www.wimjongman.nl
De nieuwe martelindustrie van Pakistan, Saoedi-Arabië, China en India: Ontvoeringen, afranselingen en de dood
door Raymond Ibrahim - 26 september 2024
“Je moet je met je eigen zaken bemoeien... Je moet je niet bezighouden met Pakistaanse zaken.... we hebben je broer en jij zult verantwoordelijk zijn.” - Hamza” tijdens een telefoongesprek met Salman Shabbir, een Australische burger van Pakistaanse afkomst die democratische hervormingen in Pakistan promoot. De broer van Shabbir was naar een gevangenis gebracht, wat bevestigde dat de ontvoerders en folteraars van zijn broer staatsagenten waren, waarschijnlijk van de beruchte Inter-Services Intelligence (ISI). (Illustratieve afbeelding door iStock/Getty Images)
“Transnationale repressie” is een weinig bekende praktijk die verwijst naar druk die door een regering wordt uitgeoefend, met illegale of gewelddadige middelen, om expat-burgers van andere landen het zwijgen op te leggen, in toenemende mate degenen die in het Westen wonen.
Een recent rapport, gebaseerd op de geluidsopname van een Pakistaanse staatsagent die transnationaal probeert een Pakistaanse expat die in Australië woont te onderdrukken - en geschreven voor Drop Site News door Ryan Grim en Murtaza Hussain - legt de praktijk bloot:
“Een regering - of individuen die in opdracht van een regering werken om haar rivalen aan te vallen - die de politieke activiteiten van mensen die buiten haar grenzen wonen, hardhandig aanpakken. De daad gaat verder dan een typische schending van mensenrechten omdat het niet alleen de rechten van het onmiddellijke doelwit schendt, maar het daagt ook de soevereiniteit uit van de natie die het slachtoffer zijn thuis noemt.”
Kortom, er is sprake van transnationale repressie wanneer een regering, zoals de Chinese Communistische Partij, je opspoort, intimideert en vervolgt van het ene land naar het andere. Het rapport gaat verder:
“Toen Saoedi-Arabië een moordcommando stuurde om de Amerikaanse journalist en inwoner Jamaal Khashoggi in Istanbul te vermoorden, werd de moord niet alleen gezien als een daad van agressie tegen de vrije pers, maar ook als een klap in het gezicht van zowel Turkije als de Verenigde Staten.....
“'Australiërs zouden gealarmeerd zijn als ze zouden horen dat buitenlandse regeringen dwangmaatregelen gebruiken tegen Australiërs en hun families', zei Andrew Wilkie, lid van het Australische Huis van Afgevaardigden, in een reactie op Shabbir's zaak.”
De opname (die in het Engels werd vertaald en hier kan worden beluisterd) is van een oproep aan Salman Shabbir, een Australische burger van Pakistaanse afkomst, die een kleine X-account runt met de naam Citizen Action, gericht op het bevorderen van democratische hervormingen in Pakistan. Hij heeft onder andere geholpen bij het verzamelen en verspreiden van brieven en petities over de erbarmelijke staat van dienst van Pakistan op het gebied van mensenrechten en de verkiezingsfraude en heeft opgeroepen tot onderzoeken van buitenaf.
Voordat Shabbir werd gebeld, was zijn broer ontvoerd door een half dozijn in het zwart geklede mannen. Shabbir reageerde door een bericht over de ontvoering op zijn Citizen Action account te plaatsen. De volgende dag kreeg hij een telefoontje via het nummer van zijn broer.
Nadat hij kort de stem van zijn broer had gehoord, kwam plotseling een andere man aan de telefoon en vroeg: “Waar is je broer?”
“Luister nu naar me,” ging de man verder, ”en probeer geen truc uit te halen of slim te zijn. Als je dat wel doet, creëer je problemen voor je broer.”
De man, die zich pas tegen het einde van het gesprek gewoon “Hamza” noemde, waarschuwde Shabbir vervolgens om zich niet met de Pakistaanse politiek te bemoeien, vooral omdat hij uit Pakistan was verhuisd en nu in Australië woont: “Je moet je met je eigen zaken bemoeien... Je moet je niet bemoeien met Pakistaanse zaken.”
