WAAROM MOEITE DOEN OM DE LIJSTEN IN DE BIJBEL TE LEZEN?

EEN VOOR ISRAËL op 26 februari 2024

Je hoeft niet ver te gaan in de Hebreeuwse Schrift of het Nieuwe Testament voordat je ze tegenkomt, die lijsten met onuitspreekbare namen! De lijsten en genealogieën in de Bijbel zijn een bron van veel consternatie (en soms vrolijkheid) als ongelukkige lezers zich in hun bijbelstudiegroepen door exotische en meerlettergrepige namen uit het Midden-Oosten worstelen. Moeten we ons echt druk maken om deze lijsten? Is het zo slecht om ze gewoon over te slaan?

Ze kunnen een tongbrekende uitdaging zijn, maar er kunnen grote voordelen zitten aan het bestuderen van de lijsten in de Bijbel. Vaak liggen er schatten begraven op de droogste, moeilijkste plekken in Gods woord, verborgen voor degenen die genoeg van de Bijbel houden om te gaan graven. Als het om lastige passages gaat, kunnen we de woorden uitspreken die Jakob zei toen hij worstelde met de Engel des Heren: "Ik laat je niet gaan voordat je me zegent!"

NAMEN BETEKENEN IETS

Het eerste waar we op moeten wijzen is dat Hebreeuwse namen allemaal betekenissen hebben - vaak rijke, diepe, spirituele betekenissen. Als je weet wat de betekenissen van de namen zijn, krijg je vaak grote inzichten in de passage zelf, of zelfs in een andere boodschap die God wil overbrengen. Deze dingen zijn niet toevallig ontstaan. Toen Chuck Missler naar de betekenissen van de namen in het geslachtsregister in Genesis 5 keek, vond hij iets opmerkelijks. Hij maakte een notitie van de betekenis van elk van de namen in de lijst in Genesis en ontdekte dat deze het verhaal van het evangelie leek te vertellen!

Adam = Mens
Seth = Aangesteld
Enosh = Sterfelijk
Kenan = Verdriet
Mahalalel = De gezegende God
Jared = Zal neerdalen
Henoch = Onderwijs
Methusalem = Zijn dood zal brengen
Lamech = De wanhopige
Noach = Troost

Nadenken over de betekenis van de namen in de Bijbel kan nieuwe inzichten geven in passages of zelfs, zoals in dit geval, een aanwijzing geven over het meta-verhaal dat God vertelt. Mozes, Jozua, David en anderen hebben allemaal namen die de betekenis van het verhaal - en het bredere verhaal van de verlossing - enorm vergroten als je weet wat ze betekenen. We zijn zo gezegend dat we in een tijdperk leven waarin iedereen deze betekenissen gemakkelijk in enkele seconden kan opzoeken en nieuwe inzichten kan vinden in bekende Bijbelse passages.

LIJSTEN EN GENEALOGIEËN ZIJN HET BEWIJS DAT DE BIJBEL GEEN SPROOKJE IS

Denk eens aan het grote verschil tussen "Er was eens, in een land ver, ver weg, leefde een koning..." en de Bijbelse manier om een verhaal te introduceren:

"De woorden van Jeremia, de zoon van Hilkia, een van de priesters die in Anathoth in het land Benjamin waren, tot wie het woord van de Heer kwam in de dagen van Josia, de zoon van Amon, koning van Juda, in het dertiende jaar van zijn regering. Het kwam ook in de dagen van Jojakim, de zoon van Josia, koning van Juda, en tot het einde van het elfde jaar van Zedekia, de zoon van Josia, koning van Juda, tot de gevangenschap van Jeruzalem in de vijfde maand." (Jeremia 1:1-3)/p>

In plaats van de vage inleidingen van mythen en legenden, is de nadruk die de Bijbel legt op het vertellen van niet slechts één, maar vaak meerdere generaties van familieleden, op het verduidelijken van de stam en clan, op het specificeren van het exacte jaar en de exacte maand (en soms dag), op het geven van de timing in relatie tot andere gebeurtenissen (de regering van een bepaalde koning, de gevangenschap van Jeruzalem, enzovoort) een aanwijzing dat de auteur verwacht dat zijn lezers wat zij zeggen als historisch feit zullen accepteren. Ze geven overvloedige en verifieerbare gegevens omdat ze een verslag geven van wat er werkelijk is gebeurd en omdat ze willen dat je daar zeker van bent. Lijsten met mensen, getallen en plaatsen zijn een teken van authenticiteit. Door verifieerbare namen en plaatsen in het Nieuwe Testament te onderzoeken, kunnen schriftgeleerden aantonen dat de evangelies ooggetuigenverslagen zijn en geen verzinsels. Op dezelfde manier wordt het bestuderen van de Bijbel, dankzij de informatie die ons zo gedetailleerd wordt gegeven, een stuk eenvoudiger wanneer we tijdlijnen proberen op te stellen en stambomen proberen te begrijpen. Archeologen en historici gebruiken de Bijbel om deze redenen als bron.

