Zullen ze of zullen ze niet?

Zoals u ongetwijfeld weet, blijven de gevechten in het Midden-Oosten tussen Israël en de Iraanse terroristische volmachten Hamas en Hezbollah toenemen en intensiveren, en de naties van de wereld kijken met steeds meer ingehouden adem toe hoe de situatie zich blijft spiraliseren naar angstaanjagende nieuwe niveaus—niveaus die tot voor kort vrijwel ondenkbaar waren en die beelden en waarschuwingen oproepen met betrekking tot het mogelijke onstaan van een Derde Wereldoorlog scenario.

Zoals ik schreef in een recent commentaar artikel, zijn sommige deskundigen van mening dat er geen einde in zicht lijkt te zijn en dat dit conflict tussen Israël en haar vijanden zich ontwikkelt tot een "eeuwigdurende oorlog". Maar zoals ik in diezelfde opmerkingen al aangaf, weten wij als profetisch bewuste gelovigen dat dit niet het geval is. We weten dat dit geen "eeuwige oorlog" is en we hebben zelfs een vrij goed idee waar dit allemaal naartoe gaat, gebaseerd op kennis van Gods profetische Woord.

Velen van hen die eindtijdprofetie bestuderen, zijn ervan overtuigd dat dit escalerende conflict afstevent op de vervulling van Ezechiël 38–39, waarin een coalitie van naties, waaronder Rusland, Iran, Turkije en verschillende Noord-Afrikaanse landen samenkomen om op Israël neer te dalen en de Joodse natie voor eens en altijd van de kaart te vegen. Maar voordat ze Israël met één vinger kunnen aanraken, worden ze gedecimeerd door de machtige hand van een God die voor Zijn volk vecht en die op het punt staat Zijn aangezicht weer naar hen toe te keren.

Wel, ja, maar hoe zit het met... Als je toevallig een scherpe student van de Schrift bent die denkt in de trant van "Wacht eens even, ik dacht dat volgens Ezechiël 38:11–14 Israël in een staat van rust of vrede moest zijn toen Gog-Magog ten onder ging. ...en het ziet er zeker niet naar uit dat ze in rust of vrede zijn," zie dit voor iets dat misschien niet bij je is opgekomen. En hoewel ik het idee dat ik in dat artikel beschrijf als een mogelijkheid presenteerde, begint het er steeds meer op te lijken dat het echt zo is.

Nu, er zijn enkele uitstekende bijbelleraren (bijvoorbeeld de eerbiedwaardige Mark Hitchcock) die het Gog-Magog scenario een beetje anders zien, en geloven dat de aanval die Ezechiël beschrijft na het begin van de Verdrukking komt (voornamelijk om de reden waar ik in de vorige paragraaf naar verwijs). Maar zoals ik discussieer in het verleden, ben ik er redelijk van overtuigd dat Gog-Magog vóór de start van de Verdrukking moet plaatsvinden, omdat ik geloof dat het de weg vrijmaakt voor het scenario dat zal leiden tot het verdrag van Daniël 9:27 dat de Verdrukking in gang zet.

En de visie van Gog-Magog als voorbereiding op de Verdrukking biedt de achtergrond voor de ideeën die ik in dit artikel wil bespreken.

Na de recente verwoestende slagen van Israël tegen de terroristische proxy van Iran, Hezbollah, is er een toegenomen geroezemoes over de mogelijkheid dat Israël tot het uiterste gaat, bij wijze van spreken, en rechtstreeks strategische aanvallen uitvoert op bepaalde elementen van het Iraanse kernwapenprogramma. Iran is ofwel een kwestie van weken (volgens sommigen) of een kwestie van maanden (volgens anderen) verwijderd van de trotse bezitters van een kernwapen, en Israël heeft in niet mis te verstane bewoordingen publiekelijk verklaard dat het vastbesloten is alles te doen wat nodig is om te voorkomen dat dit ooit gebeurt.

Een blik op verschillende nieuwsbronnen laat zien dat het geroezemoes over een mogelijke aanval van Israël op de nucleaire faciliteiten van Iran varieert van...

"Oh nee, dat zullen ze nooit doen...het is veel te gevaarlijk en het zal nooit werken! Bovendien zou het de VS in de Derde Wereldoorlog kunnen slepen, en dat zou president Harris helemaal niet leuk vinden, no sirree!"

helemaal naar...

