www.wimjongman.nl
DE SAMENLEVING WORDT KLAARGESTOOMD OM HET BEESTENSYSTEEM TE OMARMEN, RECHT ONDER DE NEUS VAN EEN SLAPENDE KERK...ARTIKEL 37, Het ontsporen van de moderne geïnstitutionaliseerde religie
Maart 31, 2024 door SkyWatch Editor
Zonder echte vrucht is de kerk niet meer dan een sociale club / Afbeelding van Jan Alexander op Pixabay (bewerkt).
Inleiding - Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10
Deel 11 - Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel 18 - Deel 19 - Deel 20
Deel 21 - Deel 22 - Deel 23 - Deel 24 - Deel 25 - Deel 26 - Deel 27 - Deel 28 - Deel 29 - Deel 30
Deel 31 - Deel 32 - Deel 33 - Deel 34 - Deel 35 - Deel 36
Neem even de tijd om te kijken welke ontsporingen de studie in ons vorige artikel behandelde over wat wij geloven als het volk van God: Theologisch gezien is de ontkenning van de goddelijkheid van Christus een terugkeer naar het arianisme, het geloof dat Jezus "door God geschapen" was, wat natuurlijk ontkent dat Hij God "is." Deze ketterij stierf grotendeels uit in de vierde eeuw na het Concilie van Constantinopel in 381, toen de Cappadocische Vaders - Basil van Caesarea, Gregorius van Nazianus en Gregorius van Nyssa- op briljante wijze Arius' anderszins ongegronde "theologie" het zwijgen oplegden. Volgens dit onderzoek is het arianisme nu het standpunt van 65 procent van alle evangelische gelovigen! Ondertussen doet het aantal mensen dat in hun hart accepteert dat het werk van Christus aan het kruis voor "vermakelijke" aanbidding of "materiële zegeningen" was, deze auteurs kokhalzen. Zelfs het aloude "ze bedoelen het goed" antwoord kan hier niet worden gegeven. Er is gewoon geen excuus om welk deel van de verlossingsmissie van onze Heiland dan ook te vermengen met popcultuur. Aan de andere kant gelooft bijna de helft van ons dat mensen van nature goed te zijn, dus wie moet er eigenlijk gered worden? We kunnen gewoon onszelf redden (vergeef ons sarcasme...). Of misschien kan die Heilige Geest - die ons blijkbaar vertelt om handelingen te verrichten die volgens de genoemde statistieken in tegenspraak zijn met Zijn eigen Woord - ons leiden naar die andere wereldreligie die Hij ook accepteert. Misschien heeft die religie wel een messias in zich die ons kan helpen - aangezien een derde van ons niet eens gelooft dat Jezus God is! Zie je op welk een glibberig pad de moderne religie zich bevindt? Hoe verder we afdrijven van de Bijbelse waarheid, hoe grilliger en onvergeeflijker de theologische speculaties worden die daaruit voortvloeien.
Dit is de samenvatting van ons moderne "christendom", mensen. Het is wat een journalist noemt "zelfgebouwd, buffet-achtig geloof...[waarin] de verwesterde, New-Age nakomelingen van Oosterse pantheïsmen" zich comfortabel mee kunnen voelen.[1] En misschien is dit wel de reden waarom, wanneer Christenen een twijfelcrisis ervaren in hun geloof in God, een "pastor of geestelijk leider" slechts 18 procent van de tijd de persoon is bij wie ze hulp zouden zoeken.[2]
Zonder echte vrucht is de kerk niet meer dan een sociale club. Wat ooit gezamenlijke doelen waren van heiligheid, godsvrucht, heiliging en het zoeken naar de aanwezigheid van God, is vervangen door ingestudeerd amusement en productiespektakels. Sommige van deze plaatsen van "aanbidding" zijn zo ver gegaan dat (naar onze mening), als Jezus in deze gebouwen zou verschijnen, Hij de tafels omver zou werpen en ze zou ontruimen: "En [Hij] zeide tot hen: Er staat geschreven: Mijn huis zal genaamd worden het huis des gebeds; maar gij hebt het gemaakt tot een hol van dieven" (Matteüs 21:13). Deze auteurs vragen zich af wat Jezus zou denken van sommige kerken die - na het betalen van opgeblazen salarissen aan predikanten en personeel, het dekken van administratieve kosten, het installeren van opzichtige facilitaire upgrades en voorzieningen (zoals espressokraampjes en cadeauwinkels), en het opzetten van opzichtige "aanbiddingsconcert"-diensten - minder dan 5 procent van hun enorme, megakerkelijke budget besteden aan het soort liefdadigheidsinspanningen waar Jezus voor pleitte (het voeden van de armen, het zorgen voor weduwen en wezen, etc.).[3].
