De hongersnood in Gaza die er niet is, wordt tegen Israël gebruikt

De Verenigde Naties, de regering Biden en de media blijven beweren dat de Palestijnen een massale hongersnood lijden, zelfs nadat het bewijs is geleverd dat de bewering propaganda is.

Jonathan S. Tobin - 19 juni 2024 / JNS

Een deel van het geaccepteerde verhaal over de oorlog in de Gazastrook is dat de Palestijnen daar vreselijke honger lijden. In mei beweerde het hoofd van het Wereldvoedselprogramma van de V.N. dat er een "regelrechte hongersnood" was in het noorden van Gaza. Verslagen in The New York Times en The Washington Post van de afgelopen maanden hebben routinematig opgemerkt dat de Palestijnen honger lijden. Het idee dat er een echt voedseltekort was in Gaza motiveerde president Joe Biden om de Amerikaanse strijdkrachten opdracht te geven om een drijvende pier te bouwen en deze te verankeren langs de kustlijn van Gaza om de toevoer van vitale voorraden naar de mensen in nood te vergemakkelijken. Op grond van deze beschuldigingen heeft het Internationaal Strafhof arrestatiebevelen aangevraagd tegen zowel de Israëlische premier Benjamin Netanyahu als de minister van Defensie Yoav Gallant, voornamelijk vanwege de bewering dat ze oorlogsmisdaden begaan door de Palestijnen opzettelijk uit te hongeren.

Maar wat als er geen hongersnood is?

Het blijkt dat de eigen hongersnoodcommissie van de V.N. in een rapport toegaf dat de beweringen dat er niet genoeg voedsel naar Gaza werd gestuurd, onwaar waren. Bovendien is deze bewering, die de kern vormt van de al even wijdverspreide grote leugen dat Israël genocide pleegt op de Palestijnen, een kwestie van goocheltrucs. Het lijkt grotendeels gebaseerd te zijn op het feit dat het aantal vrachtwagens dat voorraden aflevert, die elke dag vanuit Israël Gaza binnenstromen om de Palestijnen te voeden, te laag werd geteld, waarbij vrachtwagens met voedsel uit de privésector niet even goed werden meegeteld als andere leveringen. Een relevant feit waar ook op gewezen moet worden is dat vóór 7 oktober dagelijks voedsel, brandstof en ander materiaal vanuit Israël Gaza werd binnengebracht, wat de veelgehoorde beschuldiging dat de Joodse staat de Gazastrook blokkeerde, logenstraft. Egypte is echter doorgegaan met het afsluiten van zijn grens.

Op een paar uitzonderingen na wordt de waarheid over de huidige situatie niet breed uitgemeten. In Commentary schreef Seth Mandel over de bevindingen van het rapport van de V.N. en verschillende analyses die wezen op de foutieve gegevens die worden gebruikt om de beweringen over een hongersnood in Gaza te rechtvaardigen. En in The Jerusalem Post haalde Seth Frantzman het werk aan van twee professoren van Columbia University die de gegevens analyseerden en de conventionele wijsheid over Israël dat de Palestijnen uithongert, ontkrachtten.

Het voedsel stroomt Gaza binnen

Al deze studies tonen aan dat als er problemen zijn met de voedseldistributie in Gaza - en het is duidelijk dat een gebied dat het decor is van een aanhoudend militair conflict dat werd uitgelokt door de aanvallen van Hamas op Israël op 7 oktober, te maken krijgt met verstoringen - dit niet te wijten is aan een tekort aan voedsel. De hoeveelheid voedsel die vanuit Israël naar Gaza wordt verscheept is, zoals deze onderzoeken aantonen, duidelijk voldoende om de bevolking van Gaza te voeden.

De waarheid over de hongersnood die niet plaatsvindt, moet ook worden geplaatst in de context van een gebeurtenis die wel plaatsvindt. De inspanningen van Israël om hulp naar de Gazastrook te laten stromen zijn ongekend in de geschiedenis van gewapende conflicten. Het is een gegeven dat strijdende machten niet verantwoordelijk zijn voor het voeden van hun vijanden, vooral niet voor mensen die onder controle staan van vijandige strijders, zoals geldt voor Palestijnen die in Rafah wonen, waar de laatste actieve militaire eenheden van Hamas nog steeds de baas zijn. Dat zijn natuurlijk andere landen dan de Joodse staat.

