaan en er was geen zee meer.
(Openbaring 21:1 / nadruk toegevoegd)
Bingo. Sommige mensen twisten erover of de Schrift een echte nieuwe hemel en aarde beschrijft, of een vernieuwde versie van de oude hemel en aarde. Persoonlijk ben ik geneigd om voor het eerste te gaan. De Schrift laat het klinken alsof de huidige versie wordt vernietigd.
We zullen hier later wat dieper op ingaan; maar wat betreft wie er geoordeeld wordt bij het GWT, denk ik dat het duidelijk is dat alle ongelovigen voor alle tijden hier geoordeeld worden, en naar de eeuwige straf worden gestuurd—de tweede dood.
En dat is voldoende als redelijk overzicht van het GWT. Maar er zijn veel goede mensen die om verschillende redenen vragen hebben over en een andere kijk hebben op sommige details van het GWT, en hierna wil ik een aantal van deze vragen en verschillende meningen over bepaalde aspecten van het GWT en aanverwante gebeurtenissen nader bekijken, en deze vragen zo goed mogelijk beantwoorden en commentaar geven op zulke alternatieve meningen. Hopelijk kan ik tijdens dit proces met enige duidelijkheid uitleggen waarom ik de dingen zie zoals ik ze zie.
OK, voordat we hier dieper op ingaan, wil je me vast excuseren terwijl ik een paar keer mijn ATD* mantra opzeg. Ik probeer aardig te zijn, maar je kent me.
*Eens of Niet eens...
1. Wie zit er precies op de troon bij het GWT? Veel mensen nemen aan dat het God de Vader is, maar klopt dat wel?
Dit is vrij eenvoudig, dus laten we er meteen een punt achter zetten. Veel mensen zien dit over het hoofd en nemen terloops aan dat het God de Vader is die op de troon zit in het GWT. Ik herinner me nog dat ik als kind in de kerk God de Vader op een grote witte troon zag zitten, maar de Schrift zet ons hier duidelijk mee op een lijn:
22Want de Vader oordeelt over niemand, maar heeft het oordeel aan de Zoon opgedragen: 23Dat alle mensen de Zoon eren, zoals zij de Vader eren. Wie de Zoon niet eert, eert de Vader niet, die Hem gezonden heeft.
24Waarlijk, waarlijk, Ik zeg u: Wie mijn woord hoort en gelooft in Hem die Mij gezonden heeft, heeft eeuwig leven en komt niet in de verdoemenis, maar is overgegaan van de dood in het leven.
25Waarlijk, waarlijk, Ik zeg u: De ure komt en is nu, dat de doden de stem van de Zoon van God zullen horen; en die horen, zullen leven. 26Want gelijk de Vader het leven in Zichzelf heeft, zo heeft Hij de Zoon gegeven het leven in Zichzelf te hebben; 27En heeft Hem ook macht gegeven het oordeel uit te voeren, omdat Hij de Zoon des mensen is.
(Johannes 5:22–27 AKJV / nadruk toegevoegd)
De Schrift vertelt ons duidelijk dat God de Vader al het oordeel naar Zijn Zoon heeft gestuurd, dus het zal Christus zijn die op de troon zit bij het GWT, niet de Vader. Ja, ja, ik weet het... Jezus en de Vader zijn "één" —maar God de Vader en God de Zoon zijn nog steeds twee verschillende Personen van de Godheid. Ik ga er nu niet op in, maar "één" betekent niet altijd "één en dezelfde". En dat is in dit geval niet zo.
2. Mijn kerk leert dat het GWT zal plaatsvinden wanneer Christus op een mooie dag terugkeert om Zijn koninkrijk te vestigen bij de wederkomst.
Ik moet bekennen dat dit iets is waar ik helemaal gek van word - wanneer mensen simpelweg napraten wat hun kerk of denominatie leert en nooit de moeite nemen om een Bijbel open te slaan. Dus het meest welsprekende antwoord dat ik kan geven is simpelweg dit:
Sorry. Oh, je hebt hem opengeslagen? Begrijp dan dat er maar één reden is niet om Gods Woord zo letterlijk te interpreteren als gezond verstand en context toelaten, en niet om aan te nemen dat God zegt wat Hij bedoelt en bedoelt wat Hij zegt. En dat is om het dingen te laten zeggen die het niet zegt en niet dingen te laten zeggen die het doet zeggen.
