www.wimjongman.nl
Details duiken op: Israël's reactie op Iran in april vernietigde Russisch defensiesysteem
Door Erick Stakelbeck - 4 september 2024
Maandag verscheen er een grote scoop van de Jerusalem Post. Het verbaast me dat deze belangrijke ontwikkeling geen aandacht heeft gekregen van andere media.
Maar voordat ik dit bericht deel, zal ik eerst de context geven.
Ik heb het de afgelopen maand uitgebreid gehad over de dreigementen van Iran en Hezbollah om Israël aan te vallen. Het is er niet van gekomen, tenminste niet van Iraanse zijde. Hezbollah was eind vorige maand van plan Israël aan te vallen, maar werd bij wijze van spreken tegengehouden toen Israël preventief toesloeg en de terreurgroep in verlegenheid bracht en verzwakte.
Het Iraanse regime heeft gedreigd met een ongekende verwoestende reactie die er nog steeds niet is gekomen. Waarom niet?
Op 13 april werd Israël gebombardeerd door meer dan 300 projectielen die voor het eerst vanaf Iraans grondgebied werden afgevuurd. Je kent het verhaal nu wel. Meer dan 99% van die inkomende Iraanse raketten en drones werden onderschept in een wonderbaarlijke vertoning van raketafweer - en dan bedoel ik ook echt wonderbaarlijk. Hoe groot is de kans dat 99% wordt onderschept? Maar ze werden onderschept.
Een paar dagen later reageerde Israël op dat spervuur. Ik heb volgehouden dat het gewoon niet genoeg was om Iran echt af te schrikken en het regime te ontmoedigen om het opnieuw te proberen. We zouden dit gesprek van de afgelopen maand over een dreigende Iraanse aanval op Israël niet eens hebben gehad als ze krachtiger hadden gereageerd op 13 april. Dat geloof ik nog steeds. En toch zijn er zojuist enkele nieuwe rimpels aan de vergelijking toegevoegd.
Volgens een artikel in de Jerusalem Post “heeft Israëls aanval in april op het S-300 raketsysteem van Iran Iran Iran en Hezbollah ervan weerhouden om in augustus grootschalige aanvallen te lanceren.”
Het artikel meldt:
De aanval van de IDF op het S-300 luchtdoelraketsysteem van Iran op 19 april als vergelding voor de lancering door Teheran van meer dan 300 luchtdreigingen tegen Israël dagen op 13-14 april heeft de Islamitische Republiek en Hezbollah aanzienlijk afgeschrikt gedurende de hele maand augustus, hebben topbronnen aan The Jerusalem Post verteld.
Tot nu toe heeft Iran nog geen dramatische militaire vergeldingsmaatregelen genomen tegen Israël voor de moord op Hamas-chef Ismail Haniyeh op 31 juli, toen hij in Teheran was, die het toeschreef aan Jeruzalem.
Ismail Haniyeh werd vlak onder de neus van het Iraanse regime vermoord. Iran heeft Israël de schuld gegeven en gezworen vergeldingsmaatregelen te nemen. Maar volgens de Jerusalem Post: “Bronnen zijn ervan overtuigd dat de Iraanse Opperste Leider Ayatollah Ali Khamenei de aanval op de S-300 als een aanzienlijk verlies beschouwde en dat hij en zijn strijdkrachten verder van streek waren omdat ze niet zeker wisten hoe de Joodse staat dit voor elkaar had gekregen.”
Voordat ik verder ga, laten we het even snel terugspoelen. Israël voerde deze aanval uit op 19 april, een paar dagen na het spervuur van Iran. Wat wisten we tot dit nieuwe rapport? Israël sloeg terug door middel van een enkele luchtaanval op een “gevoelige militaire locatie” in Natanz, Iran, de thuisbasis van een belangrijke Iraanse nucleaire installatie, die deel uitmaakt van het Iraanse kernwapenprogramma. De boodschap, zo werd ons toen verteld, was dat Israël, door dit te doen in Natanz in de buurt van die gevoelige nucleaire locatie, Iran vertelde: “We kunnen jullie altijd en overal raken”.
Er werd niet gezegd dat het S300 raketafweersysteem het doelwit was. Wat is er nu, vijf maanden later, zo belangrijk? Waarom is deze nieuwe informatie zo belangrijk? De s300 is een antiaircraft raketafweersysteem van Russische makelij. Rusland heeft de s300 aan Iran geleverd. Het is belangrijk dat de Russische Beer nu in dit gesprek wordt betrokken.