"Alle systemen gaan...volgende halte, Natanz! VA-ROOOM!!!"

De discussies gaan van hoe politiek rampzalig het hele idee is en hoe het de wereld schoppend en schreeuwend in een Derde Wereldoorlog zou kunnen slepen, tot hoe logistiek haalbaar het is en hoe het Israëls enige verstandige optie is. Met andere woorden, het gaat van het ene uiterste naar het andere:

Velen zijn vergeten dat Israël het al eerder heeft gedaan (Irak, 1981), en velen geloven dat ze het weer zullen moeten doen. Dus dat is de $64.000 vraag:

Vr. Zal Israël in de nabije toekomst daadwerkelijk een of meer aanvallen uitvoeren op een van de Iraanse kernwapeninstallaties?

Bedenk ook dat zo'n aanval niet noodzakelijkerwijs de volgende stap is op Israëls militaire agenda. Het zou op een bepaald moment na andere vormen van vergelding kunnen komen, op een moment dat het iets minder verwacht wordt. Ik zeg het maar.

Redenen waarom ik denk dat ze het zullen doen

In de bovenstaande vraag heb ik de woorden "in de nabije toekomst" toegevoegd, omdat als ze dit doen, het vrijwel zeker is dat het relatief snel zal zijn. Zoals ik al zei, schatten experts Iran binnen enkele weken of misschien enkele maanden in het bezit van een kernwapen—dus hoe je het ook wendt of keert, Israël weet heel goed dat Iran heel dicht bij hun nucleaire eindstreep komt.

Maar nogmaals: Zullen ze of zullen ze niet? Dat is de brandende vraag die voor ons ligt. Ik weet het natuurlijk niet—maar ik zal eerlijk toegeven dat ik geneigd ben te denken dat Israël wel ooit zo'n aanval zal uitvoeren. Wat ik wil doen is een paar redenen geven waarom ik geloof dat dit het geval zal zijn, en die redenen sluiten over het algemeen logisch aan bij wat we uit de Schrift kunnen afleiden over de aanval van Gog-Magog.

Gebeiteld in steen: De profetieën in Gods Woord zullen tot op de letter worden vervuld, ongeacht wat Israël doet of niet doet—ongeacht wat welke natie op aarde ook doet of niet doet. Ezechiël 38–39 zal precies worden vervuld, of Israël nu ooit een aanval op de Iraanse kernwapeninstallaties uitvoert of niet. Dat staat in steen gebeiteld en staat niet eens ter discussie.

Nou, als blijkt dat Israël geen van de Iraanse kernwapeninstallaties aanvalt, dan betekent dat alleen maar dat mijn mening gewoon verkeerd—is, zoals bekend, van tijd tot tijd, net als die van ieder ander. Er overheen komen? Dat ben ik al.

Maar wat oneindig veel belangrijker is, is dit:

Al wat dat betekent is dat Gods foutloze Woord net zo precies vervuld zal worden op een andere manier die wij (ik) misschien niet voorzien.

Totdat het gebeurt, wel te verstaan.

1. Volg de leider.

Als je de gebeurtenissen in het Midden-Oosten de afgelopen jaren enigszins hebt gevolgd, ben je je volledig bewust van twee fundamentele feiten:

1. Iran is het land dat de voortdurende aanvallen op Israël leidt, voornamelijk via hun proxies Hamas en Hezbollah. Iran is het land dat stampt en schreeuwt en zingt en danst over hoe het Israël, de Kleine Satan, wil vernietigen. Iran is het land dat voorop loopt in de maniakale drang om de Joodse natie te vernietigen.

Iran...niet Rusland.

En Iran is het land dat openlijk heeft geadverteerd met het feit dat het hard op weg is naar een kernwapen waarmee het precies dat kan doen.

2. Rusland heeft zich vrijwel niet bemoeid met het streven van Iran om Israël te vernietigen, waarschijnlijk omdat ze bezig zijn met hun voortdurende oorlog met Oekraïne. Met andere woorden, je zou kunnen zeggen dat Rusland op dit moment wel wat beters te doen heeft.

In zekere zin vatten deze twee feiten de huidige situatie samen.

Nu overwegen: Als Iran inderdaad met succes de nucleaire eindstreep haalt in de komende maanden, zoals velen denken, wat moeten we dan precies met de volgende passage uit de Schrift?

