Iraans raketoffensief betekent dat Israël 1 cruciale keuze moet maken

De mislukking van het Iraanse raketoffensief geeft Israël de ruimte om rustig na te denken over zijn volgende stap. In tegenstelling tot Iran kiest Israël meestal voor snelle actie, met als doel een duidelijk verband te behouden tussen oorzaak en gevolg. De potentiële doelwitten zijn divers: Israël zou een tit-for-tat strategie kunnen volgen (zoals het in april deed), waarbij het alleen vergeldt tegen militaire doelen - bases, fabrieken en wapenopslagplaatsen.

Door Yoav Limor op 2 oktober 2024

De Iraanse raketaanval op IDF bases in centraal Israël en de Negev op dinsdagavond kwam niet als een verrassing. Israël was al dagen bezig met de voorbereidingen en werd zelfs van tevoren gewaarschuwd, waardoor er voldoende tijd was om de publieke verdedigingsrichtlijnen aan te passen.

Civiele discipline, gecombineerd met het indrukwekkende succes (opnieuw) van luchtverdedigingssystemen, bleek levensreddend. Ondanks de massale aanval van ongeveer 180 raketten die in verschillende salvo's werden afgevuurd, boekte Iran zeer beperkte successen, zeker ver verwijderd van de oorspronkelijke intentie om aanzienlijke schade toe te brengen aan luchtmacht- en inlichtingenbases en Mossad-hoofdkwartieren.

Dit was de tweede keer dat Iran Israël rechtstreeks en openlijk aanviel. De vorige keer, op 14 april, lanceerde het ongeveer 350 UAV's, kruisraketten en ballistische raketten in de richting van Israël, waarvan de meeste onderweg werden onderschept in een gezamenlijke inspanning van Israël en een Westers-Arabische coalitie onder leiding van de Verenigde Staten. Deze keer veranderde Iran zijn tactiek: in plaats van UAV's en kruisraketten te lanceren die Israël een langere waarschuwingstijd en onderscheppingstijd geven, koos het ervoor om alleen ballistische raketten te lanceren met een veel kortere vluchttijd (ongeveer 12 minuten) waartegen Israël bijna alleen moet opboksen.

Door de lange afstand die de raketten afleggen, kan Israël op drie niveaus onderscheppen. De eerste, op lange afstand, met Arrow-systemen. De tweede, in het middenbereik, met het David's Sling systeem (Magic Wand). En de derde, op korte afstand, met Iron Dome-batterijen. De systemen, die volledig gesynchroniseerd opereerden, registreerden hoge onderscheppingspercentages, maar boden opnieuw geen hermetische bescherming, hoewel de IDF gisteravond verduidelijkte dat er, ondanks de inslagen van sommige raketten, geen schade is aan het vermogen en functioneren van de luchtmacht.

Het Iraanse offensief van dinsdag was waarschijnlijk het gevolg van de druk die werd uitgeoefend door haar proxies, die zich in de steek gelaten en blootgesteld voelen te midden van de geïntensiveerde operaties van Israël in de afgelopen weken. De zware klappen voor Hezbollah - dat gisteren nog twee hoge militaire functionarissen verloor - hebben de operationele capaciteiten van de groep aanzienlijk beperkt. Dit blijkt duidelijk uit de moeite die de groep heeft om aanzienlijke raket- en raketbeschietingen op Israëlisch grondgebied uit te voeren. Hoewel Hezbollah gisteren in twee afzonderlijke incidenten raketten afvuurde in de richting van centraal Israël, waren dit geïsoleerde gevallen die ver af stonden van het oorspronkelijke strijdplan van de organisatie.

De impact op de Jemenitische Houthi's in de aanval eerder deze week was groter dan aanvankelijk gemeld. De Israëlische luchtmacht trof niet alleen de raffinagefaciliteiten in Hodeidah, maar richtte zich vooral op de haven waarlangs de Houthi's olieproducten importeren. Hierdoor worden de Houthi's geconfronteerd met een dreigende ernstige brandstofcrisis, waardoor ze waarschijnlijk een dringend beroep zullen doen op Iran voor hulp. Teheran - dat al onder druk stond om vergeldingsmaatregelen te nemen na de moord op Ismail Haniyeh in een officiële faciliteit van de Revolutionaire Garde - werd opnieuw in het nauw gedreven, wat de actie van dinsdag bespoedigde.

Iran in het nauw gedreven

Het mislukken van het Iraanse raketoffensief geeft Israël de ruimte om rustig na te denken over zijn volgende zet. In tegenstelling tot Iran kiest Israël meestal voor snelle actie, met als doel een duidelijk verband tussen oorzaak en gevolg. De potentiële doelwitten zijn divers: Israël zou een tit-for-tat strategie kunnen volgen (zoals het in april deed), waarbij het alleen vergeldt tegen militaire doelen - bases, fabrieken en wapenopslagplaatsen. Een andere mogelijkheid is het aanvallen van infrastructuur die van vitaal belang is voor het Iraanse regime en de Iraanse economie, zoals olie-, gas- en petrochemische installaties, in de hoop de publieke onvrede tegen het regime aan te wakkeren.

Bij het opstellen van haar antwoord moet Israël afwegen hoe ver het bereid is om dit nu openlijke conflict met Iran te laten escaleren. Terwijl alle opties op tafel lijken te liggen (inclusief aanvallen op nucleaire sites), moet Israël rekening houden met de mogelijkheid dat de gebeurtenissen uitlopen op een bredere, regionale campagne. Iran zou niet alleen represailles kunnen nemen tegen Israël, maar ook tegen zijn openlijke en verborgen bondgenoten - van de Verenigde Staten tot Saoedi-Arabië en Jordanië.

In deze delicate situatie zou Israël er verstandig aan doen om zijn reactie af te stemmen met Washington voordat het actie onderneemt. De Amerikaanse regering, die nog maar een paar weken van verkiezingen verwijderd is, zou zich wel eens tot een militaire betrokkenheid kunnen voelen die haar aanvankelijke berekeningen te boven gaat. Israël moet ook rekening houden met de gevolgen van een uitbreiding van het conflict op de actieve fronten in Libanon en Gaza, dat verder zou kunnen verscherpen. De aanval van dinsdag in Jaffa diende als een sterke herinnering dat de regio Judea en Samaria onstabiel en bedreigend blijft. De aanval die daar vandaan kwam eiste een veel zwaardere tol van Israël dan het spervuur van raketten uit Iran.

Bron: Iran’s missile volley means Israel has to make 1 critical choice – www.israelhayom.com