“

HET VOLGEN VAN DE GENERATIES TOONT GODS TROUW

1 Kronieken 26 is een hoofdstuk vol namen, dat velen misschien over het hoofd zien, maar er zit een schat in:

"Obed-Edom had zonen: Shemaiah de eerstgeborene, Jehozabad de tweede, Joah de derde, Sacar de vierde, Nethanel de vijfde, Ammiel de zesde, Issachar de zevende, en Peullethai de achtste, (want God had hem gezegend). Uit zijn zoon Sjemaja werden zonen geboren die leiders waren van hun clans, want het waren mannen met grote bekwaamheid. De zonen van Semaja: Othni, Rephael, Obed en Elzabad. Zijn broers Elihu en Semachja waren ook dappere mannen. Zij allen waren afstammelingen van Obed-edom. Zij en hun zonen en hun bloedverwanten waren bekwame mannen met de kracht om het werk-62 van Obed-Edom te doen." (1 Kronieken 26:4-8)

Saaie lijst met namen, toch? Tenzij je weet wie Obed-Edom is. In 2 Samuël 6 hebben we het verhaal van David die probeerde om de ark van het verbond van Kiryat Jearim naar Jeruzalem te verplaatsen, en ze hadden het briljante idee om hem op wielen te zetten in plaats van hem op de schouders van de priesters te dragen, zoals God vereiste. De kar wiebelde op een gegeven moment, Uzziel stak zijn hand uit om hem in bedwang te houden en stierf ter plekke. David vond dit erg hard en mokte er een paar maanden over voordat hij zich over het incident heen zette en het opnieuw probeerde - dit keer met zorg om de ark te dragen op de manier die God had voorgeschreven in Exodus. Maar waar was de ark voor de duur van die paar maanden? David besloot om het in het huis van Obed-Edom te zetten.

"David wilde de ark van de Heer niet in de stad van David brengen, maar nam haar mee naar het huis van Obed-Edom, de Gittiet. En de ark des Heren bleef drie maanden in het huis van Obed-Edom, de Gittiet, en de Here zegende Obed-Edom en zijn gehele huisgezin." (2 Samuël 6:10-11)

Dus eigenlijk was Obed-Edom drie maanden lang de gastheer van de ark van de Heer en er wordt ons verteld dat God hem "zegende". Maar vele generaties later, als we goed opletten en de namen onthouden, kunnen we zien dat deze zegen van God diepgaand was en generaties lang duurde! De lijst in 1 Kronieken 26 vertelt ons dat hij acht zonen had omdat God hem gezegend had, dat het mannen van grote bekwaamheid waren en dat hun nakomelingen ook dappere mannen waren, bekwaam en sterk in de dienst van de Heer.

Bovendien was Obed-Edom een Gittiet, uit Gath. De meeste geleerden zijn het erover eens dat dit betekent dat hij Filistijns was! In 1 Samuël stelen de Filistijnen de ark en krijgen daar bittere spijt van, dus sturen ze hem terug met vijf gouden offers, één voor elke Filistijnse koning, van wie er één koning van Gath was, maar als we naar de lijst in Kronieken kijken, zien we dat Obed-Edom de Gittiet en zijn nakomelingen zijn verheven om als Levieten in het huis van de Heer te dienen. Wat een eer en wat een grote zegen kwam er over die man en zijn familie. Het getuigt van de kracht van Gods zegen over hele families en over generaties heen.

“

DETAILS ZIJN OPGENOMEN IN DE LIJSTEN VAN DE BIJBEL OM PUNTEN TE MAKEN

Soms is het zo dat een opsomming in volle gang is en plotseling onderbroken lijkt te worden door een ogenschijnlijk irrelevant detail. Deze details zijn nooit irrelevant! Het zijn tekenen om onze oren te spitsen en aandacht te schenken aan wat God wil zeggen.

Een voorbeeld is de willekeurige opname van het gebed van Jabes, een juweeltje dat je gemakkelijk zou kunnen missen als je een seriële lijst-vertrekker zou zijn (en op de een of andere manier de stortvloed aan boeken over dit onderwerp, die gezondheid en rijkdom beloven, had gemist). Nogmaals, de naam van Jabes heeft een grote betekenis - in 1 Kronieken 4:9 wordt ons verteld dat "zijn moeder zijn naam Jabes noemde en zei: "Omdat ik hem met pijn gebaard heb. De letters zijn hetzelfde, maar ze zijn verwisseld in een andere volgorde - pijn is etzev en zijn naam in het Hebreeuws is yevetz. Jabes was niet bereid om zijn lot te laten bepalen door deze vloek over zijn leven en vroeg God om de dingen om te draaien naar zegening: net zoals zijn naam "droefheid" was omgedraaid, zo was ook zijn lot!

"Jabes riep de God van Israël aan en zei: "O, dat U mij zou zegenen en mijn grens zou vergroten, en dat Uw hand met mij zou zijn, en dat U mij zou behoeden voor kwaad, zodat het mij geen pijn zou doen!" En God gaf wat hij vroeg."

