Gazanen zijn niet voorbestemd om eeuwige vluchtelingen te zijn

De huidige Gaza-oorlog creëert een historische kans om de regio en het lot van de vluchtelingen te veranderen

Door Dror Eydar 20 januari 2024

Palestijnen wonen een bijeenkomst bij ter gelegenheid van de 32e verjaardag van de oprichting van de islamistische beweging Hamas, in Khan Yunis in de zuidelijke Gazastrook op 13 december 2019. Foto: Majdi Fathi / NurPhoto via AFP

Op 9 september 2023, minder dan een maand voor het bloedbad van 7 oktober en de oorlog die daarop volgde, braken er gewelddadige botsingen uit tussen honderden jonge Gazanen en beveiligers van een reisbureau in Gaza dat een vergunning had gekregen om visa af te geven voor Turkije. Verschillende mensen raakten gewond en de kantoren van het bedrijf werden beschadigd.

De Gazaanse afdeling van de Palestijnse Vereniging van Toerisme en Reisagenten (ja, Gaza had een toerisme- en reisvereniging) beschuldigde het reisbureau ervan dat het zijn monopolie op de uitgifte van vergunningen misbruikte om de prijzen te verhogen. Waarom brak de rel eigenlijk uit?

Uit een studie van het Meir Amit Intelligence and Terrorism Center over migratie uit Gaza sinds de overname door Hamas in 2007 blijkt dat in die tijd zo'n 300.000 jonge mensen de Strook hebben verlaten.

In een rapport van ongeveer een maand voor de oorlog werd beweerd dat ongeveer 19.000 Gazanen binnen een week een reisvisum voor Turkije hadden aangevraagd en dat ongeveer 83.000 Gazanen die al een visum hadden aangevraagd, en erop wachtten om het te ontvangen.

Vergelijkbare cijfers van mensenrechtenorganisaties in Gaza werden geciteerd in de Arabische pers. De visumaanvragers willen naar Turkije en van daaruit naar Griekenland, elders in Europa en Canada.

Volgens rapporten worden jonge mensen gedreven om Gaza te verlaten door een algemeen gevoel van hopeloosheid: Honderdduizenden afgestudeerden hebben geen baan; de werkloosheid en armoede nemen toe; de particuliere sector stort in door de vernietiging van ondernemingen en bedrijven; de kosten van levensonderhoud stijgen de pan uit; er is onvoldoende sociale zorg en het serviceniveau is laag, vooral in de geestelijke gezondheidszorg en op andere gebieden.

Moorddadige theocratie

Het leven in de Gazastrook was al moeilijk voor de oorlog en is dat nu nog meer, gezien de omvang van de verwoesting. Hamas heeft in de Gazastrook een theocratie gevestigd die lijkt op die van Iran, dat door Hamas wordt gediend.

Dit betekent een leven zonder burgerrechten en mensenrechten, zonder vrijheid van meningsuiting, zonder onderwijs; Gaza wordt geregeerd door een cultuur van de dood en de onderdanen zijn vanaf hun geboorte voorbestemd om als kanonnenvoer te dienen voor de verwezenlijking van de ziekelijke vernietigingsdrang van de leiders.

De enorme donaties die door Europese en Amerikaanse belastingbetalers aan Gaza werden gegeven, werden grotendeels gestolen door hooggeplaatste Hamasfiguren en de rest werd gebruikt om een ondergrondse stad te bouwen - een schuilplaats voor moordenaars - en om Gaza te veranderen in een enorme terroristische basis waarvan de inwoners voorbestemd waren om als levende schilden te dienen.

Er is geen hoop in Gaza. Die is er waarschijnlijk nooit geweest. Zelfs als we de waanideeën over de wederopbouw van Gaza geloven, zal het vele jaren duren en in de tussentijd zullen de Gazanen als vluchtelingen in tenten leven. Ze zullen in erbarmelijke omstandigheden leven en één verlangen koesteren - de vernietiging van de staat Israël (een verlangen dat onvermijdelijk zal leiden tot oorlogen, die op hun beurt zullen leiden tot nog meer lijden en vernietiging, en meer vluchtelingen).

Genocidale ideologie

De ideologie van Hamas is een directe uitloper van de moederbeweging, de Moslimbroederschap. Deze ideologie staat duidelijk vermeld in het handvest van Hamas dat de terroristen van Hamas en hun collaborateurs onder de "niet-betrokken" bevolking van Gaza inspireerde om ons, Israëlische inwoners, af te slachten.

Twee principes in het Handvest vormen de raison d'être van de aanhangers: totale toewijding aan de vernietiging van Israël en het doden van Joden waar ze zich ook bevinden.

Het is geen toeval dat Israëlische soldaten in Gaza een vertaald Arabisch exemplaar van Mein Kampf vonden. Voor Hamas is Adolf Hitler een rolmodel. 7 oktober was een schokkende demonstratie van de genocide die Hamas ons Israëli's zou aandoen waar het ook maar kon. Dezelfde geest bestaat in de Palestijnse Autoriteit; het verschil zit hem in mogelijkheden en kansen.

Israël zal vechten om Hamas uit te schakelen, maar haar totalitaire ideologie zal blijven bestaan. Het zal ervoor zorgen dat de Gazanen doordrenkt zullen blijven met een cultuur van dood en verderf, moordlust en bovenal de bereidheid om zichzelf op te offeren zolang ze maar een klein aantal Joden doden.

