Israël in gevaar: Vijanden in binnen- en buitenland

door Guy Millière - 10 oktober 2024

1 september. De Israel Defense Forces (IDF) kondigen aan dat de lichamen van zes gijzelaars, die op 7 oktober levend werden ontvoerd door Hamas, zijn teruggevonden in een tunnel in Rafah in het zuiden van Gaza. Ze hadden allemaal recente schotwonden in het hoofd.

Verschillende Israëlische politici beschuldigden Hamas niet. In plaats daarvan probeerden ze premier Benjamin Netanyahu te beschuldigen - zoals velen, zowel binnen als buiten Israël, hebben geprobeerd sinds hij twee jaar geleden de verkiezingen won.

Voormalig premier Yair Lapid zei: “Netanyahu en het ‘doodskabinet’ besloten om de ontvoerden niet te redden... Je kunt zo niet doorgaan,” en riep op tot een algemene staking om de economie stil te leggen. In een standpunt dat ernstig wordt betwist, vervolgens stuurde hij een brief naar Knessetvoorzitter Amir Ohana, waarin hij zei: “Hun dood had voorkomen kunnen worden. Het was mogelijk om tot een deal te komen.” Ja, er had een deal bereikt kunnen worden -- als Israël zich had overgegeven.”

“De gijzelaars,” zei voormalig Israëlisch oorlogskabinetslid Benny Gantz, ”moeten worden teruggegeven, zelfs tegen een zeer hoge prijs.”

Het kabinet van de premier reageerde droogjes: “Wie niet bijdraagt aan de overwinning en de terugkeer van onze gijzelaars, kan maar beter niet in de weg lopen.”

Veel Israëlische journalisten, vermoedelijk in een poging om Netanyahu af te zetten, hebben hem er ook van beschuldigd verantwoordelijk te zijn voor moorden die duidelijk door Hamas zijn gepleegd.

Een organisatie die de meeste families van de gijzelaars vertegenwoordigt, het Hostage and Missing Families Forum, gaf een verklaring uit waarin stond: “Ware het niet voor de politieke manoeuvres, de excuses en de draai, de ontvoerden over wiens dood we vanochtend hoorden, zouden waarschijnlijk nog in leven zijn.”

De grootste vakbond van Israël, de Histadrut, organiseerde de algemene staking waar Lapid om had gevraagd. Op 2 september vond deze plaats. Tienduizenden demonstranten gingen door heel Israël de straat op om een onmiddellijk staakt-het-vuren te eisen.

Netanyahu, die voet bij stuk hield, verklaarde: “Niemand is meer toegewijd aan het bevrijden van de gijzelaars dan ik. Maar niemand zal mij de les lezen. Wie gijzelaars vermoordt -- wil geen deal.”

Hoewel Netanyahu's regering zijn beslissing steunde, ook minister van Defensie Yoav Gallant beweerde ernstig dat aan de voorwaarden voor een deal was voldaan. Als het IDF Gaza verlaat, zo argumenteerde hij, kan het later altijd weer teruggaan. Zodra Israël zich echter zou terugtrekken, zou de prijs die het zou moeten betalen in de vorm van het leven van zijn soldaten, om nog maar te zwijgen van de internationale druk, een terugkeer in feite onmogelijk maken.

Niemand betwist dat de gijzelaars lijden en dat de families van de gijzelaars lijden. Het is begrijpelijk als hun families het overleven van hun geliefden boven alles stellen.

De valse beweringen van onverantwoordelijke politieke leiders volgen, is echter niet verontschuldigbaar.

Hamas is niet alleen een islamitische terroristische organisatie. Het is een organisatie met genocidale doelen. De leiders van Hamas maken er geen geheim van dat ze van plan zijn om Israël van de kaart te vegen en de Joden af te slachten. Ze hebben nooit verborgen wie ze zijn of wat ze willen. Het Westen vindt het blijkbaar moeilijk om hen te geloven.

De barbaarsheid van het bloedbad op 7 oktober 2023 heeft opnieuw aangetoond dat voor Hamas het leven van andere mensen geen waarde heeft - niet alleen van Joden, ook van hun eigen mensen. Palestijnen die in veiligheid proberen te vluchten, of die een humanitaire hulptruck naderen om voedsel te krijgen dat voor hen bestemd is, worden neergeschoten. Hamas geeft Israël vervolgens de schuld van “burgerslachtoffers” en de Europeanen herhalen de leugen vrolijk.