Wat vind je daarvan?
In Jozua 17 zien we midden in een ogenschijnlijk zoemende opsomming van wie welk stukje land kreeg, een aantal schokkende culturele taboes over vrouwen doorbroken worden. In culturen van het Midden-Oosten gaat een erfenis traditioneel alleen naar mannen, maar in de Bijbel geeft God vrouwen ook toestemming om erfgenaam te worden! Het verhaal is schokkend voor de lezer, zowel in de stroom van de lijsten als in onze verwachtingen.

En trouwens, een andere traktatie is de ontdekking van de achtergrond van het Esther-verhaal - als we erachter komen wie de voorouders van Mordechai de Jood en de kwaadaardige Haman zijn, krijgt het verhaal een hele nieuwe dimensie.

Er zijn verschillende van dit soort schatten, verstopt tussen lijsten met namen en getallen die de moeite waard zijn om te vinden. Soms is de boodschap niet meteen duidelijk, maar als we God vragen om ons te laten zien waarom Hij dat korte verhaaltje erin heeft gestopt, en het werk van dit graven doen, is het verbazingwekkend wat voor juwelen er gevonden kunnen worden.

JESJOEA'S GENEALOGIE IS EEN VERHAAL OP ZICH

Een van de eerste dingen die opvalt bij het lezen van het allereerste hoofdstuk van het Nieuwe Testament (nadat je hebt opgemerkt dat God besloot om met weer een lijst te beginnen) is dat deze genealogie een aanzienlijk aantal vrouwen bevat. De lijsten slaan vrouwen vaak helemaal over, maar deze lijst niet. Niet alleen het aantal vrouwen is significant, maar ook de vrouwen zelf zijn zeer significante mensen, elk met een belangrijk verhaal te vertellen, en de reden waarom ze zijn opgenomen in de genealogie van Jesjoea. De vijf vrouwen zijn: Tamar, Rachab, Ruth, vrouw van Uria, en Maria, moeder van Jesjoea.

In eerste instantie zou je het schokkend kunnen vinden om te zien hoe de Bijbel deze vrouwen zorgvuldig noteert: één die zich voordeed als prostituee om haar schoonvader te verleiden met haar naar bed te gaan, een ander was daadwerkelijk een prostituee, dan is er nog de Moabiet die eerder getrouwd was geweest, dan is er nog de vrouw van iemand anders die zwanger was geraakt van de buitenechtelijke uitspattingen terwijl ze nog getrouwd was, en Maria, een jonge, ongehuwde moeder. Het lijken zeker verhalen die je in een soap zou kunnen tegenkomen. Maar net zoals Maria's verhaal ten onrechte als het toppunt van schandaal werd beschouwd door de mensen om haar heen in die tijd, zijn deze andere vrouwen ook zeer geliefd bij God en nam hij de moeite om hun namen te noteren om hen eer te bewijzen.

Over Tamar zegt Juda in Genesis 38:26: "Zij is rechtvaardiger dan ik." Ze heeft het zwaar in die familie, maar de Bijbel zegt geen enkel negatief woord over haar. Ze wordt in woorden gewaardeerd, maar ook omdat ze deel uitmaakt van het "scharlaken snoer van verlossing" dat door de Bijbel loopt in de aanloop naar de geboorte van Jesjoea, als de vroedvrouw symbolisch een scharlaken snoer om de voet van een van haar tweelingen bindt. De prostituee Rachab wordt geëerd als een heldin van het geloof voor haar geloof in de God van Israël en haar bereidheid om de Israëlitische spionnen te verbergen. Ook zij krijgt een rood koord in haar verhaal, want de verspieders zeggen tegen haar: "knoop deze lijn van scharlaken draad in het raam" (Jozua 2:18). Ondanks het feit dat ze geen Israëliet is, voegt ze zich uiteindelijk bij de stam van Juda door met Salmon te trouwen en wordt ze de moeder van Boaz, die vervolgens trouwt met Ruth de Moabietische, over wie de Bijbel niets dan lof heeft. Hun kleinzoon, David, neemt vervolgens de vrouw van Uria, Bathseba, en zij baren Salomo. Het is interessant dat haar naam niet in het geslachtsregister voorkomt, maar de naam van haar man, wat de zonde van David benadrukt, maar nogmaals, de Bijbel geeft Bathseba niet de schuld. En tenslotte Maria, wiens zuiverheid zo hoog is aangeslagen dat sommige mensen lijken te vergeten dat ze net zo menselijk was als de rest van ons!

“

Dus als je de volgende keer tegen een lijst aanloopt, sla hem dan niet over, maar blijf even hangen en kijk wat je vindt in wat droge en stoffige grond lijkt.

Foto door Luke Palmer op Unsplash

Bron: Why Bother Reading the Lists in the Bible? - ONE FOR ISRAEL Ministry