KRUITVAT: HOE MODERNE OMSTANDIGHEDEN DE SAMENLEVING KLAARSTOMEN OM HET BEESTENSYSTEEM TE OMARMEN, RECHT ONDER DE NEUS VAN EEN SLAPENDE KERK...ARTIKEL 30, Van bruid tot hoer

14 maart 2024 door SkyWatch Editor

Inleiding - Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10
Deel 11 - Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel 18 - Deel 19 - Deel 20
Deel 21 - Deel 22 - Deel 23 - Deel 24 - Deel 25 - Deel 26 - Deel 27 - Deel 28 - Deel 29

Indien iemand de tempel Gods verontreinigt, die zal God verdelgen; want de tempel Gods is heilig, welke tempel gij zijt. (1 Korintiërs 3:17)

Syncretisme verkleed als pluralisme: Een sektepoort

Een syncretistische agenda kookt achter de schermen als een heksenbrouwsel - alleen is de heks deze keer geen groenhuidige, met wratten bedekte, kakelende oude dame uit een tekenfilm van Disney. Het is die oude leugenaar, die Satan, de Rode Draak uit Openbaring die springlevend was op de dag dat hij de eerste inspiratie gaf voor de zondeval van de mens in de hof van Eden. De Aanklager die nog steeds springlevend zal zijn op de dag dat zijn marionet, de Antichrist, het Merkteken introduceert dat degenen die het innemen voorgoed onherstelbaar maakt. De Bedrieger die leeft om pluralisme als culturele ideologie en identiteit te verwarren met syncretisme dat onvoorwaardelijk en eeuwig geestelijke ontrouw is.

De term "pluralisme" in de context van maatschappij en cultuur verwijst naar religieuze, etnische, raciale en sociale diversiteit. Wanneer het in zijn juiste, onvervalste context wordt gelaten, beschrijft het mensen van alle achtergronden en overtuigingen die samenkomen en vreedzaam dezelfde ruimte op onze planeet innemen. Als pluralisme betrekking heeft op religie, schetst het een samenleving waarin moslims, christenen, joden, hindoes, boeddhisten, atheïsten, gnostici, agnostici, enzovoort, allemaal vrij zijn om te aanbidden wat ze willen en nooit gedwongen worden om te aanbidden op een manier die ze niet willen. Wanneer pluralisme in een samenleving werkt, verhinderen moslims christenen niet om Jezus te volgen, verhinderen christenen boeddhisten niet om zich op hun filosofieën te concentreren, en zo gaat de cirkel maar door, terwijl idyllisch alle volkeren de vrijheid hebben om hun overtuigingen te beoefenen en te uiten zonder angst voor vervolging. Het kan zijn dat de ene persoon zijn of haar geloof deelt met de andere, maar dat zal gebeuren vanwege individuele motivatie, niet vanwege de druk van een geografische religieuze identiteit.

Het is echter belangrijk om te onthouden dat pluralisme niet hetzelfde is als syncretisme.

De term "syncretisme" verwijst naar het samenvoegen van twee (of meer) religies tot een nieuw geloofssysteem. Hoewel sommigen het gevoel hebben dat een dergelijk doel zou kunnen werken voor andere wereldreligies die het nieuwe hybride geloof niet zien als een volledige verlating van hun wortels, is noch het Christendom noch het Jodendom, bij gebrek aan de geboden van de God van de Bijbel, verenigbaar met het doctrinair syncretiseren met enige andere religie. Door dit te doen overtreedt men elke regel in beide Testamenten van het Woord (waarvan de eerste twee van de Tien Geboden niet de minste zijn; zie ook de volgende referenties, die niet eens aan de oppervlakte komen: Exodus 20:3-6; Leviticus 26:1; Daniël 9:27; 12:11; Ezechiël 6:5, 9, 13; 14:4; 16:36-37; Matteüs 24:15; Marcus 13:14; Openbaring 9:20; 13:14-15; 19:20).

