www.wimjongman.nl
DE KRACHT VAN HET PASCHA
EEN VOOR ISRAËL
Na het redden van de wereld op Golgotha, denk ik dat het Pesachwonder Gods favoriet is. Hij spreekt er vaak over in de Schrift en maakte de Pesachmaand tot het begin van het hele jaar (Exodus 12:2). Hij definieert Zichzelf zelfs door deze gebeurtenis: Aan het begin van de tien geboden introduceert Hij Zichzelf als volgt: "Ik ben de HEER, uw God, die u uit Egypte, uit het land van de slavernij heeft gebracht."
Tot nu toe noemde Hij Zichzelf "de God van Abraham, Isaak en Jakob", of "IK BEN"... Maar "Degene die jullie uit Egypte heeft gehaald" is hoe Hij Zichzelf vanaf de Exodus herhaaldelijk noemt, letterlijk honderden keren. God is gepassioneerd over de hele Pesach verhaal, en hoe meer we in het verhaal graven, hoe meer we ontdekken dat het vol is van rijke schoonheid, betekenis en kracht...
In veel van de Psalmen wordt met verwondering teruggeblikt op het Pesach wonder en hoewel veel Joodse mensen de Sinaï zien als het bepalende moment van het Oude Testament, durf ik te zeggen dat God het Pesach ziet als de hoeksteen van het verhaal van Israël. Zoals hieronder zal worden uitgelegd, is het het moment in de geschiedenis waarop het Joodse volk het Joodse geloof werd. Bovendien is het een enorm helder licht dat wijst op de komende bevrijding, die zou worden gekocht met het bloed van een ander vlekkeloos lam - onze Verlosser Jezus.
DE GOD VAN DE VRIJHEID
Ik vind het geweldig dat het onze God gaat om vrijheid; hij gaf iedereen vrijheid om te kiezen, in elke fase van het Pesachverhaal dat in het boek Exodus wordt beschreven. Hoewel Hij Farao's hart verhardde, was dat na een aantal serieuze keuzes van Farao's kant om eerst zijn eigen hart te verharden.[1] God consolideerde gewoon zijn vrije keuze.
Hij gaf Zijn volk, Israël, ook de vrijheid om al dan niet in het plan mee te gaan. Ze werden niet met geweld gered van de Engel des Doods - Hij gaf een "mogelijkheid" clausule: om de dood je huis te laten overslaan, en moest je een lam offeren en het bloed op je deurpost smeren. Dit was een daad van geloof. Het was een actieve reactie op een bevel van God, dat een belofte inhield... en allen die geloofden dat het waar was en ernaar handelden, werden gered. Dat betekent dat zij die uit Egypte ontsnapten er uit vrije wil voor hadden gekozen om God te gehoorzamen en Hem te volgen door geloof - niet alleen vanwege hun afkomst.
Dit is het moment dat het volk Israël een geloofsgemeenschap werd.
Zoals we al zeiden, worden de tien geboden ingeleid door Gods herinnering dat Hij graag slaven bevrijdt, en het allereerste gebod wanneer Hij vervolgens de rest van de Torah neerlegt, is dit:
"Dit zijn de wetten die je voor hen moet opstellen: Als je een Hebreeuwse knecht koopt, moet hij je zes jaar lang dienen. Maar in het zevende jaar zal hij vrij zijn, zonder iets te betalen." (Exodus 21:1-2).
Wat een vreemd onderwerp om een nieuwe code voor bestuur, geestelijk leven en ethiek mee te beginnen! Maar God is vastbesloten dat Zijn volk niet in slavernij moet leven - zij moeten vrij zijn. Dit is de boodschap van Pesach. Dat is waar de uittocht over ging. God is vastbesloten om Zijn volk vrij te maken.
DOOR GOD AANGEWEZEN GEHEUGENSTEUNTJES
Herinneren is heel belangrijk voor God. Hij spoort ons geheugen aan de hele tijd in de Bijbel door ons aan te sporen: "Herinner je!". Ik denk dat een van Satans beste strategieën is om ons geheugen te verduisteren. Als we ons herinneren wat God heeft gedaan, wat Hij heeft gezegd en wie Hij is, dan kunnen we vandaag in Hem geloven en vertrouwen op morgen. Het tegenovergestelde is vaak ook waar. De Pesach Seder maaltijd is een multi-zintuiglijke leerervaring, ingesteld door God zelf, om te voorkomen dat de mensen zouden vergeten. Het gaat om zien, ruiken, proeven en aanraken en is ontworpen om generatie na generatie het verbazingwekkende verhaal te leren en het levend te houden in het Joodse collectieve geheugen.