God gaf ons Zijn Woord om te onderwijzen, niet om te plagen.
Zijn Woord vraagt om een scalpel, niet om een moker.
Als je het bovenstaande advies opvolgt, zul je gemakkelijk zien dat de Gemeente spoedig zal worden weggevoerd om de Heer in de lucht te ontmoeten en niet lang daarna zal Daniëls 70e Week beginnen met een verdrag dat tot stand komt door de man die de antichrist zal worden. Je zult zien dat God 144.000 Joodse mannen zal verzegelen om het evangelie naar de wereld te brengen en ontelbare miljoenen tot een reddend geloof in Christus te brengen, en dat een overblijfsel van Israël door God gered en beschermd zal worden totdat Christus aan het einde van deze zevenjarige periode terugkeert. Op die tijd zal Hij Zijn vijanden vernietigen en het koninkrijk vestigen dat Zijn Vader aan Zijn volk Israël had beloofd, en een beloonde en verheerlijkte Kerk zal met Hem terugkeren om in dat koninkrijk te heersen en te regeren, naast Christus' opgestane en verheerlijkte discipelen en andere heiligen uit het Oude Testament. Oh, en het Grote Witte Troon Oordeel zal plaatsvinden nadat het 1000-jarig koninkrijk is voltooid, en alle ongelovigen van alle tijden zullen worden geoordeeld en naar de eeuwige straf worden gestuurd. En als dat voorbij is, zal God een nieuwe hemel en een nieuwe aarde voor ons scheppen om voor altijd in te wonen.
Ik durf te zeggen dat dit ongeveer de kortste mini-outline is die ik kan bedenken. Dus alle postmillennialisten daarbuiten... stop met het allegoriseren van het hele eindtijdscenario en begin te lezen en te geloven wat Gods geïnspireerde, foutloze en profetisch bevestigde Woord zwart op wit zegt. Zo moeilijk is dat niet.
Heilige Geest: "Doe rustig aan, broeder."
Ik: "Maar...ja meneer."
3. Welke groepen mensen zullen er precies op het GWT staan? Mijn voorganger zegt dat de kerk erbij zal zijn.
Dit is een fel bediscussieerd aspect van het GWT, en er zijn zeker verschillende meningen. In feite is dit de vraag die mijn interesse wekte om dit artikel te schrijven.
Ik woon in Taiwan, en enkele formele historische banden met het rooms-katholicisme buiten beschouwing gelaten, werd het echte christendom naar deze eilandnatie gebracht door twee missionarissen in de jaren 1800: James Laidlaw Maxwell uit Engeland in 1865 en George Leslie Mackay uit Canada in 1871, allebei presbyterianen. En ik wil zeker niets afdoen aan deze twee machtige mannen van God, maar als gevolg daarvan is de meerderheid van de kerken in Taiwan vandaag de dag (hoewel er maar weinig bij naam Presbyteriaans zijn) in meer of mindere mate beïnvloed door de leer van die denominatie en houden ze zich aan verschillende van haar leerstellingen.
Eén ding dat Presbyteriaans is, is de leer van de Presbyteriaanse kerk.
Eén ding dat de presbyteriaanse leer onderwijst is dat ieder mens die ooit heeft geleefd op het GWT zal staan, inclusief de gemeente. Dit is een vreselijk kwetsend geloof omdat het hand in hand gaat met een andere presbyteriaanse leer: redding door genade plus werken, een van de slijmerige adders die presbyterianen eeuwen geleden hebben geërfd van de Heilige Roomse Moederkerk. En tot mijn grote verdriet ben ik me er de afgelopen jaren steeds meer van bewust geworden dat de meerderheid van de kerken in Taiwan erin is getrapt. Volgens mijn Taiwanese vrouw Phoebe (die de Bijbel bestudeert met een ijver die mij beschaamd doet staan):
"Als je een Taiwanese gelovige vraagt waar ze na hun dood naartoe gaan, zijn de twee meest voorkomende antwoorden 'Wo bu zhidao' (Ik weet het niet) en 'Wo bu queding' (Ik weet het niet zeker)."
