Israëls gemiste kans voor Iran

Jonathan Feldstein - 29 oktober 2024

In het weekend lanceerde Israël een grote aanval op Iraanse militaire bases die wordt geprezen als een groot succes omdat alle Iraanse luchtverdedigingsmechanismen werden doorbroken, meerdere doelen werden geraakt en ze veilig thuiskwamen. Er deden maar liefst 100 Israëlische vliegtuigen mee, die zo'n 1000 mijl heen en weer vlogen.

Alleen al het coördineren van dit alles was een herculesarbeid, om nog maar te zwijgen van de precisie, uitgevoerd om Irans aanvalscapaciteiten en wapenontwikkeling te voorkomen en tegelijkertijd burgerslachtoffers te minimaliseren. Dit is precies het tegenovergestelde van de Iraanse aanvallen op Israël, die miljoenen burgers en civiele structuren in het vizier hadden.

Het is opmerkelijk dat Israël openlijk de eer opeiste voor deze aanval, door de lancering van de aanval aan te kondigen, de veilige terugkeer van alle vliegtuigen naar huis en naar verluidt zelfs de Iraniërs van tevoren te waarschuwen wat de doelen zouden zijn. Dit alles werd met precisie gecoördineerd en uitgevoerd, ondanks een verraderlijk lek in de VS van topgeheime informatie over Israëls geplande aanval, en zonder gemelde burgerslachtoffers.

De aanval van Israël wordt geprezen als “historisch”, “precies”, “krachtig” en “alle doelstellingen bereikt”.

In antwoord op maanden van voortdurende aanvallen van het regime in Iran tegen de staat Israël - voert het Israëlische leger op dit moment nauwkeurige aanvallen uit op militaire doelen in Iran.

Het regime in Iran en zijn proxies in de regio hebben meedogenloos aanvallen... Toon meer

De uitkomst van de aanval noemt het een “tegenslag”, “verlammend” en “uitschakelend” voor het islamitische regime, Iran “kwetsbaar” achterlatend, omdat het de “ruggengraat van de Iraanse raketindustrie” heeft geraakt.

Parallel aan dit ogenschijnlijke succes melden Israëlische nieuwsberichten dat er nu al deze week een Iraanse represaille wordt verwacht.

De aanval was inderdaad een groot succes voor wat het was, maar een enorme, gemiste kans voor wat had kunnen en moeten zijn: het voor eens en altijd elimineren van de dreiging van het Iraanse islamitische regime. In dit licht is het belangrijk om de Israëlische aanval niet te zien als vergelding, maar als preventieve afschrikking.

Hoewel er veel manieren zijn om de dreiging weg te nemen, zou de VS een actieve rol moeten gaan spelen, ongeacht wie de presidentsverkiezingen wint of de gevolgen daarvan voor de verkiezingen.

Hoewel het te verwachten is dat Kamila Harris zwak zou staan tegenover Iran, en het beleid van Obama-Biden van appeasement zou voortzetten en de Iraniërs zelfs zou toelaten en betalen, moet ze ter verantwoording worden geroepen voor haar opmerkingen in een interview in “60 Minutes”, waarin ze Iran als de grootste bedreiging aanmerkte. Ze zou onder druk gezet moeten worden over hoe ze die dreiging zou elimineren, door het islamitische regime geen nieuwe tentakels te laten groeien. Dat zou het beleid van beide partijen in de VS moeten zijn.

4 van de piloten die de gerichte aanval op #Iran leidden waren vrouwen. Barrières doorbreken in het luchtruim en Israël verdedigen 🇮🇱💪👩‍✈️ Bekijk foto's van voor de aanval.

In talrijke interviews in de aanloop naar de verwachte Israëlische aanval werd mij gevraagd wat Israëls reactie zou moeten zijn. Zonder enige militaire of inlichtingenachtergrond, en hoewel er veel overwegingen zijn over hoe de Iraanse dreiging kan worden geëlimineerd, hadden voor mij de nucleaire sites van Iran doelwit nummer één moeten zijn. Dit is de grootste existentiële bedreiging voor Israël, een bedreiging die Iran heeft mogen versterken en die moet worden geëlimineerd, niet mogelijk gemaakt.