Vandaag de dag is het familiefeest gebaseerd op vier bekers wijn en een "haggadah" of "vertelling" die lijkt op een orde van dienst. Er zijn verschillende ideeën over wat elk van de vier bekers voorstelt, maar over het algemeen gaat de eerste beker over heiliging en apart gezet worden voor God, de tweede is het moment om het verhaal te vertellen, de derde wordt na de maaltijd gedronken, wanneer Joodse mensen gewoonlijk bidden voor hun eten, en de laatste is "hallel" of lofprijzing, na de liederen en psalmen van dankzegging.
Elk voorwerp op tafel symboliseert iets in het verhaal: het droge, ongezuurde matzebrood staat voor de droogte van de slavernij, in tegenstelling tot de rijkdom en zegening van de wijn, die staat voor vrijheid. Er wordt ook algemeen aangenomen dat gist staat voor zonde, en dat dit een tijd is om alle gist, en alle zonde, weg te doen. De bitterheid van de bittere kruiden spreekt van het lijden, enzovoort. Elk aspect van de avond helpt het Joodse volk om zich de wonderen te herinneren die God voor hen deed en zelfs om ze opnieuw te beleven. Het gaat niet zozeer om het herinneren van een historische gebeurtenis die verloren is gegaan in de tijd, maar om het herbeleven van het verhaal en het deel laten uitmaken van het leven van vandaag... en de hoop voor de toekomst.
Het was precies deze Pesachseder die het laatste avondmaal was dat Jesjoea met zijn discipelen at, op de traditionele Joodse manier (lees meer over het eerste Pesach). Het was ongezuurd Pesachbrood dat Hij brak, toen Hij Zijn discipelen vertelde om "dit te doen ter herinnering aan Mij", en het was één van de vier bekers wijn die Hij dronk toen Hij zei dat het Zijn bloed voorstelde. We drinken het om ons het bloed te herinneren dat onze vrijheid kocht en ervoor zorgde dat de dood ook aan ons "voorbij" ging. Hij is in alle opzichten de belichaming en vervulling van het Pesachverhaal. En elke keer dat we het brood eten en de beker drinken, zullen we ons herinneren wat Hij voor ons heeft gedaan.
PESACH: DE VIER STADIA VAN BEVRIJDING
Volgens de Joodse traditie vertegenwoordigen de vier bekers de vier aspecten van verlossing die in deze verzen uit Exodus worden genoemd:
1. IK ZAL JULLIE BEVRIJDEN VAN HET JUK VAN DE EGYPTENAREN
Dit is het eerste stadium van bevrijding - de praktische en daadwerkelijke redding uit gevangenschap. Het is de fysieke overgang uit Egypte en naar het Beloofde Land. Als gelovigen kunnen we zien dat toen Jesjoea aan het kruis voor onze zonden betaalde, we vrij werden gemaakt van veroordeling en onze reis van een leven wandelend met God kunnen beginnen. Het feit dat het Joodse volk door het water ging, kan ook parallel lopen met de doop van de gelovige als onderdeel van het bevrijdingsproces.
2. IK ZAL JULLIE BEVRIJDEN HUN SLAVEN TE ZIJN
Dit tweede stadium gaat meer over geestelijke bevrijding. Zelfs als ze bevrijd zijn, kunnen mensen en dieren soms nog steeds doen alsof ze dat niet zijn. Soms wordt dit institutionalisering genoemd. We raken er zo aan gewend om in een kooi te leven, dat we niet weten hoe we in vrijheid moeten wandelen. Hier belooft God Israël te bevrijden van de slavenmentaliteit, en ook wij moeten bevrijd worden van een geest die gebonden is aan de zonde. We moeten meer en meer begrijpen dat we echt vrij zijn, en leren hoe we daarnaar moeten leven.
3. IK ZAL JULLIE VERLOSSEN MET EEN UITGESTREKTE ARM EN MET MACHTIGE DADEN VAN OORDEEL
Het Exodusverhaal staat bol van het bovennatuurlijke. Ik vraag me vaak af wat we zouden denken als deze wonderen vandaag zouden gebeuren... zijn we bereid om God te accepteren in al zijn bovennatuurlijke wonderen? Zijn machtige uitgestrekte arm? Sommige wonderen en oordelen zijn moeilijk te accepteren - vooral vanuit het perspectief van de gewone Egyptenaar. Dit is onze God: machtig in wonderen, ondoorgrondelijk, niet te stoppen en anders dan alles wat wij ooit zouden kunnen begrijpen. Maar dit is onze redder. Hij wil dat we Hem en Zijn verlossing omarmen en Hem laten beslissen hoe de dingen gedaan moeten worden.
