Jodenjacht: Het seizoen is open in het Westen

door Guy Millière - 8 december 2024

7 november. Amsterdam. Zodra de voetbalwedstrijd tussen AFC Ajax, een Nederlandse voetbalclub, en Maccabi Tel Aviv uit Israël is afgelopen, worden Maccabi-supporters aangevallen die uit Israël en verschillende Europese landen zijn gekomen om de wedstrijd bij te wonen. Velen worden door de straten gejaagd, geslagen, op de grond gegooid, geschopt, gestoken en in het ijskoude water van de grachten van de stad gegooid. Terwijl de aanvallers antisemitische leuzen schreeuwen, schreeuwen de slachtoffers, in een poging om te ontsnappen, terug dat ze niet Joods zijn.

De aanvallers filmen wat ze doen en posten de video's op sociale netwerken. Vijf Israëli's worden in het ziekenhuis opgenomen; tientallen anderen, sommige gewond, sluiten zich urenlang op in hun hotelkamers. De Israëlische regering stuurt vliegtuigen om de Joden te redden. Er heeft net een jihad-pogrom plaatsgevonden in de stad waar Anne Frank en haar familie zich schuilhielden totdat ze werden overgedragen aan de Duitse bezetters en naar vernietigingskampen werden gestuurd.

“Dit is een heel donker moment voor de stad, waarvoor ik me diep schaam,” zei Femke Halsema, de ‘linkse’ burgemeester van Amsterdam.

“We mogen niet wegkijken van antisemitisch gedrag in onze straten”, was Koning Willem-Alexander van Nederland nog explicieter.

“De geschiedenis heeft ons geleerd hoe intimidatie van kwaad tot erger gaat, met gruwelijke gevolgen. Joodse mensen moeten zich veilig voelen in Nederland, overal en altijd.”

“Er is niets, absoluut niets dat als excuus kan dienen voor het doelbewust zoeken en opjagen van Joden,” verklaarde de Nederlandse premier Dick Schoof, ook ‘links’.

“We zijn het Gaza van Europa geworden,” zei het Nederlandse parlementslid Geert Wilders.

“Ik zal dat NIET accepteren. NOOIT. De autoriteiten zullen verantwoordelijk worden gehouden voor hun falen om de Israëlische burgers te beschermen. Nooit meer.”

Een van de slachtoffers schreef:

“Ik ben klaar met vier maanden reservedienst in Gaza en wat ik hier heb meegemaakt is niet minder eng. Het is hier oorlog. Ik werd overreden en iemand trok een mes. Ik ben lichtgewond, maar ik wil me hier niet laten behandelen, alleen in het land... Ze zijn overal. Geen politie. Hele chaos. Alles was vooraf georganiseerd.... Eén op de vier personen die op straat rondlopen is een moslim die Joden komt aanvallen”.

De aanvallers bleken voornamelijk moslims met Palestijnse vlaggen te zijn. In Europa is zeggen dat je voor de Palestijnen bent de politiek correcte manier geworden om te zeggen dat je Israël en Joden verafschuwt.

Wilders, die onder constante politiebescherming leeft nadat hij in 2005 met de dood werd bedreigd, waarschuwt al jaren voor de gevaren die voortkomen uit een groeiende aanwezigheid van moslims in zijn land.

Nederland is al lange tijd vervuld van islamitische haat. Filmmaker Theo van Gogh werd in 2004 in Amsterdam op brute wijze vermoord door een islamist die beweerde dat het maken van de film “Submission”, over moslimvrouwen die opvanghuizen vullen voor slachtoffers van mishandeling, beledigend was voor de islam. Een papier met een mes dat in de buik van Van Gogh was gestoken dreigde dat Ayaan Hirsi Ali en Geert Wilders, die beiden aan een film hadden gewerkt, de volgende zouden zijn.

Ayaan Hirsi Ali, een slachtoffer van vrouwelijke genitale verminking, was haar geboorteland Somalië ontvlucht om aan een gedwongen huwelijk te ontsnappen, werd Nederlands, doorliep de universiteit en werd gekozen in het Nederlandse parlement. Na de moord op Van Gogh, toen ook zij 24 uur per dag bescherming kreeg, klaagden haar buren dat haar aanwezigheid hen in gevaar bracht. Ze werd ervan beschuldigd dat ze gelogen had in haar asielaanvraag - blijkbaar een excuus om haar lastig te vallen omdat ze kritisch was over de Islam - werd haar staatsburgerschap afgenomen en vluchtte naar de Verenigde Staten.