Shabbir werd toen gevraagd wie het Citizen Action portaal beheert. Toen Shabbir antwoordde dat hij dat deed, beval “Hamza” hem om hem zijn gebruikersnaam en wachtwoord te geven. Toen Shabbir bezwaar maakte, zei “Hamza”: “Als je het niet stuurt, hebben we je broer bij ons en ben jij verantwoordelijk.” Het gesprek eindigde hiermee.
Later die dag ging de telefoon weer en Shabbir hoorde de stem van zijn broer:
“Salman, broer, deze broeder heeft me hierheen gehaald en ik zit in grote problemen en ik verzoek je alsjeblieft om te doen wat ze zeggen.”
Toen Shabbir vroeg wat ze wilden, zei zijn broer: “Je spreekt tegen de regering van Pakistan - doe dat niet, anders kom ik in de problemen.”
Nadat hij naar zijn welzijn had gevraagd en hoorde dat zijn broer gemarteld was, zei Shabbir: “Oké, ik zal niet tegen de regering spreken. Alles goed?”
Op dat moment richtte de broer zich tot zijn ontvoerder: “Meneer, heeft u nog een andere eis?”
“Hamza” zei verder dat hij niet langer de gebruikersnaam en het wachtwoord nodig had, maar dat Shabbir onmiddellijk zijn recentere post moest verwijderen waarin stond dat zijn broer was ontvoerd, en in plaats daarvan moest zeggen dat het allemaal een vergissing was geweest. Toen Shabbir zei dat hij dat pas zou doen als hij wist dat zijn broer was vrijgelaten en veilig thuis was,zijn broer smeekte hem om onvoorwaardelijk gehoor te geven: “Salman, ze zullen me martelen!”
De telefoon werd opnieuw van zijn broer afgenomen en “Hamza” keerde terug: “Op dit moment heb ik je broer ontvoerd, de volgende keer neem ik je hele familie mee.”
Daarna klonk het geluid van een pak slaag.
“Heb je dat gehoord?”
“Ja, ik heb het gehoord,” antwoordt Shabbir.
Het slaan en schreeuwen gaat door totdat Shabbir ermee instemt om de tweet te verwijderen en te stoppen met het bekritiseren van Pakistan. Zijn broer werd kort daarna vrijgelaten.
Shabbir vernam later dat zijn broer naar een nabijgelegen gevangenis was gebracht, waar hij in een traditionele cel werd vastgehouden, wat allemaal bevestigde dat de ontvoerders en folteraars van zijn broer staatsagenten waren, waarschijnlijk van de beruchte Inter-Services Intelligence (ISI).
Toen hij dit incident besprak met Drop Site News, zei Shabbir:
“Ze zeiden dat ik stil moest zijn zodat er 'stabiliteit' in Pakistan zou zijn, maar het zijn hun eigen acties die instabiliteit veroorzaken. Ik vertelde ze dat wat ze deden illegaal was, contraproductief, maar ze bespotten me toen ik de wet noemde en dwongen me te luisteren naar hoe ze mijn broer aan de telefoon martelden.”
Hoe verontrustend zulke berichten in het Westen ook mogen zijn, ze komen ook verontrustend vaak voor. Het rapport somt nog verschillende voorbeelden op van Pakistaanse expats die bedreigd worden, of hun familieleden die bedreigd en aangevallen worden, als de expat niet ophoudt Pakistan in een negatief daglicht te stellen:
“Amerikaanse burgers - zelfs degenen met een beroemde status in Pakistan - zijn niet gespaard gebleven in dit sleepnet. Salman Ahmad, een Pakistaans-Amerikaanse arts en bekend muzikant bij de Pakistaanse rockband Junoon, zei dat hij in Pakistan te maken heeft gehad met geweld tegen zijn familie, waaronder de ontvoering en marteling van zijn zwager vorig jaar. Ahmad is een aanhanger van de gevangen voormalige premier Khan en zijn familie was het doelwit van zijn activisme. Net als Shabbir kreeg hij ook eisen om zijn internetwachtwoorden en andere persoonlijke informatie te overhandigen.”
Ahmad zei tijdens een interview:
“Mijn familie en ik voelen ons als opgejaagde dieren. De psychologische marteling wordt verergerd door de fysieke bedreigingen van onze levens en bedrijven. We nemen het op tegen de ISI omdat we toch al dood zijn.”
