Haven van hoop - Deel II:

De vreedzame toekomst van het Israëlisch-Palestijnse conflict hangt af van de verjaging van Qatar van elke betrokkenheid erbij

18 maart 2024 | Door Yigal Carmon

Deel 1

Het is misdadig om Qatar te betrekken bij het project om een tijdelijke haven voor de kust van Gaza te bouwen. Het zal de haven van Hamas worden.

De strijd over de toekomst van Gaza en, in feite, het beëindigen van de oorlog met een totale nederlaag van Hamas en een oplossing voor het Israëlisch-Palestijnse conflict hangt af van één kritieke factor.

Als Qatar, de wereldwijde staatsponsor van islamitisch terrorisme, hierin een rol mag spelen, zal de oorlog nooit eindigen. De eerste die zich dit realiseren zijn de clans in Gaza, die beginnen samen te werken met de Palestijnse Autoriteit omwille van voedsel en andere hulp.

Onlangs reden vrachtwagens met hulpgoederen vanuit Israël Noord-Gaza binnen. Al-Jazeera, de spreekbuis van Hamas in Qatar, weigerde te melden waar ze vandaan kwamen. Maar de tekens op de vrachtwagens, die in het Hebreeuws waren, waren niet te verbergen. Deze strijd om de "haven van hoop" aan de kust van Gaza zal nog kritischer worden wanneer de eerste pier in de komende dagen wordt voltooid en de hulp begint binnen te stromen.

Er is al gemeld dat VN-functionarissen samenwerken met de zogenaamde Hamas-politie om de distributie van humanitaire hulp te regelen, en dat de Egyptenaren met clans in Gaza praten om hen hier ook bij te betrekken. Als dit waar is, is dit niet minder dan schandalig. Noch Hamas, noch Egypte zouden in de buurt mogen komen van enige distributie van hulp. Het is ook cruciaal dat zodra het havenproject operationeel is, de zuidelijke grensovergangen naar Gaza vanuit Egypte permanent worden gesloten, omdat ze via Qatar door Hamas worden gecontroleerd. De gepensioneerde Egyptische officieren die deze grensovergangen beheren, geven alleen maar om de steekpenningen die ze van Qatar ontvangen om hun ogen te sluiten en alles toe te laten.

Het is absoluut cruciaal om Qatar uit te sluiten van elke rol in dit nieuwe proces, zowel in de financiering als in de distributie. Anders wordt de haven de haven van Hamas. De distributie moet gefaciliteerd worden door de VAE, Saoedi-Arabië, de Palestijnse Autoriteit (PA) en uiteindelijk Jordanië.

Op dit niet minder dan historische en noodlottige moment kan er met de hulp van de VAE, Egypte, Jordanië, Saoedi-Arabië en de PA verandering komen in de richting van een vreedzame oplossing. Tegelijkertijd kan het uitdraaien op een ramp en een escalatie van de oorlog. Volgens nog niet geverifieerde Arabische bronnen faciliteren de VS in feite de overname van het havenproject door Hamas, via Qatar. Volgens deze bronnen hebben ze Qatar gevraagd om de financiering en het beheer van de haven op zich te nemen - en daarmee ook de verdeling van de hulp en de controle over de bevolking - en hebben ze ingestemd met de voorwaarde van Qatar dat het bouwbedrijf Al-Khisi, dat uitgebreide banden heeft met Hamas, de haven zou bouwen. Deze zeer twijfelachtige berichten moeten worden geverifieerd - maar als ze waar zijn, komt het neer op niet minder dan een verraad van Israël door de Amerikaanse regering ten gunste van een overwinning voor Hamas en Qatar. Niet alleen dat, maar het zal zelf een verraad van de VS worden. Maar Israël, of het nu geleid wordt door Netanyahu of door zijn vervanger, zal deze nederlaag en dit verlies voor Hamas niet accepteren, en het resultaat zal alleen maar een verdere uitbarsting van vuur zijn, vlak voor november.

Als het bovenstaande waar is, dan is dit Amerikaanse beleid verbijsterend en politiek onverklaarbaar. Als president Biden Qatar bij het havenproject betrekt, zal hij, in plaats van een duidelijke overwinning te behalen in de aanloop naar de presidentsverkiezingen van november 2024, de oorlog hebben verhevigd.

