www.wimjongman.nl
KRUITVAT: HOE MODERNE OMSTANDIGHEDEN DE SAMENLEVING KLAARSTOMEN OM HET BEESTENSYSTEEM TE OMARMEN, RECHT ONDER DE NEUS VAN EEN SLAPENDE KERK...ARTIKEL 35, De vervalsing herkennen
26 maart 2024 door SkyWatch Editor
Pas als vals geld door een getraind oog wordt onderzocht, wordt het als frauduleus ontmaskerd.
Afbeelding via Unplash
Inleiding - Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10
Deel 11 - Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel 18 - Deel 19 - Deel 20
Deel 21 - Deel 22 - Deel 23 - Deel 24 - Deel 25 - Deel 26 - Deel 27 - Deel 28 - Deel 29 - Deel 30 - Deel 31 - Deel 32 - Deel 33 - Deel 34
Heb je ooit vals geld in handen gehad? Zo ja, dan weet je dat het er identiek uitziet als het echte geld. Het is pas wanneer het valse exemplaar wordt onderzocht door een getraind oog dat het als frauduleus wordt ontmaskerd. Niet zomaar elke Jane Doe bij de kassa van een supermarkt zal het weten als er een vals biljet haar kant op komt. Het moet nauwkeurig onderzocht worden en bepaalde tests doorstaan of niet doorstaan om te worden geïdentificeerd als vals geld. Hetzelfde principe is hier van toepassing: Het plan van de paus voor wereldeenheid ziet er voor het ongetrainde oog identiek uit als evangelie-koninkrijkswerk. Om het als vervalsing te kunnen herkennen, zou het onderzocht moeten worden en bepaalde Schrifttests moeten doorstaan of niet. Als dat gedaan is, faalt het doel van Franciscus elke keer en wordt het ontmaskerd als een frauduleus koninkrijkswerk... en net als Jane Doe, die zich pas later bij de bank realiseert dat ze opgelicht is, wanneer de Eén-Wereld-Orde van de Eindtijd officieel wordt ingehuldigd, zullen de mensen pas achteraf weten dat wat er als mooi en legitiem uitzag, een vervalsing was. In tegenstelling tot Jane Doe zullen we meer dan twintig dollar kwijt zijn...
Het probleem is dat christenen de Heer en Zijn Woord goed genoeg zouden moeten kennen om het plan van de paus te onderzoeken om het als frauduleus te ontmaskeren. Dat is het testmechanisme in dit geval.
Jezus zou niets liever willen dan dat Zijn volgelingen wakker worden en zich in Zijn naam spiritueel verenigen over de hele planeet, maar als het een oprechte, spirituele inspanning was, zouden wereldvrede en elk soort filantropisch/humanitair doel dat de paus in zijn brief opsomt, van nature toch voortkomen uit die beweging, omdat dat de ware betekenis is van de "universele broederlijke samenleving" die van nature opborrelt uit het liefhebben van onze Heiland. De enige reden waarom we zo'n behoefte hebben aan de welwillende tussenkomst die Franciscus noemde, is dat de machtigste en welvarendste christelijke kerk in het bekende universum momenteel haar eigen berg middelen gebruikt als matras waarop ze slaapt. Er kan geen koninkrijkswerk voor Christus worden gedaan als Zijn Bruid niet uit bed komt. Dus als een christelijke leider zo prominent als paus Franciscus opduikt en wijst op een politiek, aards koninkrijkswerk dat het ware evangelie vervalst, gaapt de slaperige bruid en zegt: "Gelukkig heeft iemand het door. Ziet er goed uit!" Een bruid die zo lui is, die nauwelijks haar lethargische hand in de lucht kan steken om een duim omhoog te geven voor een plan dat ze niet heeft geanalyseerd aan de hand van de waarschuwingen in de Schrift, heeft zichzelf erop ingesteld om haar Verloofde te bedriegen voor een andere man uit een ander koninkrijk. Ze heeft zichzelf klaargestoomd om de Hoer te zijn.