Het is verbazingwekkend dat de gerespecteerde organisatie Charity Navigator in hun "Financial Efficiency Performance Metrics" analyse stelt dat zeven van de tien door hen beoordeelde liefdadigheidsinstellingen (waarvan de meeste seculier zijn) "minstens" driekwart van al hun verzamelde geld geven aan diegenen die ze willen helpen. In een iets minder indrukwekkende statistiek, zullen negen van de tien "minstens 65%" van al hun inkomsten besteden aan het helpen van de behoeftigen in het gebied van hun overtuiging.
Volg je ons tot nu toe? Dit betekent dat slechts één op de tien genoemde liefdadigheidsinstellingen in dit land buiten de kerk abominabel zou presteren om minder dan 65 procent van hun budget te doneren aan de programma's die ze ontworpen hebben om anderen enige vorm van hulp te bieden.
Charity Navigator zegt verder "Wij geloven dat degenen die minder dan een derde van hun budget [dat is 33,3 procent in totaal] uitgeven aan programmakosten simpelweg niet voldoen aan hun missies. Goede doelen die zo'n grove inefficiëntie laten zien, krijgen 0 punten en 0 sterren."[4]
Laten we deze uitsplitsing nog eens bekijken:
1. Het fundament van de hedendaagse Noord-Amerikaanse kerk beweert door de aard van de opdrachten van ons Opperhoofd, Jezus Christus, dat liefdadigheid centraal staat in alles wat we doen. We bestaan om "meer op Jezus te lijken", die meer dan enig ander religieus figuur in de wereldgeschiedenis voorstander was van hulpverlening en humanitaire doelen, en om precies dit werk te doen waarvan Hij zou willen dat we het in Zijn naam deden. Daarom beloven we de wereld, zowel verbaal als door onze affiliatie, om liefdadigheid prioriteit te geven boven elke andere entiteit of organisatie.
2. Slechts één op de tien niet-kerkelijke liefdadigheidsinstellingen in ons land durft het aan om minder dan 65 procent van hun budget uit te geven om hun noodhulp-, hulpverlenings- of humanitaire doelen te bereiken. Alles minder dan dat zou hen in de minderheid plaatsen van beschamend onsuccesvolle organisaties en zou elke kans die ze hadden op een reputatie van betrouwbare omgang met het geld van een donateur volledig vernietigen. Maar de echte dolk in dit plaatje zijn de liefdadigheidsinstellingen die het lef hebben om minder dan 33,3 procent van hun budget aan hun begunstigden te geven. Tsk-tsk. Ze krijgen een nul-ster. Hun beloften aan de wereld zijn eigenlijk waardeloos.
3. Noord-Amerikaanse kerken maken zich vaak schuldig aan het geven van minder dan 5 procent.
Reken maar uit. Dat is meer dan alleen vernederend. Het is ronduit schandalig dat op sommige van onze rijkste kerken (waarvan de wereld verwacht dat het "Jezus Christus' Hulporganisaties" zijn) niet of nauwelijks gerekend kan worden als het gaat om hulp aan de armen. We laten zien hoeveel we om de behoeftigen en de zieken geven door confettikanonnen en brandvertragende gordijnen op onze podia te hangen voor de wekelijkse uitvoeringen van de eredienst. Deze auteurs geloven oprecht dat de Heer ooit een antwoord zal eisen over wie datzelfde geld zou hebben gebruikt om voedsel op tafels overzee te zetten.
Maar niet alleen falen kerken jammerlijk in hun medeleven met de behoeftigen, zoals Christus opdroeg. Theologisch lijkt er ook een gebrek aan overtuiging te zijn, nu predikanten overal zelfhulp en zelfverbetering prediken in plaats van de fundamentele (maar wereldveranderende) doctrines van de apostelen. Kerken zijn meer bezig met promotie en reclame dan met het onderwijzen van de Schrift en het maken van discipelen. De houding van het bedrijf klinkt: "Zolang onze bezoekersaantallen stijgen en onze offers goed zijn, moet dat betekenen dat God deze bediening, onze feel-good preken en onze mistmachine aanbiddingsproducties goedkeurt. Het onderwijzen van een diepgaande, theologisch gefundeerde boodschap is leuk, maar het zou de hoofden van onze gemeente te boven gaan, dus laten we dat over aan de seminaries. Zonde is ingewikkeld. Onze taak hier is alleen om de mensen te laten weten dat Jezus kwam zodat we liefde en vreugde vollediger en leven in overvloed kunnen ervaren."
In eerste instantie klinkt deze benadering van bediening niet al te aanstootgevend, maar als het een landelijk patroon wordt voor alle westerse kerken (en dat is het volgens ons), wordt de studie van verlossing en van Christus vervuild met het onderliggende - maar verreikende en cultureel invloedrijke - concept dat Jezus kwam om onze kussens op te leuken en onze bankrekeningen te spekken als we ons gedragen. Het is weer een nieuw tijdperk van het welvaartsevangelie, wachtend om een eigen etiket te krijgen wanneer "Progressief Christendom" oud wordt.
