www.wimjongman.nl
KRUITVAT: HOE MODERNE OMSTANDIGHEDEN DE SAMENLEVING KLAARSTOMEN OM HET BEESTENSYSTEEM TE OMARMEN, RECHT ONDER DE NEUS VAN EEN SLAPENDE KERK...ARTIKEL 16, De vijand is geduldig, en hij wil dat je zelfgenoegzaam bent
11 februari 2024 door SkyWatch Editor
Het is van vitaal belang dat we ons niet blindstaren op de manieren waarop de massa zal worden misleid...
Inleiding - Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10
Deel 11 - Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15
De manipulatietactieken die momenteel aan het werk zijn om de samenleving vorm te geven hebben allemaal één ding gemeen: ze zijn het handwerk van een vijand die de mensheid wil vernietigen. Zeker, we kunnen elk van deze aan het werk zien in het fysieke rijk, maar hun zichtbare manifestaties zijn het resultaat van een geestelijke oorlog die op verborgen plaatsen wordt gevoerd (Efeziërs 6:12). Uiteindelijk is de vijand niet iemand van vlees en bloed, maar "de draak, de oude slang, die de duivel is" (Openbaring 20:2). Misschien is de beste manipulatietactiek van de vijand en zijn agenten wel het feit dat hij geduldig is. Hij heeft letterlijk alle tijd van de wereld gehad om zijn plan tot een hoogtepunt te brengen. Begrijp dat, hoewel het zijn doel is om elke ziel in de loop van de tijd te vernietigen, hij speelt met een eindspelstrategie in gedachten. Dit betekent dat we waakzaam moeten zijn en dat we onze kinderen moeten leren om dat ook te zijn. Elke generatie dient als wachter voor de volgende. Wat wij toestaan zal in de jaren daarna escaleren; wat onze kinderen ons zelfgenoegzaam zien doen, zal als acceptabel worden gezien en al snel de norm worden. Het is van vitaal belang dat we luiheid vermijden met betrekking tot de manieren waarop de massa zal worden misleid. Luiheid in zulke omstandigheden is vergelijkbaar met wat ons verteld wordt dat ons naar armoede zal leiden: "Nog een weinig slaap, een weinig sluimering, een weinig vouwen van de handen om te slapen: Zo zal armoede komen als een reiziger en gebrek als een gewapende" (Spreuken 24:33-34).
Conditionering laat zich vaak jarenlang op de achtergrond sudderen voordat de schade tot uiting komt. Denk aan wat we eerder zeiden over het postmodernisme. We hebben pas de laatste decennia de volledige impact gezien van de veranderingen die het in ons denken heeft aangebracht, maar de zaden zijn al honderden jaren aan het ontkiemen. We denken misschien dat er "tijdens onze wacht" niets ergs zal gebeuren. Maar als we negeren wat er op de achtergrond gebeurt of de randvoorwaarden waaraan we worden blootgesteld niet aanpakken, kunnen we bijna garanderen dat er iets ergs zal gebeuren tijdens de wachterstijd van onze kinderen. Dit is slechts een deel van de reden waarom het zo belangrijk voor ons is om onze kinderen "op te leiden" "op de weg die zij moeten gaan... [zodat] wanneer [zij] oud zijn, [zij] daarvan niet zullen afwijken" (Spreuken 22:6). Zij zijn de beschermers van toekomstige generaties.
Op een ochtend, terwijl ik me klaarmaakte om aan mijn onderzoek voor vandaag te beginnen, ontving ik een e-mail van een digitaal kortingsbedrijf dat reclame maakt voor lokale bedrijven met kortingsacties. De aanbieding vermeldde 90 procent korting op het lesgeld van een online cursus die hekserij, magie, vloeken en spreuken leert, waarbij veel van deze "vaardigheden" specifiek te maken hebben met het kwetsen of aantrekken van andere mensen. Hoogtepunten van de cursussen waren chakra healing, interactie met spirituele gidsen, astrale projectie en het polariseren van energie, en het promotiestuk legde grote nadruk op het gebruik van rituelen om seksuele energie te beïnvloeden en vice versa. Dit alles voor slechts negentien dollar! In de wereld van mensen die geen onderscheidingsvermogen hebben met betrekking tot de krachten van het kwaad, kunnen onze kinderen zich bezighouden met dergelijke occulte activiteiten zonder ook maar een Ouija bord aan te schaffen. Dit soort dingen is overal om hen heen verkrijgbaar, terwijl de realiteit van met wie ze precies aan het spelen zijn onduidelijk is.