Het ergste is dit: Als we zo dicht bij deze realiteit zijn als Franciscus wil dat we zijn, dan is het einde heel dichtbij... en toch, tragisch genoeg, wanneer 's werelds meest invloedrijke Christen de kansel neemt om het systeem van de Antichrist in te luiden, halen Christenen overal hun schouders op en zeggen, "Oh... deed hij dat? Dat moet ik gemist hebben. Ach, terug naar Netflix."
We zijn zo dood van binnen. Zo ingeslapen. We zijn zo de kerk van Sardis...
[Ik ken jullie daden; jullie hebben de reputatie levend te zijn, maar jullie zijn dood. Wordt wakker! Versterk wat overblijft en op het punt staat te sterven, want ik heb uw daden onvoltooid gevonden... Maar als u niet wakker wordt, zal ik komen als een dief, en u zult niet weten hoe laat ik tot u kom. (Openbaring 3:1-3; NIV)
Maar waarom zou het eigenlijk een verrassing zijn dat de paus het Evangelie van Christus als platform zou gebruiken om het kwaad te promoten? Vorig jaar deed hij precies hetzelfde en wat het grootste nieuws in de geschiedenis had moeten zijn, was niet eens een stipje op iemands radar.
Het prijzen van de Pachamama: Een motie voor één wereldreligie
In oktober 2019, in de tuinen van het Vaticaan tijdens het feest van Sint Franciscus, zat de paus - zelf een van de meest prominente wereldleiders en rolmodellen van de christelijke kerk (zij het rooms-katholiek) - vooraan in het midden bij een ceremonie van afgoderij gewijd aan de Moeder-Natuur-achtige Inca-godin van de vruchtbaarheid, de aarde en de oogst, bekend als Pachamama. Foto's en video's[i] genomen op de site herdenken het hele boomplantritueel, van de vrouwen die op de grond liggen in aanbidding van de naakte, zwangere godin gemaakt van hout en omringd door fruitoffers en kaarsen, tot paus Franciscus die staat en zijn officiële zegening over het beeld uitspreekt.
Hoewel het grote publiek voorafgaand aan dit alles grotendeels onwetend was over de aardgodin en haar verleden, was er na de onomkeerbare roekeloze daad van de paus een eerste golf van online onderzoek die een verband legde met Pachamama's consistente, historische lust voor het bloed van kinderen. De Inca-ceremonie voor het offeren van kinderen stond bekend als het ritueel van Capacocha en de relatie met Pachamama is algemeen bekend. Een groeiend aantal gemummificeerde overblijfselen van adolescenten heeft, samen met oude culturele documentatie, geholpen om de leemtes over deze jonge slachtoffers op te vullen. Drie van deze kinderen - een jongen van zeven, een meisje van zes en een meisje van vijftien dat bekend staat als "het Meisje" (La Doncella) - zijn na vijfhonderd jaar zo goed bewaard gebleven dat het lijkt alsof ze gisteren zijn overleden. (Waarschuwing: De foto's die online staan kunnen voor sommige kijkers schokkend zijn.) Twee andere mummies, "Sarita" en "Juanita", zijn de attractie van Arequipa, Peru. In een wetenschappelijk artikel met collegiale toetsing wordt opgemerkt dat in Pachamama's ritueel van Capacocha, de "slachtoffers werden geselecteerd, in sociale status verheven, voorbereid op een pelgrimstocht op grote hoogte en gedood."[ii] De details over hoe de jongeren ter dood werden gebracht zijn verontrustend genoeg dat we niet verder op het onderwerp zullen ingaan, maar het volstaat te zeggen dat het geen snel of pijnloos proces was om een kind aan de godin te offeren. In feite hebben studies aangetoond dat deze nakomelingen maanden of jaren voor hun dood werden voorbereid, of, zoals het geval is met "de maagd", dat ze "in status [vanaf de geboorte] werden opgevoed, vermoedelijk met het uitdrukkelijke doel om van haar een geschikt offer te maken,"[iii] zodat ze ruim de tijd hadden om hun eigen einde te vrezen. Dit is natuurlijk een emotionele marteling bovenop de langzame, rituele mensenoffers.