En ze menen het, want ze zijn ervan overtuigd dat hun werken beoordeeld zullen worden op het GWT om te bepalen of ze toegang krijgen tot de hemel. En voor mijn vrouw en mij is dit even mystificerend als hartverscheurend. Dankzij de alomtegenwoordige invloed van de Presbyteriaanse allegorie à gogo, verdoezelen de meeste kerken in Taiwan de profetie over de eindtijd volledig en zien ze Christus in de zoete toekomst terugkeren nadat de kerk is uitgegaan en de wereld heeft omgetoverd tot een stralend christelijk utopia waar Christus graag zou terugkeren om te heersen (d.w.z. postmillennialisme).
Niet te vergeten dat het bloed van
Jezus niet alle vlekken eruit heeft gehaald, dus we moeten
bij het GWT staan om te zien of onze werken het werk hebben afgemaakt.
Een andere reden waarom ik het sterk oneens ben met dit idee is vanwege wat de auteur van Hebreeën zegt in hoofdstuk 8 bij het beschrijven van het Nieuwe Verbond:
12Want Ik zal hun onrechtvaardigheid genadig zijn, en hun zonden en hun ongerechtigheden zal Ik niet meer gedenken.
(Hebreeën 8:12 AKJV / nadruk toegevoegd)
God vergeeft elke zonde
die je ooit hebt begaan
of ooit zult begaan—en
herinnert ze
niet meer. Ze zijn weg.
Wat je ook doet, mis dit niet—want dit is het hele punt. Onder het Oude Verbond werd de zonde van de mens alleen bedekt door het bloed van stieren en bokken. Maar God had hun zonden niet vergeten—ze moesten nog steeds verzoend worden. En daar was niets minder voor nodig dan het bloed van Gods zondeloze Zoon. Op het moment van verlossing vergeeft God elke zonde die je ooit hebt begaan of ooit zult begaan—en dan vergeet Hij ze. Ze zijn weg. Dus, voor degenen die geloven dat de Gemeente zal staan op het GWT, heb ik één simpele vraag:
Serieus. Waarom?! Met welk doel? Onze zonde werd tweeduizend jaar geleden veroordeeld aan een kruis op Golgotha en de straf werd volledig betaald—en als we op Christus vertrouwen voor onze verlossing, vergeeft God ons en herinnert Hij zich onze zonden niet meer.
Controleer de boeken: Sommigen geloven dat wanneer het Boek des Levens wordt geopend op het GWT, dit is om je status te controleren... alsof sommigen rechtvaardig zullen zijn en sommigen niet, en Christus je status moet controleren. Daar ben ik het niet mee eens. Ik geloof dat dit wordt gedaan om als het ware "alle gerechtigheid te vervullen". Ik geloof dat Christus aan het hele universum wil laten zien dat Uw. Naam. Staat. Er. Niet. In. Dus je straf is rechtvaardig. Dit wordt gedaan als het definitieve wettelijke bewijs van het feit dat je stierf in je zonden zonder verzoening, en het Boek des Levens biedt gewoon een wettelijke bevestiging van wat al duidelijk is door je aanwezigheid op het GWT.
Nu, onze door de Geest geleide werken die beloning waardig worden geacht, zullen worden beoordeeld op de Rechterstoel van Christus of de Bema om te bepalen hoeveel beloning we zullen ontvangen, maar dat is een heel andere kwestie.
Het enige "oordeel" waar de gemeente naar uit kan kijken is het Bema, waar we beloond zullen worden voor de door de Geest geleide werken die we hebben gedaan tijdens onze wandel met Christus. En dit kan niet bij het GWT zijn, omdat het in de hemel plaatsvindt na de Opname en voorafgaand aan onze terugkeer met Christus bij de Wederkomst. Daarom zullen we, als we met Hem terugkeren, witte gewaden dragen die de werken voorstellen waarvoor we zijn beloond (Openb. 19:8).