De televisieserie Lucifer bijvoorbeeld vermenselijkt Satan door hem af te schilderen als een man die genoeg had van het "regeren over de hel", dus kwam hij naar de aarde voor een pauze, waarna hij de menselijke vorm aannam en Lucifer Morningstar heette. In dit beeld is hij een gewone jongen die niet per se slecht is. Sterker nog, hij helpt mensen, is in staat tot medeleven en is over het algemeen meer moreel ingesteld dan veel mensen. Hij wordt gekarakteriseerd als een vermoeide maar noodzakelijke component in het grootschalige plan van God (naar wie hij in de hele serie verwijst als "mijn vader") - een essentiële antagonist zonder wie Gods verhaal van goed tegen kwaad kan worden uitgespeeld. Over het algemeen wordt Satan in de serie afgeschilderd als iemand die duizenden jaren geleden een slechte reputatie heeft gekregen, die het zat is om in zijn helse rol te worden geplaatst en die grotendeels verkeerd wordt begrepen. Verder worden de martelingen van de hel in dit programma gebagatelliseerd. Dit is een geweldig voorbeeld van een van de meest achterbakse tactieken: beweren dat Satan niet bestaat of dat, zelfs als hij wel bestaat, hij niet leeft en werkt in onze huidige wereld. En helaas werkt de strategie...
Ik hoorde over de manier waarop Satan in deze serie wordt afgeschilderd toen ik met een paar tieners sprak die, nadat ze de serie hadden gezien, een discussie hadden over wie Satan is. De ene beweerde dat aangezien Lucifer een engel van het licht was voordat hij de duivel werd, het waarschijnlijk was dat hij niet helemaal slecht was. De ander hield vol dat hij wel degelijk slecht was. Wat me echt stoorde aan dit gesprek was het feit dat dit allebei tieners waren die naar de kerk gingen. Los van de vraag of de kerkleiders dit onderwerp niet hadden behandeld of dat de tiener die verward leek over de slechte aard van Lucifer de preek gewoon had gemist (of niet had opgelet als hij wel aanwezig was geweest), kunnen we niet speculeren. Het volstaat te zeggen dat er waarschijnlijk ook tieners in jouw kerk zijn die denken dat Satan een fabeltje is.
Tegelijkertijd is de wereld geconditioneerd om een humoristisch of afwijzend standpunt in te nemen over het bestaan van de duivel. Immers, als "mijn waarheid" zegt dat hij niet bestaat, dan moet alles wat als kwaad wordt ervaren de manifestatie zijn van iemands schuldgevoel, zelfverklaarde morele kompas of zelfs de kloof tussen tegenstrijdige ethische grenzen. En omdat dit subjectieve onderwerpen zijn, wordt het onthullen van morele tekortkomingen of zondige daden al snel geclassificeerd als zaken waar anderen "gewoon mee om moeten gaan" of "overheen moeten komen".
Tegelijkertijd, terwijl velen ontkennen dat hij zelfs maar bestaat, slaagt Satan er op de een of andere manier in om genoeg persoonlijkheid over zich te houden zodat hij een onderwerp van religieuze fascinatie blijft. Velen zien hem als een bron van macht, een plek om met de vinger te wijzen om schuld te ontlopen ("ik moest het doen van de duivel"), of een ietwat fantastisch wezen dat in staat zou kunnen zijn tot slechte daden, maar dat niet op een relevante manier aanwezig is - hier en nu - en invloed heeft op het dagelijks leven van de mensheid. Ondertussen wordt de interactie met hem gebagatelliseerd en genormaliseerd.
Samenstellen
Cuties (Schatjes) opnieuw bekeken
Je bent inmiddels bekend met veel van de manipulatietactieken die regelmatig op grote schaal worden gebruikt. De agenda's achter dergelijke tactieken variëren van het verkopen van producten tot het bevorderen van de acceptatie van ideeën en beleid dat tot verontwaardiging zou moeten leiden. Door de mentaliteit van de massa zorgvuldig te vormen, worden zaken die ooit onbespreekbaar waren gemeengoed.
De massale reactie op de film Cuties, zoals beschreven in het vorige artikel in deze serie, is bemoedigend, omdat we zien dat er een aantal individuen zijn die zich verzetten tegen de seksualisering van onze jeugd. We zien echter ook dat de sensatiezucht die het aantrok dient als zijn eigen soort conditionering. Het gesprek over het seksualiseren van onze jeugd vindt immers niet alleen plaats in religieuze kringen en de bezwaren komen niet alleen van conservatieve christenen; het is de focus van veel discussie onder veel leden van bredere segmenten van de samenleving die alle perspectieven vertegenwoordigen - inclusief degenen met een meer liberaal wereldbeeld. Echter, een dergelijke schaamteloze erotiek met betrekking tot minderjarigen, samen met het gebrek aan resolutie of overtuiging in de film om tot een oplossing te komen, heeft het potentieel om het publiek in verwarring te brengen over de echte motivatie achter deze film. (Dit maakt deel uit van de voortdurende hersenspelletjes die met het publiek worden gespeeld en die we eerder hebben besproken).