Dubbele standaarden

Is het gezien deze stand van zaken dan niet juist dat we serieus nadenken over het helpen van Gazanen om te emigreren, zodat ze een nieuw leven kunnen beginnen, ergens waar kinderen 's morgens naar buiten kunnen gaan om wijsheid en wetenschap te leren in plaats van dood en liefde voor het kwaad?

Tientallen miljoenen vluchtelingen zijn de afgelopen honderd jaar naar nieuwe plaatsen verhuisd en hebben hun leven weer opgebouwd. Waarom heeft Duitsland de afgelopen tien jaar een miljoen vluchtelingen uit Syrië opgenomen zonder een veto van het Westen?

We hebben niemand horen aandringen op hun terugkeer naar Syrië; sterker nog, we hebben geen soortgelijke kreten gehoord voor de 11 miljoen vluchtelingen die in dat land ontheemd zijn. En hoe zit het met de miljoenen Oekraïense vluchtelingen? Dit zijn maar een paar voorbeelden die de regel illustreren.

De Verenigde Naties heeft twee vluchtelingenorganisaties, één voor vluchtelingen van over de hele wereld, de United Nations High Commissioner for Refugees (UNHCR), en de andere voor de Palestijnen, de Relief and Works Agency for Palestine Refugees in the Near East (UNRWA).

Er zijn ook verschillende definities van "wie een vluchteling is". Het Vluchtelingenverdrag van 1951, dat het mandaat van de UNHCR definieerde, stelt dat vluchtelingen mensen zijn die gedwongen werden hun land te ontvluchten vanwege politieke vervolging of schending van hun burgerlijke of politieke rechten.

Later werd het begrip vluchteling uitgebreid tot mensen die oorlog en geweld ontvluchten, en zelfs economische vervolging die het onmogelijk maakt om kinderen onderwijs te bieden.

Daarentegen is de definitie van een Palestijnse vluchteling van het UNRWA iemand wiens "normale verblijfplaats Palestina was tijdens de periode van 1 juni 1946 tot 15 mei 1948, en die zowel zijn huis als middelen van bestaan heeft verloren als gevolg van het conflict van 1948".

Waarom is een verblijf van slechts twee jaar voldoende om als vluchteling te worden beschouwd? De Palestijnen beweren immers dat ze hier al sinds mensenheugenis wonen. Dankzij deze definitie kon bijvoorbeeld een inwoner van Soedan die hier in 1943 werk kwam zoeken en na de oorlog vluchtte, de status van Palestijnse vluchteling krijgen.

In de rest van de wereld eindigt de vluchtelingenstatus zodra een vluchteling zich opnieuw gevestigd heeft; hij gaat zeker niet over op toekomstige generaties. Maar met Palestijnse vluchtelingen die onder de hoede van UNRWA staan, is het anders. Zij geven de vluchtelingenstatus door aan toekomstige generaties, zelfs aan degenen die zich in andere landen vestigden en het staatsburgerschap kregen. Dit is hoe we het absurde aantal van meer dan 5 miljoen Palestijnse vluchtelingen hebben bereikt.

Dit heeft niets te maken met zorg en bezorgdheid voor Palestijnse vluchtelingen; het komt voort uit de wens om het vuur van haat tegen Israël aan te wakkeren en de Palestijnse droom om Israël te vernietigen levend te houden door wat zij het "recht op terugkeer" noemen - met andere woorden, Israël overspoelen met vluchtelingen zodat het niet langer een joodse meerderheidstaat is.

Het zijn de Verenigde Naties die verantwoordelijk zijn voor deze schande. UNRWA heeft niet geholpen om het vluchtelingenprobleem op te lossen; het heeft het bestendigd en daarbij de haat tegen Israël bestendigd. Waarom is het lot van de Palestijnen beter dan dat van de andere vluchtelingen in de wereld?

In 2014, toen Islamitische Staat (ISIS) Yazidi's in Irak martelde, vermoordde en etnisch zuiverde, en de wereld toekeek, zag ik een foto van een Yazidi vrouw die een bord vasthield waarop in het Engels stond: "Het probleem van het Yazidi volk is dat onze vijand niet Joods is."

Twee keuzes

De huidige Gaza-oorlog creëert een historische kans om de regio en het lot van de vluchtelingen te veranderen. Het veranderen van oude concepten gaat niet alleen over Israëls veiligheidsdoctrine, maar ook over de toekomst van de regio.

In de tweede helft van de 19e eeuw leefden de Joden in Oost-Europa in economische en sociale omstandigheden die vergelijkbaar waren met die waarin de inwoners van Gaza nu leven (het grote verschil was dat ze hun buren niet afslachtten of terreur- en moordcommando's stuurden). Zodra ze de kans kregen, trokken de Joden naar betere oorden.

Het verbod op het bespreken van vrijwillige migratie van Gazanen komt voort uit de verkeerde overtuiging dat dit zou kunnen klinken als "etnische zuivering". Dat is het niet.

Er zijn twee alternatieven voor Gazanen: een fatsoenlijk en waardig leven, ergens nieuw, ver weg van de kwaadaardige invloed van Hamas, of in de Gazastrook blijven in erbarmelijke omstandigheden en zonder hoop.

We moeten onszelf niet voor de gek houden: Zelfs als we luxe wijken bouwen voor de Gazanen, zal het leven daar snel terugkeren naar de omstandigheden van de Derde Wereld, omdat de Strook zal blijven leven onder de ideologie van dood en vernietiging.

Voorlopig ligt de hoop voor de Gazanen buiten Gaza.

Bron: Gazans aren't predestined to be eternal refugees - Asia Times