Ten tweede moeten alle belangrijke locaties en leiders van de IRGC (Iraanse Revolutionaire Garde) worden geëlimineerd. Zij zijn niet alleen de vuist die het geld en de wapens beheert voor haar terroristische proxies, het is ook een nationale terreurgroep met enorme macht en controle over het Iraanse volk dat hunkert naar bevrijding van hun tirannie.

Ik zou de Opperste Leider zelf hebben geëlimineerd, het brein van de kop van de octopus. Zijn dood zou niet alleen symbolisch zijn, maar ook strategisch. Als Israël Hezbollah-leider Hassan Nasrallah kon uitschakelen in zijn bunker in Beiroet, Yahya Sinwar in Gaza en Hamas-leider Ismail Haniyeh in het hart van Teheran, dan kan en moet Israël Ayatollah Khamenei ook vinden en uitschakelen.

Het is belangrijk om het Islamitische regime niet alleen hard te raken om de existentiële dreiging voor Israël weg te nemen, maar om hen zo hard te raken dat het Iraanse volk kan opstaan en hun land kan terugnemen van de Islamisten die Iran 46 jaar geleden hebben gekaapt. Tenzij de Iraniërs Israël opnieuw aanvallen met honderden ballistische raketten, was dit misschien een unieke kans die nu is gemist. En dan te bedenken dat de Iraniërs niet zullen herbouwen (en aangezien Israël hun energie-infrastructuur, die het regime financiert, niet heeft aangevallen, bovenop de miljarden aan obscene toegeeflijkheid en regelrechte medeplichtigheid van de VS), zullen ze de middelen hebben om weer op te bouwen.

In plaats van dat de VS Israël naar verluidt tegenhield, was dit de kans om de laatste spijkers in de doodskist van de ayatollahs te slaan. Ik ben teleurgesteld dat we de klus niet hebben geklaard, maar het lijkt erop dat we het bijltje erbij neer hebben gegooid.

Naast de noodzaak van preventie en afschrikking, heeft Israël de grootste legitimiteit van zo'n gedurfde reeks aanvallen na twee directe en ongekende aanvallen door Iran, één in april en één in oktober, met in totaal enkele honderden raketten en drones. Daarom was dit misschien wel de beste gelegenheid om dat te doen, ook al zou Israël op kritiek en veroordeling zijn gestuit.

Het feit dat Israël op een gedempte manier reageerde op de aanval van april, geeft Israël ook meer legitimiteit om krachtig te reageren na de tweede aanval. Dit zou Iran afschrikken, zo niet de kans ontnemen om opnieuw aan te vallen.

Er is ook aangevoerd dat alles behalve een krachtige aanval Iran zou stimuleren om opnieuw aan te vallen, omdat ze weinig te verliezen hebben, zich niets aantrekken van onschuldige burgers in Israël, Iran of waar dan ook, en hun doel een vernietiging van Israël in Armageddon-stijl is. Iedereen die twijfelt aan de Iraanse intentie, of aan het feit dat ze geen kernwapen zullen gebruiken als ze dat zouden kunnen, heeft waanideeën.

Een mogelijk nadeel van het aanvallen van de Iraanse nucleaire sites is dat alles wat niet vernietigd is, gebruikt kan worden in een sprint om de nucleaire drempel te overschrijden om te voorkomen dat Israël opnieuw aanvalt.

Een ander nadeel is dat de regering Biden heel duidelijk en openbaar heeft gemaakt dat ze tegen een Israëlische aanval op Iraanse nucleaire doelen is. De druk van de VS (waarschijnlijk beïnvloed door de verkiezingen) was duidelijk en omvatte vermoedelijk dreigementen om Israël geen wapens te geven als stok achter de deur, terwijl er een belofte werd gedaan om het THAAD raketafweersysteem naar Israël te sturen.

De aanval van Israël onthoofde de Iraanse terroristische octopus niet, maar raakte hen op een manier waarvan ze nog kunnen herstellen en hun kracht en schadelijke kwade invloed kunnen regenereren. Israël zou als eerste de gevolgen ondervinden van een legitieme aanval om de dreiging weg te nemen, en dat is geen kleinigheid.

Anders blijft Iran in staat om zelf en via zijn proxies grote schade aan te richten, en dit was een gemiste kans.

Bron: Israel’s Iranian Missed Opportunity - Israel365 News