www.wimjongman.nl

(homepagina)


Israëli's: De helden van onze tijd

door Nils A. Haug - 2 juni 2024

( )

Het volk van Israël is vredelievend. Ze streven er niet naar om zich bij gevechten aan te sluiten, ze verlangen er niet naar om te vernietigen en te doden. Toch worden ze opnieuw gedwongen om hun thuisland, hun geloof en hun recht om in vrede te leven te verdedigen. (Foto IDF)

In deze tijd van oorlog in Noord-Europa en het Midden-Oosten, waarmee een wereldwijde escalatie opnieuw dreigt, is het hartverwarmend om de moedige geest in herinnering te roepen van degenen die voor ons land vochten en het opnamen tegen kwaadwillende actoren die erop uit waren om de waarden van individuele vrijheid in het Westen en de extravagantie van vrede te overweldigen.

Het huidige tijdperk lijkt meer getypeerd te worden door narcisme en relativistische moraal-ethiek dan door moed of het beschermen van de natie. Het is een periode waarin veel leden van de samenleving een oppervlakkige identiteit zoeken door middel van etnische of politieke promotors, terwijl ze grotere kwesties als patriottisme en de verplichting om de natie te beschermen kleineren. Veel ideologen bagatelliseren het traditionele concept van een gezin waarin men kan gedijen; voor sommigen wordt zelfs een thuis niet langer als een fundamentele noodzaak beschouwd.

Door de beschaving heen is het hart van de samenleving voortgekomen uit de familie-eenheid, met haar huis en hart -- een toevluchtsoord waar de leden kunnen genieten van liefde, warmte en comfort. Het is een heiligdom. "We proberen het christendom niet te verdedigen in religieuze zin, maar als een traditionele manier van leven, als een traditioneel thuisgevoel," merkte Alexander Gauland op, leider van de veel bekritiseerde politieke partij Alternative für Deutschland in Duitsland.

Het idee van een thuis is voor iedereen van cruciaal belang. Voor het Joodse volk is het hun gemeenschappelijke geloof en het ideaal van een thuis dat hen in staat heeft gesteld om, hoewel ze vaak verspreid waren over vreemde culturen, hun identiteit en erfgoed te behouden, individueel en als groep. Daarom is het concept van Zion nooit verdwenen door de vele jaren van diaspora. De kreet "Volgend jaar in Jeruzalem" (L'Shana Haba'ah B'Yerushalayim) staat al eeuwenlang in Joodse harten gegrift.

In zekere zin is het concept van thuis een vorm van nationalisme waarvoor diepe trouw vereist is. De mensen van Israël begrijpen de noodzaak van dit ideaal van een thuis heel goed en noemen het zionisme, wat eenvoudigweg een poging is om een eigen thuis te vestigen in een vijandige wereld.

De wens om een manier van leven veilig te stellen die gebaseerd is op eeuwenoude joods-christelijke waarden, is vooral van toepassing op de visionaire stichters en leiders van de staat Israël, waaronder, naast andere notabelen, Theodor Herzl, David Ben-Gurion, Golda Meir, Menachem Begin en Benjamin Netanyahu, door Andrew Roberts "De Churchill van het Midden-Oosten" genoemd." Dit zijn allemaal geweldige mannen en vrouwen die, ondanks hevige kritiek, nooit zijn afgeweken van hun visie op vrede en veiligheid in hun geliefde vaderland.

Ondanks de vaak misplaatste wereldwijde verontwaardiging motiveerden zij hun volk om alles wat van hen is te verdedigen, niet alleen voor henzelf maar ook voor toekomstige generaties.

Het volk van Israël is vredelievend. Ze zoeken niet gretig naar deelname aan gevechten, ze verlangen er niet naar om te vernietigen en te doden. Toch worden ze opnieuw gedwongen om hun thuisland, hun geloof en hun recht om in vrede te leven te verdedigen. Verontrustend genoeg worden ze belegerd door degenen die hun bestaansrecht ontkennen. Terroristische organisaties, zoals Hamas en ISIS, lijken daarentegen te worden gedreven door agressie, soms zelfs door een zucht naar geweld, waarvan velen geloven dat het goddelijk gesanctioneerd is.