In de Jerusalem Post stond dat Khamenei “verontrust” was.
Het belang van de aanval op de S-300 was niet alleen dat Teheran er tien jaar over had gedaan om Rusland zover te krijgen het systeem te verkopen, of dat het een enorme sprong in luchtafweercapaciteit was, maar ook dat het systeem zich in de buurt bevond van zowel de Iraanse nucleaire faciliteit in Natanz als een belangrijke militaire luchthaven.
Volgens bronnen begreep Khamenei luid en duidelijk dat Israël die andere mega-belangrijke strategische locaties gemakkelijk had kunnen vernietigen.
Dat lijkt deel uit te maken van het interne debat dat op dit moment in Iran gaande is. Het Iraanse regime is verdeeld. Ismail Haniyeh, de leider van Hamas, werd op 31 juli - 1 augustus 's nachts in een gastenverblijf in Teheran ondergebracht. Hij woonde daar de inauguratie bij van de nieuwe president van Iran, Masoud Pezeshkian. Israël schakelde hem uit met een verbluffende en gedurfde aanval. Zeggen dat het Iraanse regime eieren in het gezicht kreeg, is een understatement.
En het is niet de eerste keer! Denk aan november 2020, toen Mohsen Fakhrizadeh, de vader van het Iraanse kernwapenprogramma, werd uitgeschakeld. Denk aan de voortdurende aanvallen op en sabotage van Iraanse nucleaire installaties en ballistische raketfabrieken. Denk aan de Iraanse nucleaire wetenschappers die zijn gedood. Dit was allemaal op Iraans grondgebied.
Deze aanval op Haniyeh, de leider van Hamas in Iran, was een nog grotere vernedering voor het regime en kwam minder dan 24 uur nadat Israël ook de militaire topcommandant van Hezbollah, Fuad Shukr, in Beiroet had uitgeschakeld in een andere verbluffende aanval.
Iran komt na de moord op Haniyeh met de belofte en dreigementen van “ongekende wraak tegen de Zionistische entiteit” zoals ze “nog nooit eerder hebben gedaan”. Maar als wat we horen uit het rapport van de Jerusalem Post juist is, en ik denk dat dat zo is, dan zijn de Iraniërs misschien gedwongen om het rustiger aan te doen.
Ik zeg niet dat Iran niets gaat doen. Ik denk dat Iran zichzelf in een hoek heeft gedreven tot het punt waarop het iets moet doen - en dat is nu het debat. Het regime wordt geconfronteerd met grote interne geschillen tussen de president, de opperste leider, de IRGC, Iraanse terreur proxies, en anderen over hun volgende stap en de ernst ervan. Het is een machtsstrijd.
De Jerusalem Post gaat verder:
Na weken van sabelgekletter door de Islamitische Republiek, waarin het beloofde om grote aantallen Israëli's te doden met een nieuwe massale aanval als vergelding voor het doden van Haniyeh, is Israël september ingegaan met alle tekenen die erop wijzen dat Khamenei misschien heeft besloten om zich aanzienlijk terug te trekken (en hoe dan ook heeft hij besloten om niet binnen 30 dagen vergeldingsmaatregelen te nemen).
Bronnen zeggen echter dat Hezbollah uiteindelijk voor een beperktere optie koos om Israël te vergelden.
In plaats van een volledige oorlog tegen Israël te beginnen met 6.000-8.000 raketten per dag, waaronder het afvuren van zijn meest geavanceerde precisieraketten voor de langere afstand op burgers in Tel Aviv, centraal Israël en Haifa, koos het ervoor om slechts enkele honderden raketten te lanceren, en alleen op 11 IDF-bases, waaronder het hoofdkwartier van de IDF en de Mossad.
Bronnen zeiden dat deze verandering in het plan van Hezbollah - uit angst voor wat Israël in april met Iran had gedaan - niet alleen een algemene oorlog voorkwam, maar Jeruzalem ook een enorm extra tactisch voordeel gaf.
Het artikel concludeerde:
Wat de Jerusalem Post, in een notendop, zegt is dit: Iran en Hezbollah zijn afgeschrikt. Dit is interessant omdat we de afgelopen vijf maanden niet wisten waarom de reactie van Israël op 19 april zo belangrijk was. Niemand had het over de vernietiging van het s300-systeem van Rusland. Dit zijn grote details die nu naar boven komen.