Deze auteurs vrezen dat, hoewel de meesten het verschil tussen pluralisme en syncretisme kunnen/mogen begrijpen, velen niet zien dat de heidense realiteit van syncretisme momenteel gehurkt zit achter de glanzende, uiterlijke glorie van pluralisme. Met andere woorden, terwijl wij wild dansten op de melodie van godsdienstvrijheid, speelde daaronder een sinister lied, dat subliminaal de heldere en duidelijke lijnen deed vervagen van het christendom, waarvoor de apostelen en discipelen stierven, in samengaan met het heidendom. Dit is zo subtiel dat veel conservatieve christenen bij de gedachte alleen al zouden terugdeinzen en beweren dat hun christendom zoiets niet heeft gedaan... dat hun christendom puur, heilig en rechtvaardig is. Maar voor velen zal hun christendom, tragisch genoeg, naadloos opgaan in de superkerk van de eindtijd van Antichrist.

Iemand kan gemakkelijk beweren een gezond maatschappelijk pluralisme te steunen waarin alle religies aan de buitenkant "leuk spelen" in dezelfde "speeltuin", terwijl hij heimelijk streeft naar syncretisme en de besmetting van het christendom aan de onderkant. Deze auteurs geloven dat dit precies is wat veel wereldmachten van plan zijn wanneer ze streven naar een Eén-Wereldreligie, en het is zeker waar het de Antichrist allemaal om te doen zal zijn wanneer hij de troon opeist van het cultus toneel dat we voor hem gebouwd hebben. Het enige dat nog nodig is om dit apocalyptische scenario op grote schaal te laten plaatsvinden, is dat christenen de tekenen zien dat hun geloofssysteem wordt gehackt door een ander in een syncretistische/paganistische agenda en er dan voor kiezen om niet te reageren.

Maar zoals uit de volgende bijdragen zal blijken, lijken we nu al nergens meer op te reageren.

Het definiëren van "sekte

Aan het begin van deze serie zeiden we dat we het woord "sekte" zouden definiëren zoals het Woord van God het zou definiëren. Dat is nog steeds ons doel, hoewel een korte discussie hier op zijn plaats is vanwege hoe het woord door de jaren heen veranderd is. Om de lezers eraan te herinneren: Vandaag de dag definieert het Merriam-Webster's Collegiate Dictionary een "cultus" als "een systeem van religieuze overtuigingen en rituelen...een religie die als onorthodox of vals wordt beschouwd; ook: de groep aanhangers. "[i]

Etymologisch gezien heeft "cultus" wortels uit voornamelijk het Latijn (colere, cultus, en later cultivare) en het Frans (culte), en verder uit Indo-Europese voorvoegsels (quel-, quol-). Hoewel het een langer verhaal is dan de meeste lezers willen weten, volstaat het te zeggen dat het woord in verschillende vroegere vormen werd gebruikt om te verwijzen naar wat we nu in het Engels herkennen als "wheel" en "cycle," wat langzaam, metaforisch veranderde naar "een plek bewonen," en later naar "een wilde plek geschikt maken voor gewassen."[ii] Maar vanwege de historisch-religieuze link tussen een stuk land en de godheid die dat land vruchtbaar maakt, vertalen het Latijnse cultus en het Franse culte zich in beide culturen rechtstreeks naar "aanbidden" als "oorspronkelijk eerbetoon aan een godheid". De volgorde is dus als volgt: "[eerst] bewoond, [dan] gecultiveerd, [dan] aanbeden."[iii]

Tot nu toe hebben we collectief een groep mensen die naar nieuwe gebieden trekken en land vinden om zich op te vestigen en landbouw te bedrijven; dit is waar we de afgeleiden "cultivering" en "kolonie" vandaan halen. Terwijl ze het land oogsten dat ze hebben verzorgd, aanbidden ze de godheid van wie ze geloven waarvan de oogst komt. De mix van een regionaal volk dat samen een stuk land cultiveert en vervolgens samen de godheid aanbidt die voor gewassen op dat land zorgt, wordt "cultuur", omdat dit de elementen zijn die een beschaving opbouwen.