Met andere woorden, Gods Woord maakt volkomen duidelijk dat Rusland de leider is van deze groep naties die Israël aanvallen, een groep die ook Iran (alias Perzië) als lid omvat.

Ja, ja... dat wist je al, OK. Maar ik zei dat allemaal om je te laten stoppen en na te denken over een fundamentele vraag die niet echt een gemakkelijk of voor de hand liggend antwoord heeft als Iran er inderdaad in slaagt om hun doel te bereiken om een of meer kernwapens te bezitten:

Als Iran een kernwapen
zoals gepland, waarom zien we ze dan alleen maar
samen met een groep landen onder leiding van Rusland?

Ik bedoel, help me even. Wat is er gebeurd met het Grote Plan van Iran, d.w.z. hun plan om de natie Israël te vernietigen met hun glimmende nieuwe kernwapens? Waarom zien we ze in de profetie van Ezechiël op de achtergrond en volgen ze de leider van de groep in de vorm van Rusland in de grote drang om Israël uit te roeien? Met andere woorden...

Wat is er gebeurd met het grote kernwapenprogramma van Iran, dat hen in staat zou stellen Israël in hun eentje te vernietigen?

(Uhm...misschien moeten we dat aan de IDF vragen, denk je niet? ) Natuurlijk, als Israël het kernwapenprogramma van Iran aanvalt en op zijn minst genoeg schade aanricht om het een jaar of twee terug te draaien (en Iran weinig reden geeft om aan te nemen dat Israël het in de toekomst niet nog een keer zou kunnen of willen doen), is het feit dat Iran niet het land is dat het voortouw neemt in de aanval van Gog-Magog en in plaats daarvan slechts één lid is van een groep landen onder leiding van Rusland en slechts een ondersteunende rol speelt in die aanval, opeens heel logisch.

Maar als Iran ze heeft, is het echt niet logisch.

Dus...dat roept de vraag op:

2. Wie heeft ze?

Sommige mensen redeneren misschien als volgt:

Wie zegt dat Gog-Magog nucleaire wapens moet bevatten?

Met andere woorden, sommigen zouden kunnen beweren dat de Gog-Magog coalitie gewoon een enorme groep strijdkrachten gewapend met conventionele wapens zou kunnen zijn die allemaal klaar staan om Israël aan te vallen. Is dat niet eng genoeg? Dus dat is de vraag:

Wie zegt dat de aanval van Gog-Magog
gepaard moet gaan met kernwapens?

Wil je de Auteur van de Schrift geloven?

Zoals ik hier in meer detail bespreek, beschrijft de profeet in Ezechiël 39:9–16 gebeurtenissen die plaatsvinden in de nasleep van de mislukte aanval van Gog-Magog, en verschillende verzen laten het voor de hele wereld klinken alsof er een nucleaire schoonmaak wordt uitgevoerd. Bijvoorbeeld:

Ik bedoel, als dit niet een nucleaire schoonmaak beschrijft, dan heb ik geen idee wat het beschrijft. Niet alleen dat, maar na de mislukte aanval zal Israël de wapens zeven jaar lang met vuur verbranden en ze zo als energiebron gebruiken:

En merk op dat het een vaststaand feit is dat ongebruikte kernwapens kunnen worden gebruikt als een bron van brandstof.

En ik ga ervan uit dat de profeet Ezechiël dat niet wist.

Dus de duidelijke tekst van de Schrift zelf maakt het redelijk duidelijk dat kernwapens wel en inderdaad op de een of andere manier een rol spelen bij de aanval van Gog-Magog, hoewel hoe ze dan precies een rol spelen staat open voor speculatie. Een nucleaire boo-boo getriggerd door de hand van God, misschien? Wie zal het zeggen. Maar hoe je het ook bekijkt, het is moeilijk om de bovenstaande passage te lezen en niet te zien dat het spreekt over de aanwezigheid van kernwapens.

Maar het punt is dat als Israël het kernwapenprogramma van Iran effectief elimineert, van wie zijn ze dan? Wie levert die kernwapens? Wie heeft ze? Zie nr. 1 hierboven:

De leider van de groep, dat is wie.

