Het leger van Israël is niet veranderd. De aard van de oorlog is veranderd.

De Israëlisch-Amerikaanse technologiedeskundige Hillel Fuld biedt inzicht in de redenen waarom de oorlog tussen Israël en Hamas zo lang heeft geduurd - en ongekend is.

16 APR 2024

Hillel Fuld is een Amerikaans-Israëlische technologiedeskundige die onlangs enkele vooruitziende inzichten verschafte over de aard van de oorlog tussen Israël en Hamas. Hij schreef:

Een van de dingen die me het meest heeft gestoord aan deze oorlog is het feit dat we er zo lang over doen om Hamas uit te roeien.

Na alle oorlogen die we wonnen tegen meerdere legers, waarvan sommige slechts enkele dagen duurden, hoe komt het dat we al zoveel maanden bezig zijn met een oorlog tegen een terroristische organisatie en niet eens een leger?

Verliest de IDF zijn voorsprong? Is dat al gebeurd? Is de oude, sterke, moedige IDF verleden tijd?

Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar deze kwestie houdt me al maanden bezig.

Laten we erover praten.

Als je te lui bent om verder te lezen, zal ik je de clou geven. Nee. De IDF is niet zwakker. De IDF is nu oneindig veel sterker dan ooit tevoren.

Hoe verklaar ik dan dat we al zes maanden bezig zijn met deze oorlog en dat het einde nog niet in zicht is?

Het antwoord is simpel. De IDF is niet veranderd, de aard van de oorlog is veranderd.

Let op mijn woorden. Niet alleen zal Israël deze oorlog winnen, maar Israël is zich op dit moment aan het vestigen als de wereldwijde autoriteit op het gebied van stedelijke oorlogvoering. Alle landen zullen zich in de toekomst tot Israël wenden om te leren hoe ze oorlog moeten voeren in de 21e eeuw.

Waarom duurt het dan zo lang?

Nou, om een heleboel redenen.

Laten we beginnen met de vijand.

Oorlogen hebben regels. Rules of engagement. Bepaalde dingen kunnen niet gedaan worden in een oorlog. Er zijn oorlogsmisdaden. Als twee partijen in een oorlog volgens dezelfde regels spelen, kan er een duidelijke winnaar en een duidelijke verliezer zijn. De overwinning is duidelijk gedefinieerd.

Maar niet in deze oorlog.

Onze vijand in deze oorlog heeft geen beperkingen of richtlijnen. Er is niets dat ze niet kunnen, niet willen en niet gedaan hebben.

Ik hoef je dit niet te vertellen. Je hebt erover gelezen.

• Onschuldige vrouwen en kinderen als schild gebruiken als ze IDF-soldaten aanvallen?


• Bases opzetten in een ziekenhuis?


• Aanvallen vanuit kinderdagverblijven?


• Wapens en munitie verstoppen in kinderkamers?

Zo zijn ze.

Aan onze kant? Wij zijn niet zo:

• Menselijke schilden negeren en toch aanvallen.


• Het ziekenhuis platgooien dat de terroristische basis herbergt.


• Kinderdagverblijven bombarderen van waaruit onze vijanden aanvallen


• Kinderkamers vernietigen omdat daar wapens en munitie liggen opgeslagen.

Dus zie je, wij spelen schaak en zij spelen basketbal.

Zij hebben hun eigen regels en wij spelen niet volgens hun regels spelen. Maar ze spelen zeker niet volgens de onze.

Maar dat is nog maar het begin.

Wat had elke oorlog ooit gemeen dat deze oorlog niet heeft?

Ze werden allemaal bovengronds gevoerd. Je weet wel, zoals een slagveld.

Deze niet.

Er is nog nooit een oorlog geweest die hoofdzakelijk onder de grond werd uitgevochten.

Ik weet niet of iemand van ons de complexiteit hier begrijpt.

Een vriend die in Gaza vecht vertelde me dat hij geen 10 stappen kan zetten zonder op een opening naar een terreurtunnel te stappen. Ze creëerden een ondergronds systeem dat groter is dan de Londense metro.

Voeg daaraan toe dat Hamas tientallen jaren de tijd had om zich voor te bereiden op de grondinvasie van Israël. Ze zetten vallen in tunnels, maakten uitgebreide schuilplaatsen en nog veel meer. Ze hadden alle tijd en geld van de wereld om te zorgen voor een maximaal aantal aan IDF-slachtoffers.

Maar daar eindigt het niet. Komt zelfs niet in de buurt.