Door Qatar als een bondgenoot te beschouwen - in weerwil van alle feiten - is de Amerikaanse regering zich niet bewust van het wereldgebeuren en haar eigen defensiebelangen, aangezien Qatar deel uitmaakt van het blok Iran-Rusland-China dat de door de VS geleide unipolaire wereld wil vervangen door een multipolaire wereld onder controle van Rusland en China. In deze context zal het falen om Hamas te verslaan een grote overwinning zijn voor dit blok en het begin markeren van de inspanningen van deze grootmachten om de VS te verdrijven van al haar bases in het Midden-Oosten en Azië. Een dergelijk proces is elders al begonnen, met de sluiting door Niger van de Amerikaanse luchtmachtbasis 201 op haar grondgebied.

Het nieuwe Amerikaanse verhaal tegen de voortzetting van de oorlog tussen Israël en Hamas - dat de oorlog de Amerikaanse belangen schaadt - is zelfvernietigend. De waarheid is het tegenovergestelde. Alleen het winnen van de oorlog zal Amerika's aanzien in de regio en wereldwijd garanderen, zoals hierboven is opgemerkt. Als Amerika een probleem heeft met de Israëlische premier Netanyahu, dan moet het dat op persoonlijk niveau oplossen, maar niet ten koste van de oorlog, die de VS zouden moeten steunen omwille van hun eigen belangen.

De oorlog moet eindigen met een overwinning op de vijanden van Amerika - Hamas, Hezbollah en de Houthi's, die zich hebben laten inspireren door de succesvolle aanval van Hamas op 7 oktober - en met een overwinning op het blok van Qatar, Iran, Rusland en China. Dit moet gebeuren met of zonder Netanyahu.

Als de reden van de VS om de oorlog te beëindigen Netanyahu's bezwaar is tegen een tweestatenoplossing, dan moet de Amerikaanse regering niet vergeten dat het beëindigen van de oorlog met een nog steeds levensvatbare Hamas niet zal leiden tot die tweestatenoplossing, omdat Hamas er net zo min bezwaar tegen heeft als Netanyahu.

Het winnen van de oorlog is net zo essentieel voor de tweestatenoplossing als voor het aanzien van Amerika in de wereld. Avril Haines, directeur van de Amerikaanse nationale inlichtingendienst, opperde het argument dat de oorlog "een generatie-impact zal hebben op het terrorisme". Dit zou waar zijn als de oorlog wordt beëindigd op een manier die een overwinning voor Hamas betekent. Maar als de oorlog eindigt in een nederlaag voor Hamas, zal het effect het tegenovergestelde zijn. Aspirant-terroristen zullen leren dat ze geen successen zoals de aanslag van 7 oktober kunnen behalen. Degenen die zeggen dat een ideologie niet verslagen kan worden, hebben het helemaal mis: het nazisme werd verslagen, net als het fascisme en het communisme. ISIS en Al-Qaeda zijn voor alle praktische doeleinden verslagen. De oorlog moet alleen op militair en strategisch niveau worden gewonnen.

Haven van hoop - Onder Welke Voorwaarden?

Mijn stuk van 11 maart Haven van hoop in Gaza: Het begin van het einde van de oorlog leidde tot veel discussie. Velen bekritiseerden het en zeiden dat de haven zou eindigen als een haven voor Hamas. Daarom zal ik verder toelichten waarom en onder welke voorwaarden dit idee als een haven van hoop gesteund zou moeten worden.

Wat het een haven van hoop en het begin van het einde van de oorlog kan maken, is dat Qatar - de vijand van Israël, de vijand van de vrede en de wereldwijde staatssponsor van terrorisme, en de leverancier van alle steun aan Hamas in het zuiden via de hulptrucks - naast het leveren van vitale humanitaire hulp aan de bevolking, volledig ontdaan zal worden van elke mogelijkheid om de bevolking te controleren met hun geld.

De tweede voorwaarde om deze haven de "Haven van hoop" te laten worden is een volledige sluiting van de zuidelijke grensovergangen van Egypte naar de Gazastrook, omdat Qatar en Hamas deze gebruiken als een middel om de bevolking van Gaza te controleren. Alle humanitaire hulp moet vanuit het noorden via de haven binnenstromen en alle hulp kan naar deze haven worden gebracht.

