IRANIËRS EN EVANGELISCHEN STEUNEN ISRAËL

Een voor Israël op 3 januari 2024

Een menigte aan Iraanse Farsi-sprekers en evangelische christenen verzamelden zich samen met Israëli's in een museum in Jeruzalem. Ze waren gekomen voor de onthulling van een enorm kunstwerk van de Iraanse kunstenaar Hooman Khalili, gemaakt om Israël te steunen. Misschien lijkt de hoofdstad van Israël een onwaarschijnlijke locatie voor een Iraanse kunstenaar om tentoon te stellen, maar dit zijn ongewone dagen en Israël ontdekt dat het een aantal onverwachte bondgenoten heeft in zijn tijd van grootste nood.

TWEE PERZISCHE HELDINNEN

Duizenden foto's van de gevallenen, zowel Iraanse als Israëlische, zijn samengevoegd tot het enorme kunstwerk. De boodschap van de muurschildering moedigt vrouwen aan om op te staan zoals Esther, voor een tijd als deze. Op de muurschildering staan de gezichten van twee Perzische vrouwen met moed: Shirel Hair Pour was een Israëlische soldaat van Iraans-Joodse afkomst en Mahsa Amini een Iraanse vrijheidsstrijdster. Hun verhalen zijn zowel tragisch als inspirerend. Staff Sgt. Shirel was net twintig jaar oud toen ze op 7 oktober werd gedood door Hamas. Ze had haar dienstplicht bij de IDF beëindigd en was vrij om naar huis te gaan, maar ze koos ervoor om terug te gaan en voor haar land te vechten. Mahsa had een paar plukken haar los van haar hijab en werd doodgeslagen in de straten van Iran. Beiden staan nu stralend afgebeeld en hoog opgetild in het centrum van Jeruzalem, als voorbeelden van heldendom tegenover het kwaad. En wie staat de rouwende familie van Shirel bij? Iraniërs, Israëliërs en evangelische christenen. Hooman Khalili stond voor de menigte en sprak de rouwende familie toe:

"Barak, op de begrafenis van je zus zei je dat je wilde dat heel Israël op de hoogte zou zijn van de moed van Shirel, maar laten we nu haar moed niet alleen in Israël bekend maken, maar in de hele wereld... Shirel koos ervoor om tegen Hamas te gaan vechten. Ze was een echte vrouwelijke krijger. In Shirel zie je een Perzische vrouw die moedig was, onverschrokken, ze kende haar plicht, en ze deed het."

Na wat uitleg over de achtergrond van zowel Shirel als Mahsa, wees Hooman op hun voorbeeld en spoorde hij alle vrouwen aan om hun voorbeeld te volgen:

"Esthers van de wereld sta op! Shirel is een moderne Esther. Ik hoop dat de vrouwen van Iran en de vrouwen van het Midden-Oosten naar Shirel kijken als een onverschrokken vrouw die in opstand kwam tegen terreur."

Haar vriend zei dat Shirel vaak had gewaarschuwd dat een verrassingsaanval van de vijand waarschijnlijk was. Ze ging vrijwillig naar de oorlogskamer om te helpen waarschuwingen uit te zenden, en ook al staken de terroristen de kamer in brand om hen naar buiten te dwingen, Shirel bleef binnen en weigerde te vertrekken. Haar broer zei dat hij ervoor zou zorgen dat het hele land over haar moed zou weten:

"Je hebt in deze oorlog tot je laatste druppel bloed gevochten en dat is het grootste gevoel van trots dat je je ouders, je familie en de natie kunt geven... Op die zwarte dag koos je ervoor om te vechten en je missie uit te voeren in plaats van je te verstoppen. Je koos ervoor om te helpen, en door jou en je werk heeft de wereld vele zuivere zielen gewonnen, maar een zuivere ziel verloren die als geen ander was."1

KUNST ALS MIDDEL OM ISRAËL TE STEUNEN

De onthulling vond plaats in het Museum of Tolerance aan Hillel Street en is de achtste muurschildering die Hooman heeft gemaakt onder de vlag van het Israëlisch/Iraanse verzet tegen de radicale islam. Elke muurschildering draagt dezelfde strijdkreet: "Vrouw, Leven, Vrijheid". De onderneming werd mogelijk nadat locoburgemeester van Jeruzalem, Fleur Hassan, protesten begon te organiseren ter ondersteuning van de Iraanse vrouwen die in opstand kwamen om voor hun vrijheid te vechten. Emily Shreider attendeerde haar op het werk van Hooman en de samenwerking kwam van de grond. Fleur Hassan vertelde hem,

"De missie van deze muurschilderingen is duidelijk: ik wil dat de wereld weet dat de Joden achter de vrijheidsstrijdende vrouwen van Iran staan".