Aan de andere kant zijn er sommigen die geloven dat de Kerk bij het GWT zal zijn, gewoon om ons een kans te geven om Christus de formele verklaring van onze gerechtigheid te horen afleggen. Je weet wel, gewoon om Hem die woorden te horen zeggen:
"Goed gedaan, goede en trouwe dienaar! Treed binnen in de vreugde van uw Meester!"
(Eigenlijk heb ik dat gejat uit de gelijkenis van de talenten in Matt. 25:14–30, maar je begrijpt wat ik bedoel). Nou, dat zou mooi zijn, denk ik. Maar kom op...we zijn al verheerlijkt, beloond bij de Bema, en regeren en heersen al 1000 jaar met Christus, dus...ik heb sterke twijfels over dit hele idee—het lijkt een beetje overbodig. Het lijkt er op zijn minst op dat dit het GWT een bizarre, schizofrene dualiteit zou geven, en daar zie ik het nut niet van in.
4. Openbaring 20:14 zegt "de zee gaf de doden prijs die erin waren." Wel, wat is er zo speciaal aan sterven op zee? Waarom worden gevechtspiloten die zijn neergeschoten in luchtgevechten of mijnwerkers die zijn omgekomen in grotten niet ook genoemd?
Ik heb zelf ook lang geworsteld met dit vers, en blijkbaar ben ik niet de enige. Ik heb dingen gelezen die zijn geschreven door een aantal anderszins uitstekende Bijbelcommentatoren die je zouden doen denken dat Gods Woord een speciale vermelding maakt van ongelovigen die zijn omgekomen bij bootongelukken.
Over boten gesproken... het drong eindelijk tot me door: Dit is een verwijzing naar de Zondvloed van Noach. God stuurde een zondvloed om het hele menselijke ras uit te roeien, op acht individuen na: Noach en zijn vrouw, zijn drie zonen en hun vrouwen. Zij waren de enige acht mensen die God van de zondvloed redde. OK, pop quiz:
Vr. Wat was er waar over de hele mensheid behalve Noach en zijn familie?
A.Elk van hen was een ongelovige.Elk mens op de planeet behalve deze acht individuen was onrechtvaardig, en ze bespotten Noach en zijn prediking en spotten met Gods waarschuwingen voor het oordeel.
En dat betekent dat ieder van hen wacht om te worden opgewekt bij de tweede opstanding, of de opstanding van de onrechtvaardigen, en te worden geoordeeld bij het GWT en te worden weggestuurd naar de eeuwige straf.
Nou, is het mogelijk dat de Heilige Geest vond dat het hele menselijke ras, behalve Noach en zijn familie, die onrechtvaardig waren en op een gewelddadige, dramatische manier werden weggevaagd als gevolg van Gods toorn, het waard was om speciaal genoemd te worden met betrekking tot de tweede opstanding... of voel ik me gewoon een beetje duizelig door mijn allereerste geval van zeeziekte?
5. Hoe zit het met mensen met een natuurlijk lichaam die het Duizendjarig Rijk binnengaan als gelovigen (of die geboren worden en gered worden tijdens het Koninkrijk), maar sterven tijdens die 1000 jaar? Er lijkt nergens in de Schrift te staan dat zij worden opgewekt, dus waarom zouden zij niet kunnen worden opgewekt om op het GWT te staan, als rechtvaardigen te worden beoordeeld en samen met de rest van de rechtvaardigen de eeuwige staat binnen te gaan?
Ik geef toe dat het lot van gelovigen met een natuurlijk lichaam die tijdens het koninkrijk sterven een nogal heikele kwestie is in dit onderwerp. We weten dat alle gelovigen van alle tijden samen zullen zijn in de eeuwige staat, maar welke route nemen deze specifieke individuen precies om daar te komen? Dat is het probleem.
