Leven en dood

Door Tom Gilbreath 3 november 2024

Abortus is een cruciaal onderwerp, maar ook moeilijk en ongemakkelijk. Het woord zelf voelt een beetje misselijkmakend aan. De meeste mensen die een abortus hebben ondergaan herinneren het zich als een hartverscheurende beslissing. Voor velen brengt de herinnering gevoelens van trauma terug die, vaag of expliciet, gericht zijn op de bezorgdheid dat ze hebben deelgenomen aan het nemen van een menselijk leven.

Als jij dat bent, laat dit artikel dan alsjeblieft geen oude pijn vernieuwen. Jezus vergeeft, en Hij vergeeft volledig. In Hem kun je vinden wat Hij in Matteüs 11:29 “rust voor je ziel” noemt.

Desalniettemin is het belangrijk dat we abortus als een morele kwestie zien. Onze samenleving heeft er politiek van gemaakt, maar het gaat in werkelijkheid over goed en kwaad. De afschuwelijke waarheid is dat abortus menselijk leven doodt. Het is afschuwelijk omdat er sinds Roe v Wade in 1973 meer dan 63 miljoen abortussen zijn uitgevoerd in de Verenigde Staten. Denk eens aan de grootste steden van Amerika - New York, Los Angeles, Chicago, Houston en de rest. Tel de bevolking van de 20 grootste steden in de VS bij elkaar op en je komt nog steeds niet in de buurt van het aantal abortussen sinds '73. Om in de buurt van dat aantal te komen, moet je alle mensen in die grote steden bij elkaar optellen... en dan het aantal verdubbelen.

Als natie hebben we dan veel bloed aan onze handen.

Voorstanders van abortus noemen het vaak een keuze. Maar alle beslissingen zijn keuzes - inclusief morele beslissingen. Sommigen gebruiken de term “reproductieve rechten”. Maar dit is geen algemene discussie over geboortebeperking. We hebben het specifiek over abortus - een keuze om een ander menselijk wezen een gewelddadige dood op te leggen.

Is de foetus werkelijk een menselijk wezen? Het is duidelijk dat er een soort nieuwe entiteit ontstaat bij de conceptie. Deze nieuwe entiteit is afhankelijk van de moeder, maar het is geen deel van haar. Het is niet zoals haar blindedarm of haar duim. Het gemiddelde volwassen menselijk lichaam bevat 37 biljoen cellen. Bijna allemaal dragen ze het unieke DNA van dat individu. Maar deze nieuwe entiteit heeft zijn eigen cellen, elk met zijn eigen DNA - anders dan dat van de moeder. De moeder draagt het kind, maar het kind maakt geen deel uit van het lichaam van de moeder. Vijf tot zes weken na de conceptie heeft het zijn eigen kloppende hart.

Is de entiteit die bij de conceptie wordt gecreëerd menselijk? Als je denkt van niet, vraag jezelf dan af: “Wat voor soort is het?”. Heb je ooit iemand horen beweren dat de ongeboren mens een andere soort is dan de mens? Mensen hebben verschillende ontwikkelingsstadia, zoals baby's en adolescenten. Maar de zuigeling en de adolescent zijn niet minder menselijk vanwege de fase van hun ontwikkeling. Ook de foetus is niet minder dan menselijk.

Leeft de foetus? Zijn cellen vermenigvuldigen zich. Hij metaboliseert. Wie kan serieus beweren dat de entiteit in de baarmoeder niet menselijk is of niet leeft? Het is duidelijk beide.

Tony Dungy was een Super Bowl winnende NFL coach en is tegenwoordig analist voor NBC Sports. Hij en zijn vrouw hebben 8 kinderen geadopteerd. “Als ik naar die kinderen kijk,” zei hij, ”dan zie ik geen 8 keuzes, het spijt me. Dat zijn 8 levens.”

Keer op keer verwijst de Bijbel naar de ongeborenen als individuen die door God gekend en bemind worden. Psalmen 139:13-14 (ESV) zegt: “U hebt mijn binnenste gevormd; U hebt mij in de schoot van mijn moeder aan elkaar gebreid.” Jesaja 44:24 zegt dat God “...u gevormd heeft vanaf de baarmoeder”. Wie heeft Hij gevormd? Een echt iemand. Jij!

Raak niet verstrikt in de politiek van abortus. Behandel iedereen met liefde en respect. Dat geldt ook voor voorstanders van abortus, maar ook voor mensen die nog in de baarmoeder zitten.

Bron: Hal Lindsey