En wat gebeurt er als theologisch gezond bijbels onderwijs uit de kerk verdampt?
We belanden op een dag waarop slechts 17 procent van de christenen een "bijbels wereldbeeld" heeft.
En wat gebeurt er dan?
Dan gebeuren er dingen zoals deze: In september 2019 schoof de United Presbyterian Church of Binghamton in Binghamton, New York, tijdens het gevierde Luma Festival haar communietafel aan de kant en zette er het afgodsbeeld van de Slavische god Svetovid voor in de plaats. Svetovid stond bekend als de heidense god van de vier windstreken en als de god van vruchtbaarheid, oorlog en, van alles wat, waarzeggerij (een vorm van hekserij die meerdere malen in de Bijbel wordt verboden). Svetovid had om te beginnen al niets te zoeken in een christelijke kerk, maar om het sacramentsgereedschap van Christus, "doe dit ter gedachtenis aan mij", aan de kant te schuiven en de god tot middelpunt te maken in het huis van de Here Jezus, is onbegrijpelijk godslasterlijk. Het leiderschap van deze gemeente wist heel goed dat een deel van de mensen die vanaf de straat naar binnen waren getrokken om alleen maar het kleurrijke lichtspel te zien, niet voldoende onderwijs of achtergrond zouden hebben om te weten hoe antichristelijk het is om een heidens afgodsbeeld in Gods heilige plaats te brengen. Velen namen waarschijnlijk aan dat Svetovid deel uitmaakte van een of ander "christelijk pantheon" of dat dit spektakel gewoon was "hoe christenen kerk vieren", wat een schandalig schandalige verkeerde voorstelling van en aanval op onze belangrijkste doctrines en geloofsbelijdenissen is.
Later, toen een moedige journalist de leiding van de kerk in het nauw dreef met een theologisch gefundeerd argument waarom God zoiets zou verbieden in Zijn huis,[5] was hun antwoord diep progressief en overladen met New Age-isme. Het antwoord was lang, breedsprakig en wikkelde onbijbelse retoriek rond een argument dat gebaseerd was op (op zijn best) menselijke redenering en logica; maar, om het samen te vatten, hun conclusie was dat ofwel: a) Svetovid is op geen enkele manier heilig of gerelateerd aan Gods genade, waardoor het afgodsbeeld alleen een seculiere en artistieke (in tegenstelling tot spirituele) zorg is; of b) Svetovid is heilig, in welk geval hij zo is als onder de genade van God, die de mensheid het vermogen schenkt om zulke werken van schoonheid te creëren.[6] Op geen enkel moment werd de bijbelse uitdaging van de journalist weerlegd door het bijbelse weerwoord van de kerkleiding. Integendeel, de mensen die verantwoordelijk waren voor het oprichten van dat afgodsbeeld in Gods huis citeerden niet één vers - niet één! (Het enige vers dat ze aanhaalden had helemaal niets te maken met afgoderij).
Raad eens wie hier allemaal op reageerden? Behalve de journalist, postten een paar mensen op hun sociale media. Binnen twee of drie dagen na de eerste uitbraak van het verhaal gaf niemand er nog iets om. We zijn "gewend" aan dit soort "christendom".