Wilders won de Nederlandse parlementsverkiezingen in november 2023 en zijn Partij voor de Vrijheid (PVV) werd de grootste in het Nederlandse parlement. Hij had eigenlijk premier moeten worden, maar andere partijen blokkeerden de vorming van een coalitie. De coalitieregering die werd gevormd wees zijn deelname af, een stap die Wilders oneerlijk en “grondwettelijk verkeerd” noemde.

Tijdens of na de pogrom werd niemand gearresteerd. De aanvallers werden alleen op bussen gezet en aan de rand van de stad afgezet.

De Israëlische Mossad had de Nederlandse autoriteiten en politie gewaarschuwd dat er op 7 november plannen circuleerden voor geweld tegen Joden en drong er bij hen op aan om de beveiliging bij het stadion, hotels, treinstations en in het centrum van Amsterdam te verhogen -- tevergeefs.

Toen het geweld uitbrak, deed de politie bijna niets om het te stoppen.

Ayan Hirsi Ali schreef:

“Vandaag de dag bestaat een groot deel van het politiekorps in Amsterdam uit tweede generatie migranten uit Noord-Afrika en het Midden-Oosten. Sinds 7 oktober vorig jaar weigeren sommige agenten al om Joodse locaties zoals het Holocaust Museum te bewaken.”

Demonstraties in Amsterdam werden de dag na de pogrom voor onbepaalde tijd verboden, maar vonden toch plaats. Op 11 november werd een tram in brand gestoken, ruiten ingegooid en politieagenten met stenen bekogeld door jonge mannen die “kankerjoden” riepen. Vijf mannen werden op 12 november gearresteerd en weer vrijgelaten. Vijfenveertig verdachten werden geïdentificeerd. Acht werden gearresteerd.

Wat er in Nederland gebeurt, gebeurt ook in andere West-Europese landen.

Antisemitische aanslagen worden steeds talrijker in Frankrijk, zoals met de marteling van en moord op Ilan Halimi, de moord op twee bejaarde vrouwen, Mireille Knoll en Dr. Sarah Halimi, en een slachting in Toulouse in 2012, waar een islamist Joodse schoolkinderen vermoordde. Een bloedbad in Parijs in 2015 toonde aan dat islamisten Joden zouden vermoorden die gewoon waren komen winkelen in een Joodse supermarkt.

In Parijs, tijdens de pro-Hamas demonstraties die volgden op de massamoord op Joden in Israël door de door Iran gesteunde terreurgroep Hamas op 7 oktober 2023, riepen demonstranten “Dood aan de Joden” en “Dood aan Israël.” Verschillende demonstraties eindigden in rellen, waarbij Joodse bedrijven werden aangevallen of bedekt met Davidsterren, soms vergezeld van het Duitse woord Jude.

Toen Joden op straat werden aangevallen of studenten in de Londense metro werden aangevallen door groepen jonge moslims, negeerde de Britse politie de aanvallen.

Op 12 november werden in Berlijn leden van een Joods jeugdvoetbalteam aangevallen door een “pro-Palestijnse” menigte met stokken en messen.

In de Verenigde Staten zijn Joodse studenten aangevallen, soms met geweld, en antisemitische aanvallen nemen toe. Anti-Israël en pro-Hamas demonstraties gaan gepaard met antisemitische aanvallen. Joodse studenten aan de Universiteit van Pittsburgh werden onlangs met een glazen fles geslagen door een man die een keffiyeh droeg, en een andere student, die een davidster droeg, werd geslagen door een groep moslimstudenten.

In Canada concludeert een rapport van het Canadian Centre for Israel and Jewish Affairs (CIJA): “Canada wordt steeds meer een fysiek onveilig land voor Joden.” Vorige maand werd een Iraans complot om een Joodse mensenrechtenadvocaat en voormalig federaal minister, Irwin Cotler, te vermoorden, verijdeld. Een inwoner van Vancouver onlangs opmerkte :

“Als je door de stad loopt, zou je denken dat we naast de Gazastrook wonen. Pro-Hamas protesten en bommeldingen aan Joodse instellingen zorgen ervoor dat ik me ongemakkelijk voel om bekend te maken dat ik Joods ben en voor mijn eigen veiligheid.”