Het verdrijven van Qatar uit het proces zal een totale ommekeer in de oorlog betekenen. De macht van Hamas over de bevolking zal afnemen. Deze ommekeer zal Hamas onder druk zetten om de gijzelaars te gebruiken als onderhandelingstroef voor verdere deals, wat het op dit moment niet nodig vindt omdat het zich sterk genoeg voelt om elke deal af te wijzen tenzij die een volledig staakt-het-vuren en een Israëlische terugtrekking omvat - en zelfs dan zegt het dat de gijzelaars niet onmiddellijk zullen worden vrijgelaten.

Wat Biden en Netanyahu verbindt is veel meer dan hun politieke verschillen - en dat is Qatar

Het beleid van de Amerikaanse regering is verbijsterend.

Het risico is er: Het kan een haven van hoop of een haven van rampspoed zijn. Het hangt er allemaal vanaf of Qatar erbij betrokken is of niet. Het gevaar komt van twee kanten.

De ene komt van de jarenlange samenwerking van de Israëlische premier Netanyahu met Qatar en, via hem, zijn facilitering van de stroom van miljarden dollars van Qatar naar de door Hamas geregeerde Gazastrook.

De andere komt van de samenwerking van de Amerikaanse regering met Qatar als bondgenoot, terwijl Qatar in werkelijkheid een vijand is van de VS[1].

Netanyahu reageerde niet eens op de schaamteloze aanvallen van de woordvoerder van het Qatarese ministerie van Buitenlandse Zaken, Dr. Majed Al-Ansari, die de raketaanvallen van Hamas op Israëlische steden prees. In feite noemt Netanyahu Qatar zelden - alleen Iran.

Ten tweede reageert Israël niet op de voortdurende oproepen in de Qatarese media - die allemaal op de een of andere manier door de staat worden gecontroleerd - om Israël aan te vallen zoals op 7 oktober. Deze media richten zich ook regelmatig tegen de VS. Een uitgebreide studie over het werk van Qatars Hamas spreekbuis Al-Jazeera kun je hier lezen: Al-Jazeera Arabic: The Qatari-Owned TV Channel That Promotes Islamist Terrorism Worldwide.

Netanyahu blokkeerde de sluiting van de kantoren van Al-Jazeera in Israël, wat de militaire aanwezigheid van Israël in Gaza in gevaar brengt.

Volgens een bericht dat op 13 maart op X werd geplaatst, kregen Israëlische soldaten die met verlof waren en op een gevaarlijke missie waren gestuurd om verdachte huizen te doorzoeken in de luxueuze, door Qatar gefinancierde Hamad buurt in Khan Yunis, met groot gevaar voor hun leven, in plaats van dat de huizen werden gebombardeerd, toen ze vroegen waarom, te horen dat dit kwam door de Israëlisch-Qatarese relaties.

Welke relaties zijn dit? Netanyahu riskeert het leven van zijn soldaten voor Qatar. Sommige apologeten voor Netanyahu beweren dat dit was vanwege aanwijzingen van inlichtingendiensten dat er mogelijk gijzelaars in die buurt aanwezig zouden zijn. Dit is een leugen; soldaten elders in Gaza krijgen regelmatig luchtdekking om hen te beschermen - alleen in het geval van de Qatarese buurt werd hen dit ontnomen.

Op dezelfde manier kreeg een Israëlische brigadecommandant die zijn hoofdkwartier opzette in het hoofdgebouw van Qatar in Gaza het bevel om het te ontruimen, ook al was het militair gezien essentieel.

Netanyahu faciliteerde meer dan tien jaar lang de stroom van miljarden Qatarese fondsen naar Hamas, die werden gebruikt om het militaire imperium van Hamas op te bouwen. Deze samenwerking, die doorging tot 7 oktober, heeft van hem een gijzelaar en collaborateur met Qatar gemaakt. De miljarden van Qatar waren misschien bedoeld om "rust te kopen," maar effenden eigenlijk het pad voor oorlog. De verdachte relatie van de premier met Qatar werd op 13 maart aan de orde gesteld in de Knesset door Labor MK Gilad Kariv.

De VS blijft Qatar als een bondgenoot beschouwen, terwijl Qatar zich gedraagt als een vijand. De VS voeren zelfs een strategische dialoog met Qatar - na Iran de gevaarlijkste sponsor van terrorisme.

