Waarom willen ze niet dat Israël wint?

Dit is niet de eerste keer dat de Verenigde Staten proberen het succes van de Israël Defense Forces te stoppen. Het gebeurde ook in 1973.

Moshe Phillips | 22 oktober 2024

Precies op tijd, zodra Israël begon aan te vallen tegen Hezbollah terroristen in Libanon, haastten de regering Biden en de regering van Frankrijk zich om een “staakt-het-vuren” te eisen.

En waar leidden die eisen voor een staakt-het-vuren toe? Hezbollah werd aangemoedigd. Afgelopen Shabbat, tijdens de Sukkot vakantie, slaagde Hezbollah erin om met een drone de privéwoning van de familie Netanyahu in Caesarea aan te vallen. De aanval brak glas in een slaapkamerraam.

Waarom drongen de Verenigde Staten en Frankrijk niet aan op een staakt-het-vuren in de afgelopen 11 maanden, toen Hezbollah bijna dagelijks raketten op Israël afvuurde?

Het antwoord is dat “staakt-het-vuren” eigenlijk betekent dat alleen Israël zijn militaire acties moet beëindigen. Als Arabieren op Israëli's schieten, is dat blijkbaar te verwachten; als Israël terugvuurt, is dat “escalatie” en moet het onmiddellijk stoppen! Waar zijn de oproepen aan Hezbollah om te stoppen met vuren op het huis van Netanyahu?

In de ogen van de regering Biden is er niets erger dan “escalatie”. Dat is wat woordvoerders van de regering voortdurend zeggen. Maar in werkelijkheid is er iets ergers dan escalatie: terroristische organisaties laten bestaan.

Hezbollah heeft honderden Amerikanen en Israëli's vermoord. De regering Biden zou Israël moeten aanmoedigen en zijn leger moeten bedanken voor het feit dat het Hezbollah heeft aangedaan wat de Verenigde Staten zelf al lang geleden hadden moeten doen. In plaats daarvan vertraagt of weigert Biden opnieuw vitale wapentransporten die Israël wanhopig nodig heeft om zichzelf te verdedigen. Dat is schandalig.

De regering Biden doet hetzelfde in Gaza. Maandenlang heeft ze een “staakt-het-vuren” geëist, wat betekent dat Israël moet stoppen met vuren op Hamas. Wat hier zo verkeerd aan is, is dat Biden's team heel goed weet dat Hamas zich nooit aan een overeengekomen staakt-het-vuren heeft gehouden.

Duizenden Hamas-terroristen leven nog. Dat geldt ook voor enkele van Hamas' leiders. Als we nu stoppen met schieten op hen, betekent dat dat we Hamas toestaan om te hergroeperen, te herbewapenen en binnenkort de controle over Gaza terug te nemen, zodat het kan beginnen met het plannen van de volgende 7 oktober.

Het is duidelijk dat de regering Biden niet wil dat Israël wint. In plaats daarvan wil ze welke voorwaarden dan ook tijdelijke rust creëren en stemmen winnen in Michigan, ongeacht wat dat over een paar weken of maanden voor Israël zal betekenen. Een Israëlische overwinning betekent dat Arabisch-Amerikaanse kiezers boos zullen zijn op zijn partij. Helaas lijkt het zo eenvoudig te zijn.

Dit is niet de eerste keer dat de Verenigde Staten proberen te voorkomen dat Israël wint. Het gebeurde ook in 1973.

Henry Kissinger was minister van Buitenlandse Zaken. Egypte en Syrië bereidden zich voor om Israël binnen te vallen. We weten uit drie betrouwbare bronnen wat er gebeurde aan de vooravond van de oorlog en de dagen die volgden: De definitieve biografie van Walter Isaacson, Kissinger; het boek The Secret Conversations of Henry Kissinger van Matti Golan, lange tijd chef diplomatieke correspondentie voor Haaretz; en David Makovsky, voorheen een afgezant van de Obama regering voor het Midden-Oosten.

Op de ochtend van Yom Kippur, uren voor de Arabische invasie in 1973, werd premier Golda Meir door haar militaire inlichtingenofficieren geïnformeerd dat Egypte en Syrië hun troepen langs de grenzen van Israël verzamelden en later die dag zouden aanvallen. De Israëli's namen onmiddellijk contact op met Kissinger.

Matti Golan vertelt wat er vervolgens gebeurde: “Tot het uitbreken van de gevechten bleef Kissinger meer bezorgd over de mogelijkheid van een Israëlische preventieve aanval dan een Egyptisch-Syrische aanval.” Kissinger instrueerde de Amerikaanse ambassadeur in Israël om Meir een “presidentiële smeekbede” te overhandigen - dat wil zeggen een waarschuwing, in naam van president Richard Nixon - “om geen oorlog te beginnen” (p. 41).

Abba Eban, die op dat moment minister van Buitenlandse Zaken was, bevestigde in zijn autobiografie dat de stafchef van het Israëlische leger, David Elazar, een preventieve aanval voorstelde, maar dat premier Meir en minister van Defensie Moshe Dayan dit afwezen op grond van het feit dat “de Verenigde Staten dit als provocerend zouden beschouwen” (p. 509).

Zodra de Arabieren aanvielen, vroegen de Israëli's om een Amerikaanse luchtbrug met militaire voorraden. Kissinger hield het tegen - een hele brute week lang. De strategie van Kissinger was om “een beperkte Egyptische overwinning” te orkestreren, schreef Makovsky in The Jerusalem Post in 1993. De minister van Buitenlandse Zaken vreesde dat een Israëlische overwinning “de vastberadenheid van Israël zou versterken om geen territoriale concessies te doen in de Sinaï.”

“Kissinger was ertegen om [Israël] grote steun te geven die zijn overwinning te eenzijdig zou kunnen maken,” bevestigt Isaacson. Kissinger vertelde de minister van Defensie James Schlesinger dat “het beste resultaat zou zijn als Israël een beetje vooruit zou komen, maar daarbij het hen wat bloed zou kosten” (p. 514).

Een “beetje bloed”? Wat te denken van 2.656 dode Israëlische soldaten.

Kissinger's druk op Israël in 1973 ondermijnde en bracht Amerika's enige echte bondgenoot in het Midden-Oosten in gevaar. De druk die Biden vandaag op Israël uitoefent is net zo verwerpelijk. En het is een recept voor rampspoed voor beide landen. Want tenzij Israël Hamas en Hezbollah verslaat, zullen de terroristen onvermijdelijk weer opstaan en meer Amerikanen en Israëli's vermoorden.

Moshe Phillips is nationaal voorzitter van Americans For A Safe Israel, een toonaangevende pro-Israël belangenbehartigings- en onderwijsgroep.

Bron: Why don’t they want Israel to win? – ISRAPUNDIT