Dit is hoe Israël terugsloeg tegen de haters in Den Haag

De verdediging presenteerde talrijke en uitgebreide acties die Israël heeft ondernomen om de humanitaire situatie in Gaza te verbeteren, maar plaatste dit wijselijk in de juiste context door te stellen dat de huidige situatie het duidelijke resultaat is van de acties van Hamas en dat het dus de terroristische organisatie is die de inwoners van de Gazastrook tot deze benarde situatie heeft veroordeeld.

Door Netael Bandel Gepubliceerd op 01-16-2024

Voor een vaderlandslievende Israëlische journalist zou het een enorme uitdaging zijn om de hoorzittingen in Den Haag te bekijken met de mate van objectiviteit die vereist is in de advocatuur, en dat is waarschijnlijk niet zo'n slechte zaak. Dat gezegd hebbende, kunnen we de situatie echter als volgt samenvatten: na een goede en zeer verontrustende opening door de Zuid-Afrikaanse aanklager, was er enig gevoel van comeback na het zeer indrukwekkende optreden van het Israëlische verdedigingsteam. Voor zover dit in het algemeen een juridische hoorzitting was, in plaats van een diplomatieke sessie onder het mom van een juridische procedure, slaagde het team erin de juiste punten aan te roeren en lanceerde het zelfs een tegenoffensief tegen Zuid-Afrika zelf.

Desondanks is de veronderstelling dat de rechtbank zal reageren op de motie van de aanklager om voorlopige maatregelen te nemen (het internationaalrechtelijke equivalent van een voorlopige voorziening) - hoewel dit wel eens 'afgezwakte' voorlopige maatregelen zouden kunnen zijn die geen einde zullen maken aan de gevechten, maar ze wel zouden kunnen beperken.

Israëls verklaring van verdediging liet geen middel onbeproefd en verfijnde het morele en wettelijke mandaat dat de basis vormt van Israëls verschillende militaire acties in de Gazastrook. Wat betreft de Zuid-Afrikaanse beweringen over de verschillende opmerkingen van hooggeplaatste Israëli's, legde het verdedigingsteam uit dat de meeste van deze personen geen lid zijn van enige relevante besluitvormingsfora. Sterker nog, diezelfde besluitvormingsfora, inclusief de premier zelf, hebben dergelijke opmerkingen ronduit veroordeeld. Andere uitspraken, zoals die van de minister van Defensie, bijvoorbeeld, kunnen alleen worden geïnterpreteerd als zijnde gedaan in verband met de vernietiging van de terroristische organisatie Hamas en al haar individuele terroristen, en duidelijk niet de burgerbevolking in Gaza.

De verdediging presenteerde talrijke en uitgebreide acties die Israël ondernam om de humanitaire situatie in Gaza te verbeteren, maar plaatste dit wijselijk in de juiste context door te stellen dat de huidige situatie het duidelijke resultaat is van de acties van Hamas en dat het dus de terroristische organisatie is die de inwoners van de Gazastrook tot deze benarde situatie heeft veroordeeld. De rechter van het Israëlische Hooggerechtshof, rechter Noam Solberg, heeft dit treffend omschreven in een van de gerechtelijke uitspraken die zijn gedaan in verband met het vasthouden van de lichamen van dode terroristen in ruil voor de terugkeer van de gijzelaars uit Gaza, toen hij verklaarde dat dergelijke acties "niet meer zijn dan de rotte vrucht van moorddadig terrorisme, dat het resultaat is van de acties van de wrede vijand, en we hebben geen andere keuze dan dit te doen." Met andere woorden: harde en pijnlijke acties moeten ook geïnterpreteerd worden als goed en noodzakelijk. Professor Malcolm Shaw KC sloeg de spijker op zijn kop toen hij zei dat zelfs als er schendingen van het internationaal recht zouden worden vastgesteld, er absoluut geen feitelijke basis is voor het verzamelen van beschuldigingen om zelfs maar de verdenking van genocide te kunnen vaststellen. Dat was duidelijk niet de bedoeling.

Daarnaast deed het verdedigingsteam een gezamenlijke inspanning om de feitelijke feiten die door de aanklager werden gepresenteerd te verwerpen. Zo beweerde Zuid-Afrika bijvoorbeeld dat de inwoners van de noordelijke Gazastrook slechts 24 uur van tevoren gewaarschuwd waren om hun huizen te verlaten voordat Israël het gebied aanviel. Om deze bewering te weerleggen toonde Dr. Galit Raguan, die tijdens de hele hoorzitting uitmuntende professionele vaardigheden en kwaliteit als advocaat toonde, aan dat Israël de inwoners van Gaza eigenlijk drie weken voor het Israëlische offensief had gewaarschuwd, zozeer zelfs dat de IDF in de praktijk aan Hamas onthulde waar het zich in eerste instantie op zou richten. Dit is slechts één van de vele voorbeelden die het Israëlische team presenteerde.

Het echte gezicht van Zuid-Afrika

Professor Shaw onderstreepte een belangrijk feit, dat wij in Israël eerlijk gezegd nogal eens vergeten. "Zuid-Afrika sprak over bezetting en apartheid tegen de Palestijnen vanuit een perspectief van 75 jaar, maar waarom daar stoppen? Waarom gaan we niet terug naar 1922, toen de Volkenbond verklaarde de "historische band van het Joodse volk met Palestina en de gronden voor het opnieuw opbouwen van hun nationale thuis in dat land" te erkennen? Sterker nog, waarom niet 3.200 jaar eerder, toen de stammen van Israël het Land binnentrokken?" Met andere woorden, de Tenach of Bijbel blijft de eigendomsakte.