Plotseling heeft Israël een goed gevoel over zichzelf in de strijd met de Iraanse as en met die Iraanse ring van vuur. Nu wil ik waarschuwen dat we dit in gebed moeten houden: Het Iraanse regime moet nog steeds iets doen, God verhoede het, na al het opscheppen en waarschuwen van Israël via diplomatieke kanalen.
Ik hoef het Israël niet te vertellen; ze weten al dat niemand op zijn lauweren kan rusten. Iran is strategisch, en ze zijn geduldig. Aan de ene kant verliezen hun dreigementen van wraak een beetje glans naarmate er langer gewacht wordt, maar er is een voordeel voor hen om psychologische oorlogsvoering tegen Israël te gebruiken.
Het lijkt erop dat ze, tenminste voor een deel, zijn afgeschrikt door de vernietiging van het s300 systeem.
Hier is de profetische clou: Nogmaals, het s300 systeem is van Russische makelij en wordt door Rusland geleverd. Hoewel het een eeuwigheid duurde voordat dit in Iran arriveerde, spreekt het meer tot een profetische, op alle verkeerde manieren, alliantie die we nu zien ontstaan.
Dit is een volledige militaire en defensiealliantie waarbij het Iraanse regime drones aan Rusland levert - tot het punt dat ze zelfs een dronefabriek bouwen een paar honderd mijl ten oosten van Moskou. Iran beschouwt zichzelf als een supermacht op het gebied van drones en Rusland wint de knowhow over drones in bij Iran en gebruikt drones met groot effect op de slagvelden in Oekraïne. Iran levert naar verluidt ook ballistische raketten aan Rusland.
Iran handelt hier niet uit de goedheid van zijn hart; dit is een quid pro quo relatie. Heeft Rusland de s300 als onderdeel van het pakket als tegenprestatie gegeven?
Rusland en Iran hebben op diplomatiek gebied samengewerkt, bij de VN en elders. Iran oefent ook al jaren druk uit op Rusland in Syrië omdat, vergeet niet, er nog steeds duizenden Russische troepen in dat land zijn. Dit is een steeds diepere relatie.
Wat betekent dit voor Israël?
Ten eerste moet je bedenken dat Rusland niet blij is dat Israël de s300 heeft getroffen. Ook al gaven ze het aan Iran, het werd nog steeds in Rusland gemaakt. Rusland was erg trots op dit systeem. Ten tweede, als Rusland zo nauw betrokken is bij de Iraanse as, kan Israël onmogelijk zelfs maar hartelijke betrekkingen hebben met Vladimir Poetin. Het Russische regime staat openlijk, trots en onverbloemd op één lijn met Israëls grootste vijand ter wereld - een regime dat heeft gezworen Israël te zullen vernietigen. Om nog maar te zwijgen van Noord-Korea en communistisch China.
Het is de moeite waard om op te merken dat Vladimirs vrienden Iran, China en Noord-Korea ongetwijfeld de drie ergste christenvervolgers ter wereld zijn. Dat is waar hij voor kiest.
De relatie tussen Israël en Rusland zal niet worden hersteld zolang Rusland Iran volledig omarmt.
Wat betekent dit profetisch?
De oorlog van Gog en Magog wordt beschreven in het boek Ezechiël, hoofdstuk 38-39. Het is griezelig om te zien hoe de oorlog tussen Gog en Magog zich voltrekt. Het is griezelig om de schaakstukken te zien bewegen. Rusland, Iran en Turkije zijn nog nooit zo dichtbij geweest. Traditioneel en historisch gezien, door de eeuwen heen, hebben deze drie naties elkaar in de haren gevlogen. Nu staan Rusland, Turkije en Iran dichter bij elkaar.
De profeet Ezechiël schetst een dag waarop een haak in de kaak van de Russische leider zal worden gezet. Hij zal, samen met wat Ezechiël een laatste-dag confederatie noemt, tegen Israël komen. Ze zullen niet ver komen. Ze komen aan hun einde op de bergen van Israël. Maar we kunnen zien hoe deze confederatie zich op dit moment aan het vormen is en zich duidelijk aan het aftekenen is.
Erick Stakelbeck is auteur, analist, gastheer van het programma “The Watchman” en directeur van het CUFI Watchman Project van Christians United for Israel.