Onder deze omstandigheden hebben zelfs de Verenigde Staten erkend dat maar weinig van de voorraden die Gaza via de drijvende pier waren binnengekomen, de beoogde ontvangers hadden bereikt. De NGO's en zogenaamde mensenrechtengroeperingen geven Israël de schuld voor het inspecteren van de vrachtwagens die Gaza binnenkomen om te voorkomen dat ze worden gebruikt om Hamas van wapens en ander oorlogsmateriaal te voorzien, terwijl het voornaamste obstakel voor een soepele hulpstroom de Palestijnen zelf zijn. Maar in plaats van toe te geven dat de hele affaire een schandalige verspilling van tijd, geld en middelen is geweest - en illustreert hoe onverstandig en politiek gemotiveerd de beslissing van Biden was om de Verenigde Staten bij dit fiasco te betrekken - blijft de regering het probleem verdraaien. Washington geeft er de voorkeur aan Israël te berispen in plaats van ronduit te zeggen dat het idee een enorme vergissing was.

Zoals Mandel ook aangaf, begraaft zelfs de Times informatie die de hongersnoodclaim ondermijnt in andere artikelen die bedoeld zijn om de beschuldigingen tegen Israël te ondersteunen. De krant schreef dat er geen voedseltekort is in het noorden van Gaza, precies de plaats waar ze eerder beweerde dat er hongersnood dreigde.

Andere berichten wijzen niet alleen op de voortdurende stroom van hulp uit Jeruzalem, maar ook op het feit dat voedselmarkten open zijn, zelfs in gebieden in het zuiden van Gaza, waar de gevechten doorgaan.

Hamas steelt het

Door hierop te wijzen wil ik niet ontkennen dat de situatie daar extreem moeilijk is. In oorlogstijd zijn voedseldistributienetwerken onvermijdelijk verstoord. Maar als de Palestijnen lijden, dan is het niet minder dan lasterlijk om Israël daarvan de schuld te geven. Vanaf het begin van de oorlog hebben gewapende Hamas-agenten de meeste leveringen gekaapt, wat betekent dat de hulp naar de terroristen gaat en niet naar de burgers die ze als menselijk schild gebruiken. Hoewel mediakanalen vaak opmerken dat Hamas beschuldigd wordt van het stelen van de goederen, zetten ze dat over het algemeen alleen neer als een ongefundeerde beschuldiging van Israël en haar aanhangers. Gezien het feit dat wordt toegegeven dat de hulp die werd geleverd door de Amerikaanse pier niet bij de Palestijnse burgers terechtkomt, is er geen andere verklaring voor deze mislukking dan het feit dat gewapende Palestijnen verhinderen dat het wordt uitgedeeld aan hun landgenoten die het misschien nodig hebben.

Het probleem wordt nog verergerd door een nieuwe factor. Naast het feit dat Hamas zelf de hulptransporten commandeert, hebben smokkelbendes - waarvan de meesten waarschijnlijk banden hebben met de verschillende terreurbewegingen - ook de inspanningen om de Palestijnen te voeden belemmerd. Zoals The Wall Street Journal rapporteerde, is sigarettensmokkel een belangrijke oorzaak geworden van de tekorten, omdat criminelen en hulpverleners die hun handlangers zijn, de vrachtwagens die voedsel en brandstof zouden moeten aanvoeren, gebruiken voor het vervoer van smokkeltabak.

Waarom hebben zoveel media, internationale organisaties en de regering Biden het dan nog steeds over hongersnood en leggen ze de schuld voor deze grotendeels fictieve catastrofe bij één enkele entiteit?

Het antwoord ligt voor de hand. In een oorlog waarin een groot deel van de wereld de canard heeft geaccepteerd dat Israël een "kolonisten/koloniale" en "apartheids" staat is waartegen zowat elke tactiek van zijn vijanden gerechtvaardigd is, moet het opblazen van de hachelijke situatie van de Palestijnen in Gaza tot een hongersnood worden gezien als de laatste in een lange lijst van onwaarheden die sinds 7 oktober naar de Joodse staat zijn geslingerd.

