Van 1948 tot 1967: Het geheim van Israëls overwinning

Door: Rabbijn Elie Mischel 3 Juni 2024

In 1967 ontvouwde zich iets buitengewoons in de straten van de Oude Stad van Jeruzalem. Nadat Egypte, Syrië en Jordanië allemaal de oorlog hadden verklaard aan Israël, versloeg de IDF op miraculeuze wijze alle vijanden van Israël op alle fronten. Het belangrijkste was dat de Jordaanse aanval betekende dat de IDF groen licht kreeg om de Oude Stad van Jeruzalem te bevrijden - inclusief de Westelijke Muur en de Tempelberg, de plaats van de Eerste en Tweede Tempel. Gedurende 19 jaar, van 1948 tot 1967, stonden deze heilige plaatsen onder Jordaanse controle en mocht geen enkele Jood de Oude Stad betreden. In 1948 werd Israël geboren, maar het was als een lichaam zonder hart.

Israëlische parachutisten, niet afgeschrikt door het meedogenloze sluipschuttersvuur van het Jordaanse Legioen, raasden door de oude steegjes, gedreven door een enkel doel: het hart van hun natie bevrijden. Deze gedenkwaardige gebeurtenis, tegen alle verwachtingen in, markeerde de wonderbaarlijke hereniging van Jeruzalem en ontketende een ongeëvenaarde golf van vreugde en ontzag in het hele land.

Rabbi Moshe Tzvi Neriah (1913-1995) stelde een diepgaande vraag in de nasleep van deze wonderbaarlijke overwinning: Waarom duurde het 19 jaar voordat Jeruzalem werd herenigd met zijn rechtmatige eigenaars, het volk van Israël? Het antwoord, zo stelde Rabbi Neriah voor, ligt in de essentie van Jeruzalem zelf - "een stad die als één verbonden is" (Psalm 122:3). De Jeruzalemse Talmoed legt uit dat Jeruzalem "elke Jood met de ander verbindt." Jeruzalem is bedoeld als een brandpunt van eenheid en samenhang voor het Joodse volk (Baba Kama 7:7).

De wijzen gebruikten een eigenaardige uitdrukking toen ze leerden dat het Pesach-offer alleen in de stad Jeruzalem gebracht mag worden. Voor dit offer, zo legt de Talmoed uit, is het noodzakelijk dat "heel Israël door één poort binnengaat" (Zevachiem 114b). Deze unieke uitdrukking van eenheid - "binnengaan door één poort" - resoneert met een diepe profetische betekenis.

Reflecterend op de verdeeldheid die Israël teisterde tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog in 1948, onthulde Rabbi Neriah hoe interne strijd de verovering van de stad in de weg stond. In die tijd was er geen verenigde IDF; in plaats daarvan opereerden verschillende milities zoals de Haganah en Etzel onafhankelijk van elkaar, zonder een verenigd commando. Deze gefragmenteerde aanpak weerspiegelde de verdeeldheid binnen de natie. Net zoals het Pesach-offer vereiste dat "heel Israël door één poort binnenging", zo vereiste ook de bevrijding van Jeruzalem een verenigd front. Het ontbreken van samenhang tussen de Joodse krachten in 1948 verhinderde de vervulling van de bestemming van Jeruzalem.

Terwijl er in 1948 een gebrek aan eenheid was en verschillende facties elk hun eigen agenda en milities hadden, was alles in 1967 veranderd. De Israëlische strijdkrachten waren nu verenigd onder de vlag van de Israel Defense Forces (IDF). Joden van elke achtergrond - religieuze Joden, seculiere kibboetsleden, Joden van elk ras - waren allemaal verenigd onder één banier. Ze vochten schouder aan schouder, zonder verdeeldheid, met één doel: Jeruzalem terugwinnen. En dat deden ze. Toen ze door de Leeuwenpoort marcheerden, was dat niet alleen een militaire overwinning - het was een bewijs van de kracht van eenheid, een bewijs van wat er bereikt kan worden als mensen zich verenigen voor een gemeenschappelijk doel.

Dezelfde dynamiek speelde zich af toen het volk Israël voor het eerst Jeruzalem veroverde. Toen Jozua het land Israël veroverde, slaagde hij er niet in Jeruzalem in te nemen. Pas 400 jaar later, toen het volk Israël eindelijk verenigd was onder de heerschappij van koning David, konden ze Jeruzalem innemen.

וַיֵּלֶךְ דָּוִיד וְכָל-יִשְׂרָאֵל יְרוּשָׁלַ ִם הִיא יְבוּס וְשָׁם הַיְבוּסִי יֹשְׁבֵי הָאָרֶץ׃
David en heel Yisrael gingen op weg naar Yerushalayim, dat is Jebus, waar de Jebusieten in het land woonden.
Kronieken 11:4

Omdat "heel Israël" zich aaneensloot, verdienden zij het om naar Jeruzalem te gaan.

De lessen van Jeruzalem zijn relevant voor ons allemaal - zowel voor christenen als Joden. Als we leren om onze verschillen en argumenten, hoe legitiem ze ook mogen zijn, opzij te zetten en schouder aan schouder samen te staan, dan zal God samen met ons staan en ons de kracht geven om de vele vijanden te verslaan die Israël en Amerika bedreigen.

Keep God's Land, een baanbrekende beweging van christenen en joden die zich inzet voor het versterken en verdedigen van Israëls recht op zijn bijbelse hartland, is het perfecte voorbeeld van wat joden en christenen kunnen bereiken als we samen optrekken. Sinds de lancering van deze beweging in februari heeft de groep al een impact gemaakt in de media en in Washington DC - en het beste moet nog komen.

Als je dat nog niet gedaan hebt, sluit je dan aan bij de beweging. Samen zullen we opkomen voor Israël en Gods land behouden!

Rabbijn Elie Mischel is de directeur Onderwijs bij Israel365. Voordat hij Aliyah maakte in 2021, was hij de rabbijn van Congregation Suburban Torah in Livingston, NJ. Hij werkte ook enkele jaren als bedrijfsjurist bij Day Pitney, LLP. Rabbijn Mischel ontving zijn rabbinale wijding van het Yeshiva University's Rabbi Isaac Elchanan Theological Seminary. Rabbijn Mischel heeft ook een J.D. van de Cardozo School of Law en een M.A. in Moderne Joodse Geschiedenis van de Bernard Revel Graduate School of Jewish Studies. Hij is ook redacteur van HaMizrachi Magazine.

Bron: From 1948 to 1967: The Secret to Israel’s Victory – The Israel Bible