Wanneer Israëli's schreeuwen om de vrijlating van hun gijzelaars, laten ze Hamas helaas weten wat een waardevolle onderhandelingstroef het heeft - dus gaat de prijs omhoog. Als de families van de gegijzelden erin slagen om Netanyahu uit zijn ambt te zetten, is dat des te beter voor Hamas: hij zal waarschijnlijk worden vervangen door een “vredescoalitie” die Hamas enorme concessies zal doen en Hamas aan de macht zal laten blijven.

De regering Biden-Harris lijkt ook te willen dat Hamas aan de macht blijft omdat dat is wat de beschermheren van Hamas, Iran en Qatar (Amerika's veronderstelde bondgenoot) willen.

De regering-Obama kwam met het idee dat een sterk Iran de invloed van Saoedi-Arabië in het Midden-Oosten zou kunnen “compenseren”. Hoewel Saoedi-Arabië niet perfect is, heeft het nooit geprobeerd om zijn buren over te nemen. De regering Biden-Harris bracht Iran van een zwaar bestrafte staat die zijn milities niet kon betalen, naar een oorlogsmachine met meer dan 300 miljard dollar tot zijn beschikking, volgens voormalig directeur van de National Intelligence John Ratcliffe. De meevaller van de weigering van de regering Biden-Harris om sancties af te dwingen, stelde het Iraanse regime in staat om een oorlog tegen Israël te beginnen met zijn proxies Hamas, Hezbollah en de Houthi's, om zijn kernwapenprogramma vooruit te helpen en om, alleen al sinds oktober 2023, meer dan 160 aanvallen uit te voeren op Amerikaanse troepen, vermoedelijk om ze uit de regio te verdrijven.

Ondertussen, terug in Gaza, meldt Associated Press: “Sinwar wil de oorlog beëindigen - maar alleen op zijn voorwaarden.” Deze voorwaarden omvatten een volledige Israëlische terugtrekking uit de Gazastrook, inclusief de “Philadelphi Corridor” grens tussen Egypte en Gaza. Daar bevinden zich immense grensoverschrijdende ondergrondse tunnels, waardoor Hamas in Gaza weer onbeperkt nieuwe wapens kan binnensmokkelen en Hamasleider Sinwar de ideale doorgang heeft om te ontsnappen naar het Egyptische Sinaï Schiereiland - met de overgebleven Israëlische gijzelaars op sleeptouw.

In augustus stond Sinwar er naar verluidt op “dat zijn leven gespaard zou worden als voorwaarde voor een deal. Toen de Israëliërs hem een veilige doorgang aanboden -- in ruil voor de gijzelaars -- weigerde hij.

“Sinwar,” schreef David Greenfield, CEO en uitvoerend directeur van Met Council, ”wil dat iedereen een martelaar wordt, behalve hijzelf.” Nu lijkt hij opnieuw gesprekken te willen voeren op voorwaarde dat de Israëli's niet zullen proberen hem te doden tijdens de onderhandelingen over een deal.

Voor Hamas en Sinwar komt het erop neer dat ze aan de macht willen blijven om Israël “keer op keer aan te vallen tot het is vernietigd”, zoals een van hun functionarissen, Ghazi Hamad, ronduit zei.

Wat de regering Biden-Harris betreft, zou een nieuwe Israëlische premier die ze zelf kiest om Netanyahu te vervangen, waarschijnlijk instemmen met de eisen van de VS om de Palestijnen in Gaza een soevereine terroristenstaat te laten oprichten aan de grens met Israël, van waaruit ze Israël kunnen blijven aanvallen tot het vernietigd is. Een nieuwe premier, geïnstalleerd door de regering Biden-Harris, zou er ook mee instemmen dat Iran zoveel kernwapens krijgt als het wil. Na het uitschakelen van Israël, dat door de voormalige Iraanse president Ali Akhbar Hashemi Rafsanjani een “ één-bom-land” werd genoemd, zou Iran dan verder kunnen gaan met zijn pogingen om zijn olierijke buren, Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten, over te nemen.