Aangezien culturen ontstonden met gevestigde religies, kan elke groep mensen die afwijkt van hun inheemse religie - elke groep die probeert hun religie te synchroniseren met een religie die zich later in of rond hun land heeft gevestigd - worden gezien als een controversiële afscheiding van de spirituele hartslag van hun thuisland. Deze "onorthodoxe" of "onechte" stap (zoals Merriam-Webster's Collegiate definieert) maakte hen schuldig aan geestelijke ontrouw.

In de loop van de geschiedenis zou dit uiteindelijk het woord "cultus" vervormen van eenvoudigweg "aanbidding" naar "afwijkende aanbidding", hoewel geleerden, academici en sociale wetenschappers het moeilijk eens kunnen worden over wanneer en hoe die verschuiving precies plaatsvond.

Omdat de lijn zo vaag en ingewikkeld is als het gaat om het vormen van het woord dat deze groepen en/of bewegingen definieert, is het helaas ook vaag als het gaat om het schetsen van de verschillen tussen een "sekte" en een echt "geloof". Het gebruik ervan als een ad hominem klap naar groepen die verschillen in hun geloof voegt een laag modder toe die er moeilijk af te schrobben is (bijvoorbeeld een Baptist die alle Pinksterkerken "sektes" noemt en vice versa; technisch gezien zijn het denominaties van dezelfde religie, dus de term zou niet op die manier gebruikt moeten worden). En als tragisch gevolg van al deze verwarring wordt terminologie al onze samenleving binnengesmokkeld om wat een ketterse of afwijkende religie zou kunnen zijn te normaliseren en zelfs toe te juichen, zoals een enorm populair boek, Misunderstanding Cults, viert: "Sektes zijn een oprechte uiting van religieuze vrijheid die tolerantie verdient."[iv] (Dat is allemaal prima en dandy totdat zulke "oprechte uitingen [van] religieuze vrijheid" leiden tot gruweldaden zoals de Manson moorden, de massa zelfmoord in Jonestown, of de pedofilie binnen de Children of God sekte. Op een gegeven moment moeten we stoppen met tolereren wanneer een "religie" een bedreiging vormt voor mensen...en vergeet niet dat de antichristelijke superkerk een wereldwijde slachting zal zijn). Dit is een woordspelletje op zijn best. Tenminste wat de hedendaagse Noord-Amerikaanse samenleving betreft, wordt het woord "sekte" sterk geassocieerd met de gevaarlijke religieuze sekten die zijn uitgelopen op moord, terrorisme, mensenhandel en ernstig misbruik van leden (om het zacht uit te drukken), dus het presenteren als alledaagse "godsdienstvrijheid" klinkt voor de meesten van ons als postmodernistisch gewauwel. Toegegeven, deze zelfde bron verduidelijkt onmiddellijk dat deze groepen, wanneer ze ongecontroleerd blijven, kunnen resulteren in "uitbuiting van volgelingen door leiders die civiel toezicht verdienen"[v], maar het wordt behandeld alsof dat de uitzondering is en niet de regel; het wordt voorgesteld alsof een "sekte" pas gevaarlijk is nadat een geïdentificeerde leider begonnen is schade aan te richten, niet eerder, wanneer de prille zaden van krankzinnigheid voor het eerst worden geplant.

Als deze gedachtegang uitputtend wordt besproken, zou dit kunnen leiden tot een heel boek waarin alleen maar wordt geprobeerd om een woord zo te definiëren dat het de intellectuele krampen van geleerden, academici en sociale wetenschappers zal verlichten. Velen van hen geloven zo sterk in hun eigen definitie dat hun benadering van het onderwerp heeft geleid tot krachtige taal en felle laster jegens degenen die anders gezien zouden moeten worden als filosofische gelijken. Deze auteurs willen verder gaan met een definitie die ondersteund wordt door de Bijbel-Gods Heilige Woord en Openbaring over Zichzelf, Zijn gedachten en Zijn karakter-om God te laten wegen in het gesprek.