Ondanks het immense gevaar voor henzelf persoonlijk en hun ongekende inzet om niemands leven onnodig in gevaar te brengen, verdedigen Israëlische soldaten niet alleen hun voorouderlijke plaats, maar ook de kernvrijheden en het recht op een thuis dat de Westerse beschaving zelf omlijst. Op dit moment lijken de Israëliërs echter alleen te staan in hun taak en voortdurend geconfronteerd te worden met obstakels die hun zogenaamde bondgenoten in de weg leggen voor een snelle overwinning.

Afgezien van het voortdurend onderhandelen over het complexe en aarzelende beleid van de huidige Amerikaanse regering, worden Israëls inspanningen om te strijden namens de Westerse waarden ernstig belemmerd door mogelijk goedbedoelende maar naïeve politici zoals de leiders van Ierland, Noorwegen, China en Spanje, die allemaal een Palestijnse staat zonder grenzen erkennen die geregeerd wordt door genocidale terroristen.

China, Ierland en Spanje hebben allemaal een lange geschiedenis van racistische attitudes en Noorwegen stuurde, ondanks indrukwekkend verzet in de Tweede Wereldoorlog, hun Joden naar Auschwitz.

Is Spanje echt bereid om een onafhankelijke staat Catalonië te erkennen?

Ierland heeft zelfs op het hoogtepunt van zijn "Troubles" nooit voorgesteld om het buurland van de Schotten, Britten en Welsh te ontdoen en te vervangen door Ierse katholieken. Sinds 7 oktober is het racisme in Ierland naar verluidt exponentieel toegenomen.

Staat China echt op het punt om de onafhankelijkheid van Taiwan, Hongkong, Tibet of de Oeigoeren officieel te erkennen? China probeerde de uitroeiing van de Tibetanen, vervolgd boeddhisten, moslims en christenen en is momenteel bezig met een "genocide op de Oeigoeren".

Spanje, het land van de inquisitie, verdreef alle Joden in 1492. In de Spaanse Burgeroorlog van 1937 bouwde generaal Francisco Franco "zijn regime op door de Joden te belasteren en probeerde dit vervolgens in de doofpot te stoppen". Zelfs tien jaar geleden werd Spanje nog "het meest antisemitische land in Europa" genoemd. Sinds 7 oktober heeft Spanje een "werkelijk angstaanjagende toename van Jodenhaat" gezien. Geen Israëliërs, Joden.

Deze bedrieglijke naties, samen met Qatar - dat het "Paard van Troje in Washington D.C." wordt genoemd en dat nog steeds de belangrijkste sponsor, beschermer en megafoon is van het islamitisch terrorisme - zeggen dat ze een staat zullen erkennen die onvermijdelijk een toevluchtsoord voor terroristen zal worden, waardoor de rechten van Israël op zijn voorouderlijk thuisland opnieuw worden bedreigd. Hamas heeft zoveel gezworen, in de woorden van een krantenkop van MEMRI:

"Hamasofficial Ghazi Hamad: We zullen de aanval van 7 oktober herhalen, keer op keer, totdat Israël is vernietigd; wij zijn slachtoffers - alles wat we doen is gerechtvaardigd".

Terwijl verschillende Westerse landen negatieve politieke stappen zetten tegen Israël, wordt Israël ook geconfronteerd met onrechtmatige vervolgingen door de VN en haar agentschappen. Terwijl de organisatie van de Verenigde Naties zelf, en haar vele agentschappen, een geschiedenis hebben van onverdraagzaamheid tegen Israël, overschrijdt het Internationaal Gerechtshof haar bevoegdheden door zonder een mandaat te hebben om op een wettige manier te oordelen over aanklachten die door Zuid-Afrika tegen Israël werden ingediend. Om de zaak nog erger te maken, heeft het Internationaal Strafhof ongegronde arrestatiebevelen uitgevaardigd tegen de Israëlische premier en minister van Defensie (hier en hier).

Terwijl zich opnieuw oorlogswolken boven de wereld aftekenen, probeert Iran de dominante macht in het Midden-Oosten te worden en vordert dit met zijn programma voor kernwapens en ballistische raketten.