De plaatsvervangend procureur-generaal voor internationaal recht, Dr. Gilad Noam, die de argumenten voor de verdediging samenvatte, onderstreepte een belangrijk punt: niet alleen is er geen basis voor een beslissing die verdenking van genocide vaststelt, maar praktisch gezien ondermijnt het in feite de VN Conventie over de Preventie en Bestraffing van de Misdaad van Genocide. In wezen verandert het verdrag in een bewijs van immuniteit voor terroristische organisaties die zelf bewezen genocide plegen, zoals we zelf op 7 oktober hebben kunnen zien. Dat zou een moreel onrecht op internationale schaal zijn. Zuid-Afrika, waarvan de regering bestaat uit een aantal van de oorspronkelijke pioniers die daar het apartheidsregime ten val brachten, heeft besloten om een kruistocht te beginnen tegen wat het beschouwt als vergelijkbare regimes over de hele wereld. Ergens onderweg is het echter sterk uit koers geraakt, heeft het handen geschud met de islamistische nazi's van Hamas en heeft het ervoor gekozen om juist dat volk aan te vallen dat nog niet zo lang geleden in de loop van de geschiedenis zelf van de vernietiging werd gered, een volk dat Iran, Hezbollah, Hamas en andere 'gelijkgestemde' entiteiten graag teruggestuurd zouden zien worden naar de crematoria. Het crematorium wordt hier gebruikt in de letterlijke betekenis van het woord, net zoals Hamas bijvoorbeeld deed in Kibboets Be'eri.

Zoals we hierboven al lieten doorschemeren, kunnen we niet met zekerheid zeggen dat de hoorzitting in Den Haag inderdaad een juridische procedure is. De veronderstelling onder veel advocaten en ook onder de leden van het Israëlische team is dat het ICJ (Internationaal Gerechtshof) de motie van de aanklager zal toewijzen en inderdaad voorlopige maatregelen zal bevelen. Dat gezegd hebbende, en dat is misschien nog wel belangrijker, heeft het niveau van de huidige hoorzitting de mogelijkheid om voorlopige maatregelen af te weren die voldoende zouden kunnen zijn om een einde te maken aan de gevechten in Gaza, een optie die Israël duidelijk niet kan accepteren, en dus genoegen te nemen met veel bescheidener maatregelen. Bijvoorbeeld een maatregel die Israël opdraagt een onderzoek in te stellen naar verschillende verklaringen, een bevel om de Gazastrook volledig open te stellen voor het binnenbrengen van humanitair materieel, een bevel om bepaalde gevechtsmethoden te beperken, of een algemeen declaratief bevel dat Israël opdraagt te handelen in overeenstemming met het internationaal recht. Israël zou moeten kunnen leven met de meerderheid van dergelijke eventualiteiten.

Een strategische dreiging

Het inherente gevaar van het stoppen van de oorlog heeft het internationaal recht weer in de schijnwerpers gezet. Het internationaal recht is niet slechts de bloemrijke retoriek van mondiale linkse activisten, maar kan echt een strategische bedreiging vormen voor Israël. Israël handelt niet alleen en is lid van de gemeenschap van naties, net als de leidende wereldstaten die snel marineschepen naar de regio stuurden onmiddellijk na het uitbreken van de oorlog - en deze week nog sloegen diezelfde naties toe tegen de Houthi's in Jemen als reactie op hun voortdurende aanvallen op de Israëlische commerciële scheepvaart. Het internationaal recht is iets waarover gediscussieerd moet worden, het is niet bindend, en het is zelfs gepast om kritiek te leveren op het rechtssysteem met betrekking tot beweringen die oproepen tot het beperken van militaire actie; niettemin is het vanaf deze week duidelijk geworden dat dit alles in een veel evenwichtiger context is komen te staan. Ook deze week zijn we ontnuchterd.

Als we de staat komen verdedigen, kunnen we een helm en een gevechtsvest aantrekken, maar we kunnen ook een pak en een stropdas dragen en juridische argumenten als munitie gebruiken. Geen superlatief zou overdreven zijn als we het dramatische belang van de hoorzitting in Den Haag proberen te beschrijven. De intensiteit van deze noodlottige hoorzitting was duidelijk af te lezen van het gezicht van Gilad Noam, dat verstoken bleef van emotie en alleen af en toe met zijn ogen knipperde. Dr. Noam, een individu waar de meeste Israëli's tot nu toe waarschijnlijk nog nooit van gehoord hebben, vormt samen met Dr. Raguan, Dr. Tal Becker en de andere leden van het Israëlische juridische team het juridische equivalent van de elite-eenheid 'Sayeret Matkal' van het IDF, die naar het ICJ is gestuurd om ons te redden. We kunnen natuurlijk altijd nog wel een of twee verbeterpunten vinden, zoals meer nadruk leggen op de tragedie van de Israëlische gijzelaars, maar die zijn verre van van essentieel. Een journalist schrijft gewoonlijk geen bedankjes aan de onderwerpen van zijn kritiek, maar een Israëlische patriot kan niet nalaten dit wel te doen: bedankt!

Bron: This is how Israel struck back against its haters at The Hague – www.israelhayom.com