www.wimjongman.nl
Consensus mag dan de heersende leidraad van onze tijd zijn, maar Gods Wet zal altijd voorrang hebben
Door Dean Dwyer 23 augustus 2024
(Queensland, Australië) - Net als veel andere westerse landen is Australië in de greep van een abortusepidemie die maar niet lijkt af te nemen. Onlangs werd een vroedvrouw opgeroepen om te getuigen voor een parlementair onderzoek in onze thuisstaat Queensland. Ik zal zo dadelijk de details van haar getuigenis met jullie delen. Voordat ik dat doe, is het belangrijk om vast te stellen welke wetten in Queensland van toepassing zijn op abortus.
De Termination of Pregnancy Act 2018 stelt dat zwangerschapsonderbreking een legale medische procedure is in Queensland. Een vrouw die maximaal 22 weken zwanger is, mag om welke reden dan ook om een zwangerschapsonderbreking vragen. Als een vrouw echter meer dan 22 weken zwanger is, schrijft de wet voor dat twee artsen alle relevante omstandigheden moeten overwegen en het eens moeten zijn over het uitvoeren van de zwangerschapsafbreking. De artsen moeten rekening houden met de medische omstandigheden van de vrouw en haar zwangerschap, met inbegrip van haar huidige en toekomstige fysieke, psychologische en sociale omstandigheden en alle professionele normen en richtlijnen die relevant zijn.
Om terug te komen op de eerder genoemde getuigenis: een verloskundige gaf onlangs een verontrustend inzicht in de praktijk van het laten sterven van baby's na een mislukte abortusprocedure. Dit is een transcriptie van een deel van haar verklaring: “Het proces begon 's ochtends met misoprostol die de hele dag werd toegediend. Het proces duurde de hele dag en de baby werd pas geboren in de vroege uren van een nachtdienst met een minimale bezetting. Deze baby bewoog krachtig, hapte naar adem en had een voelbare hartslag om duidelijk te maken dat deze baby leefde. De baby woog meer dan 400 gram, maar had een goed gewicht. De ouders van deze baby wilden de baby niet zien of vasthouden. Verloskundigen en artsen moesten dit kleine leven vasthouden terwijl ze verder gingen met de zorg voor andere vrouwen die aan het bevallen waren en hun baby's ter wereld brachten. Dit jongetje vocht vijf uur lang voor zijn leven voordat hij zijn laatste adem uitblies. Dit is geen ongewoon voorval.”
Als gevolg van het onderzoek en andere campagnes op initiatief van de Australische Christelijke Lobby, diende een senator van de federale regering een dringende motie in bij het Australische federale parlement met het oog op de invoering van wetgeving die medische zorg verplicht stelt voor baby's die levend geboren worden na een mislukte abortus. Urgentiemoties zijn toegestaan in situaties waarin een senator een dringende kwestie onder de aandacht van het parlement wil brengen. Maar aangezien Australië ook worstelt met een extreem-linkse agenda die het politieke systeem heeft geïnfecteerd, was het misschien geen verrassing dat de motie werd verworpen met 18 tegen 32 stemmen. Misschien moet iemand de Australische senatoren herinneren aan de preambule van het Verdrag inzake de Rechten van het Kind, geratificeerd bij resolutie van de Algemene Vergadering van de VN op 20 november 1989, waarin staat “Indachtig dat, zoals aangegeven in de Verklaring van de Rechten van het Kind, 'het kind op grond van zijn lichamelijke en geestelijke onrijpheid bijzondere bescherming en zorg nodig heeft, met inbegrip van passende wettelijke bescherming, zowel voor als na de geboorte'.”
Hoewel onze moderne samenleving zou wijzen op haar progressieve waarden door een vrouw toe te staan de veel geciteerde mantra “mijn lichaam, mijn keuze” toe te passen, is dit verre van een modern idee. In feite werd kindermoord wettelijk en moreel ondersteund in de Grieks-Romeinse wereld. In de Twaalf Tafelen van de Romeinse Wet staat bijvoorbeeld in Tabel IV Vaderlijke Macht dat: “Een opvallend misvormd kind moet onmiddellijk gedood worden.” Ook de rijke Romeinse filosoof Seneca uit de eerste eeuw schreef ooit: “We verdoemen schurftige schapen tot het mes, zodat ze onze kuddes niet besmetten. We vernietigen monsterlijke geboorten en we verdrinken onze kinderen ook als ze zwak of onnatuurlijk gevormd geboren worden; scheiden wat nutteloos is van wat gezond is, is geen daad van woede, maar van verstand.”
Helaas zijn de redenen voor kindermoord zo'n 2000 jaar geleden precies dezelfde als nu: armoede bij de ouders, beperking van de gezinsgrootte en aangeboren afwijkingen. Het is veelzeggend dat net als toen, de mens zichzelf ervan overtuigt dat dit gebeurt uit naam van barmhartigheid, rede en logica. Dit bewijst dat de wreedheid van de mensheid in 2000 jaar niet is veranderd. Het enige dat veranderd is, is de methode van de wreedheid en de enorme omvang ervan.
Nog frustrerender dan de complete minachting voor baby's in en buiten de baarmoeder is het feit dat de seculiere wereld het Woord van God tegen ons gebruikt, ook al geloven ze er niet in. In een artikel uit 2014 in Time magazine dat ik tegenkwam, beweerde de auteur dat “het niet uit zou moeten maken wat de Bijbel zegt over abortus. De Verenigde Staten zijn geen theocratie. Maar toch, gezien de zekerheid van tegenstanders van abortus dat abortus in strijd is met Gods Woord, kan het een verrassing zijn dat noch in het Oude Testament, noch in het Nieuwe Testament abortus wordt genoemd-geen woord.” De auteur stelt verder: “Het Nieuwe Testament was een tweede kans voor God om zichzelf duidelijk te maken over abortus....Maar hij zei niets over abortus. Paulus ook niet, noch de andere schrijvers van het Nieuwe Testament, noch enige van de latere schrijvers wiens woorden in de originele teksten werden geïnterpoleerd.” Helaas speelt deze auteur woordspelletjes om een persoonlijke agenda te rechtvaardigen.
Ik geloof dat de Schrift overduidelijk stelt dat het leven begint bij de conceptie. Toch lijkt het erop dat de meeste mensen er nu genoegen mee nemen om de medische en politieke klasse te laten bepalen wat leven is en wanneer het begint. Consensus mag dan de heersende morele, medische en politieke leidraad van onze tijd zijn, maar Gods wet zal altijd voorrang hebben, of de mensheid dat nu accepteert of niet. Je kunt het negeren, ertegen rebelleren, het in diskrediet brengen of het ontkennen. Desalniettemin is Gods wet de standaard waarmee de daden van de mensheid beoordeeld zullen worden.
Tot slot, voor elke vrouw die een abortus heeft ondergaan: er is hoop en vergeving in Jezus Christus. Abortus heeft niet alleen invloed op de baby, maar ook op de moeder, die er langdurige fysieke en emotionele littekens aan overhoudt. Dit is iets dat abortus-aanbieders niet begrijpen en waar ze niet over willen spreken. Ja, abortus is een tragedie. Maar God's geschenk van genade en vergeving door Jezus Christus is er voor iedereen: Als we onze zonden belijden, is Hij trouw en rechtvaardig om ons onze zonden te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid (1 Johannes 1:9).
Dean Dwyer is al meer dan 20 jaar pastor en president van Eiser Street Baptist Church in Queensland, Australië.