Israël's politieke oppositieleiders, journalisten, vakbondsleden en veel hoge veiligheidsfunctionarissen lijken allemaal in de val te lopen die Hamas voor hen heeft opgezet: Israëlische antiregeringsdemonstranten nieuwe verkiezingen laten eisen om Netanyahu weg te dwingen en een marionet van de VS - die akkoord gaat met een terroristische Palestijnse staat, de voortdurende heerschappij van Hamas in Gaza en een nucleair bewapend Iran - binnen te halen.

In november 2023, na immense Israëlische militaire druk, liet Hamas enkele tientallen gijzelaars vrij, voornamelijk vrouwen en kinderen, om een vierdaags staakt-het-vuren te krijgen en de vrijlating van honderden Palestijnse terroristen die in Israël gevangen zitten.

De 101 overgebleven gijzelaars, waarvan er naar verluidt 31 dood zijn, zijn voor Hamas gewoon een middel om meer te krijgen: een volledige Israëlische terugtrekking uit de Gazastrook, de vrijlating van nog eens honderden Arabische terroristen die klaar staan om opnieuw te moorden, oh en een nieuwe voorwaarde: Sinwar wil een veilige doorgang uit Gaza en de garantie niet gedood te worden tijdens de onderhandelingen, en mogelijk ook daarna.

Hamas, vergeet niet, heeft nooit aangeboden om alle gijzelaars vrij te laten, alleen een paar, levend of dood. Sinwar zal ongetwijfeld proberen om de onderhandelingen zo lang mogelijk te rekken - door te weigeren om opnieuw namen van gijzelaars te geven, enzovoort. Het zal zijn taak zijn om zoveel mogelijk gijzelaars zo lang mogelijk vast te houden, om tijd te winnen voor Hamas om zich te herbevoorraden en te hergroeperen.

Maandenlang heeft Hamas elke overeenkomst afgewezen en Netanyahu de schuld gegeven. Ze zijn natuurlijk geholpen door de regering Biden-Harris, die Netanyahu in juli heeft afgesnauwd op het vliegveld in Washington DC en tijdens zijn toespraak tot het Amerikaanse Congres. De kneuzen slaagden er blijkbaar alleen maar in om Hamas de indruk te geven dat de VS klaar was met Netanyahu, dat een Hamas-overwinning in het verschiet lag en dat Iran en zijn proxies alleen maar hoefden achterover te leunen en af te wachten.

Maandenlang heeft Hamas elke overeenkomst afgewezen: haar leiders denken blijkbaar dat de druk op Netanyahu en zijn regering door de regering Biden-Harris hun oorlog voor hen zou winnen. Hamas heeft nu gezien dat het vermoorden van gijzelaars leidt tot nog meer druk op Israël om zich over te geven.

Netanyahu probeerde degenen die tegen zijn regering protesteerden te waarschuwen:

“Wordt ons gevraagd concessies te doen? Welke boodschap geeft dit aan Hamas? Het zegt: 'Vermoord meer gijzelaars, vermoord meer gijzelaars! Je krijgt meer concessies! De internationale druk moet worden gericht op deze moordenaars, op Hamas, niet op Israël.”

De regering Biden-Harris heeft in feite de anti-regeringsprotesten in Israël gefinancierd sinds Netanyahu twee jaar geleden werd verkozen, om te proberen hem af te zetten. Kort na de invasie van Hamas op 7 oktober 2023 oefende de regering Biden-Harris voortdurend druk uit op Israël om concessies te doen en hield wapenleveranties tegen of vertraagde deze, maar oefende nooit ook maar de geringste druk uit op Hamas, Iran of de belangrijkste financier van alle islamitische terreurgroepen, Qatar.

In Gaza bevestigde een document, geschreven aan Hamasleider Yahya Sinwar en gevonden op een buitgemaakte computer van hem, gepubliceerd door het Duitse tijdschrift Bild, de huidige strategie van Hamas: De “druk op de vijandelijke regering” moet toenemen. Het document bevestigt ook dat Hamas niet alleen een totale terugtrekking van het Israëlische leger uit Gaza wil, maar dat de terugtrekking permanent is. Men kan aannemen dat Hamas zich ervan bewust is dat dit ook is wat de regering Biden-Harris wil.