Vanwege het standpunt van de filmmakers dat ze opkomen voor jonge mensen, kunnen sommigen uiteindelijk hun eigen verontwaardiging in twijfel trekken als ze zich beginnen af te vragen wie de "goeden" werkelijk zijn (gaslighting). Ze kunnen zelfs sympathiseren met de producenten van de film, in de veronderstelling dat als hun bedoelingen zuiver waren, ze het voordeel van de twijfel verdienen (zoals gezegd, mensen zijn ingesteld op verzoening en voelen zich dus verplicht om compromissen te sluiten). Hierdoor vinden ze de daaropvolgende "aanval" op de filmmakers door rechtschapen individuen misschien gerechtvaardigd, maar toch op de een of andere manier betreurenswaardig. Bij een zorgvuldige bestudering van alles wat er met de film is gebeurd, kunnen we zien dat het begon als een voorbeeld van voet tussen de deur manipulatie: Er werd een poging gedaan om het idee van het seksualiseren van minderjarigen te introduceren met de verwachting dat het in het achterhoofd van de kijkers zou sudderen en uiteindelijk geaccepteerd zou worden als onderdeel van de maatschappij. Door de verontwaardiging van het publiek heeft deze film ook eigenschappen van deur-in-het-gezicht manipulatie: Het trok een verhoogde reactie aan die, na het kweken van sympathie, ertoe leidt dat een kleinere "dosis" van het controversiële onderwerp wordt geaccepteerd. In toekomstige gevallen zou de seksualisering minder flagrant kunnen zijn, maar de reactie zou eerder een relatieve opluchting dan verontwaardiging moeten zijn.
Ondertussen blijft het gesprek hangen rond de werkelijke bedoelingen van de filmmakers - of ze nu het gedrag van ons publiek wilden conditioneren om de seksuele uitbuiting van minderjarigen te omarmen of hen motiveren om het verlies van de onschuld van onze jeugd te verklappen - ons publiek wordt er meer door geaccepteerd. Begrijp dat deze auteurs niet zeggen dat het gesprek niet zou moeten plaatsvinden, noch dat bewustwording een slecht idee is (het is van vitaal belang!). We zeggen echter wel dat wanneer er nieuwe mindfulness wordt losgelaten op een publiek, we moeten uitkijken voor kleinere concessies met betrekking tot hetzelfde onderwerp die zich in de periferie kunnen bevinden. Per slot van rekening heeft de film zelf veel bekendheid ontleend aan het schandaal, en controverse heeft veel macht. Als alle argumenten over het onderwerp worden opgepoetst door de sensatiezucht van Cuties, kan de menselijke neiging tot compromissen ervoor zorgen dat sommigen de geloofwaardigheid van de verontwaardiging zelf in twijfel trekken.
Op dit punt moeten we terugdenken aan de oorspronkelijke kwesties die het debat in de eerste plaats hebben gedreven. Er zijn aanwijzingen die de ware motieven achter het uitbrengen van deze film onthullen. Ten eerste waren de close-up, gespreide camerabeelden en gedeeltelijke naaktheid van zowel over- als minderjarige vrouwen niet nodig, als het doel van de film was om het bewustzijn over seksuele uitbuiting te vergroten. Ten tweede werd de film in de trailer en promotie gepresenteerd als een "meerderjarig" verhaal; er werd niets gezegd om het kijkerspubliek te laten weten dat Cuties een poging was om het bewustzijn over de seksualisering van onze jeugd te vergroten. Bovendien was de conclusie van de film precies het tegenovergestelde van hoe een "klokkenluiders"-film zou eindigen (zoals deze auteurs hebben uitgelegd). Verder vonden veel meer dan alleen extreme conservatieven deze productie uitbuitend. Zoals we al eerder zeiden, als het einde van de film het publiek had gemotiveerd om actie te ondernemen om het probleem op te lossen, een morele les had gegeven of zelfs gevoelens van verontwaardiging over het probleem had aangewakkerd, dan zou het terecht kunnen beweren dat het de bedoeling was om mensen bewust te maken. Maar omdat de conclusie van de film de kijkers de indruk geeft dat de jonge personages uit zichzelf plotseling weer onschuldig zullen worden, is de boodschap duidelijk: dit seksueel geladen gedrag onder tieners is normaal, gaat vanzelf over en vereist geen ouderlijke tussenkomst. In dit geval is het niet vergezocht om te concluderen dat er een agenda achter de productie en de controverse eromheen zou kunnen zitten. (De normalisering van pedofilie zal in een volgend artikel worden besproken).
Dit gebeurt nu
Zoals we al zeiden, spelen de manipulatiestrategieën die we beschreven op dit moment in de maatschappij. Hoewel velen het niet kunnen zien, wordt elke methode gebruikt om onze cultuur in richtingen te sturen die tot nu toe alleen science fiction of andere media durfden te bewandelen. Als je naar de wereld om je heen kijkt en het gevoel hebt dat we snel op weg zijn naar de eindtijd, dan is dat niet je verbeelding. De handen die de houding en het gedrag van de bevolking vormen, zijn achter de schermen hevig aan het werk en zetten elke dag grote stappen in de richting van het inluiden van de vernietiging van de mensheid. Als we kijken naar de gebeurtenissen die in 2020 mogelijk onherstelbare gaten in onze cultuur sloegen, herinneren we ons een jaar van vergrendelingen, rellen en wereldwijde ontwrichting van allerlei aard. Waren deze gebeurtenissen willekeurig of waren ze de gevolgen van een berekend plan dat een web van misleiding heeft verspreid over alle naties als een push om een wereldwijd regeringsregime in te voeren? Dit zijn vragen die we in het volgende deel van deze serie nader zullen bekijken.
VOLGENDE: Berekende chaos