Het is waar dat er in de Schrift geen melding lijkt te zijn van een speciale opstanding voor gelovigen met een natuurlijk lichaam die tijdens het koninkrijk sterven, en het klinkt zeker alsof Openbaring 20:4–6 ons vertelt dat de opstanding van heiligen uit het Oude Testament en heiligen uit de Verdrukking die gemarteld zijn tijdens Daniëls 70e week wanneer Christus terugkeert, de eerste opstanding (van de rechtvaardigen) voltooit voordat het koninkrijk zelfs maar begint.
Orde, alstublieft: Val alstublieft niet voor de dwalende en verlammende doctrine die leert dat de opstanding van de rechtvaardigen een enkelvoudige gebeurtenis is. Mensen proberen deze leugen soms te gebruiken als een zwakke aanval op hen die geloven in de Schriftuurlijke leer van de Opname vóór de Bijbel, maar eerlijk is eerlijk: Die hond jaagt niet. In 1 Korintiërs 15:20–28 maakt Paulus kristalhelder dat de opstanding van de rechtvaardigen, of de eerste opstanding, niet één enkele gebeurtenis is, maar een serie van gebeurtenissen—De Schrift maakt duidelijk dat verschillende groepen op verschillende tijden worden opgewekt. Het wordt de "eerste" opstanding genoemd omdat het de eerste type opstanding is (van de rechtvaardigen), en het tweede type is de opstanding van de onrechtvaardigen. Met andere woorden, het de "eerste" opstanding noemen betekent niet dat het unieke opstanding #1 is (op een gegeven moment gevolgd door unieke opstanding #2). Zoals ik al eerder heb gezegd:
"Sorry, maar als je gelooft dat de eerste opstanding een eenmalige gebeurtenis is, dan is het tweeduizend jaar geleden gebeurd en heb je het gemist!"
Net als ik. Hoe dan ook, ik heb mensen drie verschillende mogelijkheden zien bepleiten:
a. Ze zullen op het GWT zijn.
Dat wil zeggen, gelovigen die tijdens het koninkrijk sterven zullen voor de GWT staan, samen met de onrechtvaardigen van alle tijden. (Hé, niet lachen...presbyterianen geloven dat de gemeente voor de GWT zal staan). Mensen die dit argument aanhangen geloven dat er mensen zullen zijn die zowel rechtvaardig als onrechtvaardig geoordeeld worden voor de GWT, dus zij zien hier geen problemen in.
Het probleem is echter dat de duidelijke tekst van de Schrift ons van dit idee lijkt af te brengen. Openbaring 20:4–6 lijkt ons voor de hele wereld te vertellen dat de opstanding van de heiligen uit het Oude Testament en de martelaren uit de Verdrukking bij de wederkomst voltooit de eerste opstanding of de opstanding van de rechtvaardigen, wat de mogelijkheid zou uitsluiten van nog een opstanding voor gelovigen die tijdens het koninkrijk sterven zodat ze voor de GWT kunnen staan om rechtvaardig geoordeeld te worden. Klinkt als de oude "vierkante pin, rond gat" routine.
b. Er is voor hen geen speciale opstanding nodig omdat ze gewoon een verheerlijkt lichaam krijgen als ze sterven.
Met andere woorden, deze mensen met een natuurlijk lichaam die het koninkrijk binnenkwamen als gelovigen of gelovig werden tijdens het koninkrijk en op een bepaald moment tijdens de 1000 jaar sterven, zullen gewoon een verheerlijkt lichaam ontvangen op het moment van hun dood. Dus in plaats van dat al deze mensen allemaal tegelijk worden opgewekt tijdens een speciale opstandingsgebeurtenis, zullen ze gewoon individueel worden verheerlijkt wanneer ze sterven, en in een vingerknip zullen ze een nieuw verheerlijkt lichaam hebben, net zoals de gemeente, de heiligen uit het Oude Testament en de gemartelde heiligen uit de Verdrukking hebben gehad sinds (of vóór) de start van het koninkrijk. Met andere woorden:
Als je lichaam het begeeft, geen probleem. Neem een verbeterd model en ga door.