Gaza zou zich dan tot de tanden toe herbewapenen, waarbij Hamas heeft opgeschept dat het de enige organisatie is die Israël ooit heeft “verslagen”. De reputatie van Hamas zou in de ogen van alle andere terroristische groeperingen ongeëvenaard zijn.

Ondertussen lijkt Iran zich op te maken om Soedan over te nemen. Zo'n overname zou de “ring van vuur” van het regime compleet maken - een oorlog met meerdere fronten om Israël heen.

Sinds 8 oktober 2023 heeft Hezbollah, dat veel meer wapens heeft dan Hamas ooit had - waarvan vele precisie-gericht - dagelijks duizenden raketten, raketten en aanvalsdrones op Israël afgevuurd (hier , hier en hier). In plaats van serieuze eisen te stellen aan de initiatiefnemers van het conflict -- Iran, Qatar, Hamas, Hezbollah, de Palestijnse Islamitische Jihad en de Houthi's -- heeft de regering Biden-Harris er bij Israël op aangedrongen om soeverein grondgebied aan Libanon af te staan, evenals offshore gasvelden in de Middellandse Zee, om “Iran te sussen ten koste van Israël”.

Israël heeft nu bijna alle leiders van Hezbollah uitgeschakeld, waaronder opperhoofd Hassan Nasrallah en zijn twee opvolgers, en heeft talloze wapenopslagplaatsen en raketlanceerinstallaties vernietigd. De capaciteiten van Hezbollah zijn aanzienlijk verminderd, maar de terroristen kunnen nog steeds kwaad doen. Ongeveer 80.000 Israëlische inwoners van steden en dorpen in Galilea kunnen nog steeds niet terugkeren naar hun huizen.

Op de Westelijke Jordaanoever neemt de onrust al maanden toe. Het Israëlische leger heeft massale antiterreur operaties uitgevoerd in en rond Jenin, Nablus, Tulkarm en andere steden op de Westelijke Jordaanoever. Minister van Buitenlandse Zaken Israel Katz verklaarde al in augustus dat “Iran probeert een oostelijk terroristisch front tegen Israël op te richten op de Westelijke Jordaanoever door wapens vanuit Jordanië te smokkelen en terroristen te financieren.”

Op 1 oktober een aanval van Iran op Israël voor de tweede keer rechtstreeks vanaf Iraans grondgebied, met een salvo van minstens 181 , waarvan er veel werden onderschept. Het Iraanse regime heeft zijn plannen voor “Dood aan Israël” niet opgegeven. Het Iraanse kernwapenprogramma is bijna uitgebroken.

Het door Iran gesteunde Houthi-regime in Jemen blijft drones en raketten op Israël afvuren. Op 29 september bombardeerde Israel opnieuw doelen in de havenstad Hodeidah aan de Rode Zee.

In de VS zijn de verkiezingen al over een paar weken. Het beleid van de regering Biden-Harris lijkt Hamas en Iran te bevoordelen. Aanvankelijk had de regering Israël geholpen, maar toen Hamas, die de oorlog was begonnen, zichzelf als slachtoffer afschilderde, vertraagde de VS, met het oog op pro-Hamas, anti-Israël kiezers in het Amerikaanse Midwesten, wapenleveranties en weigerde sommige wapens aan Israël te leveren die het mogelijk zouden hebben gemaakt Hamas te verslaan zonder de oorlog te verlengen.

Een eerdere oogverblindende aanval van Israël, zoals we nu zien, had Hamas er misschien toe kunnen brengen meer gijzelaars vrij te laten en vele levens kunnen redden - zowel Israëlische als Palestijnse. Door Iran toe te staan tientallen miljarden dollars van Qatar en de VS te verwerven, lijkt de regering Biden-Harris op dit moment enige verantwoordelijkheid te dragen voor de acties van Hamas, waaronder het bloedbad van 7 oktober, evenals, sinds 2021, de toegenomen financiering van Hezbollah en de Houthi's door Iran.