Nogmaals, stel je het slagveld van de oude school voor. Of als je naar modernere oorlogen wilt kijken: er zijn tanks, artillerie, infanterie en luchtmacht, allemaal met een duidelijk doel en een duidelijke missie.

Vergeet dat allemaal.

Er is geen slagveld. Er is geen duidelijk doelwit. Er is een duidelijke missie, maar totaal onduidelijk hoe deze missie moet worden voltooid, omdat er op elke hoek verrassingen op de soldaten wachten.

De scheiding tussen burgergebouwen en militaire structuren bestaat niet. Het slagveld is hier een van de dichtstbevolkte gebieden ter wereld en dat is het beste wapen van Hamas, haar eigen mensen.

Nogmaals, we spelen schaak, waarbij het doel van het spel is om zo min mogelijk burgerslachtoffers te maken en zo veel mogelijk terroristen uit te schakelen. Zij spelen basketbal waarbij het doel van het spel is om het aantal burgerdoden te maximaliseren en zo de wereld onder druk te zetten om Israël te laten terugtrekken en de oorlog te beëindigen.

IDF-soldaten in Gaza worden geconfronteerd met een ongekende complexiteit die nog nooit is vertoond in de geschiedenis van oorlogen.

Denk er maar eens over na.

Ze kunnen geen centimeter lopen zonder de dreiging van een aanval.

Ze kunnen van bovenaf worden aangevallen met een RPG of een sluipschutter. Ze kunnen van onderaf aangevallen worden met granaten en automatische wapens. Ze kunnen worden aangevallen met antitank- en antivliegtuigraketten vanuit gebouwen. Ze kunnen aangevallen worden door in een bouwsel met boobytraps te lopen. En vergeet niet dat ze niet zomaar lukraak kunnen schieten om het gebied te ontruimen voordat ze naar binnen gaan. Er kunnen daar burgers zijn.

Bovendien maakt Hamas zich geen enkele zorg over het verlies van mensen. Ze gedijen erop omdat elke dode als onschuldig wordt voorgesteld, een leugen die de wereld volledig heeft overgenomen en gebruikt om Israël onder druk te zetten. Dus Israël wil zo min mogelijk doden. Hamas wil maximale doden. Schaken en basketbal.

Wij definiëren overwinning ook als het terugkrijgen van onze gijzelaars en het uitschakelen van Hamas. Zij definiëren overwinning als letterlijk iets anders. Als er ook maar één Hamas-terrorist in leven blijft, hebben zij deze oorlog gewonnen. In feite, op een zieke en verwrongen manier, denkt hun leiderschap al dat ze de oorlog gewonnen hebben door het feit dat Israël nog steeds vecht.

En tot slot, laten we het hebben over technologie.

De hoeveelheid technologie die voor het eerst in de geschiedenis in deze oorlog wordt gebruikt, is echt krankzinnig. Dat vereist een leercurve.

Neem bijvoorbeeld drones.

Drones hebben het potentieel om het spel te veranderen.

Ze kunnen in krappe ruimtes komen. Ze kunnen terroristen opsporen op plekken waar mensen dat niet kunnen. Ze kunnen de IDF een vogelperspectief van een gebied geven. Drones zijn een no brainer in een oorlog als deze. Het enige probleem is dat niemand weet hoe je de effectiviteit van drones kunt maximaliseren zonder training.

Er zijn eindeloos veel soorten drones.

Er zijn kleine consumentendrones ter grootte van een insect. Dan zijn er grotere consumentendrones die GPS gebruiken om stabiel te blijven. Nou, dat kan niet werken. Dus moeten we de GPS-chip uit alle drones verwijderen. Anders vormen ze een bedreiging en kunnen ze tegen ons gebruikt worden.

Dan zijn er grotere drones die gewicht kunnen dragen. Dan zijn er FPV drones die in veel krappere ruimtes kunnen vliegen, maar meer training vereisen. Dan zijn er commerciële drones. Thermische drones. Lange afstand drones. En de lijst gaat maar door.

En dat zijn alleen nog maar drones.

Hoe zit het met robotica? Robotica wordt ook op grote schaal gebruikt in deze oorlog. Dan is er nog de eindeloze vision-technologie, waarvan sommige zijn ontwikkeld door Israëlische startups. Er is technologie die door muren kan kijken. Er is technologie die om hoeken kan kijken.

Dit alles vereist training.

Laten we dit even samenvatten.