Eerlijk gezegd had ik nog nooit van dit idee gehoord voordat ik aan dit artikel werkte. En hoewel ik aarzel om het openlijk te onderschrijven, moet ik bekennen dat hoe meer ik erover nadenk, hoe aannemelijker het klinkt. Een aantal pluspunten zijn onder andere de volgende:
• De eerste opstanding is nog compleet voorafgaand aan het koninkrijk (volgens Openb. 20:5).
• Het vermijdt het ongerijmde idee van rechtvaardigen die bij voor de GWT staan.
• Het komt over als contextueel natuurlijk en passend (althans voor mij).
Voor dat laatste punt is het gewoon dat dit rechtvaardige mensen zullen zijn die leven onder de directe heerschappij van Jezus Christus in Zijn koninkrijk in een virtuele hemel op aarde.
Ik bedoel, "Is er iets te moeilijk voor de HEER?" en zo.
c. De dood zal tijdens het koninkrijk voorbehouden zijn aan ongelovigen.
Sommige mensen zijn van mening dat gelovigen met een natuurlijk lichaam tijdens het Duizendjarig Rijk gewoon niet zullen sterven—dat ze helemaal geen fysieke dood zullen ervaren. Zij zien de dood eerder als iets dat alleen ongelovigen zal treffen, dus deze hele kwestie is een non-issue.
Zelfs al zijn er uitstekende bijbelcommentatoren die dit idee onderschrijven, moet ik bekennen dat ik het een beetje moeilijk vind om er warm voor te lopen—hoewel ik aarzel om het uit te sluiten. De reden dat ik dat zeg, is dat, ook al zal de levensduur tijdens het Duizendjarig Rijk enorm toenemen, de dood nog steeds zal bestaan. Zoals de profeet Jesaja zegt, sprekend over het Duizendjarig Rijk:
20Er zal geen zuigeling van dagen meer zijn, noch een oude man die zijn dagen niet vervuld heeft; want het kind zal honderd jaar oud sterven; [d.w.z. hij zal beschouwd worden als jong als een kind] maar de zondaar die honderd jaar oud is, zal vervloekt worden. [Deze laatste persoon is onrechtvaardig, maar hoe zit het met de persoon die voor hem genoemd wordt? Zou hij rechtvaardig kunnen zijn? Hmm...]
(Jesaja 65:20 AKJV / nadruk & [commentaar] toegevoegd)
Met andere woorden, kinderen zullen niet sterven in hun babytijd, en een man die sterft op de leeftijd van 100 jaar zal worden beschouwd als te zijn gestorven als een kind. En een onrechtvaardig persoon die op 100-jarige leeftijd sterft, zal als vervloekt worden beschouwd.
Maar het zit zo: Hoe geweldig en gezegend het leven in het Duizendjarig Rijk ook mag zijn, het feit blijft dat als we Jesaja's woorden op hun waarde schatten, mensen zullen sterven... blijkbaar zowel rechtvaardige als onrechtvaardige mensen (zie mijn opmerking bij het bovenstaande vers). Misschien niet zo heel veel, maar in ieder geval sommigen. Natuurlijk, als je een iets flexibelere betekenis wilt toepassen op Jesaja's woorden, dan staat je dat vrij en kun je gerust negeren wat ik zeg.
Terug in punt 2 zei ik dat mensen tijdens het koninkrijk in een "virtuele hemel op aarde" zullen leven. Met de nadruk op het woord "virtuele", want het zal geen hemel zijn. De aantasting van zonde zal nog steeds bestaan in het koninkrijk. Mensen zullen nog steeds rebelleren tegen een heilige, rechtvaardige, liefhebbende God en weigeren om gebruik te maken van Zijn genade en barmhartigheid. Dus het idee dat er nog steeds mensen zullen sterven in het koninkrijk zou voor niemand een grote schok moeten zijn. De dood zal nog steeds onder ons zijn totdat "de dood en de hel" in de vuurpoel worden geworpen bij het GWT (Openb. 20:14). Met andere woorden, bij het GWT zal de vloek van de dood zelf worden vernietigd en de plaats waar de onrechtvaardigen wachtten op die tweede dood zal samen met hen in de vuurzee worden gegooid.