Khalili vroeg hoeveel muurschilderingen ter ondersteuning van Iraanse vrouwen er te vinden zijn in andere landen in het Midden-Oosten. Het antwoord is natuurlijk: geen.

"Israël is het enige land in het Midden-Oosten dat achter de vrouwen van Iran staat... Deze muurschilderingen inspireren de vrouwen van Iran om te blijven vechten." Hij voegde eraan toe: "Dank aan Israël. Jullie zitten midden in een oorlog en toch kiezen jullie ervoor om aan de kant van de vrijheidsstrijdende vrouwen van Iran te staan. Laten we geloven dat Iran nog tijdens ons leven vrij zal zijn."

Ook de Iraanse bevolking steunt Israël verrassend genoeg in dit conflict, omdat ze goed begrijpen waar de terreurorganisatie Hamas voor staat. De kop van de slang, dat kan iedereen je vertellen, zit in Teheran. Toch citeerde Hooman een andere Iraanse gelovige die zei dat 95% van de Perzen in Iran daadwerkelijk achter Israël staan.

"Ik wil jullie eraan herinneren dat Perzen drieduizend jaar lang vrienden van de Joden zijn geweest, en minder dan vijftig jaar vijanden... God wil dat Iran en Israël weer vrienden worden, broeders worden."

Nadat hij de wens had uitgesproken dat deze historische vriendschap tussen de twee landen zou worden hersteld, wees hij op de twee Bijbelverzen die op de muurschildering staan.

Hij zei dat de 2500 gezichten in de muurschildering ons herinneren aan deze twee belangrijke locaties, Jeruzalem en Elam (het huidige Iran) en de vermelding van Gods troon op deze twee plaatsen. Hij wees erop dat het hele boek Esther zich afspeelt in Elam en dat zowel Esther als Daniël daar begraven liggen. Hij verwees ook naar de naam van God in Exodus 17, Jehovah Nissi, toen Mozes zei dat God zijn banier was:

En Mozes bouwde een altaar en noemde de naam ervan: De Heer is mijn banier, zeggende: "Een hand op de troon van de Heer! De Heer zal oorlog voeren tegen Amalek van generatie op generatie." (Exodus 17:15-16)

Deze naam verschijnt in een zeer toepasselijke context, waarin gesproken wordt over Israëls oorlog met het volk van Amalek, dat de jonge en zwakke achterblijvers neermaaide toen Israël Egypte verliet. Het vermoorden, terroriseren en verkrachten van vrouwen als een manier van oorlogvoeren is heel erg in dezelfde geest. Het is het kwaad dat uitgedaagd en bestreden moet worden. Maar Khalili voert deze strijd onder het vaandel van God en vecht niet met gewone wapens. Aan het einde van Zacharia 1 lezen we over ambachtslieden die krachten op de vlucht laten slaan in Gods ontwerp. Deze kunstenaar is een wedergeboren gelovige en was niet bang om zijn kleuren aan de mast te nagelen. Hij besloot met ons allen op deze manier aan te sporen:

“

IRANISCHE EN CHRISTELIJKE STEUN VOOR ISRAËL OFFICIEEL ERKEND

Het geloof dat in de zaal aanwezig was, was ook de locoburgemeester niet ontgaan. Na recente aanvallen van agressieve antichristelijke menigten op gebeds- en aanbiddingsbijeenkomsten in de zomer, nam ze het op voor gelovigen en vertelde ze degenen die boos waren over de christelijke aanwezigheid in het land dat evangelische christenen tot Israëls beste vrienden behoren. Ze had geen ongelijk, zoals steeds duidelijker wordt. In haar toespraak herhaalde Fleur Hassan haar solidariteit met de vrouwen in Iran die op straat worden vermoord omdat ze vrouwen zijn die in hun vrijheid geloven. Ze sprak over de sneeuwbalbeweging die begon met lokale protesten ter ondersteuning van Iraanse vrouwen met een simpele boodschap: Wanneer vrouwen op straat vermoord worden, moet elke vrijheidslievende natie in opstand komen en zeggen: genoeg is genoeg! Toen de protesten zich verspreidden naar Tel Aviv, vond Emily Shreider Hooman Khalili op Instagram die de steun had gezien en muurschilderingen wilde maken in Israël. Het toeval wilde dat een van de portfolio's van Fleur Hassan een verantwoordelijkheid was voor kunst in de openbare ruimte, dus toen ze in contact werd gebracht met de visie van Hooman kwam de samenwerking van de grond en nu is ook het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken erbij betrokken. De locoburgemeester trok een aantal belangrijke conclusies uit alles wat er is gebeurd:

De locoburgemeester van Jeruzalem, Fleur Hasson, bedankte Iraniërs en evangelische christenen voor hun steun aan Israël: "Toen ik een jaar geleden de allereerste demonstratie voor de vrouwen van Iran organiseerde, had ik er geen idee van dat we hier een jaar later zouden staan praten over de slachting onder ons volk en de manier waarop vrouwen in dit land als oorlogswapen zijn gebruikt. We hebben dus niet alleen gemeen met het Iraanse volk dat we vrijheid willen, maar we hebben ook dezelfde wrede vijand gemeen die vrouwen als oorlogswapen gebruikt. Als we al niet eerder iets gemeen hadden, dan hebben we nu nog meer gemeen en ik ben er erg trots op om te kunnen zeggen dat net zoals wij, Joden en Israël, achter de vrouwen van Iran stonden, zo staan de Iraniërs over de hele wereld vandaag achter het Joodse volk, en zij zijn een van de weinige mensen die vandaag achter ons staan.

De andere mensen die achter ons staan is de evangelische christelijke gemeenschap, dus bedankt.

“

Ik wil iets unieks zeggen over de moed van vrouwen in deze oorlog. Shirel had zich gewoon kunnen verstoppen, ze had weg kunnen rennen, ze had ergens kunnen gaan staan, maar ze koos ervoor om te blijven en te vechten, dat is de geest van de Joodse vrouwelijke krijger. En Masa had gewoon haar haar kunnen bedekken en oké kunnen zeggen, maar in plaats daarvan weigerde ze te buigen. Dit is moed tegenover wreedheid, dus ik groet onze vrouwen. Er zijn geen woorden, geen woorden."

Ze vertelde de familie van Shirel dat we ervoor zouden zorgen dat haar naam geëerd zou worden, we beloven dat we een voorbeeld zullen zijn voor de vrouwen die op die vreselijke dag werden opgeofferd. Het offer van Shirel was niet tevergeefs.

Khalili hoopt dat hun verhalen door de wereld worden omarmd en een inspiratie zijn voor miljoenen vrouwen in het Midden-Oosten. Dit is geen tijd om je te verstoppen. Of je nu in het Midden-Oosten bent, in de straten van Teheran, Tel Aviv of ergens in Texas of Tennessee, de wereld heeft dappere vrouwen nodig die hun plaats innemen en zich verzetten tegen het kwaad. De gebeurtenis vond plaats met de donkerste nacht van het jaar in aantocht, maar na die langste nacht begint de helderheid toe te nemen. Zoals Jesaja zegt,

Hooman liet ons achter met deze aansporing:

"Tot de vrouwen hier - de Joden, de Arabieren en de Christenen - zeg ik: Esthers van de wereld, sta op!"

Hooman zei dat dit een van de beste manieren is om antisemitisme te bestrijden en een manier om Israël te steunen.

---

Afbeelding van Fleur Hassan door Gilabrand - Eigen werk, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=83307176

1. Times of Israel, Staff Sgt. Shirel Haim Pour, 20: weigerde oorlogskamer te verlaten tot het einde, 19 november 2023

Bron: Iranians and Evangelicals Supporting Israel - ONE FOR ISRAEL Ministry