Dit is een conflict waarin sommige van dezelfde kanalen die de dubieuze beweringen van een hongersnood benadrukken, graag de waarheid over de realiteit van het Hamas-terrorisme en in het bijzonder de wreedheden, waaronder seksuele misdaden, begaan door Palestijnen, in diskrediet willen brengen. Sterker nog, de leden van hetzelfde anti-Israël mediakoor hebben trouw elke leugen herhaald die door de propagandamachine van Hamas werd verspreid, inclusief onwaarheden over specifieke aanvallen en enorm opgeblazen cijfers over het aantal slachtoffers onder Palestijnse burgers, van wie bijna allemaal wordt beweerd dat het vrouwen en kinderen zijn. Dus waarom zou er van hen verwacht worden dat ze eerlijk zijn over een hongersnood waarvoor weinig of geen bewijs geleverd kan worden, als ze bereid waren om over zoveel andere dingen te liegen?

Zoals met elke andere onwaarheid die naar voren wordt gebracht over Israëls verloop van de oorlog, lijkt de waarheid - zelfs wanneer die laattijdig wordt toegegeven - er niet toe te doen. Degenen die zich inzetten voor de stelling dat Israël en Hamas in het beste geval moreel gelijkwaardig zijn, zullen altijd doorgaan naar de volgende valse beschuldiging zonder ooit rekenschap af te leggen voor hun vorige verkeerde voorstellingen en regelrechte onwaarheden.

Dat Israël wordt beoordeeld met dubbele en driedubbele maatstaven die worden toegepast op geen enkele andere natie - laat staan op geen enkele andere democratie in oorlog - is niets nieuws.

Een 21e-eeuwse bloed verzinsel

Toch lijkt de gruwelijke aard van de aanval en de wreedheden van 7 oktober, evenals de duidelijke rechtvaardiging voor het tegenoffensief van Israël om de genocidale terreurbeweging die deze misdaden uitvoerde uit te schakelen, degenen die Israël en Joden haten tot nieuwe dieptes van leugenachtige berichtgeving te hebben gedreven. De intersectionele linkse rakkers die ervan overtuigd zijn dat Israël een natie is van "blanke" schurken die Palestijnse "mensen van kleur", die onjuist worden vergeleken met Amerikaanse slachtoffers van rassendiscriminatie, het slachtoffer maken, hebben geen enkele schroom om deze laster te verspreiden. Hoe slechter het werkelijke gedrag van de Palestijnen, die uit zijn op de vernietiging van Israël en zijn volk, hoe meer het noodzakelijk wordt om het verhaal om te draaien en Israël te beschuldigen van genocide.

Elke dode en alle ontberingen die Palestijnse Arabieren sinds 7 oktober hebben geleden, zijn de verantwoordelijkheid van de Hamas terroristen die deze oorlog zijn begonnen en die elke gelegenheid aangrijpen om het lijden van hun eigen mensen te maximaliseren om het imago van Israël te besmeuren. Dat geldt niet alleen voor Gazanen die gewond zijn geraakt of zijn gedood tijdens de gevechten, maar ook voor iedereen die geen hulp heeft kunnen ontvangen die met Israël's toestemming naar de Strook is verscheept.

De mythische hongersnood in Gaza is slechts het meest recente voorbeeld van de manier waarop de Palestijnen de wereld misleiden terwijl ze opzettelijk verder in een afgrond van eindeloos conflict terechtkomen waarin ze zelf de voornaamste slachtoffers zijn. Nuchter denkende Amerikanen, die inmiddels beter zouden moeten hebben geleerd dan de bedrijfsmedia te vertrouwen in deze en vele andere kwesties, zouden zich niet moeten laten beïnvloeden door deze propagandacampagne, die geworteld is in de eeuwenoude stijlfiguren van het antisemitisme waarin de Joden er altijd van worden beschuldigd samen te zweren om anderen kwaad te doen. Ontdaan van het emotionalisme en het partijdige activisme dat zo veel van de hedendaagse journalistiek kleurt, en vooral de berichtgeving over het Midden-Oosten, moet de bewering dat Israël de Palestijnen uithongert worden gezien voor wat het is: een 21e-eeuwse bloedbelijder.

Jonathan S. Tobin is hoofdredacteur van JNS (Jewish News Syndicate). Volg hem @jonathans_tobin.

Bron: The Gaza famine that wasn’t is being used against Israel - JNS.org