De Bijbel waarschuwt ons

Jezus waarschuwt in Matteüs 7:14-18 voor valse religies die voortkomen uit ketterse leerstellingen van mensen die eruit zien als mooie schapen: "Pas op voor valse profeten, die in schaapskleren tot u komen, maar van binnen razende wolven zijn. " Het is interessant dat Hij schapen gebruikt om te beschrijven hoe deze sekteleiders zich zullen presenteren, want later onthult Jezus dat de Valse Profeet die de wereld ertoe brengt zich bij de superkerk aan te sluiten en de antichrist te aanbidden, eruitziet als een lam, maar woorden spreekt die door Satan zijn geïnspireerd (Openbaring 13:11). Dit verband is meer dan alleen interessant toeval. We krijgen hier een kijkje in de keuken van de Valse Profeet, die een sleutelrol zal spelen in het opbouwen van de grootste, dodelijkste, "op Christus lijkende" sekte ter wereld, en de beschrijving via dezelfde Getuige (Christus) is bijna woord voor woord de beschrijving van de vele valse leraren die door de geschiedenis heen over de hele wereld kleinere sekten zullen opbouwen, zoals Jezus in Matteüs vermeldde. Het is niet moeilijk om in te zien dat onze Heer in Matteüs 7:14-18 alle "Christelijke" culten afschildert als oefenrondes voor de Eindtijd Superkerk. Een commentator, die nadenkt over Christus' "aan hun vruchten zult gij hen herkennen" test, erkent het volgende: "Hier zet Jezus geen leerstellige maar een ethische test uiteen...[omdat] zelfs christelijk gedrag vervalst kan worden."[vi]

Als we naar 1 Johannes 4:1-4 gaan, komen we bij een preciezere instructie voor hoe de test toe te passen en de "vruchten" te ontmaskeren voor wat ze zijn. Zowel het legitieme christelijke antwoord als het sektische antwoord van huichelaars worden in dit gedeelte van de Schrift besproken: "Geliefden, gelooft niet elke geest, maar beproeft de geesten of zij uit God zijn, want er zijn vele valse profeten uitgegaan in de wereld. Hieraan kent gij de Geest van God: Iedere geest, die belijdt, dat Jezus Christus in het vlees gekomen is, is uit God: En elke geest die niet belijdt dat Jezus Christus in het vlees gekomen is, is niet van God; en dat is de geest van de antichrist." Bij een rudimentaire lezing van deze verzen lijkt het alsof iedereen die beweert dat Jezus de menswording van God was de test zou doorstaan. Schriftgeleerden verduidelijken dat correct onderwijs over Christus en Zijn natuur meer inhoudt dan dit, want: "Een welbespraakte leraar van Gods Woord zou kunnen instemmen met de goddelijkheid en menselijkheid van Jezus, maar andere dingen zo buiten de grenzen van zijn theologie kunnen hebben het hem nog steeds als een valse profeet zou kunnen kwalificeren. Jezus zelf zei dat niet iedereen die hem 'Heer' noemde het koninkrijk zou binnengaan."[vii] Een andere commentator stelt: "Het is belangrijk om op te merken dat het gebod om te geloven in de naam van Gods Zoon Jezus Christus (3:23) gevolgd wordt door het verbod geloof niet elke geest...[omdat] christelijk geloof niet verward moet worden met goedgelovigheid. Het ware geloof onderzoekt de zaak alvorens er vertrouwen in te stellen."[viii]

Elders, in Romeinen 16:17-20, wordt ons verteld dat we nooit iemand moeten volgen die ons iets leert dat "in strijd is met de leer" van het Woord van God. De context van "leer" hier, zoals geschreven door Paulus - die het grootste deel van het Nieuwe Testament schreef en de leerstellingen van de andere geschriften van het Nieuwe Testament bevestigde, die allemaal het Oude Testament valideren met zijn vele Messiaanse profetieën die ook Christus beschrijven - verwijst naar het Woord als een hele leer.