Toen Paus Franciscus werd gevraagd waarom hij een aanbiddingsritueel van deze bloeddorstige, heidense afgod zou faciliteren, om vervolgens aan het eind deel te nemen aan zijn eigen gezaghebbende en voorbeeldstellende daad van aanbidding door de zegen over haar uit te spreken, kwamen sommigen in zijn verdediging door te zeggen dat het houten beeld niet Pachamama was, maar "Onze-Lieve-Vrouw van het Amazonegebied". Antropologen, zoals Steven Mosher van LifeSite News, namen het evenement in de Vaticaanse tuinen onder de loep en reageerden anders. Ze legden uit dat de beeltenis en andere afgodsbeelden zoals deze "werden aanbeden in de vruchtbaarheidscultussen van vele primitieve culturen over de hele wereld en nog steeds worden aanbeden in de uithoeken van het Amazonegebied". In zijn artikel met de titel "Zelfs Paus Franciscus kan niet ontkennen dat de Pachamama een heidense afgod is", legt Mosher verder uit dat de aard van deze culten inderdaad mensenoffers inhoudt als middel om aan de eisen van de godheden te voldoen, en dat, in het bijzonder in de "Zuid-Amerikaanse Pachamama cultus, kinderoffers werden gepleegd."[iv]
In de dagen na de gebeurtenis in het Vaticaan werd men zich bewust van dit verband en, niet onredelijk, vroegen sommigen zich af of de paus op het moment van het ritueel wist dat de godin die ze aanbaden zo'n beeld van het kwaad was, in tegenstelling tot een meer etnische voorstelling van Moeder Maria. En natuurlijk zou men kunnen aanvoeren dat het uiterst onwaarschijnlijk is dat van alle adviseurs en functionarissen van de paus er niet één zou hebben geweten wie of wat ze werkelijk aanbaden. (Zelfs als dat het geval zou zijn, is dat niveau van onwetendheid over heidense invloeden alarmerend, als je bedenkt hoeveel leiders op topniveau van de Rooms-Katholieke Kerk deze afgodsceremonie "onschuldig" moeten hebben goedgekeurd. Er moet toch minstens iemand in die kring zijn die voldoende theologie en haar zusterstudie, antropologie, heeft gestudeerd om er zeker van te zijn dat hun geliefde paus niet "per ongeluk een heidens afgodsbeeld aanbidt"? Of, zo niet, op zijn minst voldoende onderscheidingsvermogen om de achtergrond van elk beeld dat naar hun groep wordt gebracht te controleren voordat de ceremonie plaatsvindt? Zelfs als hun motivatie simpelweg is om een schandaal te voorkomen? Nee? Niemand? Gaat de paus zomaar elk afgodsbeeld zegenen dat in zijn aanwezigheid komt zonder verantwoording af te leggen?)
Hoe dan ook, het duurde niet lang voordat de paus, door zijn eigen bekentenis in een openbare verklaring, net nadat dit beeldje en een aantal anderen zoals dit waren gestolen uit de Santa Maria kerk net buiten het Vaticaan en in de rivier de Tiber waren gegooid, erkende dat het beeldje dat betrokken was bij het ritueel helemaal niet Maria was, maar "Pachamama."[v] Hij ging verder met het bekritiseren en veroordelen van degenen die de afgodsbeelden uit de kerk hadden verwijderd, ook al is hun aanwezigheid in het huis van God duidelijk verboden door de Schrift.
Tot zover zou de hele beproeving anders zijn afgedaan als een gigantisch misverstand. Maar nadat de hoogste christelijke leider ter wereld zijn rol in en daaropvolgende goedkeuring van deze afvalligheid erkende, zou je denken dat de media-aandacht enorm zou zijn.
...En dat had het ook moeten zijn.
Sliep iedereen? Waarom reageerden zo weinig mensen op dit verhaal? Hier klopt iets helemaal niet...