Erger nog, deze week kondigde de regering Biden-Harris aan dat ze Libanon nog eens 157 miljoen dollar stuurt - voor “humanitaire hulp”. In Hezbollah-taal betekent dat geld voor meer wapens om Israël aan te vallen. Denkt iemand nu echt dat het gehavende Libanese volk een cent zal zien? Deze premie brengt het prijzengeld van de regering Biden-Harris voor de oorlogsmachine van Hezbollah op 385 miljoen dollar -- en dat geld zal zeer zeker worden gebruikt om Israël aan te vallen.

In de VS is er ondertussen geen geld meer van de Federal Emergency Management Agency (FEMA) voor de slachtoffers van de orkanen Helene en Milton -- $20 miljoen. Voor de slachtoffers van orkaan Helene, van wie sommigen alles kwijt zijn, is er rampenhulp, aldus het Witte Huis:

“FEMA-hulp in Florida, Noord-Carolina en Zuid-Carolina kan bestaan uit een eenmalige betaling van $750 om te helpen met essentiële zaken zoals voedsel, water, babyvoeding en andere noodvoorraden. Na registratie voor hulp bij rampen kunnen mensen ook in aanmerking komen voor financiële hulp bij rampen om stormgerelateerde schade aan huizen te herstellen en persoonlijke eigendommen te vervangen, evenals hulp bij het vinden van een tijdelijke verblijfplaats.”

Maar hoe moeten gezinnen zich aanmelden als het elektriciteitsnet en de communicatiesystemen plat liggen? Toen een particulier, Elon Musk, genereus probeerde om Starlink terminals te leveren, probeerde de Amerikaanse overheid dit aanvankelijk te blokkeren. Op 2 oktober waarschuwde Alejandro Mayorkas, minister van Binnenlandse Veiligheid, dat FEMA “niet genoeg geld heeft om het orkaanseizoen door te komen”.

Waar is al dat noodhulpgeld gebleven? Volgens perschef Karine Jean Pierre van het Witte Huis, die in 2022 sprak, schijnen er aanzienlijke bedragen naar NGO's te zijn gegaan voor voedsel en huisvesting voor illegale migranten. Gelukkig heeft de regering Biden-Harris nog wel een extra $157 miljoen om het door Hezbollah gecontroleerde Libanon te steunen.

Na de Iraanse raketaanval van 1 oktober op Israël zei president Joe Biden: “de Verenigde Staten steunen Israël volledig, volledig, volledig” -- maar voegde er voorzichtig aan toe dat Israël een gematigde aanpak moest hanteren en dat hij tegen een Israëlische aanval op de nucleaire sites van Iran was.

Vicepresident Kamala Harris heeft herhaaldelijk opgeroepen tot een snel staakt-het-vuren in Gaza - wat het voortbestaan van Hamas betekent - en zei dat een “tweestatenoplossing de enige weg vooruit is” - wat ongetwijfeld een terroristische Palestijnse staat betekent.

Tijdens de pro-Hamas protesten die afgelopen lente de Amerikaanse universiteiten overspoelden, vertelde Harris aan het tijdschrift The Nation dat de demonstranten “precies lieten zien wat de menselijke emotie zou moeten zijn, als reactie op Gaza”. Door Netanyahu's toespraak tot het Congres niet bij te wonen, gaf ze Hamas, Qatar en Iran het signaal aan wiens kant ze stond. Na haar ontmoeting met Netanyahu de volgende dag, hield ze een zure, anti-Israël persconferentie en herhaalde ze valse beweringen van Hamas over de hongerdood in Gaza. De opslagplaatsen van Hamas in Gaza zijn in feite vol; de enige mensen die honger lijden zijn de Israëlische gijzelaars.

Tot nu toe heeft Harris zich wat Iran betreft grotendeels aangesloten bij de regering Biden, maar op 7 oktober zei ze dat ze Iran - en niet China - als de grootste vijand van Amerika beschouwt, maar ze zei niet wat ze daaraan zou kunnen doen. Als Harris de verkiezingen van 5 november wint, is het mogelijk, op basis van het feit dat ze Netanyahu in Washington heeft afgesnauwd en op basis van de mensen met wie ze zich heeft omringd, dat het beleid van haar regering vergelijkbaar zal zijn met, of mogelijk zelfs slechter zal zijn dan dat van de regering Biden.