Soortgelijke getuigenissen komen uit Toronto en Montreal.

Het moslim antisemitisme dat zo gewoon is in moslimlanden heeft zich verspreid door immigratie naar West-Europa en Noord-Amerika, vergezeld door islamitische organisaties en de komst van radicale imams die voortdurend aanzetten tot haat tegen Joden, Israël en het Westen. In West-Europa zijn moslimwijken broeinesten van criminaliteit geworden en criminaliteit, waarvoor de niet-moslimbevolking is gevlucht.

West-Europese politieke leiders beweerden eerst dat moslimpopulaties zouden integreren en geen wrijving zouden veroorzaken. Toen het duidelijk werd dat veel moslims niet integreerden en in plaats daarvan voor onrust zorgden, kozen de politieke leiders voor moedwillige blindheid en gaven ze vermoedelijk toe uit angst voor rellen.

Sommige organisaties beweren dat degenen die zeggen dat moslimintegratie een mislukking is of dat moslimhaat tegen Joden alomtegenwoordig is, worden beschuldigd van racisme, xenofobie of extreemrechts. Organisaties die vechten tegen antisemitisme spreken zich nooit uit over moslimantisemitisme. In plaats daarvan beschuldigen ze “extreem-rechts” van antisemitisme. “Extreem rechts” antisemitisme bestaat natuurlijk, maar voor het grootste deel, sinds de Tweede Wereldoorlog, worden Joden niet aangevallen of vermoord.

Omgekeerd hebben extreem-linkse bewegingen toenadering gezocht tot islamitische organisaties, misschien op basis van hun gemeenschappelijke wens om de samenleving meer naar hun hand te zetten door iedereen even arm en geürbaniseerd te maken. Ze hebben de “Palestijnse zaak” met toenemende felheid gesteund: extreem-links in Europa is nu resoluut “antizionistisch” en vervuld van een anti-joodse haat die lijkt op die van de meest radicale moslims.

Zolang moedige politici als Geert Wilders naar de marge worden gedrukt, kan de situatie in Europa alleen maar verslechteren. Europese politieke leiders zijn bang voor moslimonrust en voor het verlies van potentiële stemmen. Ze zijn dan ook steeds meer anti-Israël geworden. De Franse president Emmanuel Macron drong aan op het volledig stopzetten van wapenleveranties aan Israël. “Je kunt een beschaving niet verdedigen door barbarij te zaaien”, vertelde hij tegen de Israëlische premier Benjamin Netanyahu, zonder de onophoudelijke aanvallen op Israël door Hamas en Hezbollah te noemen.

De pro-Hamas demonstraties en de bezettingen van universiteiten door gewelddadige antisemieten in de afgelopen maanden moeten worden gezien als een rood alarm. De geschiedenis toont aan dat het toelaten van Joden- en Israëlhaat zonder een ferm antwoord alleen maar groeit en alleen maar kan leiden tot anarchie.

“Israël is de enige plaats waar Joden worden verdedigd,” schreef columniste Caroline Glick. “[Zonder] Israël zou er geen Joods volk zijn.”

Israël probeerde te voorkomen dat het veelgeprezen “staakt-het-vuren” zou verdampen. Zoals de journalist Daniel Greenfield opmerkte:

En:

“Aanbieden om te onderhandelen met islamitische terroristen is een uiting van zwakte. Jihadisten bieden alleen aan om te onderhandelen uit angst, zwakte of om ons in de val te lokken, en ze gaan ervan uit dat wij hetzelfde doen. Niets kan hen er ooit van overtuigen dat we echt in vrede met hen willen leven of dat we alternatieven voor geweld verkiezen. Dus elke keer dat we aanbieden om te onderhandelen, zien ze dat als zwakte of een truc.

“Als onze diplomaten deze culturele realiteit ooit zouden begrijpen, zouden ze niet langer verbijsterd zijn als de onderhandelingen mislukken.”

Dr. Guy Millière, professor aan de Universiteit van Parijs, is de auteur van 27 boeken over Frankrijk en Europa.

Vertaling door W.J. Jongman en H. Sleijster

© 2024 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute.

Bron: Jew-Hunting: Open Season in the West :: Gatestone Institute