Paus Franciscus, die een van de zwakste (en meest profane) exegese, hermeneutiek en homiletiek beoefende die deze auteurs tot nu toe hebben gehoord, gebruikte de Bijbel zelf als rechtvaardiging voor zijn aanbidding van de afgod en de verdediging van de afgoden die in de kerk worden getoond. In een glansloze, luie preek, weefde hij ondubbelzinnig een antwoord aan de weinige mensen in het publiek die er genoeg om gaven om antwoorden te vragen - gegeven aan het "algemene publiek" op het Sint-Pietersplein op woensdag 6 november 2019. Franciscus zigzagde rond een paar verzen in Handelingen 17:15-23 en verdraaide zelfs een vers om het tegenovergestelde te vertellen van wat het betekent in de juiste context. In Handelingen 17:16 staat: "Terwijl Paulus nu te Athene op hen wachtte, werd zijn geest in hem geroerd [d.w.z. hij was ontdaan], toen hij zag dat de stad geheel aan afgoderij was overgegeven." Paus Franciscus' verdraaiing van dit vers, in een lezing uit een of andere bijbelvertaling die dubbelzinnig werd gelaten (tenminste in het preektranscript van de officiële website van het Vaticaan), stelde dat Paulus "in zichzelf opwond [d.w.z. hij kon niet gelukkiger zijn] toen hij de stad vol afgoden zag."
We hoeven geen formele woordstudie te houden over de vraag of Paulus boos was of dolgelukkig bij het zien van de afgodsbeelden in de stad. Maar voor het geval dat "gezond verstand" niet genoeg bron is om te verwerpen wat de paus net zei, zullen we dit snel doen: het woord achter "geroerd" in de KJV en "opgewonden" in de PFT (Paus Franciscus Vertaling; excuseer ons sarcasme) is het Griekse paroxuno. Hier zijn de uitspraken van de concordantie, het lexicon en het bijbelwoordenboek van slechts een paar van 's werelds toonaangevende wetenschappelijke bronnen voor woordstudie:
- "exasperate: gemakkelijk provoceren, ophitsen"[vi]-Strong's Concordance
- "irriteren, provoceren, tot woede opwekken... [zoals de context is in] Handelingen 17:16; 1Ko 13:5"[vii]-Thayer's Lexicon
- "van streek zijn, boos zijn, geïrriteerd, verontrust"[viii]-James Swanson's Dictionary of Biblical Languages with Semantic Domains (Woordenboek van Bijbelse Talen met Semantische Domeinen).
Natuurlijk kunnen we er nog vijfentwintig bronnen tegenaan gooien die dezelfde contextslachting aanwijzen die Francis hier beging, maar je krijgt een idee. Je zou kunnen zeggen dat paroxuno "scherp maken", "verscherpen", "stimuleren", "aansporen" of "aansporen" betekent (allemaal verwant aan de wortels para en oxys, die iets onverwachts en scherps beschrijven),[ix] maar alleen als het betrekking heeft op iets ongunstigs of ongewensts, zoals een scherpe pijnscheut of opwinding over iets. Met dit in gedachten is Francis' toepassing van dit vers net zo logisch als te zeggen dat Paulus "absoluut opgewonden was om snel en scherp gestoken te worden bij het zien van afgoden". Onder geen enkele omstandigheid, daar zijn de oude taalexperts het unaniem over eens, zou Handelingen 17:16 ooit suggereren dat Paulus blij was om zoveel afgoden in Athene te zien. (Dit is, nogmaals, in de veronderstelling dat een "woordstudie" over zoiets nodig zou zijn, omdat de meer voor de hand liggende "karakterstudie" in welke taal dan ook voldoende zou zijn om aan te tonen dat de grote apostel van onze Heer ontzet zou zijn bij het zien van een groep afgoden in een stad van verloren zielen).