We hebben een oorlog tussen twee partijen die een totaal verschillend spel spelen met verschillende regels en verschillende definities van wat een overwinning is.

Je hebt één kant die geen beperkingen kent en zich niet moreel hoeft te gedragen. Je hebt de andere kant die aan een hogere morele standaard wordt gehouden dan wie dan ook, en één klein foutje kan een internationale crisis veroorzaken.

Je hebt één kant die burgerdoden tot een minimum wil beperken en één kant die er alles aan zal doen om deze te maximaliseren. Je hebt een kant die zich gedraagt als kakkerlakken en zich verstoppen in elke hoek en onder elke rots en je hebt een andere kant die geavanceerde technologie moet gebruiken om de insecten te doden.

Hier komt het op neer.

Wat de IDF in deze oorlog heeft bereikt is niet alleen ongelooflijk, het is historisch ongekend. Op dit moment beweert iedereen ten onrechte dat Israël genocide pleegt of lukraak doodt, maar als deze oorlog voorbij is en de echte cijfers bekend zijn, zal de wereld in opperste shock zijn over hoe Israël deze oorlog won met historisch lage aantallen slachtoffers aan hun kant en de totale vernietiging van een terroristische organisatie die tientallen jaren de tijd had om zich op de oorlog voor te bereiden.

De weinige militaire strategen die deze oorlog al aan het analyseren zijn, hebben duidelijk gezegd dat wat Israël nu in Gaza doet op het randje van miraculeus is en nog nooit eerder is gedaan.

Als je een duidelijk beeld wilt krijgen van hoe complex deze oorlog is en hoe geraffineerd de IDF is, denk dan eens aan alle moordaanslagen die Israël heeft gepleegd, of kijk eens naar de laatste aanslag die in Syrië is gepleegd.

Er is nog niet genoeg gezegd over deze moordaanslag.

Je moet niet vergeten dat dit een hooggeplaatste en topgeheime ontmoeting was tussen de hoogste Iraanse functionaris buiten Iran, samen met zijn plaatsvervanger en meerdere andere hooggeplaatste terroristen uit Iran en de Islamitische Jihad.

Vergeet niet dat dit niet de eerste moordaanslag van Israël was. We doen dit al tientallen jaren. De wereld erkent Israëls superieure inlichtingencapaciteiten. Deze functionarissen herkenden duidelijk de dreiging om door Israël vermoord te worden en namen dienovereenkomstig maatregelen.

Niemand wist van deze bijeenkomst. De bijeenkomst werd opzettelijk gehouden in een zeer gevoelig en explosief (ik geef mezelf tien punten voor die woordspeling) gebied met verschillende overheidsgebouwen eromheen, waaronder het Iraanse consulaat en het Canadese. Dat was geen toeval.

En toch was Israël op de een of andere manier in staat, en ik begrijp werkelijk niet hoe, om de informatie te krijgen over wie er op de bijeenkomst aanwezig was en waar die werd gehouden. Ze waren in staat om in Israël op te stijgen, in vijandelijk luchtruim te vliegen zonder ontdekt te worden en dan een precisieaanval uit te voeren die iedereen in de zaal uitschakelde en nul schade veroorzaakte aan de regeringsgebouwen (als de ambassade) in de buurt.

We lezen over dit nieuws en scrollen dan verder. Weinig mensen begrijpen hoe complex deze missie was en hoe wonderbaarlijk het is dat het een perfect succes was. We vinden het nu vanzelfsprekend, maar militaire strategen zullen deze gebeurtenis nog decennia lang onderwijzen en analyseren.

Dus nee, de IDF is niet zwakker dan in het verleden. De IDF leert al doende hoe ze een oorlog moet voeren die bijna onmogelijk te winnen is, slaagt daarin en behoudt een historisch laag aantal slachtoffers aan haar kant. Er is geen land of leger dat Israël kan leren hoe het deze oorlog moet winnen. Het is nog nooit eerder gedaan.

Israël is niet zwakker. De aard van oorlog is drastisch veranderd en Israël schrijft de regels in real time terwijl het ongekende druk van alle kanten weerstaat. Militaire druk. Politieke druk. Diplomatieke druk.

En dan heb ik het nog niet eens gehad over Hezbollah aan Israëls noordgrens.

Het is een nieuwe wereld en Israël past zich daar in realtime aan aan.

De uitspraak dat Israël het sterkste en meest morele leger ter wereld is, is nog nooit zo waar geweest als vandaag.

Bron: Israel's army has not changed. The nature of war has changed.