Imperium NAVO op komst

Maar het is onwaarschijnlijk dat het zijn doelen zal bereiken.

door Stephen Bryen en Shoshana Bryen 10 juli 2024

De NAVO is de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie. De naam had al lang geleden veranderd moeten zijn, toen de NAVO haar focus en operaties naar het zuiden en oosten verlegde. De NAVO is weer aan het verschuiven, het meest ernstig door het uitbreiden van het aantal leden zonder serieuze planning over hoe de nieuwe flanken te beveiligen.

Scheidend NAVO-chef Jens Stoltenberg zei vorige maand dat China consequenties moet aanvaarden voor de steun aan Rusland. Hij was niet specifiek. "Het is te vroeg voor mij om precies te zeggen... Mijn boodschap is dat... het niet duurzaam en levensvatbaar is dat China de grootste veiligheidsbedreigingen blijft voeden... voor NAVO-bondgenoten, vooral in Europa."

China toevoegen, zelfs theoretisch, aan de zorgen van het Atlantisch Bondgenootschap is een zeer grote stap en het verbreedt de lijst van landen die op zoek zijn naar NAVO-bescherming.

Het beperkte goede nieuws van de NAVO-top is dat het bondgenootschap zijn zwakte erkent. Het plan is om de budgetten te verhogen en het aantal troepen dat kan worden ingezet als de NAVO ten strijde trekt aanzienlijk uit te breiden.

Volgens het interne plan moet de NAVO haar ingezette of inzetbare troepensterkte verhogen met 35 tot 50 brigades. De NAVO-leiding zal haar leden moeten overtuigen om hun legers uit te breiden, ze uit te rusten en de transport- en bevoorradingscapaciteit te hebben om ze in het veld te ondersteunen.

De VS heeft ook ongeveer 100.000 troepen in Europa, waarvan er ongeveer 20.000 helpen om de gevechtsgroepen van de NAVO te versterken. De troepenuitbreiding van de NAVO komt bovenop de aanwezigheid van Amerikaanse troepen.

Een NAVO-brigade bestaat uit 3-5.000 manschappen, wat betekent dat de NAVO in totaal 250.000 manschappen tekort zou kunnen komen. Het opleiden en trainen van een groot aantal soldaten in NAVO-landen is niet alleen een uitdagende taak; het kan ook onmogelijk zijn.

In het grootste deel van Europa en in de Verenigde Staten ligt de militaire rekrutering ver onder het niveau van wat het zou moeten zijn. In de VS haalden alleen het Korps Mariniers en Space Command hun wervingsdoelen - het leger, de marine en de luchtmacht bleven achter. De Britten en Duitsers haalden hun doelen bij lange na niet.

Duitsland, dat opnieuw een frontlinie doelwit zou kunnen worden als er een oorlog uitbreekt in Europa, heeft een leger van 184.000 militairen en 80.000 burgerpersoneel bestaande uit beroepsmilitairen (57.365), contractuele soldaten (114.243) en vrijwillige militairen (9.748); er is geen dienstplicht. Onlangs werd het voorgestelde Duitse defensiebudget met 5 miljard euro verlaagd. Om te voldoen aan het NAVO-plan zou Duitsland zijn defensiebudget moeten verviervoudigen en de dienstplicht moeten invoeren.

Weinig kans.

Op dit moment heeft de NAVO geen brigades, maar gevechtsgroepen met elk ongeveer 1000 soldaten. Er zijn momenteel 8 gevechtsgroepen en de NAVO probeert er nog 4 aan toe te voegen. Dit betekent dat de NAVO niet alleen 35 tot 50 nieuwe brigades moet creëren, maar ook haar 8 gevechtsgroepen moet uitbreiden tot brigades. Tot nu toe is er nog geen overeenstemming over hoe dit moet gebeuren.

Op de NAVO-top zijn nieuwe toezeggingen gedaan om Oekraïne te steunen door vier nieuwe Patriot-luchtverdedigingsbatterijen en extra F-16's (zes stuks) uit Noorwegen aan te bieden. Sommige NAVO-leden hebben het nu ook over het verschepen van "eskaders" F-16's naar Oekraïne, maar dat kan propaganda zijn. (Er is een goede kans dat de VS uiteindelijk voor de Patriots zal betalen) De reden is duidelijk: De NAVO weet dat haar grandioze uitbreidingsplannen niet doorgaan, dus heeft ze Oekraïne nodig als buffer tegen Rusland. Zolang Rusland vastzit, kan de NAVO voorkomen dat haar tekortkomingen aan het licht komen.

In de Stille Oceaan

Terwijl de NAVO plannen ontvouwt voor uitbreiding van haar ledenbestand en haar capaciteiten, en China waarschuwt voor haar eigen gedrag, zijn democratische vrienden in de Stille Oceaan op zoek naar een NAVO-paraplu.

Australië neemt deel aan de top en wil profiteren van de militaire knowhow van de NAVO. Nieuw-Zeeland, dat de VS als leidend NAVO-lid wil aanmoedigen om het te beschermen tegen China, heeft zijn premier naar de bijeenkomst gestuurd.