Zo gewend zelfs dat niemand zich er een paar jaar geleden iets van aantrok toen die hele "paaldansen voor Jezus"-trend even terrein won. Omdat niemand meer de context van de Schrift uitlegt in de kerk, hebben we nu vrouwen die Psalm 149:3 - "Laat hen zijn naam loven in de dans...[en] met de timbel en harp"- gebruiken als "bijbelse goedkeuring" voor "onze tempels [lichamen]" om "zonder zonde te draaien" met "bewegingen die ooit bedoeld waren voor strippers". Toen ABC News het verhaal versloeg in een artikel met de titel "Hallelujah! Christians Pole Dance for Jesus in Texas," werd gemeld dat de striptease-for-Jesus routine een "gelegenheid" is voor dansers "om God te aanbidden en hun geloof te beoefenen. De studenten dansen op hedendaagse christelijke muziek. Een deel van de discussie introduceerde het idee dat getrouwde koppels binnen de kerk dichter bij elkaar gebracht zouden kunnen worden met dit soort opwinding, hoewel niemand wees op het voor de hand liggende neveneffect - dat een groep mensen van dezelfde kerk die samenkomen om te paaldansen ook zou kunnen leiden tot talloze huwelijksproblemen. Toen ik een pastoraal leider in de buurt van een christelijke paaldansstudio vroeg of hij het een goed idee vond, antwoordde hij ontkennend (godzijdank, een kerkleider met hersens!). Hij zei dat, ongeacht of de kleren niet uit gingen, de dans zelf geassocieerd werd met schandalige dingen. Hij stelde voor dat de vrouwen in plaats daarvan yoga zouden doen (ughhh, zo dichtbij, toen verpestte hij het...). Aan de andere kant zag deze pastor een positief punt: Als mensen tot het christendom konden worden aangetrokken door deze vrouwen om palen te zien dansen, zou dat goed zijn. (Want weet je, "paal-dans-ianiteit" is een beetje wat Jezus wil dat we de verlorenen binnenhalen, toch? [Het antwoord daarop is trouwens een hartgrondig nee, voor alle duidelijkheid, al is het zielig dat dat nog even verduidelijkt moet worden]. Dit specifieke artikel gaf een opsomming van andere reguliere kerken in de VS waar volgelingen van Christus soortgelijke lofprijzing en aanbidding konden ervaren door middel van "sexy workout classes", waaronder buikdansen in een Presbyteriaanse kerk in Virginia.[7]
Vreemd genoeg, toen de rage (vertaling: "gekte") eenmaal wortel had geschoten bij de vrouwen, zoals een verhaal meldt, begonnen de mannen binnen te druppelen: "Wat ooit werd gezien als een smerige praktijk wint nu aan kracht als een manier voor sommige vrouwen - en ook mannen - om dichter bij God te komen." Video's van zowel mannen als vrouwen die sexy zijn voor hun Verlosser werden online gezet waar iedereen bij kon. Een trotse mannelijke danser, die later een instructeur van deze kunst werd, schept op: "Ik ben een zeer diep spirituele volgeling van Christus."[8]
Als het verzamelen van een groep vrouwen om een stripevenement te simuleren als een vorm van lofprijzing en aanbidding niet genoeg is, dan is het binnenhalen van mannen om met hen mee te doen de natuurlijke volgende stap. Deze auteurs hopen dat een of ander christelijk huwelijk onbedoeld en gelukkig gezegend is, want dit onnozele gewauwel is eerder een recept voor een plaag van nachtelijke ontrouw die door de gemeenten raast. (Een bijproduct van deze activiteit is dat pas vrijgezelle vrouwen in financiële moeilijkheden een beroepsopleiding krijgen voor een carrière in de exotische dans, met dank aan hun plaatselijke kerk!) Dat is natuurlijk nog afgezien van hoe godslasterlijk deze "oefening" om te beginnen is.
VOLGENDE: Heidendom in onze moderne kerken
Eindnoten
[1] Stonestreet, John and Shane Morris, “Self-Constructed, Build-a-Bear, Buffet-Style Christianity Is No Christianity At All,” September 14, 2020, Breakpoint , last accessed October 29, 2020, https://www.breakpoint.org/self-constructed-build-a-bear-buffet-style-christianity-is-no-christianity-at-all/ .
[2] “Two-Thirds of Christians Face Doubt,” July 25, 2017, Barna, last accessed October 29, 2020, https://www.barna.com/research/two-thirds-christians-face-doubt/.
[3] “2013 Church Budget Allocations, Learning Priorities, and Quarterly Financial Trends,” Evangelical Christian Credit Union (ECCU),
https://www.eccu.org/resources/advisorypanel/2013/surveyreports20; preserved by The Wayback Machine Internet Archive, last accessed September 27, 2019,
http://web.archive.org/web/20141019033209/https://www.eccu.org/resources/advisorypanel/2013/
surveyreports20.
[4] “Financial Score Conversions and Tables,” Charity Navigator, last accessed September 27, 2019, https://www.charitynavigator.org/index.cfm?bay=content.view&cpid=48 ; emphasis added.
[5] Aden, Josiah, “New York Presbyterian Church Hosts Pagan Deity,” September 12, 2019, Juicy Ecumenism , last accessed January 10, 2020, https://juicyecumenism.com/2019/09/12/binghamton-presbyterian-sviatovid/ .
[6] Kimberly Chastain, in an untitled, public response to Josiah Aden’s article over the United Presbyterian Church of Binghamton Facebook account on September 13, 2019, at 5:38 in the evening. Last accessed October 10, 2019, https://www.facebook.com/UPCBinghamton/posts/1387642211411481 .
[7] Sherisse Pham, “Hallelujah! Christians Pole Dance for Jesus in Texas,” March 22, 2011, ABC News , last accessed October 30, 2020, https://abcnews.go.com/US/hallelujah-christians-pole-dance-jesus-texas/story?id=13194891 .
[8] “‘Pole Dancing for Jesus’ Taking Off Among Churchgoing Women—and Men” September 15, 2011, Daily Mail , last accessed October 30, 2020, https://www.dailymail.co.uk/news/article-2037915/Pole-Dancing-Jesus-taking-churchgoing-women–MEN.html .