Tot nu toe heeft het Nieuwe Testament ons geleerd dat een sekte een pseudo-christendom is dat "lijkt" op Christus, maar dat probeert gelovigen te misleiden tot afvalligheid door slechts een paar versnellingen weg te schakelen van de ware beschrijving van Christus zoals die wordt geïdentificeerd door de leerstellingen van de hele Bijbel. We hebben de verantwoordelijkheid om alle leerstellingen te toetsen aan het hele Woord van God, anders zullen we merken dat we "razende wolven" volgen.

In zijn brief aan de Galaten vinden we de apostel Paulus zo ongeveer op zijn felst. Zoals commentatoren en schriftgeleerden opmerken, volgt Paulus een formule in zijn schrijven: Hij begint met een groet, gaat verder met een gebed of een lofprijzing voor wat de gemeente goed doet en gaat dan langzaam, voorzichtig verder met het vertellen aan de gemeente die hij heeft geplant op welke gebieden ze moeten aanpassen of hervormen. Deze keer gooit Paulus die formule echter overboord en springt meteen in een krachtige berisping. De vlaag van gepassioneerde woorden geschreven door de grote bekeerling van de Heer op de Damascusweg heeft gelukkig "de vroege kerk gered van een cultische verdeeldheid."[ix]

Waar reageert hij op? Wat heeft hem zo in beroering gebracht?

Volgens een reeks verzen aan het begin van de brief (1:6-10) was de gemeente in Galatië een sekte aan het worden door het christendom te synchroniseren met het jodendom. Deze hybride godsdienst, zegt Paulus, leek op het christendom, maar was in feite een verdraaiing van de waarheid waar het Christus betrof. Iedereen die dit valse evangelie predikte zou vervloekt worden, waarschuwde Paulus.

De snelste en sluwste manier om het christendom in een sekte te veranderen is door middel van syncretisme. Neem de hoofdzaken van het evangelie en vermeng ze net genoeg met ketterij zodat ze nog steeds op het christendom lijken en niemand zal het merken dat het hybride geloof niet legitiem is. Aan de andere kant heeft elke sekte een leider nodig en de meest effectieve manier om de Antichrist in te luiden als hij komt, is door veel huichelaars binnen te halen die hun eigen kansen om op Christus te lijken verknoeien. Hoe dwazer ze lijken, hoe beter, als we de Antichrist willen volgen.

Naast het pseudo-christendom waarschuwde Christus dat er veel bedriegers zouden zijn die beweerden de Messias te zijn (Matteüs 24:3-5, 23-26). Deze sekteleiders zijn bedriegers van wie hun volgelingen geloven dat zij ofwel a) de directe spreekbuis en voornaamste dienaar van God zijn, wiens woorden en leerstellingen daarom onfeilbaar zijn, of b) God zelf zijn, die in het vlees verschijnt (meestal als Jezus Christus [bekend als een "Messias-claimer"], en vaak begrepen wordt als de vorm die Hij heeft aangenomen bij de Tweede Komst). In sommige gevallen kan deze lijn heen en weer gaan tussen deze twee concepten, waardoor een leider ontstaat die soms God in het vlees is en soms gewoon Zijn spreekbuis. Een paar bekende namen uit de recente geschiedenis die opmerkelijk succes hadden met het overtuigen van anderen dat ze het allebei waren:

• Father Divine (echte naam onbekend en zeer omstreden, maar waarschijnlijk George Baker)-Leider van de "International Peace Mission" beweging die beweerde God te zijn van 1907 tot zijn dood in 1965 (hoewel hij tot op de dag van vandaag volgelingen heeft die, op de een of andere manier, nog steeds geloven dat hij God is)
• Krishna Venta (Francis Herman Pencovic)-Stichter van de "Fontein van de Wereld" sekte die beweerde Jezus te zijn van 1948 tot zijn moord tien jaar later in 1958.
• Sun Myung Moon-Leider van de Eenwordingskerk die zichzelf herhaaldelijk presenteerde als Jezus en de herstelde/zondeloze "Ware Ouder" Adam vanaf circa 1980 tot Moons dood in 2012
• Charles Manson-Leider van de Manson Familie sekte die rond 1967 beweerde dat hij de gereïncarneerde Jezus Christus was tot zijn arrestatie voor de beruchte gewelddadige Manson moorden in 1969.
• Jim Jones-Leider van de People's Temple die onderwees dat hij de reïncarnatie was van Jezus, Boeddha en zelfs de oude farao Akhenaten/Amenhotep IV, die het traditionele Egyptische polytheïsme op controversiële wijze verruilde voor het monotheïstische Atenisme (een afwijkende vorm van zonnegodverering) vanaf de jaren 1970 tot aan het bloedbad in Guyana Jonestown in november 1978 (hoewel zijn reguliere protestantse bediening tientallen jaren voordat hij de waanzin introduceerde begon)
• Yahweh ben Yahweh ("God, zoon van God"; zijn echte naam was Hulon Mitchell)-Leider van de "Natie van Jahweh" (of "Zwart-Hebreeuwse Israëliet") beweging die zichzelf "zoon van God" noemde vanaf de oprichting van de organisatie in 1979 (het is niet helemaal duidelijk of hij aanvankelijk een Messias-claimant wilde zijn in tegenstelling tot een soort "kind van God", maar toen de vergoddelijking aansloeg, bestreed hij het niet openlijk) en het concept hield stand onder zijn discipelen tijdens zijn moordprocessen in de jaren '90 en tot zijn dood in 2007.
• David Koresh-Leider van de Branch Davidian sekte die zijn "Zoon van God, het Lam" profetie deelde in 1983 (het debat woedt of hij bedoelde zichzelf te positioneren als de vleesgeworden Jezus of slechts de laatste profeet), tien jaar voordat zijn kamp in brand werd gestoken, met hemzelf en zijn volgelingen erin, tijdens de beroemde tragedie van de belegering van Waco.
• Hogen Fukunaga-Leider van de "Ho No Hana Sanpogyo" voetlezende sekte die in 1987 beweerde dat hij Jezus Christus en Boeddha was, waarna hij naar verluidt dertigduizend volgelingen kreeg, hoewel de sekte nu ter ziele is vanwege de recente internationale aandacht voor zijn veroordeling wegens fraude met zijn religieuze opleiding en mogelijke aanklachten wegens doodslag als gevolg van het feit dat hij medicijnen praktiseerde zonder vergunning.
• Shoko Asahara (Chizuo Matsumoto)- Leider van de "Aum Shinrikyo"-sekte die zichzelf officieel en publiekelijk als Christus voorstelde in zijn boek uit 1992, Declaring Myself the Christ, en de godheidsclaim hield stand onder zijn naaste doemdagdiscipelen tijdens zowel zijn rechtszaken over de terreuraanslag met sarin-gas in de metro van Tokio als zijn daaropvolgende executie in 2018 (afsplitsingen van zijn sekte, Aleph en Hikari no Wa, bestaan vandaag de dag nog steeds).
• Vissarion (Russisch: "Hij die nieuw leven geeft") of "Jezus van Siberië" (Sergej Torop)-Leider van de "Kerk van het Laatste Testament" (alternatief "Gemeenschap van Verenigd Geloof") sekte die blijft beweren dat hij in 1990 "herboren" werd als "een" Christus, een slim woordspelletje dat beweert dat hij eigenlijk niet "God" is, maar het "woord van God", een positie die hij nog steeds inneemt over zijn commune van vierduizend volgelingen in het Russische boreale woud (hij werd in september 2020 gearresteerd voor afpersing en mishandeling)
• Marshall Applewhite-Leider van de Heaven's Gate sekte die officieel aankondigde dat hij Jezus was op 25 september 1995, ongeveer anderhalf jaar voor de massale zelfmoord van zijn groep in 1997 als een poging om aan boord te gaan van het ruimteschip achter de komeet Hale-Bopp, hoewel sommige getuigenissen beweren dat hij zichzelf al in het midden van de jaren 70 als God had gepositioneerd.
• José Luis de Jesús Miranda-stichter van de beweging Creciendo en Gracia (Spaans: "Groeien in Genade") die in 2005 officieel bekendmaakte dat hij Jezus was en in 2006 ook de antichrist; daarna lieten de meest toegewijde van Miranda's twee miljoen wereldwijde volgelingen een "666"-tatoeage zetten om de "ware" leer van Jezus te herdenken (dat Hijzelf zou terugkeren als de antichrist) tot Miranda's dood in 2013.

Natuurlijk is de volledige lijst nog veel langer en gaat het om Messias-claimers wereldwijd die op dit moment gevaarlijke en ketterse sektes leiden, hoewel ze niet zo bekend zijn in de media omdat de wereld het zat wordt dat er elk kwartier een andere "Jezus Christus" in de krantenkoppen wordt aangekondigd. Sociale media hebben ertoe bijgedragen dat elke Messiasbelijdende eiser voor één dag de meester van zijn of haar eigen universum is - tot het uitdooft. Zelfverklaarde reïncarnaties van Christus komen tegenwoordig zo regelmatig voorbij dat zelfs wanneer details van hun verhalen flagrant godslasterlijk zijn, we zo cultureel ongevoelig zijn geworden dat het niemand meer verbaast of media-aandacht trekt. De "Jezus"-verschijningen zijn nu aan de orde van de dag en ze blijven maar komen.

VOLGENDE: De waarschuwing van de Schrift opvolgen

Eindnoten

[i] “Cult,” Merriam-Webster’s Collegiate Dictionary, 11th Edition (Springfield, MA: Merriam-Webster, Inc.; Kindle ed.; 2014), locations 111635–111637.

[ii] Ayto, John, “cult,” Dictionary of Word Origins: The Histories of More than 8,000 English Language Words (New York, NY: Arcade Publishing; 2011) 149.

[iii] “Cult,” Lexico , by Oxford, last accessed March 16, 2020, https://www.lexico.com/en/definition/cult .

[iv] Zablocki, Benjamin, Thomas Robbins, eds., Misunderstanding Cults: Searching for Objectivity in a Controversial Field (Toronto, Ontario, Canada: University of Toronto Press; 2001), preface.

[v] Ibid.

[vi] France, R. T., Matthew: An Introduction and Commentary: Vol. 1 (Downers Grove, IL: InterVarsity Press; 1985), 151–152.

[vii] Walls, D., & Anders, M., I & II Peter, I, II & III John, Jude: Vol. 11 (Nashville, TN: Broadman & Holman Publishers; 1999), 208.

[viii] Stott, J. R. W., The Letters of John: An Introduction and Commentary: Vol. 19 (Downers Grove, IL: InterVarsity Press; 1988), 153.

[ix] Anders, M., Galatians-Colossians: Vol. 8 (Nashville, TN: Broadman & Holman Publishers: 1999), 4.

Bron: POWDERKEG: HOW MODERN CONDITIONS ARE PRIMING SOCIETY TO EMBRACE THE BEAST SYSTEM, RIGHT UNDER THE NOSE OF A SLEEPING CHURCH…ARTICLE 30, FROM BRIDE TO HARLOT » SkyWatchTV