Want er komt een tijd, dat zij de gezonde leer niet zullen verdragen; maar naar hun eigen begeerten zullen zij zich leraars werpen, die jeukende oren hebben; en zij zullen hun oor van de waarheid afwenden en zich tot fabelen wenden. (2 Timotheüs 4:3-4)
Hoe dan ook, na deze schending van de Schrift, waarop paus Franciscus de jongensachtige vreugde van Paulus vaststelde, ging hij verder met uit te leggen hoe de apostel ervoor koos om "een kloof te slaan tussen het Evangelie en de heidense wereld" als een interculturele "paus, bruggenbouwer. "Hoewel hij vermijdt uit te leggen hoe dit gedrag consistent kan zijn met Paulus' boodschap aan de kerk in Korinthe dat het samenvoegen van het Evangelie met de heidense wereld een letterlijke, geestelijke onmogelijkheid is - "wat de heidenen offeren, offeren zij aan duivels. ... Gij kunt niet de beker van de Heer drinken en de beker van de duivels" (1 Korintiërs 10:20-21) - Franciscus impliceert sterk dat Paulus niet in staat zou zijn geweest om tegen de Atheners te getuigen zonder hun "afgodsbeeld van de onbekende god" als gespreksgenre. Afgezien van het feit dat deze toepassing totaal discutabel en te snappen is (Paulus had absoluut geen heidense afgod nodig om Gods werk te voltooien), is de nadruk van de preek niet alleen een verklaring van opluchting dat Paulus handig een hulpmiddel had om de verlorenen te bereiken. Franciscus speelt een ingenieus en zeer gevaarlijk woordspelletje. Let op zijn slotverklaring:
Ook wij vragen vandaag aan de Heilige Geest om ons te leren bruggen te bouwen met cultuur.... Altijd bruggen bouwen, altijd een uitgestoken hand, geen agressie. Laten we hem vragen om het vermogen om de boodschap van het geloof voorzichtig te incultureren, met een contemplatieve blik op hen die onwetend zijn over Christus, bewogen door een liefde die zelfs de meest verharde harten verwarmt.[xi]
Eenvoudig gezegd: "Inculturatie" is het benadrukken van de christelijke leer in een heidense cultuur; "acculturatie" is wanneer een cultuur verandert (religieus en anderszins) als gevolg van blootstelling aan, of een fusie met, een andere cultuur. Door "inculturatie" te onderschrijven, maakte paus Franciscus zich technisch gezien alleen schuldig aan de suggestie dat we moeten getuigen voor de verlorenen. Echter, in de context van...
- de kind-offerende afgodsdienst voor , "Pachamama", die hij faciliteerde op "christelijke" gronden;
- het besluit om deze afgoden te huisvesten in een kerk die (zogenaamd) gewijd is aan de God van de Bijbel;
- zijn veroordeling van de personen die deze afgoden uit het huis van God hebben verwijderd; en
- zijn daaropvolgende verminken van de Schrift die Apostel Paulus belijdt als iemand die afgoden gebruikt om vindingrijk en opportunistisch te zijn
-hij is eigenlijk de agenda aan het pushen van acculturatie en het syncretiseren van het Evangelie met de cultuur en haar kleine goden. Hoewel sommige oppervlakkige elementen van acculturatie heel onschuldig zijn (inwoners van een Amerikaanse stad verhuizen bijvoorbeeld naar Peking, leren Chinees en passen zich aan om veel dichter bij vreemden te staan dan wij in de Verenigde Staten doen), is de Bijbel duidelijk over het volgende: Gods volk is apart gezet (Genesis 12:1-3; Jesaja 43:21); we hebben ononderhandelbare grenzen die zeggen dat we nooit mogen leven zoals de heidenen doen of ons mogen vermaken met de aanbidding van hun goden, anders worden we verachtelijk gevonden en volledig afgesneden van God (Leviticus 18.3; Deuteronomium 12:21): 3; Deuteronomium 12:29-31); Gods opperste en allesomvattende oordeel is een directe reactie op het feit dat we weten dat dit soort afgodisch gedrag verboden is, en het dan toch doen (Jeremia 44:23; 1 Koningen 9:9).