Nadat Biden had gezegd dat hij een Israëlische aanval op de Iraanse nucleaire sites niet zou steunen, was het voormalig president Donald Trump -- die “de meest pro-Israël president in de Amerikaanse geschiedenis” werd genoemd - - die reageerde:

Europese leiders hebben voor het grootste deel standpunten ingenomen die ongunstig zijn voor Israël. Terwijl hij zei: “We zullen natuurlijk het recht van Israël om zichzelf te verdedigen blijven verdedigen,” besloot de Britse premier Keith Starmer onlangs om wapenleveringen aan Israël te bevriezen.

In Frankrijk gaf president Emmanuel Macron toe dat hij geschokt was door de dood van de Israëlische gijzelaars, maar hij voegde er onmiddellijk aan toe dat “het catastrofale menselijke lijden in Gaza moet leiden tot een onmiddellijk staakt-het-vuren”, blijkbaar zonder er ook maar half over na te denken wat dat op het terrein zou betekenen.

Op 10 september zei Josep Borrel, de Hoge Vertegenwoordiger van de EU voor Buitenlandse Zaken en Veiligheidsbeleid, geen woord over de Israëlische gijzelaars, in handen van Hamas of vermoord, en kondigde aan dat de Israëlische acties in Gaza “een massale schending van de mensenrechten” waren.

Zelfs toen de Europese leiders de aanval van Iran op Israël veroordeelden, riepen ze onmiddellijk op tot een staakt-het-vuren -- een manier om Israël te vertellen dat het geen vergeldingsmaatregelen mag nemen.

Het Internationaal Gerechtshof (ICJ) kondigde onlangs aan dat het “meer tijd nodig had” om mensenrechtenschendingen vast te stellen in het “meest morele leger in de geschiedenis” van Israël. Het ICJ lijkt te hopen dat als ze maar lang genoeg wachten, er misschien een paar schendingen opduiken.

Maar wanneer heeft Israël ooit kunnen rekenen op enige steun van de VN of Europa? De meeste Europese landen ondermijnen Israël al tientallen jaren. Als je vanuit Jeruzalem naar het zuiden rijdt, zie je letterlijk meer dan 5500 illegale Arabische bouwwerken op Israëlisch land - alleen al in één jaar, 2022 - waarvan vele met borden die opscheppen over financiering door de Europese Unie. De EU-landen hebben nooit hun handel met Iran stopgezet of leken niet geroerd door het Iraanse nucleaire programma of zijn voortdurende dreigementen om andere landen uit te roeien.

Het verkeerd interpreteren van de huidige situatie van Israël - door Israëlische oppositieleiders, journalisten en veiligheidsfunctionarissen, maar ook door de Britse premier Keir Starmer en de Duitse kanselier Olaf Scholz - is adembenemend onverantwoordelijk.

Als de regering Biden-Harris er echt om geeft om de gijzelaars thuis te brengen - waaronder vier Amerikaanse - en om de oorlog snel te beëindigen, zou ze, in plaats van al haar inspanningen te richten op het afzetten van Netanyahu, kunnen beginnen met het eisen van een serieuze prijs van de vijanden van het Westen in het Midden-Oosten -- zoals Israël heeft gedaan in Gaza en Libanon. Dat heet afschrikking.

“Niemand heeft het ooit beter gezegd dan Osama bin Laden,” schreef New York Times columnist Thomas Friedman: ”Als mensen een sterk paard en een zwak paard zien, zullen ze van nature het sterke paard leuk vinden.”

“Ik stuurde hem een foto van zijn huis,” vertelde Trump over de medeoprichter van de Taliban, Abdul Ghani Baradar. “Hij zei: 'Maar waarom maar waarom stuur je me een foto van mijn huis?' Ik zei: 'Dat moet je zelf maar uitzoeken.'”

Nu Israël zich richt op het existentiële gevaar dat Iran vormt, zal het alle steun nodig hebben die het kan krijgen, zowel van zijn eigen mensen als van andere naties. Als ze slim zijn, zullen ze die geven.

Dr. Guy Millière, professor aan de Universiteit van Parijs, is de auteur van 27 boeken over Frankrijk en Europa.

Vertaling door W.J. Jongman en H. Sleijster

© 2024 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute.

Bron: Israel in Danger: Enemies Foreign and Domestic :: Gatestone Institute