In een ander incident, toen Wajahat Saeed Khan, een ervaren Pakistaanse journalist en permanent inwoner van de VS, en zijn partner het avondeten aan het bereiden waren in hun appartement in New York, werd er gebeld door een anoniem nummer. Toen ze opnamen, werd Khan's partner begroet door de stem van een onbekende man die onmiddellijk de namen en adressen begon op te ratelen van haar familieleden die in Pakistan wonen, waar ze geboren is. Toen de vrouw vroeg wie de beller was, antwoordde hij,
“We weten wie u bent en u weet wie wij zijn. Misschien moet je tegen je mannelijke beller [Khan] zeggen dat hij zich moet ontspannen en moet stoppen met zo boos zijn werk te doen.”
Deze praktijken beperken zich volgens het rapport niet tot slaan en bedreigingen:
“De afgelopen jaren zijn een aantal Pakistaanse dissidenten onder duistere omstandigheden in het buitenland omgekomen. Onder hen was Sajjid Hussain, een Pakistaanse journalist die asiel had gekregen in Zweden en dood werd aangetroffen in 2020, evenals Karima Baloch, een dissidente mensenrechtenactivist die datzelfde jaar overleed in Canada. In 2022 werd een Britse man schuldig bevonden in een huurmoordcomplot tegen Waqas Goraya, een Pakistaanse blogger die in ballingschap in Nederland woonde en een uitgesproken criticus van de regering was. En vorig jaar werd de prominente Pakistaanse journalist Arshad Sharif vermoord in Kenia nadat hij waarschijnlijk was gemarteld, concludeerde een Keniaanse rechtbank.”
Terwijl de bovenstaande berichten uit Pakistan de verschrikkingen onderstrepen die gepaard gaan met transnationale onderdrukking, zijn ze niet beperkt tot Pakistan. Saoedi-Arabië, dat in 2018 in Turkije de dissidente journalist Jamal Khashoggi vermoordde, en India, dat vorig jaar Hardeep Singh Nijjar vermoordde, een Sikh politieke dissident en separatist die in Canada woont, hebben al veel meer opvallende zaken op hun geweten.
Tijdens een hoorzitting van het Amerikaanse Congres over transnationale onderdrukking die eerder dit jaar werd gehouden naar aanleiding van de moord op Nijjar, onderstreepte John Sifton van Human Rights Watch het chilling effect dat dergelijke buitenlandse regeringen hebben op legitieme kritiek en daaruit voortvloeiende hervormingen:
“Transnationale repressie leidt tot zelfcensuur. Zelfs als sommige verslaggevers en mensenrechtenactivisten hun werk voortzetten, kunnen anderen zich dat niet veroorloven. Het gevolg is dat bedoeld onderzoek en rapportage over de mensenrechten van een regering niet plaatsvinden.”
Het Drop Site rapport vertelt:
“Ondanks de bezwaren van sommige leden van het Congres over de toenemende onderdrukking en het vervalsen van de verkiezingen in februari, is de VS de door militairen gesteunde Pakistaanse regering blijven omhelzen.”
De omhelzing omvat blijkbaar een gepland hulppakket van $101 miljoen en een IMF-lening voor Pakistaanse wapens aan Oekraïne.
Drop Site gaat verder:
“Een woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken zei dat ze geen publiekelijk commentaar konden geven op individuele gevallen waarbij particuliere burgers of ingezetenen betrokken waren, maar voegde eraan toe: 'het ministerie neemt beschuldigingen van misbruik of mishandeling van Amerikaanse burgers, permanente ingezetenen en internationale bezoekers door buitenlandse entiteiten zeer serieus. We werken nauw samen met andere federale, staats- en lokale autoriteiten om lokale gemeenschappen te betrekken bij hun zorgen, en moedigen personen met zorgen over de veiligheid of beveiliging altijd aan om deze te melden bij de wetshandhaving."”
Hoe schijnheilig is dat?
Raymond Ibrahim, auteur van Defenders of the West, Sword and Scimitar, Crucified Again, en The Al Qaeda Reader, is de gewaardeerde Senior Shillman-medewerker aan het Gatestone Institute en de Judith Rosen Friedman-medewerker aan het Middle East Forum.
Vertaling door W.J. Jongman en H. Sleijster
© 2024 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute.