www.wimjongman.nl
KRUITVAT: HOE MODERNE OMSTANDIGHEDEN DE SAMENLEVING KLAARSTOMEN OM HET BEESTENSYSTEEM TE OMARMEN, RECHT ONDER DE NEUS VAN EEN SLAPENDE KERK...ARTIKEL 21, Sociale distantiëring = sociale beschadiging
22 februari, 2024 door SkyWatch Editor
Als sociale distantiëring het "nieuwe normaal" wordt, worden we geconfronteerd met de sombere realiteit van het leren leven zonder een vitaal mechanisme - de menselijke aanraking - in ongekend moeilijke tijden...
Inleiding - Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10
Deel 11 - Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel 18 - Deel 19 - Deel 20
De COVID-19 epidemie die, zoals we weten, bijna de hele planeet overspoelt, heeft de behoefte aan contact met andere mensen verminderd. Een sociaal verstorend beleid in alle facetten van het leven heeft ons verplicht om grote bijeenkomsten te vermijden, minstens twee meter uit elkaar te blijven en een masker over de neus en mond te dragen. Terwijl een deel van de bevolking dit beleid heeft opgevolgd en denkt dat het dragen van een masker heilzaam is, hebben anderen zich er met hart en ziel aan onttrokken en beschouwen ze de eis als een inbreuk op hun persoonlijke rechten. De tegengestelde meningen hebben een enorme kloof veroorzaakt in de manier waarop de mensheid elkaar ziet.
Over de psychologische gevolgen van sociale afstandelijkheid valt nauwelijks te twisten, zelfs niet voor diegenen die de praktijk als verstandig beschouwen terwijl een virus door het land waart. Mensen zijn tenslotte sociale wezens en we binden ons door contact: dansen, knuffelen/zoenen, teamsporten, eten/maaltijden delen, handen schudden/vasthouden en nog veel meer. Net zoals het sociaal ongemakkelijk kan voelen als iemand te dichtbij staat, kan het ook aanstootgevend zijn als iemand te ver weg staat tijdens een gesprek. Het is ook bijzonder waar dat mensen zich in tijden van onzekerheid tot elkaar wenden voor emotionele, sociale en andere vormen van steun. Als zodanig heeft de schade veroorzaakt door de behoefte aan "sociale afstand" tijdens de pandemie bijgedragen aan de worsteling die velen hebben met psychische aandoeningen; het heeft er zelfs voor gezorgd dat velen die normaal gesproken niet aan dergelijke aandoeningen lijden, melding maken van problemen.[1] We hebben al gezegd dat het aantal zelfmoorden sinds het begin van de COVID-19 epidemie is gestegen. Bovendien stellen sommige professionals dat zelfs nadat de wereld "weer normaal is geworden, het volgende jaar geen goed jaar zal zijn voor de geestelijke gezondheid."[2] In feite zeggen ze dat de piek in het misbruik van middelen tijdens de COVID lockdowns zou moeten illustreren dat werknemers in "thuiswerksituaties" bewust moeten worden gemaakt van de ondersteuning die voor hen beschikbaar is, en dat managers zich ervan bewust moeten zijn dat dit soort werkafspraken niet altijd zo ideaal werkt als gepland.[3]
Het probleem van sociale afstand wordt nog verergerd door de manier waarop de toegenomen schermtijd - via televisie, videospelletjes, sociale media en dergelijke - interpersoonlijke relaties verstoort. Onderzoekers maken zich al jaren zorgen over de versplintering van persoonlijke interactie en de desensitisatie die door dit gebruik wordt veroorzaakt. In een wereld waarin het aangaan van een gemeenschap een van de meest vitale manieren is waarop mensen zich moeten ontwikkelen, het herhaaldelijk getuige zijn van moorden en ander geweld ontmenselijkt onze kijk op de mensen om ons heen. Dit punt is elders in dit project al besproken, dus we zullen er hier niet verder op ingaan. Het volstaat te zeggen dat het devalueren van menselijk leven en het depersonifiëren van onze naasten elke dag plaatsvindt in onze wereld, grotendeels dankzij media en technologie. Voordat "sociale distantiëring" ook maar in beeld kwam, was het al een probleem dat onze liefde en compassie voor elkaar dreigde te verminderen.
Maar de situatie die ontstond rond COVID-19 heeft het probleem doen escaleren. Sociale media gaven velen al het gevoel dat ze in competitie waren - wie heeft het grootste huis, de meest succesvolle carrière, het gelukkigste huwelijk. De COVID-afstand die mensen nog vaker naar Facebook, Instagram en andere plaatsen dreef, zorgde ervoor dat mensen niet langer gelijken waren, maar concurrenten, waardoor anderen van hun menselijkheid werden beroofd en hun imago als een icoon van rivaliteit werd versterkt. Bovendien werd er een nieuw niveau van dergelijke onenigheid geïntroduceerd, een niveau dat suggereerde dat een persoon zelfs een bron van bedreiging kon zijn. De "boogey man" was niet langer een angstaanjagend spook in een griezelfilm. De "schurk" was nu de buurvrouw geworden die weigerde een masker te dragen of de man uit de kerk die de laatste vijf pakken toiletpapier had gepakt in het plaatselijke supercenter. Tijdens de COVID lockdowns werden vrienden soms vijanden, die zowel virale als materiële gevaren met zich meebrachten. Onze medemensen werden degenen voor wie we steeds ongevoeliger werden, maar ze werden ook concurrenten voor voorraden... en ze hadden het potentieel om ons ook te besmetten! In een wereld vol digitale manieren om de mensen om ons heen te objectiveren en te ontmenselijken, heeft sociale distantiëring ons persoonlijke contact verbroken, wat een van de laatste manieren was waarop we nog konden genieten van medemenselijkheid. Als ons vermogen om persoonlijke banden en interacties met elkaar te hebben niet wordt hersteld, kunnen velen zich op psychologisch terrein begeven waar we maar moeilijk van kunnen terugkeren. De thuisblijf orders zorgden ervoor dat mensen moesten jongleren met de mentale en emotionele fall-out van isolatie en hopeloosheid zonder toegang te hebben tot de emotionele steun van anderen; zelfs als deze orders afnemen en mensen zich in de maatschappij mogen begeven, worden ze gedwongen zich te onthouden van fysiek contact-geen knuffelen, geen handen schudden...niets. Als sociale afstandelijkheid het "nieuwe normaal" wordt, worden we geconfronteerd met de sombere realiteit van het leren leven zonder een vitaal mechanisme - de menselijke aanraking - in ongekend moeilijke tijden. Kijk eens naar dit fragment uit Unscrambling the Millennials Paradox dat dieper ingaat op de schade die isolatie aanricht:
Isolatie is een vorm van eenzaamheid die veel dieper gaat dan afwijzing en leidt tot hopeloosheid waardoor mensen het gevoel hebben dat ze alleen op de wereld zijn. Wanneer mensen worden blootgesteld aan korte seizoenen van dergelijke omstandigheden en genoeg levenservaring hebben om te begrijpen dat de pijn situationeel of tijdelijk is, en er ondersteunende relaties aanwezig zijn, kunnen ze door deze moeilijke tijden heen manoeuvreren. Maar wanneer ... [mensen] zich in een maatschappij bevinden die een voortdurende ondertoon van tegenspoed met zich meedraagt [en] weinig of geen relaties hebben waarop ze een beroep kunnen doen voor hulp, dan neemt hun hoop af... Lang genoeg geïsoleerd raken, worden mensen bijzonder kwetsbaar voor zelfmoordgedachten. Het dodelijke probleem van isolatie is dat wanneer mensen beginnen... [toe te geven aan zulke hopeloze gedachten als de voorbode van zelfmoord], er vaak niemand in de buurt is die hen anders kan vertellen, of tenminste niemand die ze kunnen horen op hun moment van acute pijn.[4]
Op dit moment probeert de cultuur te leren om verder te gaan zonder lichamelijk contact. Toch is aanraking - of het nu gaat om de sensatie van een eerste kus, het strelen van een vinger over de wang van een pasgeboren baby, een troostende omhelzing na het verlies van een dierbare, de stille communicatie met iemand die niet kan praten, het vasthouden van de handen en het spelen in de kindertijd, het wegvegen van andermans tranen, het opleggen van handen in toegewijd voorbede - van vitaal belang voor onze psychologische gezondheid. Aanraken is de eerste communicatie van liefde die we als baby ontvangen en het spreekt tot ons lang voordat we taal hebben geleerd. Het is de meest basale menselijke behoefte en die moet in onze samenleving hersteld worden.
Isolatie vervormt de werkelijkheid
Nu sociale media, reality-tv en zelfs levensechte online videogames mensen met elkaar in contact brengen, maar dan via digitale middelen, kan de aloude manier waarop de geest met anderen omgaat scheefgetrokken raken. Denk aan de manier waarop sociale media afstand nemen en onze buren ontmenselijken, terwijl slachtoffers van schietpartijen in videogames bijvoorbeeld echter voor ons worden. Omdat de interactie met gecomputeriseerde beelden deze avatars een intiemere, tastbaardere identiteit geeft in de hoofden van degenen die geïsoleerd zijn dan aan echte mensen, is het mogelijk om te geloven dat het schaden van een echte bekende uiteindelijk nog makkelijker zou kunnen worden dan het zou zijn om personages in een videogame tot slachtoffer te maken. Dit lijkt misschien vergezocht, maar studies hebben aangetoond dat het verband tussen media-agressie reëel is (zoals besproken in een ander deel van deze serie) en veel van onze jongeren hebben tijdens de pandemische lockdowns en sluitingen van scholen maandenlang alleen doorgebracht met hun videogames. Hun beïnvloedbare geest is kneedbaar, ze worden geconfronteerd met een wereld die op dit moment weinig hoop biedt en ze worstelen nu met het verlies van menselijk contact.
Met online sites die wat velen passief erkennen als "nepnieuws" aanbieden, worstelen deze jongeren mogelijk ook met hun begrip van de werkelijkheid. Het lijkt erop dat elke keer dat we ons bezighouden met sociale media, er een nieuw bericht is over iets angstaanjagends, waardoor gebruikers moeten beslissen wat wel en wat niet te geloven. Zo circuleerde er halverwege de zomer van 2020 een meme op Facebook waarin stond dat de komende verkiezingen in november zouden worden afgelast vanwege het virus. De afbeelding werd onmiddellijk verwijderd door netwerkbeheerders elke keer dat het gepost werd, maar er waren mensen die het zagen en in paniek raakten. Andere memes met soortgelijke beweringen werden verspreid zonder verwijderd te worden. Hoe kan een jongere, bang en alleen op zijn digitale vrienden na, in deze beangstigende wereld werkelijkheid van fictie onderscheiden? Normaal gesproken zou hij het aan een leraar op school kunnen vragen, maar dat is geen optie als de scholen gesloten zijn. Hij zou het een vriend kunnen vragen, maar door huisarrest is de communicatie verminderd. Hij zou zelfs een ouder of voogd kunnen vragen, maar de volwassenen in zijn leven lijken waarschijnlijk zo in beslag genomen door de financiële (en andere) stress die gepaard gaat met plotselinge werkloosheid of andere virusgerelateerde angsten dat hij misschien niet de moeite neemt. Bovendien, als hij zich in een situatie van misbruik bevindt, houdt hij zich in zulke tijden zo veel mogelijk verborgen; de aandacht op zich vestigen door vragen te stellen is niet iets wat hij waarschijnlijk zal doen. Natuurlijk zou hij iemand kunnen bellen, sms'en of e-mailen met zijn vragen, maar misschien durft hij dat gewoon niet. Het komt erop neer dat een groot deel van onze jongere generatie het grootste deel van 2020 bang en alleen was, meer met media dan met mensen omging, geen lichamelijk contact had met zorgzame mensen en zich afvroeg of het leven ooit nog "goed" zou komen.
Interessant genoeg heeft deze periode het potentieel om iemands perceptie van de realiteit voor de rest van zijn of haar leven te veranderen, niet alleen emotioneel maar ook letterlijk en cognitief. Het brein - letterlijk - ligt onder zware druk in onze huidige omstandigheden. Het is niet volledig gevormd bij de geboorte, maar blijft zich fysiek ontwikkelen via onze herinneringen en ervaringen tijdens de kindertijd en tot ver in de jonge volwassenheid, en soms zelfs nog later.[5]
Kijk eens naar de opmerkingen van een neurowetenschapper over hoe onze ervaringen - en niet alleen onze genetica - een grote invloed hebben op de manier waarop de hersenen blijvend veranderd kunnen worden:
Op microcellulair niveau verandert het oneindig complexe netwerk van zenuwcellen die de samenstellende delen van de hersenen vormen daadwerkelijk in reactie op bepaalde ervaringen en stimuli. De hersenen, met andere woorden, zijn kneedbaar-[in staat om gedurende het hele leven te veranderen].[6]
Overweeg de recente isolatie van onze jeugd en de kneedbaarheid van de hersenen in combinatie met wat bekend is geworden als de TikTok zelfmoord (hoewel het misschien zijn oorsprong vindt op Facebook, niet op TikTok). In september 2020 begon er een brute video door de sociale media te dwalen waarop een man te zien was die zichzelf met een pistool doodschoot. Terwijl sites alles in het werk stelden om de video te verwijderen, werden pogingen om de video volledig te stoppen gedwarsboomd door heruploads door gebruikers. Er verschenen waarschuwingen dat accounts die de media opnieuw postten zouden worden verboden; anderen waarschuwden gebruikers "om uit te kijken naar een afbeelding - een man die voor zijn bureau zit met een grijze baard - en weg te vegen van de video."[7] Erger nog, er doken nieuwe waarschuwingen op waarin stond dat clips van de zelfmoord werden samengevoegd met niet-gerelateerde video's, wat betekende dat iemand naar iets totaal ongerelateerds kon kijken en plotseling de afschuwelijke daad te zien kreeg. [8] Sommige mensen waren zelfs zo gestoord om de scène in video's te knippen die gericht waren op jonge mensen, zoals beelden van kittens of puppy's.[9] Dit is niet de enige keer dat zo'n clip circuleert en als hij eenmaal viraal is, is hij moeilijk volledig en permanent te verwijderen. Er zijn ook copycat posts verspreid waarin mensen doen alsof ze zelfmoord plegen, maar later blijken dat ze een zieke grap hebben uitgehaald. Het is zowel triest als betreurenswaardig dat onze jeugd in een wereld leeft waar ze ongewild aangeklampt kunnen worden en getuige kunnen zijn van een echte moord, zelfmoord of ander geweld terwijl ze op hun telefoon of computer door de sociale media scrollen op zoek naar een band met andere mensen.
Nogmaals, in het langdurige isolement van hun slaapkamers tijdens COVID shutdowns is het mogelijk dat een jongere het contact met de realiteit verliest. (Als je hieraan twijfelt, bedenk dan hoe hun dagen nachten worden en vice versa, en hoe zelfs hun wakkere momenten in een droomtoestand kunnen worden doorgebracht). Terwijl de digitale "mensen" menselijker worden en de echte mensen in de buurt afstandelijker, zullen ze de komende maanden meer verwarring ervaren over de realiteit. De beste remedie hiervoor is om hun menselijk contact te laten hervatten. Sommigen denken misschien dat dit kan worden bereikt met de heropening van de scholen. Hoewel school de mogelijkheid biedt om te socialiseren met leerkrachten en leeftijdsgenoten, structuur en routine biedt aan de dag en verantwoordelijkheid en verantwoordelijkheid stimuleert, is het geen perfecte omgeving. Onze families, geliefden, vrienden en kerken moeten de kans krijgen om jongeren te helpen herinneren dat ze een ondersteunend netwerk hebben, mochten ze dat nodig hebben.
VOLGENDE: Controleer de kinderen
Eindnoten
[1] Czeisler MÉ , Lane RI, Petrosky E, et al. “Mental Health, Substance Use, and Suicidal Ideation During the COVID-19 Pandemic — United States, June 24–30, 2020.” MMWR Morb Mortal Wkly Rep 2020;69:1049–1057. DOI: http://dx.doi.org/10.15585/mmwr.mm6932a1external icon .
[2] Blanchard, Dave. “The Unintended Consequences of Social Distancing.” EHS Today. September 1, 2020. Accessed November 6, 2020. https://www.ehstoday.com/covid19/article/21140779/the-unintended-consequences-of-social-distancing .
[3] Ibid.
[4] Anderson, Allie. Unscrambling the Millennial Paradox, 50.
[5] Susan Greenfield, “Modern Technology Is Changing the Way Our Brains Work, Says Neuroscientist,” MailOnline.com , http://www.dailymail.co.uk/sciencetech/article-565207/Modern-technology-changing-way-brains-work-says-neuroscientist.html .
[6] Ibid.
[7] Alexander, Julia. “TikTok Is Racing to Stop the Spread of a Gruesome Video.” The Verge. September 7, 2020. Accessed November 6, 2020. https://www.theverge.com/2020/9/7/21426176/tiktok-suicide-video-remove-ban-community-warnings-creators .
[8] Ibid.
[9] WPTV News, FL Palm Beaches and Treasure Coast. “Parents Warned of ‘Graphic’ Suicide Video on TikTok.” September 10, 2020. YouTube Video, 1:57. Accessed November 6, 2020. https://www.youtube.com/watch?v=sju74FfFaSs.