4. IK ZAL JULLIE TOT MIJN EIGEN VOLK NEMEN EN IK ZAL JULLIE GOD ZIJN
Het ultieme doel is relatie. God wil intimiteit met zijn volk. De woestijn kan gezien worden als het wandelen in intimiteit met God, en in feite kijkt God terug op die tijd vlak na de uittocht als een soort wittebroodsweken met Zijn volk:
"Dit is wat de HEER zegt:"'Ik herinner me de toewijding van jullie jeugd, hoe jullie als een bruid mij liefhadden en mij volgden door de woestijn, door een land dat niet gezaaid was". Israël was heilig voor de HEER, de eerstelingen van zijn oogst". Jeremia 2:1-3
"Daarom ga Ik haar nu verleiden; Ik zal haar de woestijn in leiden en teder tot haar spreken. Daar zal Ik haar haar wijngaarden teruggeven en het dal van Achor tot een deur van hoop maken. Daar zal zij antwoorden als in de dagen van haar jeugd, als op de dag dat zij uit Egypte opkwam." Hosea 2:14-15 [2]
Een voorganger zei ooit: "een woestijn is iets wat je wilt en niet nodig hebt, maar de woestijn is iets wat je niet wilt, maar wel nodig hebt." Het woestijnleven is niet gemakkelijk, maar het is vaak waar onze wandel met God dieper en intiemer wordt. Op een dag zullen we op de beloofde plaats van ultieme rust zijn, maar tot die tijd zal het leven met God niet altijd een wandeling in het park zijn. Het is een tijd om onze Redder te leren kennen en te groeien in ons vermogen en onze bereidheid om Hem te vertrouwen, lief te hebben en te volgen. Wij zijn bij Hem en Hij is bij ons. Wij zijn Zijn mensen en Hij is onze God. We zijn verbonden in relatie, en dat is onze vreugde en de Zijne.
JEZUS ONS PASCHA LAM: ER KOMEN NOG MEER GLORIEUZE VERHALEN!
Hoewel dit nog maar het topje van de ijsberg is als we nadenken over het Pesachverhaal en de vervulling ervan in Jesjoea, onze Messias, is het gemakkelijk om te zien waarom deze gebeurtenis zo cruciaal is en zo'n perfecte voorafschaduwing van ons verlossingsverhaal. God herinnert Israël er keer op keer aan wie Hij is en wat Hij voor hen heeft gedaan door de gebeurtenissen aan Zijn naam toe te voegen: "Jullie kennen mij, degene die jullie uit Egypte heeft gehaald"... En net als wij allemaal hadden de Israëlieten veel herinneringen nodig. Maar Jeremia schrijft iets merkwaardigs over deze beschrijving van God:
"De dagen komen", verklaart de HEER, "dat er niet meer gezegd zal worden: 'Zo zeker als de HEER leeft, die de Israëlieten uit Egypte heeft opgevoerd', maar dat er gezegd zal worden: 'Zo zeker als de HEER leeft, die de Israëlieten heeft opgevoerd uit het land van het noorden en uit alle landen waar Hij hen verbannen had.' Want Ik zal hen herstellen in het land dat Ik hun voorouders gegeven heb." Jeremia 16:14-16 (23:7-8 zegt ongeveer hetzelfde).
Het verhaal van God en de Israëlieten is nog niet voorbij. God heeft de Israëlieten inderdaad uit het land van het noorden (Rusland en omstreken) gehaald en uit alle landen waar ze bijna tweeduizend jaar lang naartoe waren verbannen. Hij is nog steeds niet algemeen bekend bij naam voor deze actie. Maar de dagen komen eraan...
Het fysieke, praktische en feitelijke herstel van Israël vond vorige eeuw plaats. Nu anticiperen we biddend op en werken we toe naar het geestelijke herstel van Israël.
Gelukkig Pesach, en Gods rijkste zegeningen voor jullie terwijl we de opstanding vieren van ons offerend Pesachlam dat onze vrijheid kocht.
[1] Farao verhardt zijn eigen hart door zijn vrije keuze bij twee gelegenheden (Exodus 8:15, 8:32) voordat God zijn hart verhardt (Exodus 9:12). Dan kiest Farao opnieuw uit vrije keuze om zijn eigen hart te verharden, samen met zijn ambtenaren (9:34). Daarna verhardt God zijn hart nog vier keer, zodat zijn heerlijkheid gezien kan worden (10:1, 20, 27, 11:10, 14:8).
[2] Het beeld van onder je eigen wijnstok zitten is een Bijbels beeld van vrijheid, rust en vrede (Micha 4:4 en Zacharia 3:10).
Bron: The Power of Passover – ONE FOR ISRAEL Ministry