Waarom? Simpel: Na het laatste oordeel zal het niet langer nodig zijn.
Het is duidelijk dat er veel meer gezegd zou kunnen worden over het Grote Witte Troon Oordeel—dit is slechts een korte opsomming van een aantal van de gerelateerde punten waarover mensen discussiëren en twisten, en dat is prima.
Ik wil benadrukken dat het extreem dwaas zou zijn als ik hier zou zitten en je zou proberen te vertellen dat ik je absoluut, definitief bewijs uit de Schrift zou kunnen geven voor de juistheid van elk van mijn standpunten. Wat het GWT betreft, kan ik dat niet. En niemand anders kan dat.
De Schrift vult gewoon niet alle leemtes op met betrekking tot het GWT en sommige van de gerelateerde gebeurtenissen, dus het enige wat we kunnen doen met betrekking tot bepaalde vragen erover is ons best doen om het Woord juist te verdelen en ons best te doen. En daarom is een beetje nederigheid wel op zijn plaats, hoe gelijk je ook denkt te hebben (en hoe fout je ook denkt dat iemand anders het heeft).
En ik ben de eerste in de rij voor dat "beetje nederigheid".
Al sinds ik met deze website begon in 2012, heb ik jeuk gehad om het volgende verhaal te delen... en ik denk dat dit de beste kans is die ik ooit zal krijgen. Ik had het eerder over de Canadese zendeling George Leslie Mackay en ik heb een heel persoonlijk verhaal over hem dat ik gewoon moet delen omdat het zo prachtig de wonderbaarlijke genade en voorziening laat zien die onze hemelse Vader aan Zijn kinderen schenkt.
Toen George Mackay in 1871 naar Taiwan kwam, vestigde hij zich in Tamsui (ook wel Danshui genoemd), eigenlijk een noordelijke buitenwijk van Taipei, de hoofdstad. Het is toevallig ook waar ik me vestigde toen ik hierheen kwam.
Ik werd in het voorjaar van 1990 eervol ontslagen bij de Amerikaanse marine na 11 jaar dienst en als geboren Illinoisaan kon ik gebruikmaken van de Illinois Veterans' Grant om volledig te kunnen studeren aan de Universiteit van Illinois in Urbana-Champaign. Ik ging twee jaar naar de UIUC om mijn B.S. in wiskunde af te maken, waar ik al een heel eind mee gevorderd was.
Toen ik in juni 1992 naar Taiwan kwam, had ik maar één contact: een student die ik in de herfst van 1991 op UIUC had ontmoet. Hij werkte aan zijn masteropleiding en studeerde afwisselend aan de UIUC in de herfst en gaf Engelse les in Taiwan in de lente. Hij gaf les aan wat toen bekend stond als Oxford College in Tamsui, dat in 1882 was opgericht door George Mackay. (Het werd Aletheia University in 1999.) Ik had er serieus over nagedacht om naar Taiwan te komen om Engels te onderwijzen om andere redenen die er niets mee te maken hadden, en ik kwam erachter dat mijn vriend zich klaarmaakte om terug te gaan naar Taiwan aan het einde van dat herfstsemester. Toen ik hem vertelde dat ik overwoog om naar Taiwan te komen nadat ik de volgende lente was afgestudeerd, gaf hij me zijn postadres en vertelde me dat als ik uiteindelijk zou besluiten om naar Taiwan te komen, ik hem zou schrijven met de details, zodat hij me op het vliegveld kon ophalen en me kon helpen om me te vestigen. Dank u wel, pater!
In het begin van 1992 nam ik eindelijk de beslissing om de sprong te wagen en schreef ik mijn vriend de vluchtgegevens. Ik landde op wat toen nog Chiang Kai-shek International Airport heette, net buiten Taipei (in 2007 omgedoopt tot Taiwan Taoyuan International Airport) op de zinderende avond van 18 juni 1992. En natuurlijk verwachtte ik mijn vriend daar op me te zien wachten.
En hij was er niet.