De premier van Japan en de president van Zuid-Korea zijn er ook, blijkbaar omdat ze geloven in de visie van NAVO-secretaris-generaal Jens Stoltenberg dat de NAVO zowel Rusland als China moet confronteren. Japan heeft langdurige, onopgeloste problemen over de noordelijke gebieden (de Koereleilanden), die aan het eind van de Tweede Wereldoorlog door de USSR werden bezet. Maar het grotere probleem is China, waarvan Japan vreest dat het snel de eerste eilandenketen in de Stille Oceaan zal overnemen nadat het de kwestie Taiwan heeft "opgelost"; Taiwan ligt precies in het midden van de keten. China maakt territoriale aanspraken op de door Japan bestuurde eilanden, voornamelijk de Senkaku-eilanden, die China de Diaoyu-eilanden noemt. China eist ook Okinawa op, dat militair belangrijk is voor de Verenigde Staten.

De VS en Japan en de VS en Korea hebben defensieverdragen (het verdrag tussen Japan en de VS uit 1960 is onlangs bijgewerkt). De VS is in beide landen sterk vertegenwoordigd. In Japan werken 54.000 Amerikaanse militairen en nog eens 8.000 contractanten (plus nog eens 25.000 Japanse werknemers). De VS hebben een nucleair vliegdekschip in Japan en hebben een belangrijke luchtmacht en marineaanwezigheid. In Korea hebben de VS 28.500 troepen, voornamelijk legerpersoneel, gestationeerd in Camp Humphreys. De VS onderhoudt ook een strategische raketverdediging in Korea.

Zuid-Korea heeft militaire dienstplicht voor alle mannen vanaf 18 jaar, waardoor het land een groot leger heeft met 500.000 actieve soldaten en 3.100.000 reservisten. De belangrijkste tegenstander, Noord-Korea, heeft een nog groter actief leger, dat nu 1.320.000 actieve soldaten en een reserve van 560.000 man telt. In tegenstelling tot Noord-Korea, dat kernwapens heeft, vertrouwt Zuid-Korea op de Amerikaanse "nucleaire paraplu" voor bescherming tegen hun noordelijke buur.

Japan heeft echter geen dienstplicht en heeft de rekruteringsdoelstelling voor de Self Defense Force met meer dan 50% gemist. Jonge mensen in Japan kunnen tegenwoordig banen krijgen die goed betalen. De Self Defense Force betaalt slecht en is onaantrekkelijk als carrièrekeuze.

Wie heeft er baat bij?

Wat zouden Japan of Zuid-Korea winnen bij een relatie met de NAVO - als het geen lidmaatschap is? Het is moeilijk in te zien hoe de NAVO een van beide echt zou kunnen helpen en het zou de Amerikaans-Japanse en Amerikaans-Zuid-Koreaanse relaties kunnen compliceren door nog een commandocomplex toe te voegen dat tussen hen en hun Amerikaanse sponsor staat.

Evenzo is het de moeite waard om je af te vragen wat de NAVO zou winnen bij een relatie met belangrijke Amerikaanse klanten in Azië. De NAVO heeft geen machtsprojectiecapaciteit met betrekking tot Azië. Er is niet veel dat de NAVO op tafel kan leggen dat echt interessant is voor Japan of Korea, behalve politiek.

Men kan zelfs stellen dat veel Europese "prestigeprojecten" zinvolle inspanningen om conventionele land-, lucht- en zeestrijdkrachten te versterken, hebben verspild.

Politieke tegenwind

De NAVO heeft ook te maken met een aantal belangrijke politieke tegenslagen.

Eén daarvan komt van voormalig president Donald Trump. Als president eiste Trump luidkeels dat de NAVO-partners hun defensie-uitgaven zouden verhogen. Terwijl de VS in 2018 3,57 procent uitgaf, gaven slechts acht van de 29 toenmalige bondgenoten het NAVO-doel van 2 procent uit. Sommige bondgenoten gingen vooruit, andere niet. Misschien nog zorgwekkender is dat voormalige Trump-medewerkers hebben gesuggereerd dat Oekraïne een Europees probleem is, geen Amerikaans probleem. Verhalen dat de NAVO zichzelf "Trump-proof" wil maken doen de ronde, omdat Europese politici vrezen dat Trump geen voorstander zal zijn van een voortdurende oorlog met Rusland.

Wat duidelijk is, is dat Trump's instinct is om met Rusland te onderhandelen, iets wat Europa, afgezien van Hongarije, ondubbelzinnig afwijst.

Er zijn ook ernstige en onvermijdelijke economische kwesties. Als de Franse president Emmanuel Macron concessies doet aan links, zal dat pijnlijk zijn. Links wil een "vermogensbelasting" van 90% en veel meer sociale uitgaven. ("Rijkdom" verlaat Frankrijk al.) Frankrijk kan dat niet doen en toch miljarden in Oekraïne steken. De huidige arsenalen zijn sterk uitgeput, dus echte financiering voor de toekomst zal uit de huidige operationele budgetten moeten komen. De gevolgen zijn een economische doodsspiraal voor Frankrijk; een die zich zou kunnen herhalen in het Verenigd Koninkrijk met haar nieuwe Labor-regering.

De imperiale plannen van de NAVO zijn vooral rook, en als Aziatische landen gezond verstand hebben, zullen ze zich niet binden aan de NAVO.

Stephen D. Bryen is een voormalig medewerker van het Amerikaanse Ministerie van Defensie; Shoshana Bryen is Senior Director van het Jewish Policy Center.

Bron: Imperial NATO is On The Way – ISRAPUNDIT