In Oost-Europa lijkt Rusland, na een deel van Georgië in 2008 en de hele Krim in 2014 te hebben ingenomen, klaar te zijn om zoveel mogelijk van Oekraïne in te nemen. Rusland - met de hulp van China, Noord-Korea en Iran - zal van daaruit waarschijnlijk doorgaan en proberen meer invloed met geweld uit te breiden. China omsingelt ondertussen niet alleen Taiwan en de Filippijnen, maar positioneert zich ook strategisch om de confrontatie aan te gaan met Japan , Australië , India en andere doelen in de Indo-Pacific.

In de VS zijn de afgelopen paar jaar meer dan 10 miljoen illegale immigranten binnengekomen, waaronder naar schatting 1,7 miljoen "ontsnapten", die aan opsporing zijn ontsnapt en over wie niets bekend is. Onder degenen die illegaal zijn binnengekomen zijn ongeveer 40.000 Chinezen, van wie velen aankomen in groepen jonge mannen van militaire leeftijd als potentiële saboteurs. De voormalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo heeft gesuggereerd dat de Communistische Partij van China "binnen de poorten" zit, heimelijk wachtend op orders uit Peking. Verdere bewijzen werden vorig jaar bij toeval ontdekt in een Chinees laboratorium in Reedley, Californië. Meer dan duizend muizen waren genetisch gemanipuleerd met dodelijke ziekteverwekkers die mogelijk als kleine biowapens in de VS zouden worden losgelaten. Daarnaast heeft China meer dan 340.000 hectare landbouwgrond in de VS gekocht, vaak in de buurt van militaire installaties, en heeft het een spionageballon over Amerika's meest "gevoelige militaire locaties" gestuurd. China heeft ook onnoemelijk veel gevoelig intellectueel eigendom van de VS gestolen, ten koste van de technologische superioriteit van het Westen.

In de cruciale strijd om het wereldleiderschap kan de inzet niet hoger zijn. In Duitsland riepen in april van dit jaar meer dan 1000 demonstranten op tot een kalifaat onder sharia-wetgeving.

Er kan maar één winnaar zijn.

"Wij winnen, zij verliezen", verklaarde de voormalige Amerikaanse president Ronald Reagan. Dit moet de houding van het Westen zijn als het succesvol wil zijn tegenover de kwaadwillende wereldspelers die uit zijn op hun ondergang. Toch hebben de VS en veel geallieerde landen naast bedreigingen van buitenaf ook te maken met interne sociale conflicten. Kleinere naties zoals Israël, Oekraïne, Taiwan, de Filippijnen, de "kanaries in de kolenmijn", zijn afhankelijk van de steun van de grotere Westerse machten als de Westerse machten niet ten val willen komen.

De verdedigers van Israël overwinnen moedig uitdagingen voor hun natie, hun land en hun geloof. Israël is het enige land in dat deel van de wereld dat de instellingen van democratie, individuele vrijheid en mensenrechten belichaamt. Israël is het waard om voor te vechten, net als Oekraïne en Taiwan. De burgers van Israël offeren hun leven op zodat wij dat niet hoeven te doen. Het minste wat we kunnen doen is uit de weg gaan en helpen. Zij zijn helden. Ze verdienen onze dankbaarheid en steun.

Nils A. Haug is auteur en columnist. Hij is advocaat van beroep en lid van de International Bar Association, de National Association of Scholars en de Academy of Philosophy and Letters. Na zijn rechtenstudie is hij vooral geïnteresseerd in het snijvlak van de westerse cultuur met politieke theorie, filosofie, theologie, ethiek en recht. Hij heeft verschillende diploma's, waaronder M.A. (cum laude) in Bijbelse Studies en Ph.D. in Theologie (Apologetiek). Dr. Haug is auteur van 'Politics, Law, and Disorder in the Garden of Eden - the Quest for Identity'; en 'Enemies of the Innocent - Life, Truth, and Meaning in a Dark Age. Zijn werk is gepubliceerd door Quadrant, First Things Journal, The American Mind, Gatestone Institute, National Association of Scholars, Anglican Mainstream, Jewish News Syndicate, Israel Hayom, en anderen.

Vertaling door W.J. Jongman en H. Sleijster

© 2024 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute.

Bron: Israelis: The Heroes of Our Time :: Gatestone Institute