3. Ik wil je om een gunst vragen...

Rusland is dus de leider in de aanval van Gog-Magog—De Schrift maakt dit 100 procent duidelijk. Maar zoals ik al zei, Iran is duidelijk de belangrijkste drijvende kracht geweest in de drang om Israël uit te roeien, niet Rusland, dat druk bezig is geweest met Oekraïne. En dat roept de vraag op:

Waarom laat Iran Rusland de leiding nemen in hun Grote Plan?

Mijn punt is dat als de dingen min of meer doorgaan zoals ze nu gaan en Iran inderdaad in het bezit komt van een kernwapen, ze geen duidelijke noodzaak of reden zouden hebben om Rusland de leiding te laten nemen in hun plan om Israël weg te vagen. Ze hebben het kristalhelder gemaakt dat ze van plan zijn om het zelf te doen met een glimmend nieuw kernwapen dat bijna af is, en ze zijn er volkomen tevreden mee om hun terroristische proxies zoals Hamas en Hezbollah te gebruiken om de IDF uit te rekken en volledig in te zetten om hen te helpen de klus te klaren. Met andere woorden, dit is Iran's ding...niet van Rusland.

Dus... waarom zou Iran plotseling terugtreden en Rusland de leiding laten nemen? Waarom zou de Iraanse president Masoud Pezeshkian op een mooie ochtend de Russische president Vladimir Poetin bellen en zeggen:

"Hé Vlad, ik wil je om een gunst vragen..."

Waarom inderdaad. Nou, bedenk eens: De meeste experts zijn het erover eens dat het voor Israël vrijwel onmogelijk zou zijn om het kernwapenprogramma van Iran volledig te vernietigen—en op basis van wat ik heb gelezen, vermoed ik dat ze gelijk hebben. Ze stellen dat zo'n prestatie een volledige invasie zou vereisen, en de meesten zijn van mening dat zo'n invasie op dit moment om verschillende redenen waarschijnlijk niet in de kaarten staat.

Niet alleen dat, maar de belangrijke elementen van het Iraanse nucleaire programma zijn volledig ondersteund, en vrijwel elk aspect van het programma zou snel opnieuw kunnen worden opgestart.

Maar wat Israël kan doen, is strategische precisieaanvallen uitvoeren die de voortgang van Iran een halt toeroepen—misschien een jaar, misschien twee. En naar alle waarschijnlijkheid kunnen ze het weer doen in nog een jaar, misschien twee. Met andere woorden, het is niet ondenkbaar dat Israël dergelijke aanvallen zou kunnen herhalen op een noodzakelijke basis om Iran ervan te weerhouden ooit die nucleaire eindstreep te halen.

Israël heeft beloofd precies dat te doen en persoonlijk heb ik niets gezien dat erop wijst dat ze iets minder dan bloedserieus zijn.

Bedenk: De leiders van Iran mogen dan wel onder demonisch druk staan, maar ze zijn niet mentaal gehandicapt. Ze weten heel goed dat als Israël het lef zou hebben om één of meer precisieaanvallen uit te voeren om één of meer van hun kernwapeninstallaties te beschadigen en als gevolg daarvan hun vooruitgang een jaar of twee terug te zetten, het heel goed mogelijk is dat de Iraanse leiders het spreekwoordelijke handschrift op de spreekwoordelijke muur zouden lezen. Met andere woorden:

De Iraniërs zouden onder druk gezet kunnen worden om toe te geven dat ze wel wat hulp kunnen gebruiken.

En die hulp zou slechts een telefoontje naar Moskou ver weg zijn.

Daarnaast zegt iets me dat het demonisch aangewakkerde verlangen van Iran om de Joodse natie volledig uit te wissen en elke Joodse persoon dood te zien, waarschijnlijk zwaarder zou wegen dan de noodzaak om hun gezicht te redden of hun imago te handhaven als de Vernietiger van de Kleine Satan.

Ik denk dat het vooruitzicht om de Joodse natie van de aardbodem te zien verdwijnen hen al een heel eind op weg zou helpen om over een beetje gezichtsverlies heen te komen.

Zegt er iemand "chutzpah"? Niet zo lang geleden las ik een nieuwsartikel waarin stond dat de Israëli's dezer dagen boordevol chutzpah zaten. Nou, na een verbluffende inlichtingencoup waarbij 5.000 piepers gelijktijdig ontploften die Hezbollah onlangs had gekocht van een obscuur bedrijf dat hoogstwaarschijnlijk een dekmantel was van de Israëlische inlichtingendienst Mossad, en niet te vergeten de nog verbluffendere uitschakeling van het hele hogere echelon van Hezbollah's commandostructuur door middel van raketaanvallen, denk ik dat het veilig is om te zeggen dat dat artikel gelijk heeft: Er is op dit moment geen tekort aan chutzpah in Israël.