Niemand. Niemand. Niemand. Niets. Dus daar zat ik in een drukke luchthaventerminal, zwaar beladen met bagage (ik was niet alleen op reis, ik was verhuisd). Ik wachtte en wachtte, en werd met de minuut wanhopiger. Ik was in een vreemd land waar ik weinig van wist en mijn vriend had me geen telefoonnummer gegeven omdat hij geen telefoon op zijn kamer had. Ik was uitgeput van de vlucht, had geen idee waar iets was, waar ik heen kon of wat ik zou gaan doen.
Na bijna een uur wachten vol stress besloot ik naar de informatiebalie te gaan en mijn gal te spuwen tegen een meisje achter de balie. Ik wist niet zeker of en hoe ze me kon helpen, maar ik was wanhopig en moest gewoon iets doen. Ik vertelde haar mijn situatie en liet haar bijna als bijzaak een papiertje zien met de naam en het adres van mijn vriend erop. Ik had geen enkele reden om te denken dat dat zou helpen, maar ik liet het haar toch zien.
Het meisje keek een paar lange seconden vragend naar het papier en zei toen "Deng yi xia" (Wacht even). Terwijl ik bij de toonbank stond, keek ik toe hoe ze naar een telefoon liep en tergend lang telefoneerde. Ik had geen idee wie ze belde of waarom, en ik wachtte gewoon. En bad.
Een eeuwigheid later liep ze terug naar me toe bij de balie, overhandigde me de telefoon en in opperste verwarring nam ik hem instinctief aan en sprak erin: "Hallo?"
En ik viel bijna op de grond toen ik de stem van mijn vriend aan de lijn hoorde.
In 1992 was de universiteit eigenaar van een huis dat in 1875 was ontworpen en gebouwd door George Mackay, en ze gebruikten het die zomer toevallig voor faculteitshuisvesting (tegenwoordig wordt het onderhouden als het Mackay Memorial Museum door Aletheia University).
Het toeval wilde ook dat mijn vriend een van de leraren was die in een kamer in dat huis woonde dat door George Mackay was gebouwd. En vreemd genoeg was het meisje bij de informatiebalie toevallig afgestudeerd aan het Oxford College, waar mijn vriend lesgaf, en herkende ze het adres als gelegen op de campus. Ze had Oxford College gebeld en iemand gevraagd contact op te nemen met het huis waar mijn vriend woonde om hem zo snel mogelijk aan de lijn te krijgen.
DANK U, Vader!!!
En nauwelijks een uur later zat ik in een auto die mijn vriend had geleend van een van zijn studenten en waren we op weg naar Tamsui. Mijn vriend ontdekte later dat de brief die ik had gestuurd wel was aangekomen, maar door de mazen van het net was geglipt—een secretaresse was vergeten hem te geven. Hij leende me een slaapzak en liet me drie weken bij hem op de grond slapen. In die drie weken hielp hij me een kamer te vinden en een baan als Engelse leraar in een plaatselijke bushiban of "cram school", een soort lokaal naschools leercentrum voor kinderen dat in elke stad op het eiland te vinden is.
De eerste drie weken in Taiwan sliep ik dus letterlijk op de vloer van George Leslie Mackay. En net zoals de Heer zeker bij die machtige man van God was toen hij 150 jaar geleden in Taiwan aankwam om het evangelie van Jezus Christus naar een eiland te brengen dat doordrenkt was van heidendom en afgoderij, is Hij zeker ook bij mij geweest, bij elke stap sinds ik hier ben gekomen. Zo veel zelfs dat ik soms het gevoel heb dat een paar moleculen van de genade die God over Mackay heeft uitgestort en op mij. Ik kan terugkijken op de afgelopen 32 jaar en zien hoe Zijn genadige hand mijn stappen steeds weer op de meest onverwachte en wonderbaarlijke manieren heeft geleid om me te brengen waar ik nu ben en wat ik vandaag doe voor Zijn glorie.
En ik geef Hem alle eer!
En als ik George Mackay in de hemel ontmoet en hem dit verhaal vertel, hoop ik dat hij het niet erg vindt dat ik op zijn pad ben neergekomen.
Greg Lauer — JUN '24
.jpg){kind=link}