De preek van paus Franciscus, in plaats van zowel zijn daden als zijn woorden, heeft een duidelijk plan, en het is niet alleen om de liefde van Christus te tonen aan "verharde harten" en "een brug te slaan" naar de heidenen, maar om het Evangelie samen te smelten met de heidenen, wat, zoals een van de verzen waar zojuist naar werd verwezen laat zien, alleen maar leidt tot het volledig wegnemen van de zegen van God over een natie. Het gebruiken van de Bijbel om handelingen die de Bijbel verbiedt te verontschuldigen en goed te keuren zal dat doen... Ondertussen positioneert de paus zichzelf als een interculturele bruggenbouwer die vreedzaam en onschuldig voorstander is van inculturatie en gezond maatschappelijk pluralisme.
VOLGENDE: Het Vaticaan en het protestantse Babylon
Eindnoten
[i] Zowel foto's als video's van dit incident zijn op dit moment overal op het web te vinden, omdat de controverse zo recent was. Als voorbeeld van een close-up van de zegening van het beeld door paus Franciscus, zie: "Video Shows Pope Francis Blessing Controversial 'Pachamama' Statue," YouTube, geüpload door LifeSiteNews op 24 oktober 2019, laatst bekeken op 10 januari 2020, https://www.youtube.com/watch?v=2Wjdkrfj5OI.
[ii] Wilson, Andrew S., Timothy Taylor, Maria Constanza Ceruti, et al, "Stable Isotope and DNA Evidence for Ritual Sequences in Inca Child Sacrifice," 16 oktober 2007, Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America (PNAS). , last accessed October 15, 2020, https://www.pnas.org/content/104/42/16456 ; quote taken from the abstract of the article.
[iii] Ibid.
[iv] Steven Mosher, “Not Even Pope Francis Can Deny the Pachamama is a Pagan Idol,” October 28, 2019, LifeSite News , last accessed January 10, 2020, https://www.lifesitenews.com/blogs/not-even-pope-francis-can-deny-the-pachamama-is-a-pagan-idol.
[v] John-Henry Weston, “Pope Calls Statues ‘Pachamamas’ and Apologizes for Their Removal from Church,” October 25, 2019, LifeSite News , last accessed January 10, 2020, https://www.lifesitenews.com/news/pope-calls-statues-pachamamas-and-apologizes-for-their-removal-from-church?utm_source=LifeSiteNews.com&utm_campaign=15fdf5d6d6-Daily%2520Headlines%2520-%2520U.S._COPY_620&utm_medium=email&utm_term=0_12387f0e3e-15fdf5d6d6-401421241 .
[vi] Strong, J., A Concise Dictionary of the Words in the Greek Testament and The Hebrew Bible: Vol. 1 (Bellingham, WA: Logos Bible Software; 2009), 56.
[vii] Thayer, J. H., A Greek-English Lexicon of the New Testament: Being Grimm’s Wilke’s Clavis Novi Testamenti (New York: Harper & Brothers; 1889), 490.
[viii] Swanson, J., Dictionary of Biblical Languages with Semantic Domains: Greek (New Testament) (electronic ed., Oak Harbor: Logos Research Systems, Inc.; 1997), entry “4236.”
[ix] For a bit more reflection, see: “Strong’s G3947,” Blue Letter Bible , last accessed October 16, 2020, https://www.blueletterbible.org/lang/lexicon/lexicon.cfm?Strongs=G3947&t=KJV ; Volg dan op dezelfde pagina de links bovenaan in het vak "Wortelwoord (Etymologie)" naar de stammen G3844 en G3691 om te bestuderen hoe paroxuno of paroxyno is ontstaan uit een term die nooit zou zijn toegepast op de "sensatie"-toepassing van paus Franciscus.
[x] Paus Franciscus, in een preek tijdens de "algemene audiëntie" op het Sint-Pietersplein op woensdag 6 november 2019; vertaald en gearchiveerd door de officiële website van het Vaticaan: 'Catechese over de Handelingen van de Apostelen-15. ' Wie u aanbidt zonder hem te kennen, zeg ik u ' ( Acta 17:23). Paulus op de Areopagus: een voorbeeld van de inculturatie van het geloof in Athene," Vaticanum, laatst bekeken op 16 oktober 2020, http://w2.vatican.va/content/francesco/it/audiences/2019/documents/papa-francesco_20191106_udienza-generale.html.
[xi] Ibid; emphasis added.