4. Strategische partners.

De afgelopen decennia is de samenwerking tussen Rusland en Iran gegroeid en uitgebreid, en de laatste twee of drie jaar is vooral hun militaire samenwerking enorm gegroeid. Rusland heeft bijvoorbeeld onlangs beloofd om Iran te voorzien van geavanceerde S-400 luchtverdedigingssystemen (hoewel ze nog moeten worden geleverd), en Iran stuurt Rusland ballistische raketten voor de korte afstand (CRBM's).

Ik kan ook vermelden dat zowel Masoud Pezeshkian als Vladimir Poetin van plan zijn om hun Comprehensive Strategic Partnership Agreement voor het einde van oktober 2024 te ondertekenen. Het is dus duidelijk dat de militaire samenwerking tussen deze twee landen zal doorgaan en zal bloeien.

Mijn punt is simpelweg dat Rusland en Iran de afgelopen jaren militaire bedgenoten zijn geworden, en die relatie lijkt te groeien en te verdiepen in een tempo dat niet alleen Israël zorgen baart, maar ook de grote westerse mogendheden.

Eén vraag die echter bij me opkomt, is deze:

Vr. Wat voor vruchten zou deze intensievere militaire samenwerking afwerpen als Israël een aanval zou uitvoeren op de kernwapeninstallaties van Iran, zoals we hebben besproken?

Aan de ene kant heb je Iran, waar de leiders Israël en het Joodse volk verafschuwen en volledig willen vernietigen, voornamelijk om religieuze redenen omdat ze lijden aan een geval van satanisch geïnduceerd IDS (Israel Derangement Syndrome). Aan de andere kant heb je Rusland, dat een vriend van Israël was tot het huidige conflict in Oekraïne.

Wat heb je de laatste tijd voor me gedaan: Ik heb hier in het verleden over gesproken, maar voordat de huidige oorlog in Oekraïne begon in februari 2022, stonden Rusland en Israël op relatief vriendschappelijke voet sinds de wederoprichting van Israël als natie in 1948. Maar Oekraïne veranderde alles.

De mainstream media verspilden geen tijd om het conflict om te zetten in een excuus om de grote, slechte Russische pestkoppen te veroordelen en de arme, heldhaftige Oekraïense underdogs te steunen, de Israëli's bevonden zich tussen een rots en een harde plaats:

• Als ze Rusland openlijk zouden steunen, zouden ze te maken krijgen met een nog fellere internationale veroordeling (wat zeker zou leiden tot het verder wegvallen van de broodnodige steun van Amerika).

• Aan de andere kant, als ze Oekraïne openlijk zouden steunen zoals iedereen, riskeerden ze een betrouwbare oude vriend te veranderen in een machtige nieuwe vijand. Ze deden hun best om het hek te omzeilen en boden symbolische humanitaire steun aan Oekraïne, maar niet de wapens waar Zelenskyy wanhopig om smeekte.

Maar de terughoudendheid van Israël om Rusland openlijk te steunen was niet verloren aan Vladimir Poetin, die, als er iets anders is, een man is die veel waarde hecht aan loyaliteit. Poetin zag het als niets minder dan een steek in de rug, en als gevolg daarvan is de relatie tussen Rusland en Israël de afgelopen tweeënhalf jaar in een doodsspiraal terechtgekomen en nu zo goed als dood en begraven.

Dus onder deze omstandigheden is het zeker niet moeilijk voor te stellen dat Rusland militaire hulp aan Iran aanbiedt om zo'n afschuwelijke aanval van Israël te wreken—en hey, een buit pakken terwijl ze bezig zijn, aangezien de gigantische aardgasvoorraden van hun voormalige vriend Rusland's ticket naar nog meer rijkdom en regionale macht zouden vertegenwoordigen.

Hoewel sommige van de subtiliteiten en nuances van deze complexe geopolitieke relaties naar mijn smaak een beetje aan de stratosferische kant zijn, is er één ding dat er voor mij heel duidelijk uit springt:

Als Israël de nucleaire installaties van Iran zou aanvallen, is het zeer waarschijnlijk dat Rusland snel sterke militaire steun zou bieden aan hun "strategische partner" tegen hun nu voormalige vriend.