De VS blijft Qatar behandelen als bondgenoot - ondanks een litanie van anti-Amerikaans beleid van Qatar

Hieronder staan nog meer voorbeelden van Qatar's anti-Amerikaanse activiteiten:

• In Doha om wapens te kopen, Afghaanse Taliban-minister van Defensie Mullah Yaqoob Mujahid en stafchef Taliban-leger ontmoeten Qatarese Emir en inspecteren wapens op DEMDEX Defensiebeurs.


• Qatar is het paard van Troje in Washington D.C.


• Qatar - medeplichtig aan islamitisch terrorisme en een oneerlijke tussenpersoon


• Waarom tolereren de VS en Israël het schaamteloze anti-Amerikaanse en anti-Israëlische beleid van Qatar?


• Qatarese ambassadeur in de VS was naar verluidt betrokken bij het omkopen van een Franse minister en het bespioneren van Amerikaanse wetgevers


• Hamas opereert in Libië in dienst van Qatar


• De relatie tussen de VS en Qatar evalueren - Commissie Buitenlandse Zaken, Huis van Afgevaardigden, 26 juli 2017

In de mist van de overname van Afghanistan door de Taliban - die werd gesponsord en gefaciliteerd door Qatar - werden 13 Amerikanen gedood door ISIS. Na dit alles staat Doha toe dat de Taliban en Iran deze maand de Defensie Wapenbeurs (DEMDEX) in Qatar bijwonen.

Hamas woordvoerder Husam Badran zei in een interview met een Afghaans verkooppunt, toen hem gevraagd werd naar het verschil tussen de jihad van de Palestijnen en die van de Afghanen: "Er is geen verschil in de realiteit van de naties."

President Biden, die maar al te goed weet wat er in Kabul gebeurde tijdens de Amerikaanse evacuatie in augustus 2021, zou ook moeten weten dat Gaza voor Israël niet zal lijken op Afghanistan. De enige overeenkomst tussen de Taliban en Hamas is dat in beide gevallen Qatar wegkomt met de moord op Amerikanen.

Degenen die beweren dat de aanwezigheid van CENTCOM in Al-Udeid Airbase in Qatar betekent dat Qatar als een bondgenoot moet worden beschouwd, begrijpen niet dat Amerikaanse druk op Qatar om zijn anti-VS activiteiten te stoppen geen invloed zal hebben op de activiteiten van CENTCOM. Qatar heeft CENTCOM meer nodig dan de V.S. Qatar nodig heeft. Deze basis is de enige garantie voor het voortbestaan van de heersende Aal Thani familie in Qatar; zij zijn Amerika hun bestaan verschuldigd. In 2017 probeerden Amerika's echte bondgenoten in de regio - de VAE, Saoedi-Arabië, Egypte en Bahrein - een einde te maken aan de heerschappij van de familie; de VS redde de Aal Thani terreur-sponsor familie. Wat kreeg Amerika ervoor terug? Qatar hielp de pro-Amerikaanse regering in Afghanistan omver te werpen en te vervangen door Taliban terroristen.

Om de Amerikaanse alliantie met Qatar samen te vatten: stel je de rehabilitatie van het Duitsland van na de Tweede Wereldoorlog voor en het Marshallplan dat wordt uitgevoerd met de overblijfselen van de Nazipartij. Hoe zou dat uitpakken? Qatar betrekken bij het humanitaire hulpproject en de oplossing van het Palestijns-Israëlische conflict zou hetzelfde betekenen.

* Yigal Carmon is voorzitter en oprichter van MEMRI.

[1] Bewijs hiervan is het Iftar feest dat de emir van Qatar vorig jaar hield in Doha, waar alle vijanden van de VS werden geëerd, inclusief Hamas, Iran en vele anderen. Zie MEMRI Special Dispatch No 10576, Hamas Hosts Festive Iftar Dinner For Diplomats In Qatar Capital; Guests Include Ambassadors Of Iran, Taliban, Turkey, Russia, 25 April 2023.

Bron: Port Of Hope – Part II: The Peaceful Future Of The Israel-Palestinian Conflict Depends On Ousting Qatar From Any Involvement In It | MEMRI