En die strategische partners zouden klaar zijn voor een date met Ezechiël 38–39.

De soep is op

Zoals je kunt zien, is de strekking van dit artikel speculatief van aard. Hoewel ik over het algemeen de neiging heb om het speculatieve aspect van dingen te vermijden, heb ik in dit geval een uitzondering gemaakt omdat dit een echt dringende kwestie is. Ik zeg dat omdat als Israël inderdaad op een bepaald moment na het plaatsen van dit artikel een aanval uitvoert op de nucleaire faciliteiten van Iran, ik me tenminste kan koesteren in de voldoening dat ik het heb geroepen.

Ik maak een grapje, maar net niet is. =;)

Serieus...in werkelijkheid is dit onderwerp van groot potentieel belang voor elke gelovige die er is, want als Israël de nucleaire installaties van Iran aanvalt, zou dat heel gemakkelijk het deksel van de kookpot kunnen halen die het Midden-Oosten de afgelopen jaren is geworden. Het zou veel meer zijn dan slechts een stap voorwaarts in de opeenvolging van gebeurtenissen die leiden tot de vervulling van Ezechiël 38–39:

Het zou een duizelingwekkende sprong in de richting van die vervulling zijn.

En waarom is dat "van groot potentieel belang voor elke gelovige die er is"? Hier is waarom:

Ik ben er op grond van de Schrift van overtuigd dat de Opname plaatsvindt vóór de climax van Gog-Magog. Hoewel ik de mogelijkheid niet dogmatisch uitsluit dat de Opname kort na die climax plaatsvindt, lijkt de Schrift erop te wijzen dat de Opname eraan voorafgaat. Dit komt doordat de profeet Ezechiël duidelijk maakt dat God Zijn wonderbaarlijke tussenkomst gebruikt om deze existentiële aanval op Zijn volk te verijdelen, om Zijn aangezicht weer naar hen toe te keren en het proces te beginnen om Zijn Geest over hen uit te storten en hen terug te trekken in een relatie met Hem en uiteindelijk met Zijn Zoon, de beloofde Messias die Israël tweeduizend jaar geleden verwierp en kruisigde. Zoals God in het laatste vers van Ezechiël 39 zegt:

Door de Schrift heen behandelt God Israël en de Kerk gewoonlijk afzonderlijk, zoals Paulus duidelijk aangeeft in zijn brief aan de Romeinen:

Met andere woorden, Paulus vertelt ons feitelijk onomwonden dat het de Opname zelf is die Gods handelen met de Kerk afbakent van de hervatting van Zijn handelen met Zijn volk Israël.

En dat is echt waarom het kijken naar de huidige
gebeurtenissen in het Midden-Oosten alle profetisch bewuste gelovigen
alle profetisch bewuste gelovigen op de
op het puntje van hun geestelijke stoel moeten zitten.

Onderste regel: Kijk omhoog!

Eén resultaat hiervan is dat nu, in de nadagen van het kerkelijk tijdperk, terwijl het gerommel en gemopper van de Verdrukking luider wordt en we het Midden-Oosten zien stollen in de toestand waarin Gods Woord zegt dat het zal verkeren tijdens de aanloop naar de Verdrukking, het ons in feite een barometer geeft om ons te helpen de mogelijke nabijheid van de Opname te beoordelen. Zeker niet de precieze timing, natuurlijk, maar op zijn minst een ruw gevoel van hoe weinig tijd we nog hebben voordat die grote en glorieuze dag helder en eeuwig aanbreekt.

Het punt is dus dat we, nu we de ingrediënten van een van Gods huisspecialiteiten, bekend als Stoofpot à la Gog-Magog, in de pan zien roeren en beginnen te pruttelen, de vraag "Zullen ze of zullen ze niet?" kunnen overdenken en zeker weten dat we, voordat die pan de kans krijgt om over te koken, de Meester-kok die woorden zullen horen roepen waar we zo naar uitkijken:

De soep is klaar!

En het is zeker niet nodig om te vragen "Zal Hij of zal Hij niet?" voor deze, want Zijn Woord schreeuwt het uit met donderende duidelijkheid:

Greg Lauer — OCT '24

Top van de pagina

Als dit artikel je bevalt, deel het dan met iemand!